ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 24 ใช่หม่ามี๊ไหม
ณ เวลาเดียวกันที่บ้านตระกูลลี่
"หาเจอแล้ว" เสียงเล็ก ๆ ดังมาจากหลังโต๊ะทำงาน
ร่างกายของ ซุ่ยซุ่ยเท่ากับหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่โค้งขนาด 32 นิ้ว กำลังน่ารักพอดี
ด้วยการใช้คอมพิวเตอร์อย่างชำนาญของเขาดูขัดกับใบหน้าเล็ก ๆ ที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะของเขา
ครั้งหนึ่งซุ่ยซุ่ยเคยเห็นรูปถ่ายขนาด3นิ้วในตู้เซฟของลี่เย่ถิงซึ่งเป็นรูปของผู้หญิงที่ขาวสวยและเธอยังสวมชุดนักเรียนด้วย แต่ซุ่ยซุ่ยก็ไม่เคยเห็นผู้หญิงคนนี้ในรอบๆตัวเขามาก่อน
ในที่สุดเขาก็มีโอกาศตอนที่ลี่เย่ถิงไม่อยู่บ้านเขารีบถอดรหัสผ่านคอมพิวเตอร์จนสำเร็จเมื่อเข้าไปในอัลบั้มภาพที่ถูกล็อกก็เห็นภาพของหญิงคนนี้มากมายในอัลบั้มนั้น
"ใช่หม่ามี้ ไหม … " เขาเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจและมองไปที่ใบหน้าของหญิงสาวบนหน้าจอคอมพิวเตอร์อย่างระมัดระวัง
ซุ่ยซุ่ยคิดว่าหญิงสาวคนนี้น่าจะเป็นไปได้ที่จะเป็นแม่ของเขาแม้ว่าหลายคนจะบอกว่าเขาเกิดมาจากน้าซูที่ผู้คนไม่ค่อยชอบหน้าคนนั้น
แต่ซุ่ยซุ่ยรู้สึกว่าเธอไม่เหมือนน้าซูเลย
และเขาก็ไม่ชอบให้ใครมาเรียกเขาคำนี้ "ลูกนอกสมรส". ฟังดูเหมือนคำด่ามากกว่า
“ ซุ่ยซุ่ย” จู่ๆเสียงของลี่เย่ถิงก็ดังมาจากนอกประตู
ซุ่ยซุ่ยยังไม่ทันจะดูรูปจนหมดขาเขาสั่นด้วยความตกใจเขารีบปิดหน้าจออัลบั้มทันทีและวิ่งไปที่ประตูและกอดต้นขาของลี่เย่ถิงด้วยท่าหมาน้อย
ลี่เย่ถิงเงยหน้าขึ้นมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่มีแสงสว่างและขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้
ตั้งแต่ซุ่ยซุ่ยมีความคิดเป็นของตนเองเขาก็มีความสามารถทางด้านอิเล็กทรอนิกส์เป็นพิเศษ
แม้ว่าเขาจะพูดช้ามาก แต่ความสามารถในการเรียนรู้หนังสือของเขาก็ยังเหนือกว่าเพื่อน ๆ เขาข้ามขั้นตอนพินอินและจดจำตัวอักษรได้โดยตรง ดังนั้นหากซุ่ยซุ่ยจะใช้คอมพิวเตอร์ได้มันก็ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขา
“เคยบอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามแตะต้องคอมพิวเตอร์ห้องสมุดเครื่องนี้? ทันใดนั้นน้ำเสียงของลี่เย่ถิงก็ถามซุ่ยซุ่ยด้วยน้ำเสียงเข้ม
เมื่อลี่เย่ถิงดุซุ่ยซุ่ยเพราะความที่ซุ่ยซุ่ยทำไม่ถูกต้อง "ปะป๊า" ยังไม่ทันได้พูดออกไปเขาจ้องไปที่เขาอย่างว่างเปล่าพร้อมกับอ้าปากค้าง
