เช้าวันใหม่มุกตื่นขึ้นมาด้วยอาการเมื่อยขบตามเนื้อตามตัวโดยเฉพาะจุดสงวนที่ถูกเจ้านายหนุ่มรุกรานเป็นครั้งแรกเมื่อคืน ร่างบางหันไปมองน้องชายที่กำลังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงด้วยความเอ็นดูรักใคร่ เธอไม่อยากให้น้องชายไปโรงเรียนเลยแต่ก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายสาเหตุยังไงหรือว่าเธอควรจะบอกความจริงไปตรงๆ หญิงสาววุ่นคิดอยู่ในใจ

"พี่" มิคลืมตาตื่นขึ้นมองหน้าพี่สาวที่นั่งจ้องมองอยู่

"ครับ"ส่งยิ้มให้น้องชาย

"เมื่อคืนพี่กลับกี่โมงครับ"

"เอ่อ…ประมาณตีสามจ้ะ"

"โห…ทำไมกลับดึกจัง"

"พอดีงานที่ผับมันเยอะน่ะ พี่ก็เลยกลับดึก วันนี้พี่ก็จะโทรไปลางานที่บริษัทด้วยรู้สึกเหมือนจะไม่สบาย" จำใจโกหกน้องชายออกไป

"ไปหาหมอไหมครับ"มิครู้สึกเป็นกังวลเป็นห่วงพี่สาว

"ไม่ต้องหรอก พี่แค่รู้สึกเพลียๆ เดี๋ยวนอนต่ออีกสักหน่อยก็หาย ไม่ต้องเป็นห่วงพี่นะ มิคนั่นแหละอย่าให้ตัวเองป่วยเด็ดขาดเข้าใจไหม"

"เข้าใจครับ แต่ผมไม่อยากให้พี่ทำงานกลางคืนเลย ผมไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว"

"พี่ไม่ทำแล้วล่ะ พี่ได้งานใหม่แล้ว แต่อาจจะกลับดึกบ้างบางวัน มิคเข้าใจพี่นะ"

"ครับ ผมไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนดีกว่าเดี๋ยวจะไปโรงเรียนสาย"

"จ้ะ พี่จะไปทำมื้อเช้ารอ"

มุกรู้สึกผิดในใจที่เธอโกหกน้องชายทั้งเรื่องป่วยและงานใหม่ที่เพิ่งทำไปหมาดๆ เมื่อคืนกับเจ้านายหนุ่ม มุกพาตนเองเข้าไปในครัวลงมือทำมื้อเช้าง่ายๆ ให้น้องชายพอมิคทานอิ่ม เธอก็ออกไปส่งน้องชายขึ้นรถตรงหน้าปากซอยเหมือนเช่นทุกวัน และไม่ลืมกำชับมิคให้หลีกเลี่ยงกิจกรรมกลางแจ้งทุกอย่าง ด้วยกลัวจะเป็นอะไรขึ้นมาอีก

หญิงสาวกลับเข้าไปในบ้านก็รีบโทรลางานกับบุษบาทันทีโดยไม่มีปัญหาอะไร และต่อด้วยปรางหญิงสาวรุ่นพี่เพื่อขอบคุณที่ช่วยเหลือเธอให้ทำงานในผับและบอกกล่าวยกเลิกการทำงาน

"ฮัลโหลค่ะ พี่ปราง" กรอกเสียงใส่ปลายสาย

"ว่าไงจ๊ะ โทรมาแต่เช้าเลย"

"คือตั้งแต่คืนนี้ไป มุกไม่ไปทำงานที่ผับแล้วนะคะ มุกขอโทษค่ะ ที่ทำให้พี่เสียเวลา"

"เพราะภพใช่ไหม"

"เกี่ยวอะไรกับคุณภพคะ" มุกแอบตกใจแต่ยังคงน้ำเสียงปกติ

"พี่รู้จ้ะ ว่าเมื่อคืนหลังเลิกงานมุกออกไปกับภพเขา"

"พี่ปรางรู้เหรอคะ"

"ใช้จ้ะ พี่ให้คนจับตาดูมุกเวลาทำงานในผับอยู่ตลอด ก็เลยรู้ว่ามุกทำอะไรกับใครบ้าง แต่ที่พี่ทำไปก็เพราะพี่เป็นห่วงมุกนะ เข้าใจพี่ไหม"

