ทะลุมิติมาเป็นภรรยาของตัวร้าย - ตอนที่ 966 รังเกียจ
ตอนที่ 966 รังเกียจ
ตู้เยี่ยนได้รับการต้อนรับอย่างดีในหมู่สตรี เช่นกันกับฉินม่อที่ก็ได้รับการต้อนรับอย่างดีในหมู่บุรุษ ทุกคนล้วนชอบความรูปงาม กอปรกับฉินม่อเคยเป็นเสนาบดีแคว้นเหยา ความสามารถจึงฉายแววโดดเด่นอย่างมาก แม้ว่าเขาอายุไม่มาก แต่ยามพูดคุยกับทุกคนก็มิได้ด้อยกว่าแม้แต่น้อย หลายคนล้วนลืมอายุเขาไปหมดสิ้น
วันนี้ตระกูลเซี่ยครึกครื้นอย่างมาก คนไม่น้อยมาสอบถามเซี่ยอวิ๋นจิ่นกับลู่เจียวเรื่องฉินม่อกับตู้เยี่ยนน่าจะคิดเกี่ยวดองกับตระกูลเซี่ย
เซี่ยอวิ๋นจิ่นกับลู่เจียวปฏิเสธกลับไป เรื่องนี้พวกเขาตามใจลูกๆ
ตระกูลเซี่ยล้วนฟังความคิดเห็นบุตรชาย นับประสาอันใดกับฉินม่อและตู้เยี่ยน
ตกค่ำ เซี่ยอวิ๋นจิ่นกับลู่เจียวพาฉินม่อกับตู้เยี่ยนไปคุยที่เรือนพักของพวกเขา
ลู่เจียวถามฉินม่อ “เจ้ารู้จักซั่งกวนเฮ่อรัชทายาทซีเหลียงผู้นี้ไหม”
ฉินม่อคิดอยู่ครู่หนึ่งพยักหน้า “รู้จัก เสด็จแม่เขาเคยเป็นฮองเฮาพระองค์แรกของฮ่องเต้ซีเหลียง เพิ่งจากไปได้ไม่นาน ฮองเฮาพระองค์นี้เป็นคู่รักกับฮ่องเต้ซีเหลียงสมกันดังกิ่งทองใบหยกมาแต่เล็ก ต่อมาพอนางจากไป ก็ไม่มีผู้ใดดำรงตำแหน่งฮองเฮาซีเหลียงอีก สำหรับรัชทายาทที่ถือกำเนิดจากฮองเฮาพระองค์นี้ ฮ่องเต้ทรงโปรดปรานอย่างมาก แต่ซั่งกวนเฮ่อเองก็ทำตัวได้สมกับที่ฮ่องเต้โปรดปราน เขาฉลาดมาแต่เล็ก ฮ่องเต้เชิญอาจารย์มาอบรมสั่งสอนเขาหลายท่าน อายุสิบห้าก็เข้าประชุมราชสำนักร่วมหารือราชกิจ ตอนนี้เรื่องในและนอกราชสำนักซีเหลียงส่วนใหญ่ล้วนให้เขาเป็นคนตัดสิน”
ฉินม่อกล่าวจบ ตู้เยี่ยนก็เอ่ยว่า “คนผู้นี้เป็นพวกกระหายสงคราม ชอบการเข่นฆ่าสังหาร มีครั้งหนึ่ง ข้าเห็นเขาใช้แส้ม้าเฆี่ยนทาสดูแลม้าที่เลี้ยงม้าไม่ดีจนตาย”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นกับลู่เจียวได้ฟังฉินม่อกับตู้เยี่ยนก็อดขมวดคิ้วคิดไม่ได้ คิดไม่ถึงว่าซีเหลียงถึงกับอยู่ภายใต้การตัดสินของรัชทายาทเช่นนี้ ดูท่าซีเหลียงกับแคว้นต้าโจวคงต้องเกิดสงครามเป็นแน่ หากรัชทายาทผู้นี้ยังอยู่ เกรงว่าแคว้นต้าโจวก็คงไม่มีทางเป็นสุขตลอดไป
รัชทายาทผู้นี้คิดครอบครองแคว้นต้าโจว หรืออาจกล่าวว่าเขาคิดครอบครองใต้หล้า
มาคิดดูถึงเรื่องที่เขาชอบการเข่นฆ่าสังหาร หากบุกโจมตียึดแคว้นต้าโจวได้ เกรงว่าราษฎรก็คงประสบเคราะห์ร้ายเป็นแน่
เซี่ยอวิ๋นจิ่นมองลู่เจียว กล่าวว่า “พรุ่งนี้เช้า พวกเราเข้าวังไปกราบทูลฝ่าบาทว่าควรรับมือรัชทายาท ซีเหลียงเรื่องนี้อย่างไรเถอะ”
“ตกลง”
ลู่เจียวรับปากเสร็จก็หันไปมองฉินม่อกับตู้เยี่ยน “พวกเจ้าสองคนมีแผนการอันใดต่อ อยู่แคว้นต้าโจว ต่อหรือว่ากลับซีเหลียง”
