ตรวนร้ายซาตานทมิฬ ซีรีส์ชุด ซาตานเมดิเตอเรเนียน - ตอนที่ 13
เขาไม่โต้ตอบ แต่กลับสะกดหล่อนให้มึนเมาอยู่ในห้วงเสน่หาด้วยจูบร้อนแรงแผดเผา
“อื้อ…”
หล่อนพยายามเบี่ยงหน้าหนี แต่นิ้วแกร่งทั้งห้าที่สอดแทรกอยู่ในกลุ่มเส้นผมก็ตรึงศีรษะสวยเอาไว้ บีบบังคับให้หล่อนเปิดรับสัมผัสวาบหวามจากริมฝีปากหยักสวยอบอุ่นอย่างเผด็จการ
ในที่สุดปากร้อนจัดก็ครอบครองลงมา บดเคล้าคลึงขยี้แรงขัดขืนทั้งมวลจนแหลกเหลว เพลิงพิศวาสรุ่มร้อนแผดเผาเรือนร่างสาวจนไหม้เกรียม เข็มหอมลืมกาลเวลาอีกครั้ง ลืมทุกสิ่งอย่าง ซึมซาบเพียงแค่สัมผัสอันแสนหวานของเนโลคลิสเพียงอย่างเดียว
กลีบปากอิ่มที่ปิดสนิทยามนี้แย้มเผยอกว้างออก ขยับปากนุ่มตอบโต้การบดคลึงด้วยความไร้เดียงสา เนโลคลิสครางกระหึ่มในลำคอ สติที่พยายามรั้งเอาไว้ขาดผึ่งกับความน่าทะนุถนอมของสาวน้อยในอ้อมแขน ผู้หญิงที่เขาคาดไม่ถึงว่าจะน่ารักน่าปรารถนาถึงเพียงนี้
“อืม..”
เสียงห้ามคำรามอย่างพึงพอใจ เมื่อริมฝีปากอบอุ่นที่ยามนี้ร้อนจัดยังคงบดคลึงตอกย้ำความหิวกระหายอย่างต่อเนื่อง ก่อนจะผลักดันลิ้นทรงอานุภาพให้จุ่มลึกเข้าไปภายใน สาวน้อยสะท้านเยือกไปทั้งตัว มือเล็กทาบกับแผงอกกว้างเอาไว้เพื่อพยุงตัวเอง หล่อนระทดระทวยทรมานเพราะลิ้นของเขาทำให้หล่อนร้อนจัดเหลือเกิน
“อา…”
ในที่สุดก็หลุดเสียงครางหวานฉ่ำก็ดังออกมา นั่นยิ่งผลักดันให้เนโลคลิสเตลิดไปแสนไกล สติสะตังที่พยายามฉุดรั้งเอาไว้ ไม่เหลือติดกายอีกแล้ว
เขาย่อตัวลง ช้อนร่างเกือบเปลือยของเข็มหอมขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน ทั้งๆ ที่ปากยังคงประกบแน่น ก้าวเดินตรงไปหยุดที่เตียงนอน ร่างเล็กถูกวางราบลงไปด้วยอารามรีบร้อนไร้ความอดทน และเขาก็ตามลงมาทาบทับแสดงความเป็นเจ้าของ
ความเย็นจากเตียงนอนทำให้เข็มหอมสะดุ้งรู้สึกตัว แม้ปากจะยังถูกจูบติดแน่น แต่มือเล็กที่เคยวางนิ่งก็เริ่มผลักไส หล่อนไม่ควรจะยอมให้มันเกิดขึ้น และไม่ควรจะให้เขาได้มีโอกาสแตะต้องแนบชิดแบบนี้
“อื้อ… อย่านะคะ…”
เนโลคลิสถอนจุมพิต ดวงตาคมกริบจ้องลึกแผดเผาสาวน้อยตรงหน้า “แน่ใจหรือว่าไม่ต้องการ”
ต้องการหรือ? หล่อนยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคืออะไร หนทางข้างหน้าหากหล่อนไม่ขัดขืนเนโลคลิสแล้วมันจะไปจบที่ไหน แต่… แต่หล่อนจะไม่ยอมให้เขาแตะต้องมากไปกว่านี้หรอก
“ออกไปจากตัวฉันนะ” หากเป็นในยามปกติเสียงของหล่อนคงเข้มแข็งและมั่นคงกว่านี้ แต่ตอนนี้มันสั่นเทาจนน่าอับอาย
หล่อนเห็นเขาจ้องมองเงียบงันอยู่นานหลายอึดใจ กรามแกร่งที่มีไรหนวดขบกันแน่นราวกับกำลังทรมาน
เนโลคลิสจะทรมานอะไรกัน ในเมื่อ… เกมนี้มีแค่หล่อนเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ต้องเจ็บปวดและทรมาน
“ฉันก็ไม่ได้คิดจะฝืนใจเธอหรอก”
