ตรวนร้ายซาตานทมิฬ ซีรีส์ชุด ซาตานเมดิเตอเรเนียน - ตอนที่ 22
ปุยนุ่นเหรอที่ทำกำลังก่อกวนอยู่ทั่วใบหน้า หรือว่าเป็นขนนกกันนะ แต่ไม่ว่าเจ้าสิ่งที่กำลังแตะแต้มไปทั่วใบหน้าจะเป็นอะไร มันก็คือสิ่งที่ทำให้หล่อนไม่อยากลืมตาตื่นขึ้นเลย
หล่อนกำลังมีความสุขเหลือเกิน…
“หอม…”
เสียงนุ่มทุ้มแหวกม่านความนุ่มนวลเข้ามาในโสตประสาท หนังตาที่หนาหนักเพราะถูกความอ่อนแอเข้ามาครอบงำค่อยๆ เผยอขึ้นทีละน้อยด้วยความยากลำบาก
และสิ่งแรกที่ได้เห็นคือใบหน้าหล่อจัดน่าลุ่มหลงของเนโลคลิสนั่นเอง เขาโน้มหน้าลงมาจนแทบไม่เหลือช่องว่างระหว่างกัน ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ก่อนจะรู้ทันทีว่าสัมผัสนุ่มนวลที่หล่อนคิดว่าเป็นปุยนุ่นบ้างแหละ ขนนกบ้างแหละ ก็คือเขานั่นเอง
“…”
เขาอมยิ้ม ฝังปลายจมูกลงบนแก้มนุ่มของหล่อนอีกครั้ง ก่อนจะดึงตัวกลับไปนั่งตรงๆ ที่เบาะรถตามเดิม
เข็มหอมนั่งตัวตรง ร่างกายเดือดพล่าน และรีบโวยวายกลบเกลื่อนความวาบหวามที่กำลังระเบิดมากมายอยู่ในอกมากมาย
“คุณ… คุณทำอะไรฉันน่ะ อย่าบอกนะว่าลักหลับฉัน”
“หือ?” เนโลคลิสทำหน้ามึนงง “ฉันเนี่ยนะลักหลับเธอ…?”
“หรือไม่จริงล่ะ ก็คุณ… คุณจูบฉันนี่”
ชายหนุ่มหัวเราะขบขัน
“ถ้าจะทำจริงๆ เมื่อคืนฉันก็ทำต่อได้ แต่ที่ไม่ทำก็เพราะเห็นแก่เด็กน้อยตาดำๆ ต่างหาก เกรงจะร้องไห้ขี้มูกโป่ง”
“นี่คุณ…” โกรธจนหน้าดำหน้าแดง “ฉันไม่ใช่เด็กน้อยนะ พูดใหม่เสียด้วย”
เนโลคลิสพยักหน้ารับอย่างเห็นด้วย ดวงตาคมกริบกวาดมองไปทั่วดวงหน้างาม ก่อนจะลดต่ำลงมาอิ่งอ้อยยังทรวงอกอวบที่ตัวเองสัมผัสมาแล้วด้วยปาก ลิ้น และฝ่ามือ
“นั่นสินะ ร่างกายของเธอไม่มีตรงไหนบ่งบอกเลยว่าเป็นเด็กน้อย มีแต่สมองอย่างเดียว”
“ไอ้คนบ้า!”