"มุกเข้าใจค่ะ ขอบคุณมากนะคะ แล้วพี่รู้อะไรอีกไหมคะ" มุกถามด้วยความเป็นกังวลใจ

"พี่ไม่รู้อะไรหรอก เอาเป็นว่าเรื่องส่วนตัวระหว่างมุกกับภพพี่ไม่ขอเข้าไปยุ่งก็แล้วกัน ในเมื่อมุกตัดสินใจแล้วพี่ก็เข้าใจ"

"ขอบคุณค่ะ" มุกยิ้มกว้าง

"จ้ะ ดูแลตัวเองให้ดีก็แล้วกัน มีอะไรให้ช่วยก็บอกพี่ได้ตลอด"

"ค่ะ"

มุกล้มตัวลงนอนบนเตียงหลังวางสายจากปรางไป มือบางยกขึ้นแตะริมฝีปากตนเองค้างไว้เมื่อนึกถึงรสจูบจากปากเจ้านายหนุ่มเมื่อคืน ความรู้สึกวาบหวามจากบทรักอันเร่าร้อนยังคงตรึงใจอยู่ ด้วยเป็นครั้งแรกจิตใจเธอยังคงฟุ้งซ่านคิดถึงสัมผัสไม่รู้ลืม ร่างบางนอนพลิกตัวไปมาไม่นานก็หลับสนิทสู่ห้วงนิทราด้วยความเมื่อยล้า

ณ คอนโดหรูใจกลางเมืองภายในห้องนอนกว้างร่างหนาเปลือยท่อนบนครึ่งนอนครึ่งนั่งเอนพิงหัวเตียงพร้อมกับจ้องมองหน้าจอมือถือที่โชว์ชื่อมุกซึ่งเขาเพิ่งจะบันทึกลงในมือถือเมื่อคืนก่อนที่จะไปส่งเธอกลับค้างไว้อยู่อย่างนั้นสุดท้ายเขาก็ตัดสินใจปิดหน้าจอแล้ววางมันลง ล้มตัวลงนอนเอาแรงต่อก่อนที่จะเข้าบริษัทในช่วงสายของวัน

ภายในห้องทำงานประธานบริษัทพีพีเคสตูดิโอ ภพยังจิตใจไม่อยู่กับเนื้อตัวเพราะเอาแต่นึกถึงร่างนุ่มนิ่มที่มอบความสุขให้กับเขาเมื่อคืนจนเขาเริ่มจะไม่เป็นตัวของตนเองอยู่แล้ว สายตาคมกริบเหลือบมองโทรศัพท์บนโต๊ะพร้อมกับหยิบมันขึ้นมากดต่อสายหาคนที่ทำให้ว้าวุ่นใจในทันที

"ฮัลโหล" กรอกเสียงใส่ปลายสายทันทีที่เธอรับสายเขา

"ค่ะ คุณภพ" เสียงหวานตอบกลับด้วยความแปลกใจ

"วันนี้เธอไม่ได้มาทำงานใช่ไหม" เอ่ยถามเสียงเข้ม

"ค่ะ คุณให้มุกลางานหนึ่งวันไม่ใช่เหรอคะ มุกโทรลาพี่บุษเมื่อเช้าแล้วตอนนี้อยู่บ้านค่ะ"

"แล้วเจ็บตรงไหนไหม" กัดฟันถามออกไปด้วยความไม่เข้าใจตัวเอง

"เอ่อ…ก็มีเจ็บอยู่บ้างค่ะ" เธอตอบด้วยความเขินอาย

"อืม แค่นี้นะ ฉันต้องทำงานต่อ"

"ค่ะ" รับคำยิ้มแก้มปริ

ภพส่ายหน้าให้ตัวเองไม่คิดว่าจะทำอะไรไร้สาระแบบนี้ ต่อไปนี้เขาจะโทรหาเธอก็ต่อเมื่อเขามีความต้องการเท่านั้นจ่ายเงินจบต่างคนต่างแยก ส่วนเรื่องอื่นที่เกี่ยวข้องกับเธอเขาจะไม่เข้าไปยุ่งเด็ดขาด

วันต่อมา

มุกเดินถือเอกสารที่ไม่ใช้แล้วสองกล่องตรงเข้าไปเก็บในห้องเก็บเอกสารโดยเฉพาะ ซึ่งอยู่ห่างออกมาจากแผนกบัญชีอีกฟากหนึ่งไม่ไกลมากนัก พอเธอวางกล่องเอกสารลงบนชั้นก็หมุนตัวจะเดินกลับ แต่ก็ต้องหยุดชะงักด้วยความตกใจเมื่อเจอกับร่างกำยำมายืนขวางทางเอาไว้

