ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5590 ได้เครื่องมือทางธรรมมาไว้ในมือ(1)
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5590 ได้เครื่องมือทางธรรมมาไว้ในมือ(1)
ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งในเวลานี้ หลังจากที่ผ่านการพูดอธิบายที่ยาวนานและประจบเอาใจ สุดท้ายก็ได้รับความ“เชื่อใจ”จากจางเอ้อเหมาในที่สุด
ที่บัญชีของจางเอ้อเหมา เขาก็ได้โอนเงินเข้าไปให้อีกแปดแสนเหรียญอย่างง่ายดาย
หลังจากที่จางเอ้อเหมาได้รับเงิน ก็พูดกับท่านเอิร์ลฉางเซิ่งอย่างยินดีปรีดาว่า“โอ้โห คุณท่าน ที่แท้คุณก็ไม่ใช่เจ้าหน้าที่ แต่คุณเป็นไฉ่ซิ้งเอี๊ยตต่างหาก!”
ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งถามอย่างไม่รีรอว่า“เงินฉันจ่ายให้แล้ว ของนี้เป็นของฉันเลยไหม?”
จางเอ้อเหมายื่นไม้ฟาดสายฟ้านั้นให้กับท่านเอิร์ลฉางเซิ่ง แล้วพูดว่า“อันนี้คุณเอาไปก่อน แหวนปานจื่ออีกเดี๋ยวก็มาส่ง”
ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งดีอกดีใจเป็นอย่างมาก รับเอาไม้ฟาดสายฟ้านั้นมาไว้ในมือแล้วชื่นชมมันอยู่ไม่ห่าง เสน่หาจนสุดจะบรรยาย
และเขาในตอนนี้ ไม่ได้รู้สึกเกลียดชังจางเอ้อเหมาอีกต่อไปแล้ว
เขาคิดแค่เพียง ต้องหาสถานที่ที่ไร้ผู้คนสักที่ ทดสอบเครื่องมือทางธรรมจากไม้ฟาดสายฟ้านี้ ว่าจะมีพลังอานุภาพแค่ไหน
ระหว่างที่รอคนส่งของมาถึง ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งก็อดไม่ได้ที่จะถามกับจางเอ้อเหมาว่า“เอ่อนี่เถ้าแก่ ที่นี่ของคุณยังมีของแบบเดียวกันนี้อีกไหม?หากมี ก็ช่วยเอาออกมาให้ฉันดูหน่อย หากใช้ได้ฉันเอาหมดเลย”
จางเอ้อเหมาส่ายหน้า ตามคำสั่งของเย่เฉิน เอ่ยพูดขึ้นว่า“แหวนปานจื่อกับไม้ฟาดสายฟ้านี้ เป็นนายหน้าของผมที่ให้มาอีกต่อหนึ่ง เพื่อให้ผมเอามาช่วยขาย มีแค่สองชิ้นนี้เท่านั้น ตอนนี้ก็ถูกคุณเหมาไปหมดแล้ว”
ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งกวาดตามองไปรอบๆ เมื่อเห็นว่าไม่มีใคร ก็จึงพูดเสียงเบาว่า“นี่น้องชาย ฉันเห็นว่าของที่คุณขายล้วนก็เป็นของเก่าที่เพิ่งจะขุดขึ้นมาได้ไม่นาน ในเมื่อพวกคุณได้ขุดมันแล้ว ที่ในสุสานนั้น ก็ไม่น่าจะมีแค่ของเก่าเพียงสองชิ้นนี้เท่านั้นใช่ไหม?”
จางเอ้อเหมาพูดอย่างจริงจัง“คุณท่าน พูดตามตรง การลักลอบขุดสุสานนั้นมีจริงๆ แต่ผมรับผิดชอบในส่วนการขายเท่านั้น อย่าหาว่าผมระวังตัวอะไรเลย นายหน้าของผมระวังตัวหนักกว่าผมอีก เขาไปลักลอบขุดกันที่ไหน ขุดได้สมบัติล้ำค่าอะไรมาบ้าง ผมไม่รู้เลย เขาให้ผมมาแค่สองชิ้น ให้ผมหาทางขายมันออกไป หากผมขายสองชิ้นนี้ออกไปได้ เขาก็อาจจะให้ของใหม่กับผมอีก”
ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งพูดอย่างตื่นเต้น“เมื่อเป็นแบบนี้ นายหน้าของคุณคนนี้ก็น่าจะยังมีของอยู่อีกนะสิ!”
