ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5231 ซื้อบ้าน!2
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5231 ซื้อบ้าน!2
ในสภาพแวดล้อมแบบนี้ ขับเมอร์เซเดสเบนซ์เอสคลาส หรือบีเอ็มดับเบิลยูซีรี่ส์7สักคัน เกรงว่ายังต้องอายเวลาที่ทักทายกับเพื่อนบ้านเลย
ตอนนั้นที่ครอบครัวของเซียวฉางเฉียนมาซื้อบ้านที่นี่ เซียวไห่หลงก็เคยได้พูดคำหนึ่งที่น่าสนใจเอาไว้ เขารู้สึกว่า การพักอาศัยอยู่ในย่านชุมชนนี้ ก็คือการมาคอยเป็นเวรยาม และเป็นตัวกันกระสุนให้กับพวกคนรวยที่พักอาศัยอยู่ภายในวิลล่าด้านใน
เพราะตำแหน่งที่ตั้งที่น่าตะขิดตะขวงใจนี้ ทำให้ทันทีที่วิลล่าของTomson Rivieraเปิดทำการขายนั้นก็ขายหมดลงในชั่วพริบตา แต่กับห้องชุดเหล่านี้ก็กลับยังว่างและขายอยู่จนในตอนนี้
แต่ดีที่หลิวม่านฉงนั้นไม่ได้สนใจในเรื่องพวกนี้
เธอต้องการแค่จะหาบ้านสักหลังที่เหมาะสมและใกล้มหาวิทยาลัยเพื่อเป็นห้องส่วนตัวของตัวเอง
และเงื่อนไขที่เธอต้องการสำหรับบ้านนั้น คือการเดินทางที่ต้องสะดวก สภาพแวดล้อมดี การตกแต่งสวย อาคารที่ตั้งนั้นก็ดูดีมีระดับเล็กน้อย สภาพแวดล้อมความเป็นอยู่อย่าให้วุ่นวายและคุณภาพต่ำเกินไป เมื่อเป็นแบบนี้ผู้หญิงที่ต้องพักอาศัยคนเดียวก็ไม่ต้องมีเรื่องให้กังวลใดๆ
ในตอนที่เธอนั่งอยู่บนรถโรลส์รอยซ์ ใช้เวลาแค่สิบนาทีก็มาถึงยังสำนักงานขายของTomson Riviera เธอได้ตัดสินใจแล้วว่าจะซื้อในชุมชนย่านนี้
เพราะการเดินทางจากชุมชนนี้ไปที่มหาวิทยาลัยนั้น สะดวกสบายมากจริงๆ และTomson Rivieraก็เป็นตำแหน่งที่ดีที่สุดในละแวกใกล้เคียงนี้ ดังนั้นเธอไม่ต้องดูก็รู้ ว่าหากย่านนี้ไม่เป็นที่ถูกใจแล้วละก็ ละแวกใกล้เคียงของมหาวิทยาลัยก็คงไม่มีที่ที่ตัวเองจะถูกใจได้อีกแล้ว
แม้เงื่อนไขของตัวเองสำหรับที่พักนั้นจะมีมากมาย แต่หากการเดินทางสะดวก ก็เป็นส่วนสำคัญอย่างยิ่ง
มาถึงที่สำนักงานขาย พี่เสียนก็ตามติดไปตลอดทาง
สถานที่แห่งนี้เมื่อเทียบกับความนิยมในตอนที่เปิดโครงการใหม่ๆ ในตอนนี้นั้นก็เงียบเหงาอย่างมาก
ในตอนที่พนักงานขายเห็นรถโรลส์รอยซ์มาจอดเทียบอยู่ริมทางนั้น ต่างก็พากันกระปรี้กระเปร่ากันขึ้นมา ในตอนที่คนทั้งสองลงมาจากรถโรลส์รอยซ์ แล้วเดินมาที่ตึกของสำนักงานขายนั้น หัวหน้าฝ่ายขายก็เป็นคนออกโรงเอง เปิดประตูต้อนรับคนทั้งสองอย่างขยันขันแข็ง แล้วพูดอย่างสุภาพ“ยินดีต้อนรับทั้งสองท่านสู่Tomson Rivieraค่ะ ต้องการให้ฉันแนะนำรายละเอียดโครงการของเราให้คุณทราบไหมคะ ?”
หลิวม่านฉงพยักหน้ารับ จากนั้นก็หันมองไปยังแผนผังจำลองขนาดใหญ่ที่สวยงามตรงกลางห้องสำนักงานขาย ชี้ไปที่ตึกสูงตรงริมแม่น้ำ แล้วเอ่ยถาม“ตึกนี้ยังมีห้องว่างไหมคะ?”
หัวหน้าฝ่ายขายรีบตอบกลับโดยพลัน“มีค่ะ!ห้องชุดนี้เป็นเพนต์เฮ้าส์ของตึกเรา วิสัยทัศน์ในการมองเห็นนั้นดีมาก บวกกับบานกระจกขนาดใหญ่ตรงระเบียง สามารถมองเห็นวิวแม่น้ำได้ทั้งหมด !”
หลิวม่านฉงถามเธอ“ช่วยแนะนำแบบแปลนของห้องให้หน่อยได้ไหมคะ?”
หัวหน้าฝ่ายขายรีบตอบกลับ“คุณผู้หญิง แบบแปลนของเพนต์เฮ้าส์นี้มียูนิตที่ใหญ่ที่สุด ขนาดของพื้นที่มี240ตร.ม. มีพื้นที่ระเบียงที่ให้ฟรีถึงสองส่วน และพื้นที่อเนกประสงค์ก็มีให้ฟรี พื้นที่ใช้สอยรวมตรงระเบียงแล้วเกินกว่า80ตร.ม. พื้นที่อเนกประสงค์แม้จะเรียกมันอย่างนั้น แต่จริงๆแล้วอุปกรณ์อำนวยความสะดวกขนาดใหญ่ของเรามีการออกแบบมาเป็นพิเศษ พื้นที่ใช้สอยของห้องอุปกรณ์นั้นมีประมาณ16ตร.ม. ก็เท่ากับให้พื้นที่ห้องนอนฟรีห้องหนึ่ง และในตอนที่เราตกแต่งนั้นก็ได้ปิดกั้นพื้นที่ระเบียงเอาไว้ สามารถแยกใช้เป็นพื้นที่ภายในได้ สองรายการนี้รวมกัน เท่ากับได้ให้พื้นที่ใช้สอยเปล่ากับคุณไป50-60ตร.ม.ได้ พื้นที่ใช้สอยจริงก็จึงมีมากถึง250ตร.ม. ”
หลิวม่านฉงพูดด้วยความสงสัย“สองร้อยสี่สิบบวกหกสิบ ทำไมถึงเท่ากับสองร้อยห้าสิบได้ ?”
หัวหน้าฝ่ายขายกล่าวด้วยความประหลาดใจ“ต้องแยกพื้นที่ส่วนกลางออก พื้นที่ที่ใช้ร่วมกันของเราก็ประมาณ20% ซึ่งก็ถือว่าต่ำมากในบรรดาอาคารสูงย่านชุมชนแล้ว ”