ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5856 ไม่รู้ว่าควรเริ่มเดินตั้งแต่ตรงไหน (2)
หลินหว่านเอ๋อร์ส่ายหน้า: “บ่าวไม่รีบหรอกค่ะ สาเหตุหลักที่จินหลิงทำให้บ่าวรู้สึกผูกพันนั้นเป็นเพราะมารดาแห่งชาผูเอ่อร์ แต่ก่อนออกจากบ้านบ่าวได้รดน้ำให้มันแล้ว แถมเมื่อวานจินหลิงยังฝนตกด้วย คิดว่าคงไม่จำเป็นต้องดูแลจัดการเป็นพิเศษ”
เย่เฉินตอบกลับอย่างเด็ดเดี่ยวโดยไม่ต้องหยุดคิด: “งั้นก็รบกวนคุณหลินเดินทางไปเย่นจิงพร้อมฉันสักเที่ยวหนึ่งนะ”
เมื่อหลินหว่านเอ๋อร์ได้ยินเย่เฉินเชิญชวนตนให้ร่วมเดินทางด้วย เธอก็รู้สึกตื่นเต้นดีใจมาก ก่อนจะรีบตอบกลับว่า: “บ่าวจะปฏิบัติตามคำสั่งทุกอย่างของคุณชายเลยค่ะ!”
หลังจากผ่านไปสิบนาที เครื่องบินที่หลินหว่านเอ๋อร์และเย่เฉินนั่งก็ได้รับการอนุมัติให้เปลี่ยนแปลงเส้นทางการบิน
เครื่องบินที่อยู่บนฟ้าเอนไปทางทิศเหนือ 30 องศา ก่อนจะมุ่งหน้าบินตรงไปยังเย่นจิง
ส่วนเย่เฉินที่อยู่บนเครื่องบินก็ใช้โทรศัพท์ดาวเทียม โทรไปหาถังซื่อไห่ พ่อบ้านตระกูลเย่
กดรับสาย ก่อนจะมีเสียงของถังซื่อไห่สะท้อนออกมา: “สวัสดีครับ ไม่ทราบว่ากำลังเรียนสายกับคุณอะไรอยู่ครับ?”
เย่เฉินเอ่ยปากพูด: “พ่อบ้านถัง ผมเองครับ”
“ใช่ครับ”เย่เฉินพูด: “ผมกำลังเดินทางไปเย่นจิง น่าจะใช้เวลาอีกประมาณสองชั่วโมงถึงจะแลนด์ดิ้ง รบกวนคุณช่วยจัดแจงรถยนต์มารับผมที่สนามบินหน่อยนะครับ”
ถังซื่อไห่รีบตอบกลับ: “ได้เลยครับคุณชาย ผมจะจัดแจงขบวนรถเดี๋ยวนี้เลย ถึงตอนนั้นจะไปรับคุณที่สนามบินด้วยตนเอง แล้วจะแจ้งคุณท่านแล้วคนอื่น ๆ ให้ทราบด้วย”
เย่เฉินพูด: “ไม่จำเป็นต้องเล่นใหญ่อะไรหรอกครับ คุณเป็นพ่อบ้านใหญ่ของตระกูลเย่ หากคุณมารับผมด้วยตัวเองมันจะดูโดดเด่นไปหน่อย คุณไม่ต้องมาแล้วครับ แค่จัดการจอดรถคันหนึ่งไว้ที่สนามบินให้ผมก็พอแล้วครับ ผมอยากกลับคฤหาสน์หลังเก่าตระกูลเย่รอบหนึ่งน่ะครับ คุณแค่แจ้งคุณท่านก็พอแล้วครับ คนอื่น ๆ ก็ช่างมันเถอะครับ”
ถังซื่อไห่ตอบกลับอย่างเด็ดเดี่ยวโดยไม่ต้องหยุดคิด: “ได้เลยครับคุณชาย งั้นเดี๋ยวผมจะแจ้งคุณท่านก่อน คืนนี้คุณจะพักที่คฤหาสน์หลังเก่าหรือเปล่าครับ? หรือกลับมาพักที่วิลล่า?”
เย่เฉินพูดอื้มคำหนึ่งแล้วพูดว่า: “พักที่คฤหาสน์หลังเก่าดีกว่าครับ ช่วยเตรียมห้องนอนให้ผมสองห้องนะครับ ผมมาพร้อมกับเพื่อนอีกคนหนึ่ง”
ถังซื่อไห่ตอบกลับอย่างเคารพ: “ได้เลยครับ! คุณชายยังมีเรื่องอะไรที่จะกำชับอีกหรือเปล่าครับ?”