“เลิกเจ้าอารมณ์ได้แล้ว และลงจากรถเถอะ”
เขาว่าเสียงเรียบ และก้าวหนีลงไปจากรถ เข็มหอมกัดฟันกรอดด้วยความโมโห แต่กระนั้นก็อดที่จะโน้มศีรษะลงมองผ่านกระจกรถออกไปยังสิ่งก่อสร้างสุดอลังการตรงหน้าไม่ได้
“ที่นี่มัน…” หล่อนยังพึมพำไม่จบ ประตูรถก็ถูกกระชากออก พร้อมกับใบหน้าหล่อจัดที่โน้มเข้ามาในตัวรถ
“ลงมาเถอะ”
“ไม่”
“งั้นจะอุ้ม”
พอเห็นเขาทำท่าจะเอาจริง หญิงสาวก็รีบคัดค้านเสียงดังลั่น “ไม่ต้อง ฉันลงเองได้”
เนโลคลิสหัวเราะขบขัน ยืดตัวตรง “ไม่เคยคิดเลยนะว่า 8 ปีที่ผ่านมาสมองของเธอจะไม่โตขึ้นเลย”
“นี่คุณว่าฉันเป็นเด็กไม่รู้จักโตเหรอคะ”
“ไม่ใช่ ฉันแค่คิดว่าเธอโตเป็นบางส่วนน่ะ แต่ฉันก็ชอบนะที่เธอโตแบบนี้”
เขาว่าจบก็เดินตรงเข้าไปยังตึกสูงระฟ้าตรงหน้าและกว่าจะเข้าใจความหมายของคำพูดเขาก็ปาเข้าไปหลายวินาที
“คนบ้า คนลามก” หล่อนตะโกนว่าเขาไปอย่างโมโห ก่อนจะรีบเดินตามไปทันที
พอเดินตามเข้ามาถึงก็เห็นว่าเนโลคลิสกำลังยืนอยู่ในกลุ่มของคนที่แต่งตัวภูมิฐาน และหนึ่งในนั้นก็มีสตรีสาวผมยาวสวย รูปร่างราวกับนางฟ้ารวมอยู่ด้วย
ทำไมหล่อนถึงได้รู้สึกว่าหัวใจสั่นคล้ายกับจะขาดออกจากขั้วแบบนี้นะ เพียงแค่ได้เห็นสายตาของผู้หญิงคนนั้นที่จ้องมองเนโลคลิสชัดๆ เท่านั้น สายตาแบบนี้ทำไมหล่อนจะไม่รู้จัก สายตาแบบนี้หล่อนเองก็มีให้กับ เนโลคลิสเช่นกัน
ลุ่มหลง
กระบอกตาของเข็มหอมปวดร้าวทรมาน หล่อนหมุนตัวจะเดินหนีออกไปจากตรงนั้น แต่เสียงนุ่มคุ้นหูของเนโลคลิสดังขึ้นเสียก่อน พร้อมกับเขาที่ก้าวเข้ามาหา
“จะไปไหน เข็มหอม” ฝ่ามือของหล่อนถูกกุมเอาไว้ด้วยฝีมือของเขา หล่อนมองเขาอย่างไม่เข้าใจ แต่เขาก็ยังกุมมือของหล่อนแน่น รั้งให้หล่อนเข้าไปในวงสนทนาด้วย
“ภรรยาของผมครับ เข็มหอม ซาเวลลาส”
ทุกคนต่างกล่าวทักทายหล่อนด้วยความจริงใจ และกล่าวเยินยอหล่อนต่างๆ นานา ไม่เว้นแม้แต่ผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงที่ยิ่งมองใกล้ๆ ก็ยิ่งเห็นแต่ความงดงามที่เปล่งประกายออกมา
“คริสติน่า ผมฝากดูแลเข็มหอมแทนผมด้วย ผมมีธุระต้องไปทำ”
ผู้หญิงที่เป็นเจ้าของชื่อฉีกยิ้มกว้าง นัยน์ตาหวานฉ่ำยามโต้ตอบกับเนโลคลิส
“คริสจะดูแลภรรยาของคุณเนลให้ดีที่สุดค่ะ”
แล้วเนโลคลิสก็ระบายยิ้มให้กับคริสติน่า ยิ้มนั้นละมุนละไมแบบที่ไม่เคยมอบให้หล่อนมาก่อน คนคิดหัวใจเหี่ยวเฉา และก็น้อยใจจนแทบจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่หยุด
“ฉันดูแลตัวเองได้ ไม่ใช่เด็กๆ แล้ว”
“ไม่พูดแบบนี้สิคะคุณเข็มหอม คุณเนลอุตส่าห์เป็นห่วงนะคะ”
คริสติน่าแทรกขึ้น เข็มหอมหันไปมอง พยายามควบคุมตัวเอง
“นั่นสิคะ ดิฉันเป็นภรรยาเพียงคนเดียวของคุณเนโลคลิส ถ้าไม่เชื่อฟังสามี แล้วจะเชื่อฟังใครล่ะ” แล้วเข็มหอมก็แกล้งเดินเข้าไปกอดแขนของชายหนุ่ม ก่อนจะเขย่งขึ้นจูบแก้มสากเบาๆ แสดงความเป็นเจ้าของ
