ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5730 ฟ้าดินล้วนคารวะ (1)
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5730
ในโฮมสเตย์จื่อจินยามค่ำคืน นอกจากหลินหว่านเอ๋อร์แล้ว ทุกคนล้วนอยู่ภายในห้องตน
เมื่อรถของเย่เฉินขับตรงเข้ามาถึง เขาก็เดินผ่านลานชั้นหนึ่งขึ้นบันไดหินไป
เมื่อเย่เฉินก้าวเข้าไปในลานอีกแห่ง หลินหว่านเอ๋อร์ก็เดินออกมาที่ลาน ทันทีที่เธอเห็นเย่เฉินก็พูดด้วยความดีใจและเขินอายว่า “คุณชาย……”
ขณะนี้หลินหว่านเอ๋อร์สวมชุดผ้าโปร่งสีขาว ผมเธอยาวลงมาที่ไหล่ ดูเหมือนว่าจะยังเปียกเล็กน้อย
น้ำในบ่อน้ำพุร้อนข้าง ๆ นิ่งสงบ เต็มไปด้วยกลีบดอกไม้ที่ลอยอยู่บนน้ำ ทำให้ลานแห่งนี้มีกลิ่นหอมของดอกไม้จาง ๆ
เย่เฉินเดาได้ทันทีว่าหลินหว่านเอ๋อร์น่าจะเพิ่งอาบน้ำเสร็จ เขาจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกทำตัวไม่ถูก พยายามไม่หลบสายตามองไปที่น้ำพุร้อน แต่ฝืนมองไปที่หลินหว่านเอ๋อร์แล้วพูดอย่างประหม่าว่า “คุณหลิน ขอโทษที่มาช้า นอกจากเรื่องที่สัญญาไว้กับชายชราทั้งสามแล้ว ผมยังมีอีกเรื่องที่ต้องให้คุณหลินช่วยไขให้หายข้องใจ”
หลินหว่านเอ๋อร์หันไปทางเย่เฉินเล็กน้อย ทำความเคารพแล้วยิ้มอย่างอ่อนหวาน ความงามที่ท่วมท้นของเธอทำให้ผู้เห็นเป็นต้องหลงไหล จากนั้นริมฝีปากสีแดงเรื่อของเธอก็พูดออกมาเบา ๆ “คุณชายเกรงใจกันเกินไปแล้ว เป็นบุญของฉันที่สามารถแบ่งปันความกังวลของคุณได้ หากมีเรื่องใดเพียงบอกฉัน แล้วฉันจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อคุณ!”
หลังจากพูดจบ เธอหันไปทางห้องส่วนตัว ทำท่าทางเชื้อเชิญพูดเบา ๆ “คุณชาย เชิญเข้ามาด้านในก่อนเถิด!”
เย่เฉินพยักหน้าแล้วเดินตามหลินหว่านเอ๋อร์ไปที่ห้องส่วนตัวของเธอ ในห้องนั่งเล่นชั้น 1 หลินหว่านเอ๋อร์ชงชาไว้ล่วงหน้าแล้ว กลิ่นหอมของชาพิเศษอบอวลไปทั่วทั้งห้อง ทำให้รู้สึกสดชื่นยิ่งนัก
หลินหว่านเอ๋อร์พาเย่เฉินไปที่โต๊ะน้ำชาขนาดเล็กแล้วพูดกับเย่เฉินว่า “คุณชายโปรดนั่งลงก่อน ฉันจะรินชาให้ หากคุณมีคำถามใด ๆ สามารถถามฉันมาได้เลยค่ะ”
เย่เฉินพยักหน้าทำตาม ทั้งสองก็นั่งไขว่ห้างโดยมีโต๊ะน้ำชาขั้นกลาง
ทางด้านหว่านเอ๋อร์รินชาให้เย่เฉินเรียบร้อยแล้วจึงพูดว่า “คุณชาย เชิญดื่ม”
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะถามเธอ “ชานี้น่าจะเป็นสุดยอดก้อนใบนั้นใช่ไหม?”
“ใช่ค่ะ” หลินหว่านเอ๋อร์พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ปกติฉันจะไม่ได้ดื่มมันหรอก ฉันจะชงต่อเมื่อคุณชายมาเท่านั้น”
เย่เฉินพูดอย่างจริงจังว่า “ประหยัดไว้ก็ดี เพราะชานี้ถ้านำมาใช้หมดก็ไม่มีอีกแล้ว ในอนาคตหากคิดถึงรสชาตินี้ก็คงหาไม่ได้อีกแล้ว”
หลินหว่านเอ๋อร์ยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ไม่ว่าจะเป็นต้นชาหรือใบชา สักวันพวกมันก็จะหายไป คนก็เหมือนกัน แม้ว่าชาจะล้ำค่าเพียงใด หากมันยังมีอยู่และนำมาดื่มในเวลาเหมาะสม ก็ถือว่ามีค่ามากแล้ว”
หลังจากพูดจบ เธอก็หยิบถ้วยชาของเธอขึ้นมา พูดกับเย่เฉินว่า “คุณชาย เชิญดื่ม”
เย่เฉินพยักหน้า เขาหยิบถ้วยชาขึ้นจิบช้า ๆ กลิ่นหอมสดชื่นของชาอบอวลอยู่ในปากและจมูก ซึ่งมันน่าทึ่งมาก
หลินหว่านเอ๋อร์วางถ้วยชาของเธอแล้วถามเย่เฉินว่า “ว่าแต่ คุณชายมีเรื่องสับสนอันใดต้องการเอ่ยถามฉันหรือ?”
เย่เฉินวางถ้วยชาลง เขาถามด้วยสีหน้าจริงจังและคาดหวัง “คุณหลิน รู้หรือไม่ว่าดวงชะตามังกรขั้นสูงคืออะไร?”
“ดวงชะตามังกรขั้นสูง?!” จู่ ๆ หลินหว่านเอ๋อร์ก็ขมวดคิ้วขึ้นแล้วถามว่า “คุณชายไปได้ยินคำนี้มาจากไหน!”
เย่เฉินตอบว่า “ผมเพิ่งไปหาครอบครัวของคุณตาคุณยายมา ได้ยินจากคุณอาว่าพ่อของผมเคยได้รับหนังสือชื่อว่า “จิ่วเสวียนจิงซวี้(บทนำตำราเก้าเสวียน)” โดยบังเอิญ แม้อาของผมจะไม่รู้ว่าหนังสือเล่มนี้เขียนอะไร แต่พอจำได้ว่าพ่อของผมมักพูดถึงคำศัพท์เช่น ดวงชะตามังกรขั้นสูง อีกอย่างเคยได้ยินอาจารย์ล่ายพูดว่า ชะตากรรมของผู้คนสามารถแบ่งออกเป็นดวงชะตาหม่างและดวงชะตามังกร แต่ผมไม่รู้ว่าดวงชะตามังกรขั้นสูงนี้คืออะไร?”