ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5173 พระพุทธเจ้าคุ้มครอง 2
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5173 พระพุทธเจ้าคุ้มครอง 2
ในขณะที่เซียวชูหรันกำลังหันหลังแล้วเดินออกไปอยู่นั้น หม่าหลันก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ก่อนจะรีบเรียกเธอไว้ก่อนแล้วเอ่ยปากพูด: “ใช่สิชูหรัน พรุ่งนี้แกมีแพลนอะไรหรือเปล่า?”
เซียวชูหรันนึกคิดแล้วตอบกลับว่า: “หนูกะจะไปดูที่บริษัทหน่อยน่ะ วันนี้มัวยุ่งแต่กับการเก็บกวาดบ้าน ยังไม่เคยไปเลย”
หม่าหลันถามเธอด้วยความอ้อนวอนเล็กน้อย: “ชูหรัน แม่ขอร้องอะไรแกหน่อยสิ?”
เซียวชูหรันจึงตอบกลับ: “แม่ แม่จะเกรงใจกับหนูอีกทำไม อยากให้หนูทำอะไรแม่ก็พูดมาได้เลย”
หม่าหลันตอบกลับอย่างจริงจังมาก ๆ ว่า: “พรุ่งนี้แม่อยากไปไหว้พระที่วัดชีเสียตั้งแต่เช้าเลย ภาวนาให้พระพุทธเจ้าพระโพธิสัตว์คุ้มครองแม่ แม่ลองมานึกดูอย่างละเอียดแล้ว ตั้งแต่แม่ไปอเมริกา เหมือนเรื่องทุกอย่างก็เริ่มไม่ราบรื่นแล้ว! ถ้าเกิดโชคไม่ดี โชคลาภทางการเงินก็ต้องไม่ค่อยดีแน่นอน จึงไม่ต้องหวังเลยว่าถ้าไลฟ์สดขายของแล้วจะทำกำไรได้! ดังนั้นรีบใช้ช่วงเวลาที่ไลฟ์สดถูกระงับ รีบไปกราบไหว้ขอพรที่วัดให้มาก ๆ”
จิตใจของเซียวชูหรันหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง เธอรู้สึกว่าการที่แม่ไปขอพรให้พระคุ้มครองเพราะเรื่องการไลฟ์สดขายของนั้น มันไม่ค่อยเหมาะสมตั้งแต่แรกอยู่แล้ว มิหนำซ้ำตัวเองไม่เคยเข้าไปในบริษัทมานานขนาดนี้แล้ว เธอยังคิดอยู่เลยว่าต้องรีบกลับไปดูที่บริษัทก่อน
ดังนั้นเธอจึงพูดกับหม่าหลันว่า: “แม่ ให้เย่เฉินไปกับแม่ไหมคะ”
หม่าหลันพูดด้วยสีหน้าที่ย่ำแย่: “เอ่อคือ……ชูหรัน……แกไปกับแม่ดีกว่า แม่ไม่ค่อยกล้าเรียกใช้ลูกเขยแสนดีของแม่หรอกนะ ถ้าเกิดเขาไม่พอใจในตัวแม่ มันจะดูไม่เหมาะสมมากแค่ไหน……อีกอย่าง ตอนนี้เท้าแม่ไม่ค่อยดี เดินก็ต้องใช้ไม้เท้า ให้ลูกเขยแสนดีประคองมันก็ดูไม่เหมาะสมเหมือนกัน……”
“อีกอย่างแม่ก็ไม่อยากให้เขาและพ่อแกรู้เรื่องนี้เหมือนกัน เราสองแม่ลูกไปด้วยกัน ถ้าเกิดไม่ได้จริง ๆ เราก็ออกเดินทางเช้า ๆ หน่อย ออกจากบ้านตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า เจ็ดโมงครึ่งก็ถึงที่หมายแล้ว รอแม่ไหว้พระเสร็จแกค่อยไปทำงาน เก้าโมงครึ่งต้องถึงบริษัทแน่นอน แบบนี้ก็ไม่ถือว่าสายหรือเปล่า?”