ฉินม่อมองลู่เจียวกล่าวว่า “เดิมก่อนมาที่นี่ ข้าแค่อยากมาดูท่านแม่ มาอยู่กับท่านแม่ มาเป็นเพื่อนท่านแม่ แต่ตอนนี้เห็นท่านแม่กังวลเรื่องซั่งกวนเฮ่อ ข้าตัดสินใจกลับไปซีเหลียงหาทางยึดครองซีเหลียง เช่นนี้สองแคว้นก็จะอยู่ร่วมกันอย่างสันติ”
ตู้เยี่ยนได้ฟังฉินม่อก็รีบกล่าวว่า “เสด็จพี่ไปเถอะ หม่อมฉันจะอยู่กับท่านแม่ที่นี่ เป็นเพื่อนท่านแม่ รอเสด็จพี่ยึดครองซีเหลียงได้ หม่อมฉันก็จะพาท่านแม่ไปอยู่ซีเหลียง ถึงตอนนั้นพวกเราสองคนก็ดูแลท่านแม่ด้วยกัน”
ฉินม่อแววตายินดีขึ้นมาทันที ยิ้มพลางพยักหน้า “ตกลง”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นสีหน้าดำคล้ำไปหมดแล้ว พวกเขาเห็นเขาเป็นไม้ประดับหรือ
เจียวเจียวเป็นฮูหยินเขา จะไปที่ใดย่อมต้องให้เขาเห็นชอบด้วย พวกเขาคิดว่าจะทำอันใดก็ได้อย่างนั้นหรือ
เซี่ยอวิ๋นจิ่นกระแอมไออย่างไม่พอใจ
ฉินม่อกับตู้เยี่ยนจึงนึกได้ว่า ภพนี้ท่านแม่มีสามี ทั้งสองคนรีบยิ้มมองเซี่ยอวิ๋นจิ่น “ขอเชิญท่านพ่อบุญธรรมไปอยู่ซีเหลียงด้วยกัน”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นไม่ได้สนใจพวกเขา
ลู่เจียวมองฉินม่ออย่างเป็นห่วง กล่าวว่า “รัชทายาทซีเหลียงร้ายกาจเช่นนี้ เจ้ากลับไปไหนเลยจะต่อกรกับเขาได้”
ฉินม่อยิ้ม “ท่านแม่ลืมแล้วหรือ ข้าเคยเป็นเสนาบดีแคว้นเหยาอยู่หลายปี”
แม้ว่าเขากล่าวเช่นนี้ แต่ลู่เจียวยังคงไม่วางใจ “แม้เป็นเช่นนี้ แต่เจ้าก็อย่าได้ประมาท”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นมองฉินม่อกล่าวว่า “เรื่องนี้เจ้าอย่าได้ร้อนใจไป พรุ่งนี้ข้าพาเจ้าเข้าวังไปเข้าเฝ้าฝ่าบาท ทูลฝ่าบาทเรื่องนี้ก่อน จากนั้นก็ให้ฝ่าบาทส่งคนมีฝีมือเก่งกาจตามเจ้ากลับซีเหลียงไปช่วยเจ้าอีกแรง”
ลู่เจียวเห็นเซี่ยอวิ๋นจิ่นกล่าวเช่นนี้ ก็มาคิดอย่างละเอียดแล้วก็รู้สึกว่าเช่นนี้ได้
หากฉินม่อยึดครองซีเหลียง ซีเหลียงกับแคว้นต้าโจวก็จะเป็นพันธมิตรกันตลอดไป สองแผ่นดินธำรงไมตรีต่อกัน เพียงพอจะทำให้แผ่นดินโดยรอบมั่นคงไปได้อีกหลายสิบปี จะไม่เกิดสงครามอีก ราษฎรก็จะมีชีวิตที่สงบสุขยาวนาน
ลู่เจียวครุ่นคิดแล้วก็มองไปยังฉินม่อ กล่าวว่า “เจ้ากลับไปก็ระวังหน่อย”
นางกล่าวจบก็ครุ่นคิดในใจ รอให้ฉินม่อกลับไป ก็จะให้ตระกูลเซี่ยอบรมผู้คุ้มกันชุดหนึ่งส่งไปอารักขาฉินม่อ และยังจะมอบเงินให้ฉินม่อส่วนหนึ่ง ให้เขานำกลับซีเหลียง มีคน มีเงิน เขาทำงานก็จะสะดวกขึ้นมาก
แต่ลู่เจียวยังไม่ได้เอ่ยเรื่องนี้ในตอนนี้ รอให้พรุ่งนี้เข้าวังค่อยเอ่ยเรื่องนี้
นางหันไปมองตู้เยี่ยน “เยี่ยนเอ๋อร์จะอยู่กับแม่จริงหรือ”
ตู้เยี่ยนพยักหน้า “ข้าตัดสินใจ ชีวิตนี้จะไม่ออกเรือน จะอยู่กับท่านแม่ คอยปรนนิบัติท่านแม่”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นไม่พอใจทันที เอ่ยว่า “ท่านแม่เจ้ามีข้าดูแล เจ้ามาปรนนิบัติอันใด”