ความเย็นยะเยือกวิ่งเข้าใส่ร่างอย่างอำมหิตเมื่อเนโลคลิสเลือกที่จะผละออกห่าง
ชายหนุ่มยืนตระหง่านอยู่บนพื้นใกล้กับขอบเตียง มองหล่อนด้วยสายตาไม่บอกความหมาย
เข็มหอมแก้มแดงก่ำ สำเหนียกได้ว่าตัวเองแทบไม่เหลืออะไรบนเนื้อตัวเลยก็คว้าผ้าห่มมาคลุมทันที
“ออกไปจากห้องฉันได้แล้ว”
พอมีผ้าห่มคลุมทับร่างกายเอาไว้จนถึงลำคอ ความเปราะบางก็ค่อยๆ จางหายไป
“แล้วทำไมฉันต้องออกไปด้วยล่ะ”
“ก็ที่นี่มันห้องนอนของฉัน”
คนตัวโตที่รอบตัวมีผ้าขนหนูพันเอาไว้เพียงผืนเดียวจ้องมองมา และแค่นยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย
“ฉันรู้”
“รู้แล้วก็ออกไปสิ หัดมีมารยาทบ้าง”
“แล้วฉันไม่มีมารยาทตรงไหน อย่าลืมสิว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน เข็มหอม”
คนตัวเล็กหน้าตาแดงเถือกไม่คลาย ความอึดอัดร้อนระอุยังคงถล่มยับอยู่ภายในช่องท้องอย่างบ้าคลั่ง “เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”
“อย่างนั้นหรือ”
“ก็… ก็เรากำลังจะหย่ากันแล้วนี่ อย่าลืมสิว่าที่คุณเดินทางกลับมาที่นี่ก็เพื่อมาหย่ากับฉัน”
คนตัวโตโน้มตัวต่ำลงมาหา ดวงตาของเขาแผดเผาหล่อนจนแทบไหม้เกรียม
“เราสองคนกำลังจะตัดขาดกันแล้ว”
“ใครบอกว่าจะหย่า”
เข็มหอมเผยอปากค้าง ก่อนจะหุบลง “มันคือสิ่งที่ควรจะเกิดขึ้นค่ะ ความจริงมันน่าจะเกิดขึ้นมาตั้งนานแล้วด้วย จริงไหมคะ”
เนโลคลิสระบายยิ้มบางๆ แต่สายตาคมกริบของเขากลับไม่ได้ยิ้มตามเลยแม้แต่นิดเดียว
“อย่ามามองฉันแบบนี้เชียวนะ” เข็มหอมรู้สึกสั่นเทาไปทั้งตัว รู้สึกเหมือนกำลังถูกคุกคามจากซาตานร้ายที่ตัวเองตกหลุมรักจนหมดหัวใจ
“เพราะฉันไม่มีวันหลงกลซาตานอย่างคุณอีกแล้ว”
“ฉันเป็นซาตานหรือ”
“ในสายตาของฉัน คุณเป็นยิ่งกว่าซาตานเสียอีก ออกไปเลย ออกไปจากห้องนี้ ฉันต้องการความเป็นส่วนตัว”
เนโลคลิสนิ่งเงียบ ไหล่กว้างไหวเล็กน้อย “ก็บอกแล้วไงว่าไม่ไปไหนทั้งนั้น ยังไงคืนนี้ฉันกับเธอก็ต้องนอนหลับบนเตียงเดียวกัน”
“นี่คุณ…”
“แต่เชื่อเถอะว่า เราจะไม่ได้นอนหลับกันอย่างเดียว”
สมองของเข็มหอมเตลิดคิดไปไกล หน้าตาเลยแดงก่ำ เนื้อตัวก็ร้อนวูบวาบทรมาน “นี่… นี่อย่าแม้แต่จะคิดแตะต้องฉันเชียวนะ”
“เอาล่ะ จะไปอาบน้ำก็ตามสบาย ฉันจะนอนหลับสักพัก”
แล้วพ่อเจ้าประคุณก็เปลี่ยนหัวข้อสนทนาเฉียบพลัน เข็มหอมรีบขยับไปอีกฝั่งของเตียง เมื่อชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้
“ฉันไม่มีวันนอนเตียงเดียวกับคุณหรอก จำเอาไว้ด้วย”
“ครับ จะจำเอาไว้”
หน้าตาที่ตื่นตระหนก ซีดบ้างแดงก่ำบ้างของเข็มหอมทำให้คนมองอย่างเนโลคลิสอารมณ์ดีเหลือเกิน
“เข้าห้องน้ำไปได้แล้ว ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้า”
“คุณไม่มีสิทธิ์มาสั่งเจ้าของห้องแบบนี้นะ” หล่อนแหวเสียงแหลมอย่างโมโห
