ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5055 เปี่ยมด้วยพระคุณ2
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5055 เปี่ยมด้วยพระคุณ2
ดังนั้น เย่เฉินจึงพยักหน้ารับ มองไปที่เขา แล้วถามด้วยรอยยิ้ม“ถูกขังอยู่ที่แดนสว่างชั้นสูงสุดมานานหลายปี คงวิตกกังวลมากเลยสิท่า ?”
“ครับ……”ชิวจื้อหยวนพยักหน้ารับอย่างจริงจังและพูดว่า“ถูกขังมานานกว่าสิบปี ผมร้อนรนและเป็นกังวลอย่างมาก หากไม่ใช่เพราะความปรารถนาอันแรงกล้าที่อยากจะบรรลุ ผมก็คงไม่ใจเร็วด่วนได้ รู้อยู่แล้วว่ามันจะส่งผลร้ายแรงที่ตามมา ก็ยังดึงดันที่จะไปเข้าร่วมกับองค์กรพั่วชิง……”
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย แล้วพูดเสียงเรียบ“การจะบรรลุได้นั้นขึ้นอยู่กับพรสวรรค์ แต่ที่สำคัญก็ต้องเป็นเรื่องของโอกาสด้วย หากไม่มีพรสวรรค์ที่เพียงพอ ต่อให้คุณจะมุ่งมั่นตั้งใจแค่ไหนก็เป็นยอดฝีมือแดนมืดไม่ได้ และหากไม่มีโอกาสอันดี ต่อให้คุณจะวนเวียนอยู่ที่หน้าประตูยังไง ก็ไม่สามารถจะหาทางเข้านั้นเจอ ”
ชิวจื้อหยวนพูดอย่างละอายใจ“สิ่งที่คุณเย่พูดนั้นถูกต้องทุกอย่าง ผมไม่มีพรสวรรค์เพียงพอ โอกาสนั้นก็ยิ่งไม่มี ไม่เหมือนพั่วจวิน อายุยังน้อยก็ได้รับโอกาสอันยิ่งใหญ่จากคุณเย่……”
ว่านพั่วจวินมองดูอาจารย์ที่น้อยเนื้อต่ำใจและละอาย ในใจก็รู้สึกเจ็บปวดใจและรู้สึกโชคดี
เจ็บปวดใจ เพราะมองดูอาจารย์เสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์มานานนับปีก็ยังไม่สมหวังดังที่ปรารถนาได้
โชคดี เพราะเมื่อเทียบกับตัวเองแล้ว อย่างน้อยก็ไม่ต้องเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ถึงสามสิบปี
ชีวิตที่มีเพียงแค่ร้อยปี ไม่ปล่อยให้เวลากว่า30-50ปีนี้ล่วงเลยไปโดยเปล่าประโยชน์ ความสำคัญของสิ่งนี้มันยิ่งใหญ่มาก ไม่สามารถจะบรรยายเป็นคำพูดออกมาได้
ในตอนนี้เย่เฉินหัวเราะออกมาเสียงเบา แล้วกล่าวว่า“ทูตพิเศษขององค์กรพั่วชิง เป็นยอดฝีมือแดนมืด ขุนพลหัวเมืองคนก่อนนั้นของคุณ ก็เป็นยอดฝีมือแดนมืดเหมือนกัน หากผมกับพั่วจวินไปแล้ว คุณก็จะกลายเป็นผู้บัญชาการสูงสุดของที่นี่ไปโดยปริยาย หากคุณยังไม่บรรลุแดนมืด ก็เท่ากับฝ่ายของเราสู้องค์กรพั่วชิงไม่ได้นะสิ……”
เมื่อชิวจื้อหยวนได้ยินคำนี้ สีหน้าก็ละอายใจยิ่งขึ้นไปอีก“คุณเย่ ผมไร้ความสามารถ เป็นตัวถ่วงของทุกคนแล้ว!”
