“คุณแซค… อุ๊ยยย… ว๊ายยย”

ร่างของอลินดาถูกแซคคารีย์จับเหวี่ยงขึ้นไปบนเตียงนอน และเขาก็ทาบทับลงมาหาทั้งตัว

“ไม่คิดถึงกันบ้างหรือ”

“คุณแซค… อย่าทำแบบนี้เลยค่ะ”

“คุณบอกว่ารักผมนี่นารี ถ้ารักผมก็ต้องนอนกับผมสิ ผมอยากเข้าไปในตัวของคุณจะแย่อยู่แล้ว”

อลินดาเจ็บไปทั้งหัวใจ ทั้งๆ ที่รู้ว่าสิ่งที่ได้ยินมันคือความจริงที่ต้องยอมรับ

“แต่นารีไม่สะดวกตอนนี้ค่ะ ปล่อยเถอะนะคะ”

“ผมจะทำให้คุณสะดวกเอง…”

ไม่ใช่แค่น้ำเสียงของแซคคารีย์หรอกที่เต็มไปด้วยความโอหัง แต่สายตาและท่าทางของเขาก็แสนจะทระนงจนน่าหมั่นไส้ หล่อนส่ายหน้าไปมายืนยันความไม่เต็มใจของตัวเอง แต่เขาก็ไม่สนใจเลย เพราะไม่ช้าปากร้อนจัดที่บอกว่ารักนารีรัตน์ก็ทาบประกบลงมาหา ดูดกลืนคำปฏิเสธอ่อนแรงของหล่อนเข้าไปในลำคอแกร่งจนหมดสิ้น

อลินดาพยายามเม้มปากแน่น พยายามไม่ให้ความร่วมมือกับคนตัวโต แต่เขาช่ำชองและเชี่ยวชาญนัก แค่เพียงมือใหญ่เลื่อนต่ำลงไปกอบกุมที่ซอกขาอูมฉ่ำ สติของหล่อนก็แตกซ่านไม่เหลือชิ้นดี ปากที่เคยเม้มสนิท ตอนนี้เผยอกว้างจูบตอบ สองแขนที่ผลักไส ตอนนี้กระชากจิกทึ้งเส้นผมหนาดกให้แนบชิดลงมาหาสุดแรง

เสียงครางคำรามด้วยความพึงพอใจของแซคคารีย์ยิ่งทำให้หล่อนเดินหน้าทะลุเข้าไปในอีกมิติหนึ่งที่มีแต่ความหวามรัญจวนมากยิ่งขึ้น ยิ่งเขาจูบเรียกร้องมากเท่าไหร่ หล่อนก็ยิ่งตอบสนองด้วยอารมณ์เดียวกันมากเท่านั้น

“อ๊า… อา…”

เขาถอนจุมพิตออกจากปากอิ่มบวมเจ่อ เลื่อนใบหน้าต่ำลงมาดูดกัดที่ซอกคอระหง ดูดแรงๆ จนเกิดรอยแดงช้ำ ในขณะที่ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ไปตามสัดส่วนอวบอัดทุกตารางนิ้ว ก่อนจะมาหยุดอิ่งอ้อยอยู่ที่กลีบสาวฉ่ำร้อน นิ้วยาวบี้คลึงเม็ดสวาทจนมันบวมเป่ง จากนั้นก็ดันนิ้วแกร่งลึกลงไปในซอกแคบ

“อ๊ะ…”

แซคคารีย์เคลื่อนไหวนิ้วแกร่งของตัวเองภายในร่องสวาทด้วยจังหวะร้อนฉ่า ในขณะที่ใบหน้าหล่อจัดเลื่อนต่ำลงมาคลุกเคล้าที่ร่องอกอวบอิ่ม เขาหยอกเย้ากับปลายถันชูชันด้วยลิ้นสาก โลมเลียจนยอดทรวงบวมเป่ง ก่อนจะอ้าปากดูดกลืนเม็ดปทุมเข้าไปในอุ้งปาก เขาโรมรันเม็ดเต่งด้วยปลายลิ้วและฟันคมกริบ ดูดเลียแรงๆ จนเจ้าของร่างกรีดร้องด้วยความเสียวซ่านทรมาน

“อา… คุณแซค… อ๊า…”

“ยังอยากให้ฉันหยุดอีกไหม”

หล่อนที่ถูกไฟสวาทครอบงำจนไหม้เกรียมปรือตาขึ้นมองคนตัวโต ก่อนจะวิงวอนไร้อย่างอาย

“อย่าหยุด… ได้โปรด… คุณแซค…”

แซคคารีย์หัวเราะพึงพอใจ เมื่ออลินดากระชากศีรษะของเขาให้ลงไปดูดอมปลายถันเต่งอีกครั้ง เขาดูดเลียด้วยลีลาที่ทำให้หล่อนต้องหยัดกายขึ้น ในขณะที่นิ้วยาวก็ยังคงเคลื่อนไหวที่ซอกขาอวบอย่างต่อเนื่อง

“ไม่ไหวแล้ว… คุณแซค… อ๊า…”

เขาเฝ้ามองแม่สาวน้อยคนสวยเกร็งกระตุกด้วยความพึงพอใจ หล่อนถึงสวรรค์อย่างร้อนแรงเลยทีเดียว

แซคคารีย์พยายามฉุดรั้งตัวเองเอาไว้ จากนั้นก็จับท่อนชายใหญ่ยาวจดจ่อดุนดัน

“เธอเป็นของฉัน จำเอาไว้… อืมมมม โอ้ว…”