"คุณภพ!" จ้องมองใบหน้าชายหนุ่มไม่วางตา

"ทำไมตกใจเหรอ ที่เห็นฉันอยู่ที่นี้" พูดพลางดึงปิดประตูล็อคกลอนเสร็จสรรพ

"ค่ะ ก็คุณมาเงียบๆ แล้วปิดประตูทำไมคะ" มองประตูที่ปิดลงด้วยฝีมือชายหนุ่ม

"ฉันว่าเธออยู่เงียบๆ จะดีกว่านะ เดี๋ยวใครมาได้ยินเข้า จะเป็นเรื่องเอา" เดินเข้าไปประชิดร่างบางจนเธอแนบติดกับผนังห้อง

"มุกมีงานต้องทำต่อ อยู่ในนี้นานไม่ได้หรอกนะคะ" เงยหน้าขึ้นสบตาชายหนุ่มช้าๆ

"ไม่นานหรอก เชื่อมือฉันสิ" ยื่นหน้าเข้าไปหอมจูบคลอเคลียแก้มเนียนไปมาพร้อมกับใช้มือหนาลูบไล้ไปตามสะโพกกลมกลึงเพื่อสร้างความวาบหวิวให้กับหญิงสาว

"คุณภพแต่ว่า…อื้อ" พูดไม่ทันจบริมฝีปากบางก็ถูกริมฝีปากหนาประกบปิดโดยไม่ทันได้ตั้งตัว

ในเมื่อเธอไม่สามารถห้ามปรามชายหนุ่มได้ร่างบางจึงยืนนิ่งให้ชายหนุ่มได้ทำตามใจอย่างเต็มใจเสียเลย ลิ้นหนาซอกซอนเข้ามาในโพลงปากหวานลิ้นบางจึงตอบสนองด้วยการเกี่ยวตวัดพันกันไปมาด้วยความเคลิบเคลิ้ม ระหว่างที่ปากยังคงทำหน้าที่ปลุกเร้าอารมณ์ไม่ยอมห่าง มือหนาก็ค่อยๆ จับแยกเรียวขาขึ้นพร้อมกับดึงกางเกงชั้นในตัวจิ๋วลงไปกองกับพื้นแล้วใช้นิ้วเรียวยาวสอดใส่เข้าในช่องรักเพื่อเปิดนำทางเสียก่อน

เรียวขาสั่นเทาตัวเกร็งกระตุกเมื่อชายหนุ่มนำพาเธอถึงฝั่งฝันไปก่อน จากนั้นชายหนุ่มก็นำพาท่อนเอ็นร้อนอันแข็งขึงสวมคอนดอมเสร็จสรรพสอดใส่สวนทางน้ำหวานใสที่ไหลเอ่อท่วมทางเข้าไปข้างในจนสุดมิดในคราเดียว

"อ๊ะ…" มุกนิ่วหน้าครางออกมาด้วยความเสียวซ่านกอดซบยึดร่างหนาเอาไว้แน่น

"ซี๊ด…" ชายหนุ่มซูดปากด้วยความเสียวกระสันไม่ต่างกัน

"คุณภพทำเบาๆ นะคะ มุกยังไม่หายดีเลย" พูดด้วยความกระดากอายกับแผงอกกว้าง

"ได้สิ แต่มันคงจะกินเวลาไปหลายนาทีอยู่นะ กว่าฉันจะเสร็จน่ะ" พูดพลางจับเรียวขาสาวข้างหนึ่งถ่างอ้ากว้างขึ้นจังหวะเดียวกันก็พาท่อนเอ็นร้อนที่ฝังแน่นอยู่ในช่องแคบสาวขยับเข้าออกช้าๆไปด้วย

"มุกตามใจคุณค่ะ คุณจะทำยังไงก็ได้" มองใบหน้าสากดวงตาหวานฉ่ำด้วยฤทธิ์สวาท

"งั้นก็หันหลังมา"

