ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5154 ที่อยู่ดี ๆ สำหรับการบำเพ็ญตน 1
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5154 ที่อยู่ดี ๆ สำหรับการบำเพ็ญตน 1
การออกแบบของทั้งวิลล่าผสมผสานกับสไตล์อุทยานกูซู อีกทั้งพื้นที่บนยอดเขาอยู่สูงมาก ๆ เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ดังนั้นองค์ประกอบของสิ่งปลูกสร้างจึงสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง ถูกแบ่งออกเป็นสามชั้นเหมือนเค้กก้อนหนึ่ง พื้นที่ของชั้นแรกกว้างใหญ่มากที่สุด มันคือพื้นที่สี่เหลี่ยมที่มีความยาวด้านข้างประมาณร้อยกว่าเมตร ครอบคลุมพื้นที่ไม่ต่ำกว่าหนึ่งหมื่นถึงสองหมื่นตารางเมตร ส่วนพื้นที่ของชั้นที่สองนั้นก็จะเล็กกว่ามาก ๆ ความยาวด้านข้างไม่ถึง 50 กว่าเมตร ครอบคลุมพื้นที่ประมาณสามพันตารางเมตร
ส่วนบนยอดเขานั้นคือลานขนาดเล็กที่ทำมาจากหินบลูสโตนและกระเบื้องหิน ความยาวด้านข้างของลานดังกล่าวอยู่ที่ประมาณ 20 เมตร มีพื้นที่ 40 กว่าตารางเมตร ภายในลานมีบ้านที่คลุมหลังคามุงกระเบื้องสามหลัง เตี้ยสองหลังสูงหนึ่งหลัง หลังเตี้ยนั้นคือบ้านหลังคามุงกระเบื้องธรรมดาที่มีแค่ชั้นเดียว ส่วนหลังสูงนั้นมีชั้นบนและชั้นล่าง
นอกเหนือจากนี้แล้ว ยังมีอีกพื้นที่หนึ่งที่มีความกว้างประมาณหนึ่งร้อยตารางเมตร ซึ่งเป็นลานที่ล้วนทำมาจากหินบลูสโตนธรรมชาติ
ชิวอิงซานพูดกับหลินหว่านเอ๋อร์: “คุณหนูครับ ถึงแม้วิลล่าหลังนี้ของผมจะกว้างใหญ่ขนาดนี้ แต่แก่นสารที่แท้จริงกลับอยู่ที่ลานเล็ก ๆ ที่ดูไม่มีอะไรโดดเด่นตรงส่วนยอด หากคุณไม่รังเกียจละก็ ช่วงนี้ก็พักอาศัยอยู่ที่นี่ก่อนสิครับ!”
หลินหว่านเอ๋อร์เงยหน้าขึ้นไปมองลานบนชั้นบนสุดที่สูงประมาณ 20-30 เมตรนั่น แม้ยังไม่ได้เดินขึ้นไปดู แต่กลับพูดอย่างจิตใจเฝ้าปรารถนาถึง: “ถ้าเกิดรู้ตั้งแต่แรกว่าคุณมีวิลล่าที่ดีขนาดนี้ ตอนนั้นฉันจะไม่ไปยุโรปเหนืออะไรนั่นเด็ดขาด……”
ทว่าทันทีที่พูดจบ เธอก็ส่ายหน้าแล้วพูดอย่างแน่วแน่และปิติยินดี: “โชคดีที่ก่อนหน้านี้ฉันไม่รู้จักที่นี่ จึงเลือกที่จะไปยุโรปเหนือ! ยุโรปเหนือคือชะตากรรมที่สวรรค์ประทานให้ฉัน หากข้ามผ่านมันไปไม่ได้ ฉันต้องได้ตายอย่างไร้ที่ฝังแน่นอน; หากข้ามผ่านไปได้แล้ว งั้นมันก็จะเป็นการเริ่มต้นใหม่ที่ใหม่เอี่ยม ปัจจุบันฉันพร้อมแล้ว พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับการเริ่มต้นใหม่นี้แล้ว!”
