ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 419 เฉียวเหวยอีหายไปอย่างไร้ร่องรอย
เฉียวเหวยอีหันหน้ากลับมา สบตากับถังหยวนเป่า
ชะงักไปเล็กน้อย พูดตอบเสียงเบา“ฉันไปโรงพยาบาลมา ตรวจร่างกายซ้ำ”
“ตรวจร่างกายซ้ำแล้วเสื้อคลุมเธอล่ะ?”ถังหยวนเป่าแย่งถุงทำความอุ่นในมือของพนักงานยัดเข้าไปที่อ้อมอกเฉียวเหวยอีทันที“เกิดอะไรขึ้น!?”
“อาจจะ….ตกอยู่บนรถแท็กซี่แล้ว”เฉียวเหวยอีครุ่นคิด พูดตอบเสียงเบา
ถังหยวนเป่าคิดว่าท่าทางของเฉียวเหวยอีจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ถามอะไรก็ไม่ได้คำตอบ จากนั้นก็ไปหานักแสดงหญิงในทีมเดียวกันและยืมชาขิงสำเร็จรูปมาหนึ่งซอง ช่วยชงให้เฉียวเหวยอีดื่ม
เฉียวเหวยอีนั่งอยู่เงียบๆ บนเก้าอี้ตัวเล็กๆตรงมุมห้อง ถือชาขิง แต่ไม่ได้ดื่ม
ถังหยวนเป่ายุ่งเรื่องงานเสร็จก็รีบเข้ามาดูเธอ เฉียวเหวยอีถือแก้วไว้ ชาขิงก็เย็นแล้ว
“เธอเป็นอะไรกันแน่?”ถังหยวนเป่านั่งลงด้านข้างเธอ อดไม่ได้ที่จะดึงมือของเฉียวเหวยอี แม้ว่าจะใช้ถุงทำความอุ่นวางไว้บนตัว แต่มือของเฉียวเหวยอีก็ยังเย็น
ถังหยวนเป่ามองใบหน้าเฉียวเหวยอีที่แดงไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ เอื้อมมือไปวัดอุณหภูมิบนหน้าผากของเฉียวเหวยอี
มือสัมผัสถึงความร้อนผ่าว
“เธอมีไข้สูงแล้ว!”ถังหยวนเป่าพูดด้วยความตกใจ
……
เฉียวเหวยอีไข้รุนแรงเกินไป ถังหยวนเป่าไม่กล้าล่าช้า พาเฉียวเหวยอีไปส่งที่โรงพยาบาลใกล้ๆทันที
วัดอุณหภูมิร่างกาย สามสิบเก้าจุดสอง มิน่าล่ะดูท่าทางสะลึมสะลือ
“ไข้สูงขนาดนี้ ต้องเข้าโรงพยาบาลเพื่อดูว่าเป็นโรคปอดบวมเฉียบพลันไหม”หมอพูดกับถังหยวนเป่า
“ได้ คุณจัดการได้เลย”ถังหยวนเป่าเห็นเฉียวเหวยอีท่าทางไม่พูดจา ตัวเองช่วยเธอตัดสินใจ
ทั้งสองคนอยู่ในห้องผู้ป่วย ถังหยวนเป่าให้เฉียวเหวยอีนอนลง มองดูพยาบาลเข้ามาเจาะน้ำเกลือให้เธอ อดไม่ได้ที่จะถาม“เธอทะเลาะกับลี่เย่ถิงเหรอ?”
“เปล่า”เฉียวเหวยอีไข้สูงจนปวดหัว นานมาก จึงพูดตอบ
“งั้นก็คือทะเลาะกัน”ถังหยวนเป่ามุ่ยปาก“ผู้หญิงพูดว่าไม่ใช่ ต้องเข้าใจกลับกัน”
นั่นเรียกว่าทะเลาะไหม?
ในสมองเฉียวเหวยอีปรากฏสายตาที่ผิดหวังของลี่เย่ถิงอีกครั้ง ยังมีคำพูดเหล่านั้นที่ลี่เย่ถิงกับลี่จือจิ้งพูดเป็นการส่วนตัว
ทะเลาะคงเปรียบเทียบไม่ได้
เธออดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะเย้ย
ความจริงที่น่าขำที่สุดก็คือ เวลาที่คิงซักถามสงสัยเกี่ยวกับลี่เย่ถิง เธอสามารถเชื่อลี่เย่ถิงโดยไม่ลังเล ยืนอยู่ข้างเขา
เวลาที่เฉียวอีเหรินพูดคำพูดเหล่านั้น เธอยังคงเชื่อลี่เย่ถิง เธอต้องการฟังจากปากของลี่เย่ถิง
แต่ ลี่เย่ถิงกลับไม่เชื่อเธอ
ผิดหวังกับเขาไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้ง สำหรับปัญหาของเฉียวอีเหริน
“ฉันเหนื่อยมาก อยากอยู่เงียบๆคนเดียว”เฉียวเหวยอีพลิกตัว หันหลังให้ถังหยวนเป่า
ถังหยวนเป่าก็ไม่รู้ว่าจะปลอบใจเฉียวเหวยอียังไง นานมาก พูดตอบเสียงเบา“ได้”
“งั้นพรุ่งนี้ตอนเช้าจะมาเยี่ยมเธออีก จะเอาซาลาเปาที่เธอชอบกินมาให้ ตรงข้ามโรงพยาบาลเหมือนจะมี”
“อืม”เฉียวเหวยอีพยักหน้าเบาๆ
ถังหยวนเป่าลุกขึ้น เดินออกจากห้องผู้ป่วย ช่วยเฉียวเหวยอีปิดประตู
เวลาที่ลงชั้นล่าง ลู่ชวินรอเธออยู่ที่ชั้นล่างแล้ว
ถังหยวนเป่าขึ้นรถ ยังไม่วางใจ จ้องมองไปที่ตึกผู้ป่วยพักฟื้นอยู่นานมาก
กลับมาถึงโรงแรมของกองถ่าย ถังหยวนเป่านึกถึงท่าทางของเฉียวเหวยอี ในใจรู้สึกกังวล เฉียวเหวยอีไม่เคยมีท่าทางแบบนั้น ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะใหญ่มาก
ในใจเธอเป็นห่วงเฉียวเหวยอี เที่ยงคืนก็นอนไม่หลับ ตอนเช้า ก็ตื่นขึ้นมาด้วยความสะลึมสะลือ ถือโอกาสปืนลงจากเตียง แต่งตัวเรียบร้อยแล้วก็ไปโรงพยาบาล
เธอถืออาหารเช้าที่เฉียวเหวยอีชอบ เคาะประตูห้องผู้ป่วยเบาๆ “เหวยอี ตื่นรึยัง?”
ไม่มีคนตอบรับเธอ
ถังหยวนเป่าไตร่ตรองหลายวินาที และพูด“งั้นฉันเข้าไปเองแล้วนะ?”
ในขณะที่พูด ก็ยื่นมือผลักประตู
แต่ว่า ผ้าห่มบนเตียงเป็นระเบียบ ไม่มีคน