ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5822 รอ!(1)
ด้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5822
ในเวลา บนทางด่วนมีรถบางเบา
มีรถขับผ่านมาเป็นครั้งคราว ไม่ได้ให้ความสนใจต่อหญิงสาวที่จอดรถในช่องทางฉุกเฉินคนนี้
ถึงแม้ในทฤษฎีจะไม่ให้จอดรถในช่องทางฉุกเฉินแล้ว แต่ทางด่วนในภูเขากล้องวงจรปิดค่อนข้างน้อย ประกอบกับปริมาณรถไม่มากนัก ทิวทัศน์สวยงาม ดังนั้นมักจะมีคนขับรถที่เหนื่อยล้าจากการขับรถ เลือกที่จะจอดบริเวณข้างทางช่วงที่มีทิวทัศน์สวยงามที่สุดเพื่อชมวิว ดังนั้นทุกคนจึงไม่เห็นว่าเป็นเรื่องแปลก
ยานพาหนะที่ขับผ่านไปอย่างรีบร้อนไม่ได้เห็นว่าอู๋เฟยเยี่ยนประหลาด แต่อู๋เฟยเยี่ยนกลับมองสะพานเจ้าปัญหาที่มีความสูงร้อยกว่าเมตรที่ทอดข้ามผ่านภูเขาสองลูก และเชื่อมอุโมงค์ระหว่างอุโมงค์สองแห่งเข้าด้วยกัน
เธอรู้ว่า ทางด่วนทั้งเส้นนี้เป็นจุดที่ใกล้กับสถานที่ที่อาจารย์เก็บตัวถือศีลมากที่สุดในตอนนั้น
แต่ว่า ด้วยเหตุนี้ตลอดทั้งเส้นนี้แทบไม่มีคนอยู่อาศัย ดังนั้นตลอดเส้นระยะทางสิบกิโลเมตรทั้งไปข้างหน้าและข้างหลังต่างไม่มีทางออกทางด่วน
กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ ตนเองอยากจะไปถึงที่หมายโดยไวที่สุด ก็ทำได้แค่กระโดดลงไปจากที่ตรงนี้
ไม่อย่างนั้นละก็ ก็ทำได้แค่เพียงลงจากทางด่วนในอีกสิบกิโลเมตรข้างหน้า จากนั้นเสียเวลาอีกอย่างน้อยวันถึงสองวันในการเดินถนนบนภูเขา
สำหรับอู๋เฟยเยี่ยนแล้ว การกระโดดลงไปจากที่นี่ง่ายยิ่งกว่าปอกกล้วยเข้าปาก
แต่ว่า คนกระโดดลงไป ถ้าหากรถยังอยู่ที่นี่ละก็ จะต้องนำพาความยุ่งยากที่ไม่จำเป็นมาอย่างแน่นอน
คนขับรถที่จิตใจดีงามคนไหนสักคนพบเห็นว่ามีรถคันหนึ่งจอดอยู่ข้างสะพาน ด้านในรถว่างเปล่าไร้คน เกรงว่าจะต้องคิดว่ามีคนคิดสั้นที่นี่แน่ๆ
ทันทีที่เขาโทรศัพท์แจ้งความ ตำรวจจะต้องมาถึงสถานที่เกิดเหตุในเวลาอันรวดเร็วที่สุดอย่างแน่นอน
พวกเขาจะต้องคิดหาหนทางตรวจสอบให้แน่ใจว่าด้านล่างสะพานมีร่องรอยหรือแม้กระทั่งศพตกลงไปหรือไม่
และตนเองกระโดดจากที่นี่ลงไป ไม่ว่าอย่างไรก็ตามก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเสแสร้งว่าไม่มีร่องรอยแม้แต่นิดเดียว ถ้าหากให้ตำรวจเจอเข้า ว่ามีคนกระโดดลงไปจากบนสะพานสูงขนาดนี้จริงๆ อีกทั้งไม่เพียงไม่ตาย ยังหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยอีกด้วย จะต้องพยายามคิดหาหนทางทุกอย่างเพื่อให้ความจริงปรากฏ
หากเป็นเช่นนี้ พวกเขาก็จะนำภาพถ่ายต่างๆที่รถคันนี้ถูกจับภาพบนทางด่วนมาตรวจสอบรูปลักษณ์ของผู้ขับขี่ จากนั้นก็จะใช้เบาะแสเพื่อสืบย้อนกลับอย่างต่อเนื่อง
ในใจของอู๋เฟยเยี่ยนเองก็รู้ดีเช่นกันว่า ในเมื่อตนเองออกสู่โลกภายนอกแล้ว ถึงแม้ว่าจะมีความสามารถมหาศาล ก็หลบไม่พ้นกล้องวงจรปิดต่างๆของสังคมยุคสมัยปัจจุบัน ดังนั้นความคิดของเธอคือทิ้งภาพข้อมูลเอาไว้ไม่มีปัญหา หัวเซี่ยมีประชากรพันกว่าล้านคน ภาพข้อมูลของตนเองอยู่ที่นี่ก็เหมือนกับเมล็ดข้าวสารในมหาสมุทร ไม่ได้อันตรายอะไร ขอเพียงแค่ตนเองอย่าได้เป็นเพราะเรื่องราวบางอย่าง ดึงดูดความสนใจของตำรวจหรือแม้กระทั่งชนชั้นสูงในประเทศ ถ้าอย่างนั้นตนก็จะสามารถถอนตัวออกมาได้