ตู้เยี่ยนไม่สนใจ “อย่างไรข้าก็จะไม่ออกออกเรือน”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นยังอยากเอ่ยต่อ แต่ลู่เจียวรีบเอ่ยว่า “เอาละ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว พรุ่งนี้ค่อยคุยกันต่อ ม่อเอ๋อร์ เยี่ยนเอ๋อร์ พวกเจ้ากลับไปพักผ่อนเถอะ”
ตั้งแต่ทั้งสองคนมา ลู่เจียวก็จัดเรือนพักในตระกูลเซี่ยให้พวกเขาคนละเรือน วันหน้าก็จะเป็นที่พักของพวกเขา
ฉินม่อกับตู้เยี่ยนดีใจมาก พาผู้ติดตามตนเองออกไป
เซี่ยอวิ๋นจิ่นด้านหลังไม่พอใจ เอ่ยงึมงำไม่หยุด “นี่มันเรื่องอันใดกัน อยู่ๆ ก็มีเด็กน้อยสองคนมาแย่งเจียวเจียว”
ลู่เจียวยิ้มเอ่ยขึ้นว่า “ข้าสงสัยว่านอกจากฉินม่อกับตู้เยี่ยน ยังมีซิวเอ๋อร์ นิสัยเขาไม่ดีนัก เจ้าระวังหน่อย”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นตกใจ “ไม่ค่อยดี หรือว่าคิดลงมือกับข้า หากเขากล้าลงมือกับข้า ข้าไม่เอาเขาไว้แน่”
ตอนนี้เขายอมรับได้แล้ว แม้ว่าไม่พอใจเด็กน้อยพวกนี้ แต่พอคิดถึงว่าตนเองฟื้นคืนชีพได้เพราะภารกิจลู่เจียว แม้ว่าพวกเขาไม่ใช่บุตรของเขา แต่ก็เท่ากับเป็นผู้มีพระคุณของเขา
ดังนั้นเซี่ยอวิ๋นจิ่นจึงยอมรับพวกเขาได้
ในห้องโถง ลู่เจียวยิ้มมองเขากล่าวว่า “เอาละ เจ้าอย่าโมโหมากเกินไป ในใจข้า เจ้าเป็นอันดับหนึ่งเสมอ คนอื่นๆ ต่อท้ายแถว”
วาจานี้ปลอบใจใต้เท้าเซี่ยที่กำลังไม่พอใจได้พอดี เขามองลู่เจียวอย่างพึงพอใจ ยื่นมือไปดึงนางมากล่าวว่า “พวกเราไปพักผ่อนกันเถอะ”
“อืม”
วันรุ่งขึ้นทั้งสองคนเพิ่งจะตื่นนอน พ่อบ้านเซียวก็เข้ามารายงาน “ใต้เท้า ฮูหยิน ฮองเฮาส่งขันทีมาเชิญฮูหยินพากลุ่มสตรีในเรือนหลังไปร่วมงานเลี้ยงในวัง ฮองเฮาจัดงานเลี้ยงในวัง เชิญฮูหยินกับบรรดาฮูหยินแต่ละตระกูลมาร่วม”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นพอได้ฟัง สีหน้าก็พลันเคร่งเครียด “นางคิดทำอันใดอีก”
เห็นชัดว่าไม่พอใจฮองเฮาสักเท่าไร
ลู่เจียวยื่นมือไปดึงเขาไว้ กล่าวว่า “เอาละ อย่าได้โมโหไป จะอย่างไรนางก็เป็นฮองเฮาของซื่อเป่า แม้พวกเราไม่พอใจก็ไม่อาจแสดงออก ตอนนี้พวกเขาสองคนมีบุตรด้วยกันถึงสามคนแล้ว รัชทายาทเองก็ถือกำเนิดจากฮองเฮา เมื่อวานข้ามองออกว่าฮองเฮาสำนึกผิดแล้ว ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราก็อย่าได้ถือสาเรื่องที่ผ่านมาอีกเลย”
ลู่เจียวเองก็ไม่ชอบฮองเฮา แต่ฮองเฮามีบุตรให้ซื่อเป่าถึงสามคน และนางยังเป็นฮองเฮา พวกนางจะทำอย่างไรได้
วันหน้าสนใจนางให้น้อยลงก็พอ ไม่อยากเห็นนางก็ออกจากเมืองหลวงไปอยู่เมืองหนิงโจว หรือไม่ก็รอให้ม่อเอ๋อร์ยึดครองซีเหลียงได้ ไปเที่ยวซีเหลียงก็ไม่เลว
ลู่เจียวครุ่นคิดแล้วก็มองไปยังเซี่ยอวิ๋นจิ่นกล่าวว่า “พวกเราไม่ยุ่งเรื่องของพวกเขา จะอย่างไรพวกเขาก็เป็นฮ่องเต้กับฮองเฮา แม้พวกเราเป็นบิดามารดาเลี้ยง แต่ก็ไม่ควรยุ่งเรื่องของพวกเขา”