ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5785 รักษาไว้จริง ๆ(2)
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5785
พูดไป หมอก็พูดอีกว่า:“พวกเราเจาะเลือดก่อนที่เด็กจะทานยาแล้ว ตอนนี้จะส่งเด็กไปที่แผนกรังสีวิทยา ให้สารทึบรังสีก่อน แล้วจึงทำ CT สแกนทั้งตัว ออกมาจากห้อง CT แล้ว ก็ให้เด็กใช้ยาเกิดใหม่เก้าเสวียนสองเม็ด”
เจมส์ สมิธถามด้วยความแปลกใจว่า:“ครั้งละสองเม็ด?”
“ใช่”หมอพยักหน้า:“เมื่อพิจารณาว่าอาการของจิมมี่อยู่ในขั้นวิกฤติ เราจึงตั้งใจว่าจะให้เวลาเขาทรงตัวอย่างรวดเร็วใน 5 วัน 5วันนี้ พวกเราจะให้เขาใช้ยาเกิดใหม่เก้าเสวียน 2 เม็ดทุกวัน ให้สภาพร่างกายเขาฟื้นตัวโดยเร็ว 5 วันต่อจากนั้น พวกเราจะเข้าสู่ช่วงคงที่ ทานยาเกิดใหม่เก้าเสวียนวันละ 1 เม็ดจนออกจากโรงพยาบาล”
เจมส์ สมิธถอนหายใจด้วยความโล่งอก ยาเกิดใหม่เก้าเสวียนวันละสองเม็ด กินติดต่อห้าวัน ลูกชายจะต้องดีขึ้นมาก ๆ แน่ ไม่แน่อีกห้าวันนี้อาจจะลุกขึ้นจากเตียงได้!
เมื่อคิดแบบนี้ เขาก็รีบพูดด้วยความขอบคุณว่า:“ขอบคุณหมอมาก ๆ ครับ!”
หมอยิ้ม:“ไม่ต้องเกรงใจ เป็นหน้าที่ของพวกเราอยู่แล้ว”
พูดไป เขาก็ดูเวลา พูดว่า:“เดี๋ยวต้องไปแผนกรังสีวิทยาแล้ว คุณสมิธไปกับพวกเราสิ”
“ครับ!”เจมส์ สมิธตอบตกลงอย่างไม่ลังเล จากนั้นจึงไปกับหมอ เข็นเตียงลูกชายไปที่แผนกรังสีวิทยา
เมื่อถึงแผนกรังสีวิทยาแล้ว พยาบาลก็ฉีดสารทึบรังสีให้จิมมี่ที่โคม่า จากนั้นเข็นเขาไปในห้อง CT เนื่องจาก CT สแกนทั้งตัว ดังนั้นจึงใช้เวลานาน
เจมส์ สมิธกังวลเล็กน้อยที่เขากังวลไม่ใช่ผล CT สแกน แต่กังวลว่าลูกชายจะได้กินยาเกิดใหม่เก้าเสวียนของวันนี้เมื่อไหร่
ขณะที่เจมส์ สมิธกำลังเดินไปนอกประตูห้อง CT เว่ยเลี่ยงก็เดินเข้ามาจากทางเข้าแผนกรังสีวิทยา
เมื่อเจมส์ สมิธเห็นเว่ยเลี่ยง จึงรีบเข้าไป พูดด้วยความเคารพว่า:“ประธานเว่ย ขอบคุณคุณมากจริง ๆ !”
เว่ยเลี่ยงยิ้ม:“คุณสมิธ จิมมี่มีโอกาสนี้ได้ คนที่คุณควรขอบคุณไม่ใช่ผม เพราะว่าที่นี่ จิมมี่อายุเกินสิบขวบ และเป็นเด็กร่ำรวย ไม่ตรงตามเกณฑ์การรับเข้า โครงการทดลองทางคลินิกของเรามีกฎการให้คะแนนและวิธีรับที่ชัดเจน ผมต้องปฏิบัติตามกฎนี้เพื่อคัดเลือกรายชื่อ ไม่มีสิทธิ์ที่จะทำเกินขอบเขต”
เจมส์ สมิธอดไม่ได้ที่จะถามว่า:“ประธานเว่ย ผมอยากรู้ว่า ใครกันที่พูดให้จิมมี่?”
เว่ยเลี่ยงยิ้ม:“คนที่ทำเกินกฎนี้ได้ ย่อมเป็นคนที่สร้างกฎอยู่แล้ว มีเพียงแต่เขาเท่านั้นที่มีอำนาจและคุณสมบัติที่จะให้จิมมี่เข้ามาได้”
เจมส์ สมิธถามอย่างแปลกใจว่า:“คุณไม่ใช่ CEO ของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนเหรอ?”
เว่ยเลี่ยงพยักหน้า:“ผมคือ CEO แต่ไม่ใช่เจ้าของ เจ้าของที่แท้จริง คุณเคยพบแล้ว ซึ่งก็คือคุณเย่ เย่เฉิน”
“คุณเย่?”เจมส์ สมิธพูดอย่างตกใจว่า:“เขา……เขาคือเจ้าของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน?”
“แน่นอน”เว่ยเลี่ยงยิ้มไปพูดไป:“บริษัทผลิตยาเก้าเสวียนมีวันนี้ได้ ก็เพราะคุณเย่ทั้งนั้”
พูดไป เว่ยเลี่ยงก็พูดอีกว่า:“ใช่สิ ลืมบอกคุณเลย คุณหลินคนนั้นที่พวกหูเล่อฉีพบ ที่จริงก็คือคุณเย่ แต่เพราะเหตุผลส่วนตัวของคุณเย่ จึงไม่ได้เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงแก่พวกเขาสองคน และบังเอิญว่าเขาสองคนก็เป็นมะเร็ง คุณเย่จึงตัดสินใจให้สิทธิ์พเศษกับทั้งสอง จากนั้นคุณเย่ก็นึกถึงคุณกับจิมมี่ จึงให้พวกหูเล่อฉีเรียกคุณมาด้วย”
เจมส์ สมิธเบิกตาโต บ่นว่า:“ที่แท้คุณเย่ก็คือเจ้าของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน……ไม่น่าล่ะวันนั้นผมเจอเขาที่ศูนย์วิจัยวิทยาศาสตร์ตระกูลเฟ่ย แม้แต่คุณหนูเฟ่ยก็ยังนับถือเขา……”
เมื่อนึกถึงความเย่อหยิ่งของตัวเองในตอนนั้นจนทำให้พลาดบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนไป แต่เย่เฉินดันให้โอกาสนี้แก่จิมมี่อีก ทำให้ในใจเขาขอบคุณเย่เฉินอย่างมาก ดังนั้นเขาจึงถามเว่ยเลี่ยงไปโดยไม่รู้ตัวว่า:“คุณเว่ย ไม่รู้ว่าผมจะมีโอกาส เจอคุณเย่ได้ไหม?!”