ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5238 การปะทะกันของคนขั้นเทพ2
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5238 การปะทะกันของคนขั้นเทพ2
ภายใต้ความสิ้นหวัง เขาทำได้แค่ถอนหายใจ แล้วพูดขอโทษ“ต้องขอโทษคุณผู้หญิงด้วย ที่ผมหยาบคายเกินไป อย่าถือสากันเลยนะครับ”
หลิวม่านฉงไม่ได้พูดอะไร ทำเพียงพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นก็พูดเตือนหัวหน้าฝ่ายขายคนนั้น“ไปดูห้องกันได้หรือยังคะ?”
หัวหน้าฝ่ายขายคนนั้นรีบพูดตอบ“ได้เลยค่ะ ได้เลย เชิญทางนี้ค่ะ”
หลิวม่านฉงจากไปแล้ว ทานากะ โคอิจิยังคงยืนอยู่ที่เดิมอย่างอับจนหนทาง เขาไม่รู้ว่าตัวเองควรที่จะดูห้องประเภทอื่นในตึกนี้ต่อ หรือเปลี่ยนไปดูที่อื่นที่ไม่ใช่ที่นี่แทน
ในจังหวะนี้เอง พนักงานสาวที่ต้อนรับเขา จู่ๆก็นึกอะไรขึ้นมาได้ รีบเอ่ยขึ้นว่า“คุณผู้ชาย คุณหนูของคุณชอบความเงียบสงบใช่ไหมคะ?ถึงแม้ตึกนี้ของเราจะไม่มีชั้นบนสุดให้เลือกแล้ว แต่คุณสามารถเลือกชั้นที่รองลงมาจากคุณผู้หญิงคนเมื่อครู่ได้นะคะ !”
พูดจบ เธอก็รีบพูดอธิบายต่อ“คุณดูสิ คุณผู้หญิงคนเมื่อครู่หน้าตาอ่อนเยาว์ และมีฐานะ พาแม่บ้านมาดูห้องด้วย ที่นิ้วมือก็ไม่ได้สวมแหวนอะไร มีความเป็นไปได้สูงว่าเธอจะยังไม่ได้แต่งงาน!”
“หญิงสาวผู้มีฐานะร่ำรวยและยังไม่ได้แต่งงานออกมาซื้อบ้าน เป็นไปได้ว่าเธอน่าจะพักอาศัยอยู่คนเดียว!”
“คุณลองคิดดู ใช้พื้นที่ขนาด250-260ตารางเมตรแบบนี้ มีเธออยู่แค่คนเดียว คุณหนูของคุณพักอยู่ที่ชั้นล่าง เป็นไปได้ว่าจะไม่ถูกรบกวนอะไรแน่นอน !”
“หรือต่อให้คุณผู้หญิงคนเมื่อครู่เธอจะกระโดดเชือกในห้อง ขอแค่คุณหนูของคุณไม่อยู่ในบริเวณที่เธอกระโดดเชือก โดยทั่วไปแล้วไม่ส่งผลกระทบใดๆเป็นแน่ !”
“ฉันขายห้องที่นี่มานานหลายปี คนส่วนใหญ่ที่ซื้อห้องธรรมดาของเรา โดยทั่วไปแล้วก็จะเป็นประเภทครอบครัวใหญ่ ต่อให้คนที่มาซื้อจะเป็นคนหนุ่มคนสาว แต่อย่างน้อยก็เป็นครอบครัวสามคน บ้างก็ครอบครัวสี่คน ยังไม่เคยเจอเจ้าของห้องที่เป็นสองคนสามีภรรยาเลย และคุณลองคิดดู ครอบครัวที่มีลูกเล็ก ต่อให้จะระมัดระวังแค่ไหน ก็ไม่มีทางจะไม่ส่งเสียงใดๆเล็ดลอดออกมาได้ ดังนั้นฉันรับประกันกับคุณได้ ห้องที่ยังมีเหลืออยู่ในชุมชนย่านนี้ ไม่มีห้องไหนที่จะเงียบสงบได้เท่าห้องที่อยู่ชั้นล่างของเธอแล้ว คุณยังจะลังเลอะไรอยู่อีก หากไม่จองตอนนี้ เกิดมีลูกค้าอีกคนที่เหมือนคุณโผล่มา ห้องที่มีอยู่ในตอนนี้คุณก็จะไม่ได้มันไปนะคะ!”
ทานากะ โคอิจิแอบคิดในใจ“ผู้หญิงคนนี้พูดถูก! หญิงสาวคนเมื่อครู่ มองดูก็รู้ว่าเป็นลูกคุณหนูผู้ดีมีฐานะ ห้องที่เธอซื้อนี้ก็เป็นไปได้ว่าจะพักอาศัยคนเดียว เมื่อเป็นแบบนั้นก็จะไม่รบกวนห้องที่อยู่ด้านล่างแน่นอน คนที่ซื้อห้องขนาดใหญ่แบบนี้แล้วพักอาศัยอยู่คนเดียวลำพังนั้นหาได้ยากมาก คาดว่าในตอนนี้คงไม่มีห้องไหนที่จะเหมาะสมกว่าห้องที่อยู่ชั้นล่างของเธอแล้ว ……”
“นอกจากนี้……ตอนนี้ก็เป็นเวลาบ่ายสี่ห้าโมงเย็นแล้ว หากฉันยังไม่รีบตัดสินใจ เกรงว่าก็คงไม่มีเวลาพอให้ฉันได้ไปดูห้องที่อื่นต่อแล้ว !”
คิดมาถึงตรงนี้ ทานากะ โคอิจิก็ตัดสินใจ กัดฟันและพูดว่า“ได้!งั้นผมเอาห้องนั้นแล้วกัน!ผมขอทำเหมือนคุณผู้หญิงคนนั้น จ่ายเงินจองจำนวนหนึ่งล้านก่อน จากนั้นคุณช่วยพาผมไปดูห้องด้วย ผมจะถ่ายรูปและวิดีโอส่งไปให้คุณหนูของผมดู ขอแค่เธอไม่คัดค้าน กลับมาแล้วผมชำระเงินส่วนที่เหลือได้เลย”
พนักงานสาวไม่คิดว่าคำพูดของตัวเองจะสามารถทำให้อีกฝ่ายหวั่นไหวได้ ในใจก็ตื่นเต้นอย่างมาก ห้องชุดที่ราคากว่าสามสิบล้าน เพราะการขายที่ไม่ได้ง่ายนัก ค่าคอมมิชชั่นที่ได้จากการขายคือสองเปอร์เซ็นต์ หากตกลงซื้อขายกันเรียบร้อย รางวัลคอมมิชชั่นที่พนักงานขายจะได้รับก็ราวๆเจ็ดแสนได้!
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างตื่นเต้นดีใจ“ได้ค่ะคุณผู้ชาย งั้นรบกวนคุณตามฉันมาเพื่อทำเรื่องวางเงินจองกันก่อนนะคะ เสร็จแล้วฉันจะพาคุณไปดูห้องทันทีค่ะ!”