เย่เฉินพูด: “ไม่มีแล้ว มีแค่นี้แหละครับ”
ถังซื่อไห่พูด: “ได้เลยครับคุณชาย ผมจะไปรอคุณที่คฤหาสน์หลังเก่านะครับ”
……
ในเวลาเดียวกัน
เครื่องบินที่เทคออฟในก่อนหน้านี้ได้แลนด์ดิ้งที่เย่นจิงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ทันทีที่ล้อเครื่องบินสัมผัสกับพื้นดิน ซือไท่ปลอมในก่อนหน้านี้ก็รีบรายงานกับหญิงวัยกลางคนทันที: “นายหญิง เครื่องบินของพวกเขาได้เปลี่ยนแปลงทิศทางกลางอากาศ อ้างอิงจากข้อมูลฝั่งการควบคุมจราจรทางอากาศ พวกเขาได้ทำการเปลี่ยนแปลงเส้นทางการบินกะทันหัน เปลี่ยนเป็นบินมาที่เย่นจิงแล้วค่ะ”
“บินเย่นจิง?”นายหญิงขมวดคิ้วลง พลางพูดพึมพำ: “ทำไมพวกเขาถึงเปลี่ยนแปลงเส้นทางการบินกะทันหันล่ะ?”
ซือไท่ปลอมรีบถาม: “หรือว่าเราโป๊ะแตกแล้ว?”
นายหญิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดอย่างตึงเครียด: “น่าจะไม่โป๊ะแตกหรอก เราหลีกเลี่ยงเส้นสายทั้งหมดระหว่างขากลับแล้ว ไม่มีใครคนไหนสามารถสะกดรอยตามเราจากอารามชิงจ้าว แล้วไปถึงสนามบินยงโจวได้”
หลังจากพูดจบ จู่ ๆ เธอก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ แล้วเอ่ยปากพูด: “คาดว่าพวกเขาน่าจะไปคฤหาสน์หลังเก่าตระกูลเย่!”
เมื่อพูดจบ เธอจึงรีบถาม: “ถังซื่อไห่อยู่เย่นจิงหรือเปล่า?”
ซือไท่ปลอมตอบกลับ: “ช่วงนี้ดิฉันไม่เคยติดต่อกับพ่อบ้านถังแต่อย่างใด นายหญิงรอสักครู่นะคะ ดิฉันจะยืนยันกับเขาเดี๋ยวนี้เลย”
หลังจากพูดจบ เธอก็รีบหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วกดโทรหาถังซื่อไห่
เมื่อโทรติด เสียงที่ฟังดูระมัดระวังของถังซื่อไห่ก็สะท้อนออกมาจากโทรศัพท์ เสียงของเขาต่ำมาก ๆ แต่ก็ถามอย่างเคารพนอบน้อมอย่างยิ่ง: “พี่ซุน ทำไมจู่ ๆ คุณถึงโทรหาผมล่ะครับ?”
ซือไท่ปลอมเอ่ยปากพูด: “พ่อบ้านถัง นายหญิงให้ฉันถามนายว่าตอนนี้นายอยู่เย่นจิงหรือเปล่า”
“กระผมอยู่ครับ!”ถังซื่อไห่รีบตอบกลับ: “ไม่ทราบว่านายหญิงมีคำสั่งอะไรหรือ?”
ซือไท่ปลอมตอบกลับ: “พ่อบ้านถังรอสักครู่นะ”
พอพูดจบ เธอก็มองไปทางหญิงวัยกลางคนนั่น แล้วเอ่ยปากพูด: “นายหญิงคะ ตอนนี้พ่อบ้านถังอยู่เย่นจิงอยู่ค่ะ”
นายหญิงพยักหน้าแล้วพูด: “โอเค เปลี่ยนแปลงแบบแผนการเดินทางถัดจากนี้หน่อย วันนี้เราจะไม่ไปจินหลิงแล้ว หลังจากลงจากเครื่องบินเราต้องรีบไปยงเหอกงเลย ให้พ่อบ้านถังไปพบฉันที่ยงเหอกงในอีกหนึ่งชั่วโมงข้างหน้า”
ซือไท่ปลอมตอบกลับอย่างเคารพ: “รับทราบค่ะ”
พอพูดจบ เธอก็ถามถังซื่อไห่ที่อยู่ทางปลายสาย: “พ่อบ้านถังได้ยินแล้วใช่ไหม?!”
ถังซื่อไห่ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เคารพนอบน้อมอย่างยิ่งว่า: “กระผมได้ยินแล้วครับ!”
พูดจบ ถังซื่อไห่ก็ชะงักงันเล็กน้อย ก่อนจะพูดกดเสียงต่ำว่า: “พี่ซุน รบกวนคุณช่วยบอกนายหญิงหน่อยนะครับ คุณชายอยู่ระหว่างทางมาเย่นจิงแล้ว!”