ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5527 ไม่มีช่องโหว่ใดๆ (2)
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5527 ไม่มีช่องโหว่ใดๆ (2)
สำหรับการสั่นไหวของแหวนในครั้งที่สอง ก็เกิดขึ้นที่โรงจอดรถชั้นใต้ดินของTomson Riviera หากเป็นอย่างที่หลินหว่านเอ๋อร์พูดมาจริงๆ เธอไปรับหลิวม่านฉงเพื่อมากินข้าวที่บ้านของชิวอิงซาน อย่างนั้นทุกอย่างก็เข้าเค้าตามที่ได้กล่าวมา จะโกหกหรือไม่ ถามหลิวม่านฉงว่าได้พักอาศัยอยู่ที่Tomson Riviera หรือเปล่าก็รู้เรื่อง
ดังนั้น เขามองจากภาพรวมในคำตอบของหลินหว่านเอ๋อร์เมื่อครู่ ก็หาช่องโหว่ใดๆไม่เจอ
คิดมาถึงตรงนี้ ในใจของเขาก็คิดขึ้นมา“ดูท่าต้องให้คนไปตรวจเช็กบันทึกการเข้าเมืองของหลินหว่านเอ๋อร์ ดูว่าเธอมาที่เมืองจินหลิงตั้งแต่เมื่อไร ได้พูดโกหกหรือเปล่า หากเธอไม่ได้โกหก อย่างนั้นเรื่องทั้งหมดก็คงเป็นแค่เรื่องบังเอิญ ”
ในตอนนี้เอง จู่ๆเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของคนเดินมา จากนั้น เสียงที่คุ้นเคยหนึ่งก็ดังขึ้นมาจากด้านหลัง “เสี่ยวหว่าน หอพักเป็นยังไงพออยู่ได้ไหม?”
เย่เฉินจำได้ในทันที ว่านี่เป็นเสียงของหลิวม่านฉง!
เพื่อไม่ให้หลิวม่านฉงต้องสังเกตเห็นความผิดปรกติของหลินหว่านเอ๋อร์ เย่เฉินรีบลบความทรงจำของเธอเมื่อครู่ในทันที จากนั้นใช้โอกาสที่หลินหว่านเอ๋อร์ยังอยู่ในสภาวะงุนงง หันกลับมามองที่หลิวม่านฉง ถามด้วยใบหน้าที่ประหลาดใจ“คุณม่านฉง?!คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงครับ?”
หลิวม่านฉงที่เพิ่งเสร็จสิ้นจากการประชุมระดมพลมา ได้ยินคนคุยกันว่าที่สาขาวิชาโบราณคดีมีสาวสวยมาสองคน ก็เดาได้ในทันทีว่าวันนี้หลินหว่านเอ๋อร์คงได้มารายงานตัวที่มหาลัยแล้ว
เธอรู้สึกว่า หลินหว่านเอ๋อร์ก็เป็นหลานสาวห่างๆคนหนึ่งของชิวอิงซาน ส่วนตัวเองก็ทำงานที่มหาวิทยาลัยจินหลิงพอดี หลินหว่านเอ๋อร์มารายงานตัวที่มหาลัย ตัวเองก็สมควรต้องมาดูแลสักหน่อยว่ามีอะไรที่พอจะช่วยเหลือได้บ้าง ดังนั้นก็จึงไปเช็กห้องพักของหลินหว่านเอ๋อร์ แล้วตามมาหาถึงที่
ในตอนที่มาถึงยังตรงประตู เธอเห็นเหมือนหลินหว่านเอ๋อร์กำลังพูดคุยอยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้คิดมากอะไร จึงเอ่ยพูดทักทายหลินหว่านเอ๋อร์ออกไป
แต่เธอไม่นึกไม่ฝันว่า ทันทีที่ชายหนุ่มคนนี้หันกลับมา จะเป็นเย่เฉินชายหนุ่มที่ตัวเองเฝ้าคิดถึงอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันคนนี้ได้!
