ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4928 ใช้วิธีหลอกลวงเปลี่ยนแปลง 2
เนื่องจากรถไฟฟ้าไม่มีเสียงดังตูมตามจากเครื่องยนต์ เสียงดังฮึ่ม ๆ มากที่สุดในตอนที่วิ่ง มันคือเสียงยางล้อรถที่เกิดจากพื้นถนนกับยางล้อรถ รวมทั้งเสียงดังอี๊ดอ๊าดที่ระดับเสียงไม่ดังมากตอนที่เครื่องยนต์เคลื่อนไหวด้วยความเร็วสูง
เมื่อความเร็วของยานพาหนะลดลง เสียงยางล้อรถและส่งอี๊ดอ๊าดจากเครื่องยนต์ก็จะลดลงอย่างรวดเร็ว ดังนั้น ในตอนนี้ รถบรรทุกไฟฟ้าที่ปิดไฟคันนี้ แทบจะวิ่งผ่านอย่างไร้สุ้มเสียงเหมือนวิญญาณอย่างไรอย่างนั้น บนถนนเล็ก ๆ ในยามราตรีที่เงียบสงัดนี้
เย่เฉินมีชีวิตชีวาเอามาก ๆ ในทันที จู่ ๆ คนกลุ่มนี้ระมัดระวังขนาดนี้ มีเพียงความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว นั่นก็คือเป้าหมายอยู่ใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว
และในจังหวะนี้ เย่เฉินได้ยินคนนั้นที่นั่งอยู่ข้างคนขับ ในห้องโดยสาร ใช้ภาษาจีนพูด : “อีกสองกิโลเมตรก็ถึงแล้ว จอดให้พรรคพวกเริ่มติดตั้งอาวุธก่อนเถอะ !”
รถบรรทุกจอดนิ่งอยู่ข้างทางทันที จากนั้นทั้งสองคนลงจากห้องโดยสารพร้อมกัน สาวเท้าวิ่งไปท้ายรถอย่างรีบ ๆ
คนขับรถใช้ปลายนิ้วเคาะที่ประตูท้ายเบา ๆ ประตูท้ายก็เปิดจากด้านในทันที
หกคนที่อยู่ในตู้สินค้า ในตอนนี้ได้เปลี่ยนเป็นสวมอาวุธต่อสู้ครบชุด เสื้อเกราะกันกระสุน หมวกนิรภัย ปืนผาหน้าไหม้ แทบจะเหมือนกันกับอาวุธที่ห้าสี่เจ็ดพกติดตัวไว้ตอนลอบสังหารครอบครัวคุณตาคุณยายของเย่เฉินในตอนนั้นเลย
หลังจากทั้งสองคนกระโดดเข้าไปในตู้สินค้า คนอื่น ๆ ก็ยื่นอาวุธที่เตรียมไว้เรียบร้อยแล้วให้ด้านหน้าพวกเขาทันที ช่วยพวกเขาสวมใส่อย่างรวดเร็ว
หลังจากพร้อมกับที่สองคนนี้ติดอาวุธครบชุดแล้ว คนนั้นที่นั่งอยู่ข้างคนขับก่อนหน้านี้ก็พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังมาก : “ทุกคน สองคนต่อหนึ่งกลุ่ม ช่วยกันตรวจดูอาวุธ ไม่สามารถให้มีการประมาทใด ๆ ได้อย่างเด็ดขาด !”
“รับทราบ !”
คนอื่น ๆ ตอบรับทันที จากนั้นในตู้สินค้ามีเสียงเสียบซองกระสุน ใส่กระสุนปืนผาหน้าไม้ดังขึ้น
หลังจากทุกคนตรวจอาวุธเสร็จแล้ว คนนั้นที่เป็นผู้นำเอ่ยปาก : “ฉันจะพูดเงื่อนไขของภารกิจให้ทุกคนฟังอีกครั้งเป็นครั้งสุดท้าย เงื่อนไขของผู้มีพระคุณคือ นอกเหนือจากเป้าหมายที่ต้องจับเป็นเอาไปแล้ว คนอื่น ๆ ฆาตกรรมวิสามัญให้หมด ไม่ให้เหลือสักคนเดียว !พวกคุณเข้าใจแล้วใช่ไหม ?”