ว่านพั่วจวินที่อยู่ข้างๆเข้าใจในความหมายที่มีของเย่เฉิน ในตอนนี้เมื่อเห็นอาจารย์ของตัวเองยังมึนงงไม่เข้าใจ ก็จึงพูดอย่างร้อนรนว่า“อาจารย์ รีบพูดขอบคุณคุณเย่ที่จะช่วยปรับพลังวิชาให้เร็วเข้า !!”
“ห๊า?”ชิวจื้อหยวนที่ได้ยินก็ถึงกับงุนงง เห็นชัดว่าไม่เข้าใจในคำพูดของว่านพั่วจวิน
ว่านพั่วจวินรู้สึกร้อนรนขึ้นมา รีบพูดขึ้นว่า “อาจารย์ ท่านไม่รู้จักคุณเย่ ที่คุณเย่พูดแบบนี้ เขาตั้งใจจะให้การช่วยเหลือท่าน ให้ท่านได้บรรลุพลังวิชาที่มี !”
พูดจบ เขาก็คุกเข่าลงตรงหน้าเย่เฉินทันที พูดด้วยความหวาดหวั่น“คุณเย่ ผมอวดฉลาด ไม่รู้ว่าเข้าใจความหมายของคุณผิดไปหรือเปล่า หากผมเข้าใจผิด ก็ขอได้โปรดยกโทษให้ด้วย !”
เย่เฉินพยักหน้าและยิ้ม“นายพูดถูก ฉันหมายถึงแบบนี้จริงๆ”
ต่อให้ชิวจื้อหยวนจะหัวขี้เลื่อย ในตอนนี้ก็เข้าใจทุกอย่างแล้ว
เมื่อได้ยินเย่เฉินพูดยืนยันการคาดเดาของว่านพั่วจวิน เขาก็รีบคุกเข่าลงกับพื้นในทันที ซาบซึ้งจนน้ำตาไหลและพูดเสียงสะอื้น“ผม……ขอขอบคุณในพระคุณนี้ของคุณเย่ครับ!”
เย่เฉินพยักหน้าให้ หยิบเอายาช่วยหัวใจสองเม็ดออกมาจากกระเป๋า แล้วยื่นไปตรงหน้าชิวจื้อหยวน พูดด้วยรอยยิ้ม“กินยานี้ซะ หลับตาลงแล้วให้สรรพคุณของยาไหลเวียนไปตามทางเดินของเลือดลมในร่างกาย ในตอนที่ลืมตาขึ้นมา คุณก็จะกลายเป็นยอดฝีมือแดนมืด!”
กับคนที่พร้อมจะติดตามและรับใช้ตัวเองอย่างจริงใจ เย่เฉินไม่เคยมานั่งคิดเล็กคิดน้อยเลยแต่อย่างใด
ในตอนนั้นที่ว่านพั่วจวินนำทหารของสำนักว่านหลงบุกไปยังภูเขาเย่หลิงซาน ด้วยความแค้นที่มีอย่างที่สุด หลังจากที่เขาทำลายเส้นลมปราณของตัวเองทิ้ง เย่เฉินก็ช่วยเขารักษา แล้วยังช่วยให้เขาได้ก้าวไปสู่แดนสว่างชั้นสูงสุด จากนั้นก็ช่วยเขาก้าวไปสู่แดนมืด
มาวันนี้ ชิวจื้อหยวนยอมจำนนอย่างจริงใจโดยไม่ลังเล ตัวเองก็ย่อมต้องยื่นมือเข้าช่วยเหลือเขาอยู่แล้ว
ยิ่งไปกว่านั้น ชิวจื้อหยวนอยู่แดนสว่างชั้นสูงสุดมานานกว่าสามสิบปี หากในเวลานี้สามารถช่วยให้เขาบรรลุไปได้ สำหรับเขาแล้วต้องเป็นพระคุณอย่างยิ่งใหญ่แน่นอน