ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5241 ไม่สู้แฉดีกว่า1
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5241 ไม่สู้แฉดีกว่า1
ตกค่ำ
หลังจากที่หลิวม่านฉงจัดเก็บข้าวของเครื่องใช้ที่ซื้อมาใหม่เสร็จเรียบร้อย กับพี่เสียน ก็เดินทางกลับไปยังโฮมสเตย์จื่อจิน
เมื่อรู้ว่าหลิวม่านฉงได้ถูกรับตัวเข้าทำงานแล้ว สองสามีภรรยาชิวอิงซานก็ดีใจอย่างมาก ให้คนรับใช้จัดงานเลี้ยงที่พิถีพิถันขึ้นที่บ้าน เพื่อเฉลิมฉลองให้กับหลิวม่านฉง
ที่ทำเอาชิวอิงซานต้องประหลาดใจก็คือ หลินหว่านเอ๋อร์ที่ไม่ชอบความครึกครื้นรื่นเริง ก็ดีใจจนเข้ามามีส่วนร่วมด้วย
ที่โต๊ะอาหาร ชิวอิงซานพูดกับหลิวม่านฉงว่า“ม่านฉง ต่อไปเรามาทำงานที่เมืองจินหลิง หากไม่มีอะไรทำ ก็มาพักที่โฮมสเตย์จื่อจินนะ ให้อะเสียนเตรียมห้องใหญ่ห้องหนึ่งไว้ให้!”
หลิวม่านฉงรีบพูดตอบ“คุณปู่ชิว บ่ายวันนี้พี่เสียนเพิ่งไปซื้อบ้านที่เมืองจินหลิงกับหนูมา และทางมหาวิทยาลัยก็จะเตรียมห้องพักให้หนูด้วยห้องหนึ่งเหมือนกันค่ะ ”
ชิวอิงซานพูดขึ้นอย่างประหลาดใจ“ไปซื้อบ้านกันแล้วเหรอ?ซื้ออยู่ที่อื่น ไม่ปลอดภัยเท่าอยู่ด้วยกันที่นี่ อีกอย่างมีอะเสียนพวกเธอคอยดูแล หนูมาพักอยู่ที่นี่ก็น่าจะสะดวกสบายกว่า ”
นายหญิงใหญ่ชิวที่อยู่ข้างๆก็พูดเสริมอย่างเห็นด้วย“ใช่ม่านฉง พักอยู่ที่นี่ลดปัญหาได้มาก ที่เมืองจินหลิงนอกจากพวกเราแล้วหนูก็ไม่น่าจะมีคนรู้จักที่ไหนอีก ผู้หญิงตัวคนเดียว พักอยู่ข้างนอก ไม่น่าไว้วางใจเลยจริงๆ ”
หลิวม่านฉงรีบพูดอธิบาย“ย่านชุมชนที่หนูซื้อ การรักษาความปลอดภัยก็ค่อนข้างดีอย่างมาก อีกอย่างความสงบเรียบร้อยของที่นี่ก็ดีกว่าที่เกาะฮ่องกางเป็นอย่างมาก ที่นี่ไม่มีใครรู้สถานะตัวตนของหนู ก็คงไม่น่าจะมีอันตรายอะไร”
ชิวอิงซานรู้ว่าเธอได้ตัดสินใจแล้ว ก็จึงพยักหน้ารับและพูดว่า“ต่อไปหากหนูอยู่ประจำที่เมืองจินหลิง มีเรื่องที่ต้องการให้ช่วยเหลืออะไร อย่าได้เกรงใจอย่างเด็ดขาด หากพวกเราไม่ได้อยู่ที่นี่ ก็สามารถหาพี่เสียนได้เหมือนกัน ”
พูดจบ เขาก็พูดขึ้นต่อ“ในสองสามวันนี้ฉันจะตามกำลังคนมาจากมาเลเซียเพิ่ม หากมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นก็สามารถจะควบคุมสถานการณ์ได้เลยทันที ”
หลินหว่านเอ๋อร์ในตอนนี้ไม่มีกำลังคนอะไร เมื่อครั้งที่ยุโรปเหนือถูกเปิดเผยไป คนของเธอก็เหลือแค่คนรับใช้เก่าแก่ที่ภักดี ในตอนนี้ก็ยังมาไม่ถึงที่ในประเทศ ที่เหลืออยู่ ก็เป็นอย่างซุนจือต้ง และชิวอิงซาน
เพื่อรับรองความปลอดภัยของหลินหว่านเอ๋อร์ ชิวอิงซานกับซุนจือต้งก็ได้บรรลุข้อตกลงร่วมกัน ในช่วงนี้จะแอบจัดกำลังคนเข้ามาที่เมืองจินหลิง เพื่อความปลอดภัยของหลินหว่านเอ๋อร์
สำหรับชิวอิงซานแล้ว หลิวม่านฉงเป็นหลานสาวของตัวเอง ในอนาคตก็ต้องดูแลเธอเป็นพิเศษแน่นอน
แม้หลิวม่านฉงจะคิดว่าตัวเองไม่มีอันตรายอะไร แต่ก็ยังพูดกับชิวอิงซานอย่างซาบซึ้งใจว่า “ขอบคุณค่ะคุณปู่ชิว!”
ในตอนนี้ หลินหว่านเอ๋อร์ที่อยู่ข้างๆก็ถามอย่างแปลกใจขึ้นมา“พี่ม่านฉง บ้านที่พี่ซื้ออยู่แถวไหนเหรอ ?”
หลิวม่านฉงตอบ “ที่Tomson Rivieraในเมืองจินหลิง ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยมาก ถ้าขับรถก็ประมาณสิบนาทีได้”
หลินหว่านเอ๋อร์ผงะไปครู่หนึ่ง แล้วพึมพำเสียงเบา“ที่Tomson Rivieraเหรอ……”
ตั้งแต่ที่ค้นพบอีกตัวตนหนึ่งของเย่เฉินในเมืองจินหลิง หลินหว่านเอ๋อร์ก็รู้ที่อยู่ของเย่เฉิน เธอไม่คิดว่า หลิวม่านฉงจะไปซื้อบ้านอยู่แถวนั้นด้วย
แต่เมื่อเธอมาคิดดูแล้วก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจเท่าไร เพราะว่า หลิวม่านฉงมาที่นี่เพราะเย่เฉิน และการซื้อบ้านย่านเดียวกับเย่เฉินก็ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกอะไร
หลิวม่านฉงคิดว่าหลินหว่านเอ๋อร์คงสงสัยเรื่องที่ตัวเองซื้อบ้าน ก็จึงพูดด้วยรอยยิ้มว่า“หากเสี่ยวหว่านสนใจ ฉันสามารถพาเธอไปดูได้ ถึงห้องจะไม่ได้ใหญ่มาก แต่วิวแม่น้ำนั้นไม่เลวเลย ”
หลินหว่านเอ๋อร์หัวเราะร่าและกล่าว“พี่ม่านฉง รอเปิดเทอมแล้วฉันค่อยไปกับพี่นะ ช่วงนี้ขี้เกียจและอยากอยู่บ้านมากกว่า ไม่อยากไปไหนเลย”
หลินหว่านเอ๋อร์ไม่กล้าไปTomson Rivieraหรอกนะ