ดังนั้น ตอนนี้เธออยากจะให้ความจริงปรากฏขึ้นมา ก็คือจะทำให้รถคันนี้ หายไปจากบนสะพานนี้พร้อมกันอย่างไร
รถเธอคุ้นเคยมาก
แม้แต่บนเกาะนั้นที่อยู่บริเวณขอบทวีปแอนตาร์กติกา เธอก็มักจะขับรถชนิดต่างๆ ถึงแม้ว่าหลายปีมานี้จะไม่เคยออกไปจากที่แห่งนั้น แต่ไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อการที่เธอจะรู้จักวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีของโลกใบนี้เป็นอย่างดี
แล้วก็เป็นเพราะค่อนข้างคุ้นเคยกับรถ หลังจากที่อู๋เฟยเยี่ยนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็คิดแผนการหนึ่งออก
จากนั้น ดวงตาทั้งสองข้างของเธอหลับลงเล็กน้อย ปราณทิพย์ที่แข็งแกร่งก็พลุ่งพล่านออกมาจากในร่างกาย รวมตัวในรถออฟโรดคันนั้นทันที
จากนั้น เธอปล่อยตัวสำนึกสืบค้นบริเวณรอบๆ รออยู่ที่เดิมเงียบๆ
จนกระทั่งตัวสำนึกของเธอครอบคลุมอยู่ในขอบเขต ไม่มีคนอื่นและรถคันใดปรากฏ เธอถึงลืมตาขึ้นอย่างกะทันหัน มือทั้งสองข้างผลักไปทางรถออฟโรดคันนั้นอย่างรุนแรงและรวดเร็ว พร้อมทั้งตะโกนเสียงดัง: “ลอย!”
ทันทีที่พูดจบ รถออฟโรดราวกับถูกลมพัด ม้วนตลบขึ้นบนท้องฟ้า
เหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้นภายในพริบตา
รถออฟโรดน้ำหนักเกินสองตัน ทันใดนั้นก็กลายเป็นกระดาษ พลางพลิกหมุน พลางหล่นลงไปช้าๆ
ปราณทิพย์ของอู๋เฟยเยี่ยนห่อหุ้มรถออฟโรดเอาไว้อย่างแน่นหนา ทำให้รถออฟโรดคนนี้จมลงไปอย่างช้าๆที่สุด แต่การใช้ปราณทิพย์บริสุทธิ์เช่นนี้ควบคุมสิ่งของน้ำหนักหลายตัน เป็นการค่อนข้างสิ้นเปลืองปราณทิพย์ของอู๋เฟยเยี่ยนเช่นกัน ดังนั้นตอนที่รถออฟโรดกำลังหล่นลงไปด้านล่างของสะพาน เธอรีบนำปราณทิพย์ที่ห่อหุ้มตัวรถ ไปห่อหุ้มที่ถังน้ำมันและแบตเตอรี่ของรถออฟโรดแทน
ภายในชั่วพริบตา ความเร็วของรถที่หล่นลงไปก็เพิ่มความเร็วขึ้นทันที จากนั้นก็มีเสียงกระแทกลงบนพื้นดังตูม กระแทกกิ่งไม้หักไปหลายต้น
แต่ว่าโชคดีที่ถังน้ำมันกับแบตเตอรี่ถูกปราณทิพย์ปกป้องเอาไว้ ดังนั้นถึงแม้ว่ารถจะกระแทกจนเปลี่ยนรูป กระจกแตกละเอียด แต่ไม่ได้ทำให้เกิดการระเบิด ดังนั้นหลังจากที่เสียงกระแทกดังตูม ในหุบเขาก็เงียบสงบอย่างรวดเร็ว
จากนั้น อู๋เฟยเยี่ยนก็กระโจนขึ้น ทั้งตัวจนค่อยๆหล่นลงบนพื้นอย่างไม่รีบไม่ร้อน
ต้นไม้จำนวนมากมายในหุบเขา รถออฟโรดได้กระแทกจนเกิดช่องว่างหนึ่งในป่าไม้หนาทึบ
ทันทีที่อู๋เฟยเยี่ยนเกิดความคิด ปราณทิพย์ห่อหุ้มกิ่งไม้ที่หักจำนวนมาก และปกคลุมรถออฟโรดคันนี้เอาไว้อย่างแน่นหนา
จากนั้น เธอก็จัดระเบียบเสื้อผ้า เดินมุ่งหน้าไปทางเขาลึกโดยไม่หันหน้ากลับมองเลยสักนิด
……
ในเวลาเดียวกัน
กล้องวงจรปิดทั้งหมดของโซโร ได้ถูกลูกน้องของซุนจือต้ง โอนย้ายไปจัดเก็บไปไว้บนคลาวด์เซิร์ฟเวอร์พิเศษอันหนึ่งเรียบร้อยแล้ว