เจ็ดคนที่เหลือพูดโดยไม่ต้องคิด : “เข้าใจครับ !”
คนคนนั้นเอ่ยอย่างจริงจัง : “วันนี้เราโชคดี ! ครั้งนี้ต้องจับเป็นพยานปาก ว่ากันว่าเป็นเป้าหมายที่ผู้มีพระคุณตามหาอย่างยากลำบากมาหลายสิบปีแล้ว ! จนถึงวันนี้ผู้มีพระคุณเพิ่งจะได้ข่าวคราวที่เชื่อถือได้จากอีกฝ่าย อีกทั้งมอบหมายภารกิจสำคัญนี้ให้องครักษ์ทหารม้ากล้าเรา เราต้องพยายามสุดความสามารถ จะให้ผู้มีพระคุณผิดหวังไม่ได้เป็นอันขาด ! นี่เป็นโอกาสทองที่องครักษ์ทหารม้ากล้าเราจะกอบกู้ชื่อเสียงต่อหน้าผู้มีพระคุณ !”
เจ็ดคนที่เหลือท่าทางเกรงกลัว ๆ แต่ละคนพูดโดยยากที่จะปิดบังความตื่นเต้น : “ผู้บัญชาการวางใจได้ครับ เราจะพยายามสุดความสามารถอย่างแน่นอน จะไม่ให้ผู้มีพระคุณผิดหวังอย่างเด็ดขาด !”
“ดี !” ผู้ชายที่ถูกเรียกว่าผู้บัญชาการยิ้มเอ่ยอย่างองอาจผึ่งผาย : “สหายทุกคน การสร้างคุณงามความดี ก็อยู่ที่คืนนี้แล้ว !”
พูดจบ เขามองไปทางคนขับ แล้วเอ่ยปากบอก : “เจ้าซื่อ ตามแผนการ รถจอดไว้อยู่ที่นี่ชั่วคราว นายไปเคลื่อนไหวลับ ๆ ด้วยกันกับเรา หากว่าภารกิจคืบหน้าไปอย่างราบรื่น ระหว่างนั้นนายกลับมาขับรถได้”
คนขับรถพูดโดยไม่ต้องคิด : “ได้ครับผู้บัญชาการ ! ผมเข้าใจแล้วครับ !”
ผู้บัญชาการพยักหน้า เอ่ยเสียงดัง : “เยี่ยม ! ลงรถ !”
พร้อมกับที่เขาลั่นคำสั่ง ประตูท้ายตู้สินค้าเปิดออก นักฆ่าแปดคนสวมเสื้อสีดำ ในมือถือปืนผาหน้าไม้สีดำ สวมหน้ากากสีดำ กระโดดลงรถอย่างเงียบเชียบ จากนั้นแอบเข้าที่นาข้างทางอย่างรวดเร็ว เคลื่อนย้ายไปด้านหน้ารวดเร็วอย่างเงียบเชียบ
เย่เฉินที่นอนคว่ำอยู่หลังคารถบรรทุก จ้องร่างของแปดคนนี้เอาไว้เขม็ง เตรียมที่จะขย้ำผู้ล่าที่กำลังจะไปล่าเหยื่ออีกที
คราวนี้เอง เสียงของว่านพั่วจวินดังขึ้นในหูฟัง : “คุณเย่ครับ ผมได้ตรวจสอบข้อมูลสถานะของพนักงานขนถ่ายที่เข้าเวรแปดคนนั้นแล้ว ในข้อมูลแสดงว่า แปดคนนี้ล้วนเป็นพลเมืองบ้านเกิดเมืองนอนที่ยุโรปเหนือแต่ดั้งเดิม และเอกสารประวัติใสสะอาดมาก ไม่เหมือนคนที่สถานะลึกลับ มีเบื้องหลังไม่ชัดเจนแบบนั้นเลยครับ”