สิ้นเสียงทุ้มเธอก็พลิกตัวหันเข้าหาผนังห้องพร้อมกับใช้มือทั้งสองข้างยันไว้ แอ่นสะโพกอวบให้ชายหนุ่มอย่างว่าง่าย ท่อนเอ็นร้อนสีแดงสดสวนทางรักเข้าไปในทันทีเพื่อที่จะปลดปล่อยความทรมานอันร้อนแรงภายในกายออกมา ท่อนเอ็นร้อนขยับเข้าออกไปตามจังหวะอารมณ์จนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันดังก้องไปทั่วห้อง ยิ่งความปรารถนามากขึ้นเท่าไหร่ แรงกระแทกกระทั้นก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น ร่างบางหัวสั่นหัวคลอนไปมาตามจังหวะแรงกระแทกจากทางด้านหลัง ความเสียวกระสันแผ่ซ่านไปทั่วร่าง ต่อมาไม่กี่วินาทีทั้งสองร่างก็เสร็จสมถึงฝั่งฝันส่งเสียงครวญครางไปพร้อมๆ กันอย่างสุขสมใจ

จ๊วบ! ร่างหนาคว้าร่างสาวที่อ่อนระทวยเพราะบทพิศวาสที่เพิ่งจบลงไปหมาดๆ มาไว้ในอ้อมแขนแล้วประกบจูบบดขยี้ริมฝีปากบางอย่างดูดดื่มให้หายหื่นกระหาย

"ขอบคุณมากนะ ที่มอบความสุขให้ฉัน" เสียงทุ้มเอ่ยชิดแก้มเนียน

"มุกเต็มใจและมีความสุขเหมือนกันค่ะ" สวมกอดร่างหนาด้วยรอยยิ้มกว้าง

"เดี๋ยวเย็นนี้ ไปหาฉันที่คอนโดนะ ฉันจะสอนวิธีที่จะทำให้ฉันมีความสุขมากกว่านี้ให้เธอ"

"เย็นนี้ กี่โมงคะ หลังเลิกงานมุกต้องกลับบ้านไปทำกับข้าวให้มิคก่อน"

"กี่โมงก็ได้ เอาตามที่เธอสะดวกก็แล้วกัน ฉันจะรอ"

"ได้ค่ะ"

"ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยเถอะ จะได้ออกไปกัน" พูดพลางจับท่อนเอ็นที่อ่อนตัวลงแล้วกลับเข้าไปในกางเกงแต่ก็ไมีลืมที่จะดึงคอนดอมที่มีน้ำรักสีขาวขุ่นตรงปลายถุงออกโยนทิ้งเสียก่อน ส่วนร่างบางรีบนำกางเกงในที่ตกอยู่บนพื้นขึ้นมาสวมใส่ทันทีพร้อมกับจัดแจงเสื้อผ้าหน้าผมให้เรียบร้อยให้มากที่สุด

ชายหนุ่มเลือกที่จะออกไปก่อนจากนั้นก็ตามด้วยมุกที่รักษาระยะห่างจากกันพอสมควร ภพเลือกที่จะใช้บันไดหนีไฟไปขึ้นลิฟต์อีกชั้นหนึ่งเพื่อไปยังห้องทำงานชั้นบนสุด แทนการเดินผ่านหน้าแผนกบัญชีเพื่อหลีกเลี่ยงความสนใจของทุกคนที่พบเห็น ส่วนมุกก็เดินกลับไปยังแผนกตามปกติแต่เวลาที่หายไปนานกว่าที่ควรจะเป็นทำให้บุษบากับทิพอดที่จะสงสัยไม่ได้

"มุกไปไหนมานานจัง"บุษบาเปิดประเด็นขึ้น

"พอดีว่ามุกคุยโทรศัพท์กับน้องนานไปหน่อยจ้ะ ขอโทษนะคะ"

"ก็นึกว่าไปเป็นลมเป็นแล้งที่ไหนอีก ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ไปทำงานต่อเถอะ" ทิพเอ่ยขึ้น

มุกแอบโล่งใจที่ทั้งสองคนไม่สงสัยอะไรในตัวเธอไปมากกว่านี้และหวังว่ามันจะเป็นแบบนี้ตลอดไป เธอยอมอยู่แบบนี้ยังดีกว่าต้องจบความสัมพันธ์กับชายหนุ่มตลอดไป ได้ใกล้ชิดแค่เพียงร่างกายถึงไม่ได้หัวใจเท่านี้มันก็มากเกินพอแล้ว

ภพทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ทำงานอย่างสบายอารมณ์ยิ้มแก้มปริ เขาไม่คิดเลยว่าตนเองจะทำเรื่องบ้าๆ อะไรแบบนี้ในบริษัทของตนเอง ช่วยไม่ได้เขาพยายามหยุดความต้องการของตนเองแล้วแต่มันก็ห้ามไม่ได้จริงๆ

ตกเย็นมุกไปหาภพที่คอนโดหรูตามที่ตกลงกันไว้ซึ่งชายหนุ่มลงมารับเธอขึ้นไปบนห้องด้วยตัวเองด้วยความเต็มใจ ทันทีที่ประตูห้องปิดลงชายหนุ่มก็เข้าจู่โจมร่างบางด้วยการจูบประกบริมฝีปากเธออย่างรวดเร็วแสดงความต้องการออกมาทางภาษากายอย่างชัดเจนซึ่งเธอเต็มใจไม่มีขัดขืน ไม่นานก็ผละออกพาเธอไปยังเตียงนอนกว้าง

"ฉันว่าเธอกินยาคุมเถอะ ฉันขี้เกียจใช้ถุงแล้ว อีกอย่างฉันอยากจะแนบชิดเธอให้มากที่สุด" พูดสิ่งที่ต้องการออกไปตรงๆ คร่อมทับร่างบางเอาไว้

"ได้สิคะ มุกจะเริ่มวันพรุ่งนี้เลย"

"เริ่มวันนี้เลยได้ไหม ฉันจะไปส่งเธอซื้อตอนขากลับบ้านเอง"

"ได้ค่ะ มุกจะเริ่มกินวันนี้เลย"

"งั้นเรามาต่อกันเถอะ" ก้มลงประกบจูบริมฝีปากอวบอิ่มทันที

สองร่างสอดประสานหลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียวในเวลาอันไม่นาน ระหว่างทางทวงท่าและลีลาถูกชายหนุ่มพลิกเปลี่ยนเพื่อสร้างความตื่นเต้นไปด้วย จนมาหยุดในทวงท่าที่ร่างบางเป็นฝ่ายคุมเกมอยู่ด้านบนแทนชายหนุ่ม

"ขยับเองสิ เราจะได้มีความสุขไปพร้อมๆ กัน" มองหน้าอกเต่งตึงทวดทรงองค์เอวตรงหน้าไม่วางตา

"นี่ ใช่ไหมคะ ที่คุณจะสอนมุก" ขยับสะโพกบดท่อนเอ็นร้อนขึ้นลงเป็นจังหวะ

"ใช่ อย่างนั้นแหละ" กระเด้าเอวสอบสวนทางสะโพกกลมกลึงแรงๆ ทีหนึ่ง

ร่างบางบดเบียดสะโพกโยกมาใส่ท่อนเอ็นร้อนไม่นานก็เสร็จสมส่งเสียงครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่นำทางชายหนุ่มไปก่อน ชายหนุ่มเห็นอย่างนั้นก็รีบพลิกร่างบางเอาไว้ใต้ร่างกลับมาเป็นฝ่ายคุมเกมอีกครั้งปลดปล่อยตนเองและพาหญิงสาวถึงจุดสุดยอดอีกครั้ง บทรักบทแรกจบลงได้ไม่นานนักชายหนุ่มก็เป็นฝ่ายปลุกเร้าเรียกร้องจากเธออีกสองสามครั้งติดจนชายหนุ่มพอใจ

ร่างบางนอนกอดก่ายร่างหนาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มอิ่มเอมไปด้วยความสุข บทรักที่ถึงใจจากชายหนุ่มทำให้เธอยิ่งอยากอยู่ใกล้ๆ เขาตลอดเวลา มือหนาลูบไล้สะโพกเปลือยขาวเนียนไปมาด้วยใบหน้าเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขเช่นกัน

"ทีนี้รู้แล้วใช่ไหมว่าต้องทำยังไงบ้างให้ฉันชอบและมีความสุข"

"รู้แล้วค่ะ"

"ไปอาบน้ำกันเถอะ เดี๋ยวฉันจะโอนเงินให้" ร่างหนาผละออกจากร่างบาง

"ครั้งนี้มุกขอแค่แสนเดียวก็พอนะคะ"

"ทำไม เธอไม่อยากได้เงินเยอะๆ ไปรักษาน้องเธอเหรอ" ภพขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความไม่เข้าใจ