เนโลคลิสไหวไหล่กว้างทรงพลังน้อยๆ “ก็ตามใจ ถ้าเป็นตากุ้งยิงแล้วอย่ามาบ่นก็แล้วกัน”
ขาดคำ ผ้าขนหนูที่พันรอบสะโพกเพรียวเอาไว้ก็ร่วงลงไปกองกับพื้น พร้อมๆ กับ
“ว๊ายยยย…” มือเล็กลนลานยกขึ้นปิดหน้า “ไอ้คนลามก ไอ้คนผีทะเล”
เสียงหัวเราะของเนโลคลิสดังกระหึ่มลำคอ “ก็เตือนแล้วนี่ อยากไม่ฟังเอง”
“ไอ้โรคจิต ฉัน… ถ้าฉันเป็นตากุ้งยิงเมื่อไหร่ คุณเจอดีแน่”
แล้วคนร้องโวยวายก็กระโจนลงจากเตียง วิ่งฉิ่วหายเข้าไปในห้องน้ำด้วยความเร็วปานจรวด
เสียงหัวเราะยียวนกวนโทสะของเนโลคลิสยังคงดังแว่วเข้ามาภายในห้องน้ำ และนั่นก็ทำให้เข็มหอมที่ยืนหอบหายใจระรัวหน้าตาแดงก่ำแทบไหม้
“ไอ้คนบ้า…”
ภาพความเป็นชายที่ทั้งใหญ่ทั้งยาวของเนโลคลิสยังคงติดตราตรึงอยู่ในสมอง และมันก็ทำให้ผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างหล่อนสั่นสะท้านไปทั้งตัวด้วยความหวาดกลัว เมื่อก้มลงมองสรีระเล็กแคบของตัวเอง
มือเล็กถูกยกขึ้นปิดหน้าลูบไปมาอย่างทรมาน
“ทำไม… ฉันจะต้องรู้สึกอึดอัดไปทั้งตัวเพราะคุณด้วยนะ เนโลคลิส”
ไม่มีคำตอบใดเล็ดลอดออกมาให้ชื่นใจเลย มีแต่ความมืดดำที่หาแสงสว่างไม่ได้เท่านั้นที่กำลังครอบงำจิตใจอยู่
หล่อนหวั่นไหวเหลือเกิน…
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
เกือบหนึ่งชั่วโมงกับการนั่งแช่อยู่ในอ่างน้ำอุ่น จนกระทั่งตอนนี้หล่อนก้าวมาเกาะขอบประตู และค่อยๆ แง้มบานประตูออกเล็กน้อยเพื่อมองลอดออกไปด้านนอก
ไม่มีร่างสูงใหญ่อยู่กลางห้อง เข็มหอมถอนหายใจอย่างโล่งอก ก้าวเท้าออกมา เพราะคิดว่าเนโลคลิสคงเปลี่ยนใจออกไปจากห้องนอนแล้ว แต่ชั่วครู่ก็ต้องชะงักงันอยู่กับที่เมื่อสายตามองไปเห็นคนตัวโตนอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงนอน
แวบแรกหล่อนอยากจะตรงเข้าไปกระชากเขาให้ลุกขึ้น และขับไล่ แต่พอเห็นริ้วรอยความเหน็ดเหนื่อยที่สะท้อนออกมาจากเรือนกายทรงพลังของเนโลคลิส หล่อนก็ใจอ่อนยวบลง
‘ฉันบินข้ามโลกมาตั้งไกล ขอตัวไปพักผ่อนก่อน ถึงเวลาอาหารแล้วตามด้วยก็แล้วกัน’
คำพูดของเนโลคลิสที่เรือนดอกไม้ยังดังก้องอยู่ในหู และนั่นมันก็ทำให้หัวใจของหล่อนอ่อนไหวและเปราะบางอีกครั้ง
เนโลคลิสคงเหนื่อยมากจริงๆ
ร่างเล็กที่มีผ้าขนหนูพันอยู่รอบกายค่อยๆ ก้าวตรงมาหยุดที่เตียง โน้มตัวลงมองคนที่กำลังหลับลึกด้วยรอยยิ้ม
“เวลาหลับ ไม่เห็นเหมือนซาตานเลยสักนิด” มือเล็กยื่นออกไปข้างหน้า ตั้งใจจะแตะบนแก้มสาก แต่แล้วก็ตัดสินใจชักมือกลับ และรีบถอยออกห่าง
เขาไม่ใช่ของหล่อน อย่าลุ่มหลง อย่าทำให้ตัวเองต้องถลำลึกไปมากกว่านี้อีกเลย ถอยออกมาซะเข็มหอม ถอยออกมาให้ห่างจากกับดักร้ายที่ซาตานทมิฬขุดล่อเอาไว้
เข็มหอมกลืนน้ำลายลงในลำคอเฮือกใหญ่ สองเท้ารีบเดินตรงไปที่ตู้เสื้อผ้า แต่งตัวจนเสร็จเรียบร้อย และรีบออกไปจากห้องนอนด้วยความเร็วที่สุดในชีวิต