ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5684 ให้เขาโดดเด่น (2)
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5684 ให้เขาโดดเด่น (2)
อู๋โพหลินส่ายหน้าไปมา “ขาของฉันอยู่ห่างจากพื้นมากกว่าสามพันจั้ง จะให้เข้าสู่สมาธิได้ยังไง……”
อีกสองคนพยักหน้าเห็นด้วยทันที
เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้ขึ้นเครื่องบิน แม้ว่ามันจะแปลกใหม่ แต่ก็น่ากลัว
……
ในเวลาเดียวกัน
หลังจากที่หลินหว่านเอ๋อร์จอดเฮลิคอปเตอร์ที่ลานด้านบนของวิลล่าแล้ว เธอพูดกับเย่เฉินว่า “คุณชายเชิญเข้าไปในบ้านก่อนสิคะ ฉันเตรียมกระดาษพู่กันน้ำหมึกไว้ให้แล้ว เผื่อว่าคุณชายจะเขียนอะไรลงไปในภาพวาดนั้นของซือกง”
เย่เฉินถามด้วยความสงสัย “ให้ผมเขียนเหรอ?”
“แน่นอนสิคะ” หลินหว่านเอ๋อร์ยิ้มและพูดว่า “อู๋เฟยเยี่ยนเคยเห็นลายมือของฉัน ถ้าเขาจำได้ว่าเป็นลายมือฉัน เกรงว่าจะรู้เรื่องที่เรากำลังหลอกเขา”
เย่เฉินถามด้วยความงุนงง “พวกคุณไม่ได้พบหน้ากันมาหลายร้อยปี เธอจะจำลายมือของคุณได้ยังไง?”
หลินหว่านเอ๋อร์เม้มริมฝีปากของเธอ พูดว่า “หลังจากที่คุณชายช่วยฉันไว้ในครั้งนั้น ฉันได้เขียนจดหมายไว้ให้เธอเป็นพิเศษก่อนที่จะอพยพออกจากยุโรปเหนือ ดังนั้นเพื่อความปลอดภัยให้คุณชายเขียนจะดีกว่า……”
เย่เฉินพยักหน้าพูดว่า “งั้นก็ได้ ผมจะจัดการเอง”
เมื่อเข้าไปในห้องหนังสือชั้นหนึ่ง หลินหว่านเอ๋อร์เดินมาที่โต๊ะยาว เริ่มทำการฝนหมึกให้เย่เฉิน เย่เฉินเลือกพู่กันที่เหมาะมือ จากนั้นเขียนคำบรรยายสั้นๆ เกี่ยวกับชีวิตของบรรพอาจารย์เมิ่ง ลงบนมุมขวาบน
เมื่อเขียนเสร็จ เขาก็หัวเราะเยาะตัวเอง หันไปพูดกับหลินว่านเอ๋อร์ที่อยู่ข้าง ๆ ว่า “ลายมือของผมน่าเกลียดไปหน่อย อย่าหัวเราะผมนะครับ”
หลินหว่านเอ๋อร์หันไปมองใกล้ ๆ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณชายคะ เขียนได้ดีมากเลย เห็นได้ว่าเคยฝึกฝนมาก่อน คุณหัดเขียนตั้งแต่เด็กเหรอ?”
“ใช่ครับ” เย่เฉินพยักหน้าและพูดว่า “ผมเคยเรียนวิชาคัดลายมือตอนที่ยังเด็ก”
หลินหว่านเอ๋อร์ยกนิ้วให้เย่เฉินและชมเชย “เรียนตอนที่ยังเป็นเด็กแต่เขียนได้ดีขนาดนี้ พรสวรรค์ของคุณน่าทึ่งจริง ๆ !”
เย่เฉินพูดอย่างเคอะเขินว่า “แหมคุณหลิน อย่าล้อเล่นกันสิครับ ผมรู้ดีว่าฝีมือผมไม่เท่าไหร่”
หลินว่านเอ๋อยิ้มขึ้นอย่างอ่อนโยนแล้วถามเขาว่า “ว่าแต่ คุณชายวางแผนส่งภาพนี้ไปสู่ผู้คนภายนอกยังไงคะ?
เย่เฉินยิ้มแล้วพูดว่า “ผมจะกลับบ้านก่อน แล้วมอบภาพวาดนี้ให้พ่อตา”
หลินหว่านเอ๋อร์ถาม “พ่อตาของคุณชายสามารถเผยแพร่ภาพนี้ได้จริงเหรอ?”
เย่เฉินพยักหน้า “อย่ากังวลไป ไม่มีปัญหาแน่นอน เขาจะหาทางสร้างความฮือฮาได้แน่ แล้วผมจัทำวิดีโอสั้น ๆ เพื่อให้เขาเจิดจ้า เชื่อว่าอู๋เฟยเยี่ยนจะเห็นได้ในเวลาอันสั้นนี้”
หลินหว่านเอ๋อร์ถามขึ้นอีกครั้ง “คุณชายคะ ภาพที่ละเอียดอ่อนแบบนี้จัดแสดงโดยมือของพ่อตาคุณชาย มันจะไม่เป็นการสร้างปัญหาให้กับคุณชายเหรอคะ ถ้าอู๋เฟยเยี่ยนตามรอยพ่อตาคุณขึ้นมา คุณชายจะไม่ถูกจับได้เหรอคะ?”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า “หลังจากภาพนี้ปรากฏ อู๋เฟยเยี่ยนจะคอยระวังสอดส่องจินหลิงอย่างแน่นอน ตอนนั้นเธอจะถูกเปิดเผยออกมา แต่ผมในฐานะบุคคลลึกลับจะยังอยู่ในความมืด ถ้าเธอออกมาปรากฏตัว ก็จะไม่กล้าส่งคนไปที่จินหลิงอีก”
“ยิ่งไปกว่านั้น ทุกคนล้วนเข้าใจผิดกันได้ คนที่ฉลาดและมีไหวพริบมากเท่าไหร่ ถ้าเห็นพ่อตาของผมเผยแพร่ภาพวาดนี้ต่อสาธารณะ ผมเชื่อว่าต่อให้มีคนหลายสิบล้านคนในจินหลิง อู๋เฟยเยี่ยนจะไม่สงสัยเป็นคนแรกก็คือพ่อตาของผม”
จากนั้น เย่เฉินก็พูดขึ้นอีกครั้งว่า “นอกจากนี้ ผมจะแต่งเรื่องให้พ่อตาของผมด้วย ผมรู้จักนิสัยของเขาดี ความสามารถของเขาในใส่สีตีไข่ยอดเยี่ยมมาก เมื่อถึงเวลานั้น เรื่องราวที่ผมแต่งขึ้นจะออกมาจากปากของเขา” สามารถทำให้อู๋เฟยเยี่ยนตกใจเสียจนปัญญาแน่นอน”