"อยากได้ค่ะ แต่ว่าถ้านับเป็นครั้งที่เรามีอะไร กันวันนี้ก็ตั้งหลายครั้ง" พูดพลางหลบสายตาชายหนุ่ม

"แล้วมันไม่ดีเหรอ อย่าลืมนับตอนกลางวันด้วยล่ะ ในห้องเก็บเอกสาร" ภพหัวเราะขบขัน

"ห้าแสนเลยเหรอคะ" มุกแอบตกใจ

"ใช่ ฉันจะโอนให้เธอเดี๋ยวนี้แหละ" มือหนายื่นไปหยิบมือถือบนหัวเตียง

"มุกขอสองแสนก็พอค่ะ"

"ตามใจ อยากจะได้เท่าไหร่ก็กดตัวเลขเอาเองเลยก็แล้วกัน ฉันไปอาบน้ำก่อน" ยื่นมือถือที่เปิดแอปโอนเงินค้างหน้าจอไว้ให้หญิงสาว

"ค่ะ" มุกรับมือถือมาพร้อมกับกดตัวเลขจำนวนสองแสนบาทลงแล้วยืนยันโอนเข้ามายังบัญชีของเธอทันที

หลังจากทั้งสองคนจัดการกับตนเองจนเสร็จเรียบร้อยก็พากันออกจากคอนโดหรู ระหว่างทางกลับบ้านเช่าของหญิงสาว ภพก็พาเธอแวะทานก๋วยเตี๋ยวข้างทางคนละชาม พร้อมกับแวะซื้อยาคุมกำเนิดไปด้วยโดยที่ชายหนุ่มรออยู่ข้างนอกร้าน ทันทีที่ขึ้นไปนั่งบนรถภพก็ถามมุกเกี่ยวกับเรื่องยาทันควันด้วยความอยากรู้

"เธอต้องกินกี่วันเหรอ ถึงจะป้องกันได้"

"เภสัชบอกว่าประมาณเจ็ดวันค่ะ เดี๋ยวกลับถึงบ้านมุกก็จะกินเลย"

"เจ็ดวันเลยเหรอ ระหว่างนี้ฉันก็ต้องเป็นฝ่ายป้องกันเหมือนเดิมสินะ"

มุกได้ยินอย่างก็ได้นั่งเขินอายหน้าแดงก่ำไปตลอดทาง ส่วนภพก็คิดอะไรเรื่อยเปื่อยพร้อมกับมองทางข้างหน้าและหันไปมองร่างบางข้างกายเป็นระยะ ตั้งแต่ที่เขาได้ครอบครองความสาวของเธอเป็นคนแรกเขาเหมือนจะไม่ไช่คนเดิมอีกต่อไป สิ่งที่ไม่เคยคิดจะทำแต่เขากลับทำกับเธอเป็นคนแรกทั้งๆ ที่เขาก็เคยผ่านผู้หญิงมาตั้งหลายคน แต่ก็ไม่เคยจะต้องใส่ใจเรื่องอะไรของพวกเธอเลยสักครั้ง แต่กับเธอเขากลับสนใจอยากจะรู้ไปเสียทุกอย่างแม้แต่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ แค่เรื่องยา เขาจะต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ

"แน่ใจนะ ว่าจะไม่เอาเงินเพิ่ม" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเมื่อรถจอดสนิทหน้าบ้านเธอ

"พอแล้วค่ะ คุณก็รู้ว่ามุกเต็มใจให้คุณ" มองจ้องใบหน้าหล่อเหลาสู้สายตาคมกริบ

"ไว้ฉันจะทบให้ครั้งหน้าก็แล้วกัน" หันหน้าหนีไปอีกทาง

"ไม่เป็นไรค่ะ หลับฝันดีนะคะคืนนี้" ยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มชายหนุ่มฟอดหนึ่งแล้วลงจากรถไป

ภพหันไปมองร่างบางที่ยืนส่งยิ้มให้เขาแวบหนึ่งแล้วก็แล่นรถออกไปด้วยความรวดเร็ว เพื่อตรงกลับไปนอนที่บ้านที่เคยอยู่กับมารดาที่ล่วงลับไปแล้ว หลังจากที่ไม่ได้กลับไปหลายวันแล้ว ส่วนมุกพอกลับเข้าบ้านเธอกินยาคุมกำเนิดเม็ดแรกทันทีพร้อมกับจดเวลากินไว้ในสมุดบันทึกเพื่อป้องกันการหลงลืม