หลังจากพูดอย่างทอดถอนใจจบ หลินหว่านเอ๋อร์ก็เดินขึ้นไปบนลานบ้านชั้นบนสุด ภายใต้การร่วมเดินทางของพี่เสียน
เมื่อเธอย่างกรายเข้าไปในลานบ้านแห่งนี้ ถึงจะค้นพบว่าตัวเองชื่นชอบที่นี่มากกว่าที่จินตนาการเอาไว้ในเมื่อครู่นี้ซะอีก
อันที่จริงอิฐทุกก้อนกระเบื้องทุกแผ่นและต้นไม้ใบหญ้าทุกต้นของที่นี่ ล้วนพิถีพิถันมาก ๆ ยิ่งกว่านั้นคือพื้นหินบลูสโตนในลานบ้านถึงกับหล่อเลี้ยงตะไคร่น้ำเป็นแผ่น ๆ ออกมาด้วย
ส่วนมุมหนึ่งของลานบ้านยังมีบ่อน้ำร้อนกลางแจ้งที่ถูกออกแบบได้ประณีตสวยงามมาก ๆ หนึ่งบ่อ ภูเขาข้างบ่อน้ำแนบเนียนเหมือนจริง แถมยังมีไม้ประดับปลูกอยู่หลายชนิด ทำให้มันดูไม่ต่างอะไรจากภูเขาขนาดเล็กลูกหนึ่ง
พี่เสียนอธิบายให้เธอฟังอยู่ข้าง ๆ: “คุณหลิน น้ำในบ่อน้ำร้อนนี้เชื่อมต่อกับน้ำพุร้อนธรรมชาติของเขาทังแห่งจินหลิงค่ะ น้ำพุร้อนถูกส่งขึ้นมาบนเขาผ่านท่อน้ำใต้ดิน น้ำร้อนในฤดูร้อนสามารถใช้งานได้โดยตรง น้ำร้อนในฤดูหนาวจะมีสารเจือปนเล็กน้อยขณะที่ถูกส่งผ่านท่อน้ำใต้ดิน แต่ทว่าเราได้ติดตั้งห้องอุปกรณ์ไว้ด้านล่าง ซึ่งภายในมีอุปกรณ์เพิ่มความร้อนสองรอบ จึงสามารถรับประกันได้ว่าน้ำพุร้อนที่ผ่านการเพิ่มความร้อนแล้ว ถึงแม้จะอยู่ในช่วงเวลาที่หนาวที่สุดในฤดูหนาว ก็สามารถใช้งานนอกห้องได้เช่นกัน”
หลินหว่านเอ๋อร์ถามอย่างตะลึง: “จินหลิงมีน้ำพุร้อนธรรมชาติด้วยเหรอคะ?”
“ใช่ค่ะ”พี่เสียนพยักหน้าแล้วตอบกลับอย่างจริงจัง: “เป็นน้ำพุร้อนธรรมชาติอย่างแท้จริง อีกทั้งเป็นน้ำพุร้อนที่มีส่วนประกอบดีต่อสุขภาพ มีเพียงที่เขาทังแห่งเดียวเท่านั้นที่ปริมาณกำมะถันกลาง ๆ ไม่ขาดไม่เกิน ปริมาณเกลือแร่เยอะที่สุดและคุณภาพของน้ำดีที่สุด เมื่อปีนั้นเพื่อคุณผู้หญิง คุณผู้ชายจึงเชื่อมท่อน้ำขึ้นมาโดยเฉพาะ แต่ว่ายังไม่เคยมีใครใช้งานลานบ้านชั้นบนสุดนี้ คุณผู้ชายและคุณผู้หญิงอายุมากแล้ว ทุกครั้งที่มาก็ใช้ชีวิตประจำวันอยู่แค่ชั้นล่างสุด”
หลินหว่านเอ๋อร์ผงกหัวเบา ๆ แล้วพูดอีก: “ฉันอยากไปดูในห้องนอนค่ะ”
พี่เสียนรีบตอบกลับ: “คุณหลินเชิญทางนี้เลยค่ะ!”
หลังจากพูดจบ เธอก็พาหลินหว่านเอ๋อร์มาถึงด้านนอกบ้านหลังคามุงกระเบื้องสามหลังนั้น
เมื่อดูจากที่ไกล ๆ มันคือบ้านที่สูงหนึ่งหลังเตี้ยสองหลัง แต่แท้จริงแล้วประตูหลักก็อยู่ที่บ้านหลังคามุงกระเบื้องสองชั้นนั้น ส่วนอีกสองหลังที่อยู่ด้านซ้ายขวานั้นคือห้องที่เชื่อมต่อเข้าไปภายใน