เดิมทีเธอไม่คิดว่าจะได้พบเจอกับเย่เฉินในเร็ววันนี้ คิดว่ารอให้นักศึกษาใหม่ได้ผ่านการฝึกทหารกันก่อน และงานของตัวเองก็ไม่ยุ่งมากเท่านี้ ค่อยหาโอกาสเซอร์ไพรส์เย่เฉิน
แต่ไม่คิดไม่ฝันว่า เซอร์ไพรส์ที่ว่าในตอนนี้จะกลับกลายมาเป็นความตื่นตกใจไปได้ !
และยิ่งไม่คิดว่า คนในดวงใจของตัวเอง จะมาปรากฏตัวอยู่ที่ห้องพักของหลินหว่านเอ๋อร์ได้!
หลิวม่านฉงที่ตื่นตกใจอย่างที่สุด มองไปที่เย่เฉิน แล้วหันมองไปยังหลินหว่านเอ๋อร์ เอ่ยถามอย่างตะกุกตะกัก“คุณ……คุณเย่ คุณ……คุณรู้จักเสี่ยวหว่านด้วยเหรอคะ?”
เย่เฉินโบกมือ“ไม่ ไม่รู้จัก เมื่อครู่ผมมาส่งน้องสาวของผมคนหนึ่งมารายงานตัว พอดีว่าเธอพักอยู่ห้องเดียวกันกับน้องนักศึกษาคนนี้ และผมเองก็ลืมกุญแจรถไว้พอดี เลยมาหา ”
พูดจบ เขามองไปยังหลินหว่านเอ๋อร์ที่ยังคงสะลึมสะลืออยู่ ในใจแอบคิด“ดูเหมือนว่าครั้งนี้จะใช้ชี่แท้มากไปหน่อย จนทำให้หลินหว่านเอ๋อร์ในตอนนี้ยังไม่ได้สติคืนกลับมา ”
ในขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น หลินหว่านเอ๋อร์ก็ใช้มือนวดคลึงไปที่ขมับ จากนั้นก็แกล้งทำทีเป็นเห็นหลิวม่านฉง พูดอย่างตื่นเต้นดีใจ“พี่ม่านฉง!พี่มาได้ยังไง ?”
หลิวม่านฉงพูดไปอย่างไม่ตั้งใจว่า“เอ๋อคือ พี่……พี่แวะมาดูเธอน่ะ……”
จากนั้นหลินหว่านเอ๋อร์ก็หันมองไปยังเย่เฉิน เอ่ยพูดด้วยความสงสัยว่า“คุณเป็นพี่ชายของคลอเดียใช่ไหมคะ?พวกคุณไปกินข้าวกันไม่ใช่เหรอ?”
เย่เฉินพูดโดยไม่ทันคิดว่า“โอ้ ผมกลับมาหากุญแจรถน่ะ”
พูดจบ เขาก็แสร้งทำเป็นไปค้นหาที่เตียงของคลอเดีย กุญแจรถได้แอบเก็บไว้ในมือ จากนั้นเขาก็แกว่งมันให้คนทั้งสองได้ดู แล้วพูดขึ้นว่า“หาเจอแล้ว”
หลังจากนั้น เขาก็เดินมาที่ข้างๆหลิวม่านฉง เอ่ยถามอย่างประหลาดใจ“คุณม่านฉง คุณยังไม่ได้ตอบผมเลยว่าคุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ?”
หลิวม่านฉงเองก็ไม่คิดเหมือนกันว่าตัวเองจะมาเผยตัวตนต่อหน้าเย่เฉินได้ ก็จึงจำต้องตอบกลับไปอย่างไม่มีทางเลือกว่า“เอ่อคือ……ฉัน……ฉันผ่านการสัมภาษณ์ของทางมหาวิทยาลัยจินหลิง และตอนนี้ก็เป็นอาจารย์บรรยายที่มหาวิทยาลัยจินหลิง ……”