พูดจบ เขาก็รีบพูดขึ้นอีกว่า“นี่น้องชาย ฉันยังมีเรื่องที่อยากจะรบกวนหน่อย ”
จางเอ้อเหมาพูดอย่างเป็นกันเอง“มีอะไรก็พูดมาตรงๆได้เลย ”
ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งกล่าว “ช่วยแนะนำนายหน้าของคุณคนนี้ให้หน่อยได้ไหม?ฉันอยากจะซื้อของเพิ่มจากเขา”
“อันนี้ต้องขอโทษด้วยช่วยไม่ได้เลยจริงๆ”จางเอ้อเหมาพูดอย่างจริงจัง“นายหน้าของผมคนนี้เขาระมัดระวังตัวเป็นอย่างมาก หากไม่มีความจำเป็นอะไร เขาแทบไม่มาเจอผมเลย และไม่ติดต่อมาหาผมด้วย การติดต่อกันของเราก็เป็นแค่เพียงฝ่ายเดียวเท่านั้น หากมีเรื่องอะไรเขาสามารถจะติดต่อกับผมได้ แต่หากผมมีอะไรไม่มีช่องทางใดให้ติดต่อไปหาเขาได้เลย”
พูดจบ จางเอ้อเหมาก็พูดต่อ“เอาแบบนี้แล้วกัน หากคุณต้องการจริงๆ ก็ทิ้งช่องทางการติดต่อเอาไว้ หลังจากที่ผมโอนเงินให้กับนายหน้าเขาไปแล้ว หากพวกเขามีของแบบเดียวกันนี้อีก ก็จะต้องเอามาฝากขายไว้กับผมอีกแน่ รอผมได้ของมาแล้ว จะติดต่อไปหาคุณในทันที ”
ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งลังเลอยู่ชั่วครู่ ที่สุดแล้วก็ตัดสินใจ ไม่อยากจะเปิดเผยข้อมูลการติดต่อของตัวเอง
โทรศัพท์มือถือในตอนนี้ เพราะต้องเชื่อมต่อกับสถานีฐานถึงจะเปิดการใช้งานได้ ดังนั้นการป้องกันก็จึงต่ำมาก
เมื่ออีกฝ่ายรู้หมายเลขของตัวเอง อย่างนั้นอีกฝ่ายก็จะสามารถเชื่อมต่อกับสถานีฐานจากหมายเลข เพื่อระบุพิกัดของตัวเอง อีกทั้งความแม่นยำนั้นก็สามารถจะตีวงแคบได้ถึงภายในระยะหนึ่งร้อยเมตร
ที่ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งรู้เรื่องพวกนี้ ก็ต้องขอบคุณผู้มีพระคุณที่ทำให้คนแก่ที่มีอายุกว่าร้อยปีอย่างพวกเขาสามารถจะก้าวทันโลกได้ และยังได้บอกกล่าวถึงการพัฒนาของเทคโนโลยีในสมัยใหม่กับพวกเขา และเคยได้บอกกล่าวกับพวกเขา ถึงเรื่องความสำคัญของข้อมูลความปลอดภัยส่วนตัว
ดังนั้น แม้ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งจะไม่ได้สงสัยในจางเอ้อเหมา แต่เขาก็ยังคงไม่อยากที่จะบอกช่องทางการติดต่อของตัวเองให้กับคนแปลกหน้า
ดังนั้น เขาจึงพูดขึ้นว่า“เอาอย่างนี้แล้วกันนะเถ้าแก่ คุณเองก็อยู่วงการของโบราณนี้มานานหลายปี อะไรดีไม่ดีก็มองออกในแวบเดียว หากคุณเจอของดีจริงๆ ก็เก็บมันเอาไว้ที่นี่ หากพรุ่งนี้มะรืนนี้ฉันมีเวลา ฉันจะมาที่นี่อีก”