เนโลคลิสยืนเฉยๆ เพราะรู้ดีว่าเข็มหอมกำลังแสดงอะไรอยู่
“อย่าไปนานนะคะ หอมคิดถึงน่ะค่ะ”
“ครับ” เนโลคลิสก้มหน้าจูบปากอิ่มเร็วๆ หนึ่งครั้ง ก่อนจะเดินไปกับกลุ่มคนของตัวเอง ในขณะที่เข็มหอมยกมือขึ้นโบกลาแกล้งยั่วโทสะของใครอีกคนอย่างจงใจ แต่คริสติน่าเก็บอารมณ์ได้ดีเยี่ยม
“เชิญทางนี้ค่ะคุณเข็มหอม”
เข็มหอมจำต้องเดินตามร่างสูง สวย และสมบูรณ์แบบของคริสติน่าไปอย่างไม่มีทางเลือก สักพักก็มาถึงห้องรับรอง
“มีอะไรขาดเหลือแจ้งแม่บ้าน หรือดิฉันได้นะคะ”
“ขอบคุณค่ะ”
คริสติน่าทำท่าจะเดินออกไป แต่เหมือนคิดอะไรได้ จึงหันกลับมา และเดินมาหาอีกครั้ง
“ไม่คิดว่าวันนี้คุณเนลจะพาภรรยามาด้วยนะคะ”
คำพูดของคู่สนทนาทำให้เข็มหอมประหลาดใจ “ทำไมล่ะคะ ฉันมาด้วยไม่ได้หรือไง”
คริสติน่าหัวเราะก่อนจะจีบปากจีบคอตอบ “ไม่ทำไมหรอกค่ะ แค่ปกติไม่เห็นคุณเนลพาคุณมาเท่านั้นเอง ก็เลยแทบจะลืมไปแล้วว่าคุณเนลมีภรรยา”
เข็มหอมเม้มปากกำมือแน่น และพยายามโต้ตอบ “ภรรยาอย่างฉันก็ทำหน้าที่ดูแลบ้าน และก็เรื่องบนเตียงอย่างเดียวก็พอแล้วนี่คะ ส่วนเรื่องงานฉันให้สามีทำเต็มที่ค่ะ”
คริสติน่าหน้าตึง แต่ก็ยังปั้นยิ้ม “ถามจริงๆ เถอะค่ะ คุณรู้อะไรเกี่ยวกับโรงแรมนี้บ้างคะ”
“ไม่รู้อะไรเลยค่ะ เพราะฉันไม่จำเป็นต้องรู้ โรงแรมนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับฉันสักหน่อย”
“งั้นคุณก็คงไม่รู้ว่าที่นี่เป็นของซาเวลลาส”
เข็มหอมเบิกตากว้างอย่างลืมตัว “ของซาเวลลาสเหรอคะ? งั้นก็แสดงว่าเป็นของคุณเนโลคลิสด้วยน่ะสิ ฉันคิดว่าเขาแค่มาทำธุระเฉยๆ นะเนี่ย ไม่คิดว่าจะเป็นเจ้าของ”
คริสติน่าหัวเราะเยาะหยัน “ภรรยาแบบไหนกันคะ ไม่รู้เรื่องอะไรของสามีเลย”
คนฟังหน้าชาดิก มือกำแน่น หัวใจเริ่มปวดร้าว “ก็ภรรยาแบบที่คุณไม่มีทางได้เป็นยังไงล่ะ หมดธุระแล้วใช่ไหมคะ ฉันอยากอยู่คนเดียว”
“ถ้าอยากรู้อะไรเพิ่มเติมเกี่ยวกับที่นี่ หรือว่าเกี่ยวกับคุณเนล เรียกถามดิฉันได้นะคะ เพราะดิฉันรู้ลึก รู้จริง…” แม่คริสติน่าลากเสียงยาวยั่วโทสะหล่อน “รู้ทุกซอกทุกมุมเลยล่ะค่ะ”
“ถ้าฉันอยากรู้ ฉันจะถามคุณเนโลคลิสเอง ไปได้แล้ว”
แม้จะถูกไล่แต่สีหน้าและท่าทางของคริสติน่ากลับไม่มีสลดลงเลย ตรงกันข้ามรอยยิ้มของแม่นั่นกลับกว้างยิ่งขึ้นเรื่อยๆ จนหล่อนอดที่จะค้างคาใจเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของคริสติน่ากับเนโลคริสไม่ได้และนั่นมันก็ทำให้หล่อนไม่คิดจะทนทำตามคำสั่งของคนเผด็จการได้อีกต่อไป หล่อนคว้ากระเป๋าสะพายมาคล้องไหล่ ลุกขึ้น และก้าวพรวดๆ ออกไปจากห้องรับรองแขกสุดหรูอย่างรวดเร็ว
คริสติน่าที่แอบมองอยู่ระบายยิ้มสะใจ