มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1080
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1080
ร่างเหล่านั้นไม่ได้เป็นของใคร ศพทั้งหมดคือพี่น้องของเขาจากพระราชวังจิตวิญญาณ!
เจอรัลด์รู้สึกแย่อยู่แล้วก่อนหน้านี้ เมื่อเขาเห็นว่าเฮลิคอปเตอร์ดูคุ้นเพียงใด หลังจากรู้ว่าข้อสันนิษฐานของเขาถูกต้อง เจอรัลด์จึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว้าวุ่นใจอย่างมาก
อย่าลืมว่าคนเหล่านั้นจากพระราชวังจิตวิญญาณ โดยพื้นฐานแล้วก็เป็นส่วนหนึ่งของตระกูลคลลอฟอร์ดเช่นกัน!
จากที่ดู พวกเขาคงต้องมาที่ทะเลทรายเพื่อมองหาเขาแน่ เจอรัลด์ทราบดีว่าเฮลิคอปเตอร์จากพระราชวังจิตวิญญาณได้รับการออกแบบมาเป็นพิเศษเพื่อให้แทบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะตกลง เมื่อมองดูจุดน้ำมันที่หกมากมายทั้งหมด ซึ่งทำให้ทรายดำขึ้น กระนั้น ก็เห็นได้ชัดว่าผู้ร้ายทำให้เฮลิคอปเตอร์ตกตั้งแต่แรกได้ยังไง
แม้กระนั้น ใครอาจเป็นฆาตกรกันล่ะ?
หลังจากการตรวจดูสี่ศพอย่างระมัดระวัง ในที่สุดเขาก็พบเบาะแสบนหนึ่งในพวกเขา
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คน ๆ นี้สามารถคลานไปได้ค่อนข้างไกลจากเฮลิคอปเตอร์หลังจากที่มันตก เจอรัลด์มั่นใจว่าเขาคลานไปเพราะมีร่องรอยจาง ๆ ของเขาในการลากร่างกายไปตามพื้นทรายก่อนที่ในที่สุดจะเสียชีวิตลง
เมื่อยกชุดคลุมของศพขึ้น เจอรัลด์ก็เห็นรอยฝ่ามือบนหน้าอกของเขาในทันที คน ๆ นี้ไม่ได้ตายจากการที่เฮลิคอปเตอร์ตก…แต่เขาถูกฆ่าตายหลังจากมันตกลงพื้นดินแล้ว!
เจอรัลด์รู้สึกช็อกกับการค้นพบของเขา และพึมพำขึ้นมา “ฝ่ามือนี้…”
เนื่องจากผู้คนจากพระราชวังจิตวิญญาณทั้งหมดต่างก็เป็นนักต่อสู้กัน คนธรรมดาทั่วไปจะไม่สามารถฆ่าพวกเขาได้อย่างแน่นอน เฉพาะผู้ที่แข็งแกร่งกว่าเขาเท่านั้นที่จะสามารถทำแบบนั้นได้ พูดง่าย ๆ ฆาตกรต้องเป็นปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่แน่!
เนื่องจากฝ่ามือบนหน้าอกคือฝ่ามือซ้าย มันจึงไม่ยากที่จะเจอรัลด์จะหาข้อสรุปได้แล้ว
ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ที่ถนัดซ้าย…นี่คงเป็นผลงานของคริสโตเฟอร์ โมลเดลเท่านั้น!
ด้วยความคิดนั้นในใจ เจอรัลด์จึงเพิ่มความระมัดระวังมากขึ้นในทันที
แน่นอนว่าเป็นชายชราผู้นั้น เจอรัลด์ได้เห็นคริสโตเฟอร์ทำให้เฮลิคอปเตอร์ของเขาตกด้วยตัวเองมาแล้ว มีเพียงเขาเท่านั้นที่จะมีความสามารถก่ออาชญากรรมชั่วร้ายเช่นนี้ได้
คริสโตเฟอร์อาจไล่ตามเขามาถึงที่นี่แล้วหรือเปล่า?
ในขณะที่ตอนนี้เจอรัลด์มีพลังของดอนเบรกเกอร์แล้ว แต่เขารู้ว่าเขายังคงห่างไกลมากจากการที่จะจัดการกับใครบางคนอย่างคริสโตเฟอร์ได้
อย่างไรซะ ช่างเป็นไอ้ชั่วช้าอะไรอย่างงี้! เมื่อคิดว่าชายแก่ผู้นั้นต้องการจะจับเขาไปมากขนาดนี้!