"พานายน้อยกลับห้องไปนอน" ลี่เย่ถิงจ้องมองเขาสักครู่หลังจากนั้นเขาก็เบาเสียงลงเล็กน้อยและบอกกับพี่เลี้ยงที่อยู่ข้างหลังเขา
ลี่เย่ถิงหงุดหงิดเป็นอย่างมากในขณะเดียวกันเมื่อเห็นใบหน้าที่เศร้าของลูกชายของเขาความหงุดหงิดก็หายไป
ซุ่ยซุ่ยหันกลับไปทีละก้าวและมองไปที่ลี่เย่ถิงหลาย ๆ ครั้งแต่พี่เลี้ยงก็พาเขาเข้าไปในห้องนอนและไม่กล้าเรียกปะป๊าอีก
ห้องสมุดนี้เป็นสถานที่ต้องห้ามสำหรับซุ่ยซุ่ย ไม่เพียงแค่ซุ่ยซุ่ยไม่ว่าจะคนใดก็ตามก็ห้ามเข้ายกเว้นก็แต่ลี่เย่ถิงเท่านั้น
ลี่เย่ถิงเฝ้าดูซุ่ยซุ่ยเข้าห้องจนเรียบร้อยแล้ว หันไปในห้องแล้วรีบปิดห้องสมุดอย่างแรง
ในความมืดนั้นมีเพียงลูกแก้วที่หมุนอยู่ในกล่องแก้วเท่านั้นที่เปล่งแสงจาง ๆออกมา
ลี่เย่ถิงเดินช้าๆไปที่ตู้ชั้นว่างของจ้องมองลูกแก้วเป็นเวลาแสนนาน
ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าของเขาก็สั่นดังทำให้เกิดเสียงแผ่วเบาในความเงียบ
ก่อนที่อีกฝ่ายจะวางสายลี่เย่ถิงก็กดรับอย่างไม่สบอารมณ์
"คุณชายครับ มีการตอบกลับจากจูเซวี่ยแล้วครับ!" เสียงที่ปราศจากความกังวลในอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ทำให้ตื่นเต้นเล็กน้อย
ลี่เย่ถิงเข้าสู่ระบบการทำธุรกรรมของเว็บบอร์ดแฮ็กเกอร์อย่างรวดเร็ว
จูเซวี่ยได้ส่งข้อความเข้ามา “ข้อตกลงที่ต้องทำ”
ลี่เย่ถิงพิจารณาว่า: "ไฟล์เข้ารหัสข้อมูลในคอมพิวเตอร์ของประธาน บริษัทชิเลอ "
จูเซวี่ย “บริษัท ชิเลอ ”
"คุณรู้อยู่แล้วว่าคำสั่งก่อนหน้าคือการช่วย บริษัท ชิเลอ แฮ็คระบบไฟร์วอลล์ของอาคารกลาง wlกรุ๊ปของคุณจากนั้นคุณก็หันมาหาผม แต่ขออภัยเรามีกฎและสามารถช่วยให้คุณได้รับไฟล์เข้ารหัสของ บริษัท ที่ไหนก็ได้ ยกเว้น บริษัท ชิเลอ"
ลี่เย่ถิง"ลองเรียกราคาเท่าที่คุณต้องการแต่ยี่สิบเท่าเป็นเพียงแค่ราคาเริ่มต้นที่เราจะให้คุณ"
ในเวลาเดียวกันนั้นลี่เย่ถิงพบว่าเขาถูกอีกฝ่ายลบออกจากการเป็นเพื่อนแล้ว
เขาขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้และจ้องไปที่รูปหน้าจอของจูเซวี่ย สักพัก
แฮ็กเกอร์คนนี้น่าสนใจ เงินตั้งหลายสิบล้านยังไม่อยู่ในสายตา
หลังจากนั้น อู๋โยวก็ กระซิบ "คุณชายครับตอนนี้สัญญาณของเรากำลังติดตามจูเซวี่ย อยู่ เคยเห็นเขาอยู่ในคอนโดจวินฟู แห่งนี้ออกมาไม่กี่วิ เป็นไปได้ว่าเขาจะอยู่ภายในประเทศแล้ว"
คอนโดจวินฟู เป็นสถานที่เดียวกันกับที่เฉียวเหวยอีอาศัยอยู่ในขณะนี้