ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5043 ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พวกคุณไม่ต้องเป็นทาสอีกแล้ว2
- Home
- ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
- บทที่ 5043 ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พวกคุณไม่ต้องเป็นทาสอีกแล้ว2
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5043 ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พวกคุณไม่ต้องเป็นทาสอีกแล้ว2
ขณะที่พูดนั้น เขาก็ถอนหายใจออกมาอีกครั้ง พลางเอ่ยขึ้น : “อย่างผมที่ต้องออกไปปฏิบัติหน้าที่ โชคดีที่ยังรู้จักเดือนรู้จักตะวันกับเขาบ้าง แต่ภรรยาของผม และผู้หญิงคนอื่นๆ และยังมีพวกเด็กๆที่ไม่มีโอกาสได้ออกไปปฏิบัติหน้าที่ จนถึงวันนี้แล้วก็ยังไม่เคยเห็นพระอาทิตย์กับพระจันทร์จริงๆเลยครับ”
เย่เฉินได้ยินแล้ว ก็อดที่จะเห็นใจและเสียใจชะตาชีวิตของทหารหน่วยกล้าตายเหล่านี้ไม่ได้เช่นกัน
คนหนึ่งคน ตั้งแต่เกิดจนกระทั่งตาย เป็นไปได้ว่าไม่เคยเห็นพระอาทิตย์มาก่อน ถ้าหากพูดออกไป เกรงว่าจะไม่มีใครเชื่อ
คิดมาถึงตรงนี้แล้ว เขาก็อดที่จะเอ่ยพูดกับซ่าจิ่วหลิงขึ้นมาไม่ได้ : “ผมวางแผนไว้คือจะค่อยๆเอาสถานที่พักของทหารหน่วยกล้าตายกลับมา ทำให้ทุกคนเปลี่ยนทิศทาง แบบนี้องค์กรพั่วชิงก็จะได้ไม่พบกับความผิดปกติใดๆในช่วงเวลาสั้นๆนี้ แต่แบบนี้ก็หมายความว่า ทั้งสถานที่พักยังจะต้องรักษาความไม่เปลี่ยนแปลงโดยรวมเอาไว้ก่อน”
ซ่าจิ่วหลิงเข้าใจความหมายของเย่เฉิน จึงรีบเอ่ยขึ้น : “ท่านวางใจได้ครับ พวกเราหลายยุคสมัยยืนหยัดมาได้ขนาดนี้แล้ว ตอนนี้ก็สามารถยืนหยัดต่อไปได้อยู่แล้ว!”
เย่เฉินพยักหน้าลง แล้วเอ่ยขึ้นมาอย่างจริงจัง : “ถึงอย่างไรที่นี่ก็มีหลายพันคน ด้านบนขนาดเพียงเป็นหลักร้อยคนเท่านั้น เป็นไปไม่ได้ที่จะย้ายทุกคนขึ้นไปอยู่ข้างบนได้ อีกทั้งจำนวนคนเพิ่มขึ้นในคราวเดียว ก็จะดึงดูดให้เป็นที่สงสัยและคาดเดาจากโลกภายนอกได้”
พูดมาถึงตรงนี้แล้ว เย่เฉินจึงเปลี่ยนเรื่องไปพลางเอ่ยพูดต่อ : “แต่ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ทหารหน่วยกล้าตายกับช่องทางบนพื้นดินจะรักษาความราบรื่นไม่มีการกีดขวาง ภายในของพวกคุณจัดแบ่งกันให้ดี แบ่งเป็นช่วงเวลาในทุกๆวัน สามารถให้ส่วนหนึ่งไปที่ด้านบนได้ ไปรับรู้สัมผัสถึงช่วงเวลากลางวันและกลางคืนที่แท้จริง รับรู้ถึงการได้เห็นเดือนเห็นตะวันจริงๆ”
ซ่าจิ่วหลิงได้ยินแล้ว ก็รู้สึกบรรลุถึงด้วยความตื่นเต้น รีบเอ่ยพูดขึ้นด้วยความซาบซึ้ง : “ขอบคุณครับท่าน! ขอบคุณครับ! สามารถทำให้พวกเด็กๆได้ออกไปเห็นโลกที่แท้จริง สูดหายใจกับอากาศที่บริสุทธิ์ ผมก็รู้สึกพอใจมากแล้ว!”
เย่เฉินยิ้ม : “ทุกคนสามารถออกไปได้ เพียงแต่ยังจะต้องมุมานะเพื่อลบคำสบประมาท เพราะฉะนั้นทุกคนยังจะต้องอดทนและเป็นทุกข์กับความไม่เป็นธรรมนี้ต่ออีกซักช่วงเวลาหนึ่ง แต่คุณวางใจได้ สำหรับที่อยู่อาศัยอาหารการกินในวันปกติทั่วๆไป ผมจะให้คนพยายามยกระดับค่าตอบแทนให้ได้มากที่สุด ถ้าหากพวกเด็กๆจะต้องรับการเล่าเรียนตามปกติ ผมก็จะสามารถให้คนมาจัดการช่วยสอนและจัดตำราการสอนให้เหมาะสมกับช่วงอายุของเด็กแต่ละช่วงปีได้ ถ้าหากพวกคุณต้องการอะไร ก็สามารถบอกผมได้ สามารถแก้ไขได้ ผมก็จะพยายามแก้ไขจัดการให้”
ซ่าจิ่วหลิงเอ่ยพูดขึ้นด้วยความรู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณเป็นอย่างมาก : “ท่านครับ สามารถทำให้เด็กได้รับการศึกษาที่แท้จริงได้ นั่นก็ไม่มีอะไรดีกว่านี้แล้วครับ การศึกษาของพวกเด็กๆในตอนนี้โดยพื้นฐานแล้วรู้จักตัวหนังสือกันอย่างจำกัด และพวกเรามั่นใจในความรู้พื้นฐานของจำนวนน้อยๆ แต่พวกเราเหล่านี้ ถึงแม้จะมีโอกาสออกไป แต่ก็ไปปฏิบัติหน้าที่ เวลาเร่งด่วน อีกทั้งก็มีคนแอบคอยจับตามองอยู่ด้วย พวกเราก็ไม่มีโอกาสได้สัมผัสกับความรู้ที่เป็นระบบอะไรนัก แม้แต่อยากจะทำแผนที่โลกซักใบออกมาให้เด็กๆดูก็ยังไม่สามารถทำได้เลย…..”
เย่เฉินพยักหน้าลง เอ่ยพูดขึ้นอย่างเข้าใจ : “ปัญหาเหล่านี้ ผมจะให้คนมาจัดการแก้ไขทั้งหมดให้ในเวลาอันสั้นที่สุด”
ว่าแล้ว เย่เฉินก็เอ่ยถามซ่าจิ่วหลิงขึ้นอีกครั้ง : “ใช่แล้ว ปกติแล้วปัญหาเรื่องการรักษาพวกคุณแก้ปัญหากันอย่างไร?”
ซ่าจิ่วหลิงอธิบาย : “พวกเรามีกลุ่มรักษาสิบคนอยู่กลุ่มหนึ่ง สมาชิกของกลุ่มรักษา ล้วนแต่เป็นคนที่องค์กรพั่วชิงเลือกมาจากในกลุ่มเด็กผู้หญิงออกมาฝึกฝน แต่พวกเธอเรียนรู้หลักๆคือด้านสูติเท่านั้น แน่ใจในการดูแลการทำคลอดและทารกทั้งพื้นที่นี้”