ในสายตาของหม่าหลัน เย่เฉินในปัจจุบันเป็นเสาหลักของทั้งครอบครัวแล้ว ดังนั้นเธอก็ไม่ค่อยกล้าทำให้ความอดทนของเย่เฉินที่มีต่อตนเองลดน้อยลงเช่นกัน เรื่องการไลฟ์สดขายของนั้น ถึงแม้เธอจะรู้สึกว่าตัวเองต้องประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน แต่ตราบใดที่ยังทำเรื่องนี้ไม่สำเร็จ เธอไม่อยากให้คนรอบตัวรู้จริง ๆ โดยเฉพาะถ้าเกิดคนอื่นรู้เรื่องนี้แล้วตัวเองไม่ประสบความสำเร็จละก็ แบบนั้นมันจะยิ่งน่าอายมากเข้าไปใหญ่
คืนนี้เพิ่งไลฟ์สดเป็นวันแรกก็ล้มเหลวไปซะแล้ว เธอยังอยากไปกราบไหว้ขอพรให้พระเจ้าคุ้มครองที่วัดชีเสียอีก ถ้าเกิดให้เย่เฉินไปเป็นเพื่อนอีกละก็ เธอกังวลว่าเย่เฉินจะดูถูกตัวเองจากใจจริง
อย่างไรเสียเธอก็เข้าใจดีมาก ๆ ว่าการเดินทางไปประเทศอเมริกาในครั้งนี้ของตัวเอง ตนได้ได้ก่อเรื่องแย่ ๆ ไว้ไม่น้อย สร้างปัญหาให้เย่เฉินไม่น้อยเลย
เมื่อเซียวชูหรันได้ยินเธอพูดแบบนี้ ก็ทราบเช่นกันว่าเธอกำลังเป็นห่วงเรื่องอะไรอยู่ ในขณะที่รู้สึกจนปัญญา เธอก็อยากพยายามช่วยแม่รักษาภาพลักษณ์ที่ดูไม่ค่อยมีเกียรติยศตั้งแต่แรกเช่นกัน
ดังนั้นเธอจึงใจอ่อน แล้วเอ่ยปากพูด: “ก็ได้ค่ะ งั้นพรุ่งนี้เราก็ออกเดินทางกันเช้า ๆ หน่อยนะคะ”
……
ณ ตอนนี้วินาทีนี้
โฮมสเตย์จื่อจิน
วินาทีนี้ภูเขาทั้งลูกได้จมดิ่งสู่ความมืดมิดแล้ว ถึงแม้อาคารสามชั้นในลานบ้านยังมีแสงไฟสลัว ๆ อยู่ แต่ไม่ว่ายังไงที่นี่ก็มีต้นไม้ปกคลุมอยู่หนาแน่น เมื่อมองจากข้างนอกแล้วก็แทบจะมองไม่เห็นแสงไฟอะไรเลย
และภายในลานบ้านที่อยู่ชั้นบนสุดของโฮมสเตย์จื่อจินหลินหว่านเอ๋อร์กำลังใช้ไหล่ที่งดงามอย่างไร้ที่ตินั่นของเธอ ทำให้กลีบกุหลาบที่ลอยอยู่เหนือบ่อน้ำร้อนแยกออกจากกัน จนผิวน้ำเกิดเป็นระลอกคลื่นเล็ก ๆ
จากนั้นเรือนร่างที่งดงามอย่างหาที่เปรียบไม่ได้นั่นของเธอ ก็เหยียบขั้นบันไดหินที่อยู่ในน้ำ แล้วค่อย ๆ เดินไปถึงหินบลูสโตนที่อยู่ข้าง ๆ บ่อน้ำ
อยู่ข้างเท้าเธอ มีธูปที่ทำมาจากไม้จันทน์แก่จุดอยู่ภายในกระถางธูปที่ทำมาจากทองสัมฤทธิ์ ควันสีฟ้าครามพร้อมกับกลิ่นหอมไม้ที่ซึมซับเข้าไปในหัวใจค่อย ๆ ลอยขึ้นมาอย่างเชื่องช้า