ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 73 ในใจยังคิดถึงเฉียวเหวยอี
“ฉันจะนั่งเครื่องบินกลับคืนนี้” เฉียวเหวยอีตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
เธอวางสายโทรศัพท์และขอให้หยวนเป่าลาหยุดกับซ่งหยวนทันที อย่างไรก็ตามซ่งหยวนไม่ได้วางแผนที่จะถ่ายทำฉากของเธอในตอนนี้ เธอต้องกลับไป
ซ่งหยวนได้ยินว่าเฉียวเหวยอีจะออกจากกองถ่ายและรีบกลับไปที่โรงแรมเมื่อถ่ายทำฉากเสร็จ
อย่างไรก็ตามเมื่อเขามาถึงเฉียวเหวยอีได้ออกไปแล้วและปิดโทรศัพท์
“เธอได้บอกคุณไว้หรือเปล่าว่าไปไหน?” ซ่งหยวนถามหยวนเป่าอย่างกังวล
หยวนเป่าตอบอย่างหมดหนทาง "แม้แต่ตั๋วเครื่องบินเธอก็ไม่ได้ขอให้ฉันช่วยจองให้ค่ะ ตอนที่ฉันไปหาคุณ เธอก็ออกไปแล้ว และก็ไม่รู้ว่าเธอไปที่ไหน บอกแค่ว่าที่บ้านมีเรื่องเกิดขึ้นต้องรีบกลับไป ส่วนรายละเอียดเรื่องเวลากี่การลางานก็ไม่ได้บอกไว้ค่ะ "
ซ่งหยวนเดินไปรอบ ๆ อย่างกังวลใจ จากนั้นเปิดรายชื่อในโทรศัพท์มองดูรายชื่อของลี่เย่ถิง
……
ตระกูลลี่
“ทำไมอีเหรินไม่มา” เป็นเวลาเจ็ดโมงกว่าแล้ว เฉียวอีเหรินก็ยังไม่ปรากฏตัว โทรไปก็ไม่มีใครรับสาย คุณผู้ชายลี่เรียกลี่เย่ถิงไปคุยโดยลำพังที่ห้องหนังสือ
“ได้รับบาดเจ็บครับ” ลี่เย่ถิงตอบเบา ๆ
“บาดเจ็บเหรอ ทำไมฉันไม่เคยได้ยินแกพูดถึงมาก่อน” คุณผู้ชายลี่ขมวดคิ้วและถามอย่างกังวล “มันร้ายแรงมากเลยเหรอ?”
“มันไม่ได้ร้ายแรงมากครับ ผมไปตรวจสอบที่โรงพยาบาลมาแล้ว” ลี่เย่ถิงตอบอย่างเหม่อลอย
ขณะที่พูด เขาเหลือบมองออกไปนอกหน้าต่าง
"ถ้าอย่างนั้นแกควรบอกฉันก่อนหน้านี้ เดิมทีอีเหรินเป็นแขกคนสำคัญที่สุดที่มาร่วมงานคืนนี้เธอเป็นตัวเอก ! " เมื่อเห็นว่าลี่เย่ถิงดูเหมือนจะไม่ฟังเขา คุณผู้ชายก็อดไม่ได้ที่จะตบ โต๊ะแรงๆ
ลี่เย่ถิงดึงสายตากลับมามองคุณผู้ชายลี่
“ผมไม่เคยบอกว่าอยากแต่งงานกับเธอ มัวแต่ให้ความหวังลมๆ แล้งๆ กับตระกูลเฉียว มันคงไม่ดีหรอกนะ ใช่ไหมครับ?” เขาถามเบา ๆ
คุณผู้ชายเงียบไปนาน ทันใดนั้นเขาก็พูดขึ้น "ในใจแกยังคิดถึงเฉียวเหวยอีใช่ไหม"
"วันนี้เป็นวันเกิดของซุ่ยซุ่ย ผมไม่อยากพูดอะไรมาก" ลี่เย่ถิงค่อนข้างร้อนรนและตอบกลับด้วยน้ำเสียงทุ้ม
ทันทีที่สิ้นเสียง คุณผู้ชายก็คว่ำกาน้ำชาลงตรงหน้าเขา "ถ้าเธอมีจิตสำนึกสักหน่อย เธอคงไม่มาถึงขั้นนี้ในวันนี้ !!! "
ชาร้อนสาดลงบนเสื้อของลี่เย่ถิง ถ้วยน้ำชาและกาน้ำชาร่วงหล่นเป็นชิ้น ๆ
"คุณผู้ชาย… " พ่อบ้านตระกูลลี่ที่อยู่ด้านข้างตัวสั่นด้วยความตกใจ จากนั้นจึงก้าวไปข้างหน้าเพื่อปลอบโยน
"ออกไปจากที่นี่ซะ !!! " คุณผู้ชายตะโกนลั่นห้องโดยไม่รอให้พูดจบ
ลี่เย่ถิงสูดหายใจเข้าลึก ๆ หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋ากางเกงของเขา ก้าวไปข้างหน้ายื่นให้คุณผู้ชายและกระซิบว่า คุณพ่อไม่ควรโกรธนะครับ"
“อีกอย่างผมขอบอกอีกครั้งว่าวันนี้เป็นวันเกิดของซุ่ยซุ่ย ไม่ว่ายังไงก็ตาม ขอแค่เขามีความสุขก็พอ”
หลังจากนั้นเขาก็หันกลับและออกจากห้องไป
"ไปบอกแขกของวันนี้ว่าเวลาจัดเลี้ยงมีการเปลี่ยนแปลง บอกให้พวกเขากลับไปก่อน! " ทันทีที่ลี่เย่ถิงออกห้อง คุณผู้ชายลี่ที่อยู่ด้านหลังก็พูดอย่างโกรธ ๆ "ถ้าอีเหรินไม่มา งานเลี้ยงวันเกิดก็จะไม่มีความหมาย ! "
“แต่ที่คุณชายพูดก็ถูกนะครับ วันนี้เป็นวันเกิดของนายน้อย เขา…” พ่อบ้านพูดอย่างยากลำบาก
"ในอนาคตเย่ถิงจะมีลูกของตัวเองกับอีเหริน ! " คุณผู้ชายลี่กล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้ม
ที่โถงทางเดิน ลี่เย่ถิงฟังเสียงคำรามของคุณผู้ชายลี่อย่างเยาะเย้ย
ในใจของตระกูลลี่ ซุ่ยซุ่ยยังคงมีสถานะเป็นลูกนอกสมรสเสมอ
แต่อย่างไรก็ตามลี่ซือเฉียวคือเลือดเนื้อเชื้อไขของลี่เย่ถิง ความรักที่เขามอบให้ลี่ซือเฉียวคือความเชื่อมั่นของเด็กในตระกูลลี่
ในชีวิตนี้เขาจะไม่มีลูกคนที่สองอีกแล้ว
แขกต่างแยกย้ายกันกลับไป ลี่เย่ถิงยืนอยู่ที่หน้าพลางมองไปที่ประตูด้านหลัง ชั้นล่างมีร่างเล็กนั่งอยู่บนขั้นบันไดและเท้าคางมองไปทางถนน