“อ๊ะ… อ๊า…”

ความเป็นชายถูกดันลึกเข้าไปในร่างอวบที่คับแน่นจนน่าอัศจรรย์ แซคคารีย์สูดปากแรงๆ พยายามควบคุมจังหวะการเคลื่อนไหว แต่กระแสสวาทที่เกิดจากการบีบรัดของกลีบสาวภายในทำให้เขาสติแตก ความนุ่มนวลจึงหาไม่ได้จากการเคลื่อนไหวของเขาเลย ทุกจังหวะสอดใส่รุนแรงตะกรุมตะกราม กระแทกกระทั้นบดอัดราวกับมันคือสิ่งเดียวที่จะยื้อชีวิตต่อไปได้

หล่อนได้ยินเสียงห้าวคำรามในลำคอ ก่อนที่เขาจะเค้นเสียงดุกระด้างออกมาเสียงดังลั่น

“คิดว่าฉันโง่มากหรือไง อลินดา”

หล่อนหน้าซีดเผือด และรีบส่ายหน้าปฏิเสธ “คุณแซค… เข้าใจผิดแล้วล่ะค่ะ ฉันไม่ใช่… อลินดา… อ๊ะ…” ยอดถันของหล่อนถูกเขากัดอีกครั้งแต่ครั้งนี้เปลี่ยนเป็นอีกข้าง

“ฉันรู้ทุกอย่าง เธอไม่มีวันตบตาฉันได้หรอกอลินดา”

“เอ่อ…”

“และไม่ต้องมาปฏิเสธ เพราะต่อให้เธอกลายเป็นเพียงแค่เถ้าธุลี ฉันก็จำเธอได้” แซคคารีย์ก้มหน้าลงมากระซิบชิดปากอิ่มที่กำลังสั่นเทาเพราะแรงสะอื้น “เพราะเธอเป็นเมียของฉัน”

“คุณแซค…”

“ต่อจากนี้เป็นต้นไป ฉันจะจับเธอมัดมือติดเอาไว้กับฉันตลอดเวลา”

“ไม่ได้นะคะคุณแซค…”

“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ในเมื่อวิธีนี้มันเป็นทางเดียวที่จะล่ามเธอเอาไว้ให้อยู่กับฉันทั้งชีวิต”

อลินดาสะอื้นเสียงดังด้วยความทรมาน “คุณแซคก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ เรื่องของเรามันจบลงแล้ว และพี่นารีก็กลับมาแล้วด้วย”

“งั้นเธอกลับมาหาฉันอีกทำไม”

คำถามตรงไปตรงมาของแซคคารีย์ทำให้อลินดาต้องหันหน้าหนี หัวใจปวดร้าวทรมาน

“ฉันถาม ตอบมาสิ กลับมาทำไม ถ้าคิดว่าจะจบเรื่องของเราแล้วน่ะ”

“ลินดา… เป็นห่วงคุณแซคน่ะค่ะ”

“ฉันมีเรื่องให้เธอเป็นห่วงทั้งชีวิตนั่นแหละ ดังนั้นห้ามเธอหนีฉันไปไหนอีก เข้าใจไหม”

หล่อนหันหน้ามาสบประสานสายตากับเขา “ไม่ได้หรอกค่ะ ลินดาต้องไป ลินดาไม่ต้องการแย่งผู้ชายของพี่นารี”

“ฉันกับนารีเราคุยกันรู้เรื่องแล้ว เพราะถึงไม่มีเธอ ฉันก็ไม่คิดจะกลับไปสานต่อความสัมพันธ์กับนารี”

“แต่พี่นารีรักคุณแซคมากนะคะ”

“แล้วเธอล่ะ รักฉันน้อยกว่าที่นารีรักหรือเปล่า”

“เอ่อ…” หล่อนพูดไม่ออก เสหลบสายตาคมกริบพัลวัน

“แต่ถ้าให้ฉันเดา เธอน่าจะรักฉันมาก เพราะไม่อย่างนั้นคงไม่กลับมาหาฉันหรอก จริงไหม”

“ลินดาไม่ได้…”

“อย่าบอกนะว่าไม่ได้รักฉัน เพราะฉันไม่มีทางเชื่อ อืมมมม…”

ชายหนุ่มขยับตัวเคลื่อนไหวเบาๆ อย่างหยอกเย้า แต่แค่นั้นก็ทำให้คนตัวเล็กถึงกับครางฮือด้วยความเสียวกระสันเลยทีเดียว

“อ๊า… คุณแซค…”

แซคคารีย์ระบายยิ้มกว้าง ก้มลงจูบปากอิ่มหนักหน่วงอีกครั้งและแสนยาวนาน จนอลินดาแทบสำลักความสุขสมตายเลยทีเดียว และเมื่อถอนจูบ เขาก็กระซิบเสียงแหบพร่า

“มันทรมานเหลือเกิน ในค่ำคืนที่ไม่มีเธอ อลินดา…”

“คุณแซค…”

“ฉันจะไม่มีวันยอมให้เธอหายไปไหนอีกแล้ว เธอเป็นของฉันนะ อลินดา… เป็นเมียของฉัน…”

แล้วแซคคารีย์ก็นำพาให้หล่อนท่องสรวงสวรรค์ต่ออีกครั้งและอีกครั้ง จนหล่อนหมดเรี่ยวหมดแรงหลับใหลไปในที่สุด