“…คุณไม่เป็นไรนะ คุณซาเดรียน…? บางทีคุณอาจรู้จักคนเหล่านี้หรือเปล่า…?” ศาสตราจารย์เยลถามเมื่อเขาเห็นว่าสีหน้าของเจอรัลด์จริงจังเพียงใด
“…ใช่ครับ” เจอรัลด์ตอบกลับพร้อมกับพยักหน้า
“เข้าใจแล้ว…ช่างน่าสงสารที่พวกเขาต้องมาตายในอุบัติเหตุทางอากาศแบบนี้…” ศาสตราจารย์เยลกล่าวขณะที่เขาถอนหายใจ
“โอ้ มันไม่ใช่แค่อุบัติเหตุเท่านั้น พวกเขาถูกฆ่าตาย!” เจอรัลด์ประกาศออกมาขณะที่เขาลุกขึ้นยืน
ทันทีที่คนอื่น ๆ ได้ยินแบบนั้น สมาชิกคนอื่นของกลุ่มก็เริ่มตื่นตระหนกกันขึ้นมา
“ถ ถูกฆ่างั้นเหรอ…? ใครจะกล้าทำเรื่องเช่นนี้กัน…?” หนึ่งในนักท่องเที่ยวถาม
“ผมเกรงว่าผมจะไม่สามารถสรุปสถานการณ์ทั้งหมดในประโยคเดียวหรือสองประโยคได้ ยังไงซะ ฆาตกรก็ไล่ตามผมมา ด้วยเหตุนั้น ผมเชื่อว่ามันจะเป็นการฉลาดที่สุดที่พวกเราจะแยกทางกันตั้งแต่นี้ต่อไป ศาตราจารย์เยล จนกว่าคุณจะออกไปจากทะเลทราย คุณต้องทำให้มั่นใจว่าทุกคนระมัดระวังกับเรื่องทุกอย่างที่พวกเขาทำด้วยนะครับ!” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยสีหน้าเคร่งขรึมบนใบหน้าของเขา
จากสิ่งที่เจอรัลด์ได้เรียนรู้จากบุคลิกนิสัยของคริสโตเฟอร์ ชายชราจะไม่ปล่อยให้ใครก็ตามยังมีชีวิตรอดตราบใดที่พวกเขามาขวางทางเขาและเจอรัลด์ ด้วยผู้คนมากมายขนาดนี้ภายในกลุ่มนั้น เจอรัลด์จึงไม่อยากเป็นเหตุผลที่ทำให้พวกเขาทั้งหมดได้รับอัตรายใด ๆ เลยจริง ๆ นี่โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับกีย่า
เมื่อได้ยินแบบนั้น สายตาของเมเรดิธก็เริ่มแดงก่ำขึ้นมาเล็กน้อยขณะที่เธอถาม “คุณ…คุณจะจากไปตอนนี้เหรอ ซาเดรียน…? คุณจะไม่เดินทางไปกับพวกเราอีกต่อไปแล้วเหรอ…?”
“ใช่ ผมต้องไป…การติดตามผมไปจะเพียงแต่ส่งผลให้พวกคุณทั้งหมดได้รับบาดเจ็บกันเท่านั้น!” เจอรัลด์ตอบกลับ
ขณะนั้นเอง เขาก็นึกถึงบางอย่างขึ้นมาได้ เมื่อหยิบแผนที่ทะเลทรายออกมาจากกระเป๋ากางเกงของเขา เขาใช้กำลังภายในลับ ๆ ของเขาและจดจ่ออยู่กับรูปภาพของโลงศพนิรันดร์ ด้วยเหตุผลบางประการ เขาจัดการลบตำแหน่งของโลงศพนิรันดร์ไปจากแผนที่! ตามมาหลังจากนั้น เขาก็ดูเหมือนจะครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะเดินไปหากีย่า ที่จ้องมองเขาอยู่ตลอดเวลามานี้ พร้อมกับแผนที่ในมือ
“…นี่ เอาแผนที่นี้ไป ใช้มันหากคุณอยากจะค้นคว้าทะเลทรายแห่งนี้อย่างละเอียด ผมมั่นใจว่ามันจะเป็นตัวช่วยที่ดีมากให้พวกคุณทั้งคู่ในด้านการทำงาน หากจำเป็น มันจะช่วยให้คุณได้รู้ทิศทางที่แน่นอน และช่วยให้พวกคุณทั้งหมดออกไปจากสถานที่แห่งนี้ได้!” เจอรัลด์กล่าวขณะที่เขามองตรงเข้าไปในดวงตาของเธอในขณะที่ยื่นแผนที่ให้เธอ
กีย่าเองก็ตกตะลึงไปเล็กน้อย แต่ไม่ใช่เพราะสิ่งที่เขาเพิ่งพูดไป ถ้าจะพูดให้ถูก มันเป็นเพราะวิธีที่เขากำลังมองเธอในเวลานี้ทำให้เธอรู้สึกรำลึกถึงอดีตว่าเจอรัลด์มักจะทำอย่างไร
“คุณเป็นผู้หญิงที่ดีคนหนึ่ง ดังนั้นก็ปกป้องตัวเองอยู่ตลอดด้วยจนกว่าคุณจะพบผู้ชายที่เหมาะสมที่จะปกป้องคุณได้ ผมจำได้ว่าคุณพูดว่าผมดูเหมือนเจอรัลด์คนนั้นมาก…หลังจากฟังสิ่งที่คุณต้องพูดเกี่ยวกับเขาแล้ว ผมเขื่อว่าเจอรัลด์ก็รู้สึกแบบเดียวกันกับคุณเหมือนกัน ยังไงซะ ผมก็หวังว่าคุณจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขและมีชีวิตที่ดีนะ” เจอรัลด์กล่าวเสริม ขณะที่เขาวางแผนที่ไว้ในมือของเธออย่างอ่อนโยน
ขณะที่ลมหายใจของกีย่าเริ่มถี่เร็วขึ้น เจอรัลด์ก็หันไปมองเมเรดิธและหลังจากการพยักหน้าให้เธอ เขาก็หันหลังกลับก่อนจะพูดขึ้น “เอาล่ะ ถึงเวลาที่พวกเราจะต้องแยกทางกันแล้ว ทุกคน! ดูแลตัวเองด้วยนะครับ!”
ด้วยเหตุนั้น เขาก็เริ่มเดินจากไป โดยทิ้งพวกเขาไว้ข้างหลัง