คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 1968
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1968
หลังจากที่โดน็อกและเดบร้าจากไป แบรดก็มาถึงพร้อมทหารเวสต์ริงตันอีกนิดหน่อย
แบรดและคนอื่น ๆ ต่างก็ตกตะลึงเมื่อเข้าไปในถ้ำและเห็นร่างของริเวอร์และโอเชี่ยน
‘โหดเหี้ยมนัก ทั้งสองคนหัวใจแหลกเป็นชิ้น ๆ เลย’ แบรดคิด
แบรดเห็นว่าโดน็อกลอบโจมตีสองพี่น้องนี้อย่างไร แม้ว่าเขาจะไม่รู้จักริเวอร์และน้องชาย แต่แบรดก็แน่ใจว่าพวกเขาเป็นคนของแดร์ริลเพราะว่าพวกเขานั้นดูคุ้นเคยกับเดบร้า
ตอนนั้นแบรดยังไม่ได้คิดอะไรมาก เขาสั่งว่า “พวกนายสองสามคนอยู่ที่นี่เพื่อนำศพกลับไปรายงานให้จักรพรรดิทราบพร้อมฉัน ส่วนที่เหลือตามโดน็อกไป อย่าให้มีอะไรผิดพลาด”
“ครับ ท่านนายพล” ทหารตอบพร้อมกัน
เวลาเดียวกันนั้นแดร์ริลที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกรก็รู้สึกเสียใจ
เขาคิดว่าจะจับกุมโดน็อกได้ เขาไม่คาดคิดว่าจะปล่อยให้โดน็อกหนีไปได้อีกครั้ง สิ่งที่ทำให้เขาเสียใจมากที่สุดก็คือการที่เดบร้าเสียความทรงจำและจำเขาไม่ได้ เธอถึงขนาดปกป้องโดน็อกด้วยชีวิต
หากว่าเขาไม่กลัวว่าเดบร้าจะบาดเจ็บ โดน็อกก็คงไม่มีทางหนีไปได้วันนี้
ตอนนั้นเองแบรดก็รุดเข้ามา เหงื่อท่วมตัวพร้อมบอกว่า “ฝ่าบาท มีเรื่องเกิดขึ้นขณะที่กระหม่อมตามโดน็อกอยู่”
เมื่อได้ยินดังนั้นแดร์ริลก็ผุดลุกขึ้นยืนทันที ดวงตาเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น “เกิดอะไรขึ้น? โดน็อกแยกกับเดบร้าแล้วเหรอ?”
ตราบใดที่โดน็อกและเดบร้าแยกกัน เขาก็ไม่ต้องห่วงอะไรอีกต่อไป
“ไม่พ่ะย่ะค่ะ” แบรดส่ายหน้าตอบว่า “เราพบสองศพ กระหม่อมเห็นกับตาตัวเองว่าทั้งสองโดนโดน็อกฆ่าตาย”
ขณะที่พูดแบรดก็โบกมือ แล้วทหารด้านนอกก็หามสองร่างเข้ามา
‘เวร…’
แดร์ริลโมโหจัด ‘แค่เจอสองศพมันเรื่องใหญ่อะไรนักหนา?’
เขาเลิกคิิ้วและเดินเข้ามาดู สมองเขาเหมือนโดนสายฟ้าฟาดและเขาก็ยืนแข็งทื่อเมื่อได้เห็นศพ เขานั้นรู้สึกเสียใจขึ้นมาอย่างท่วมท้น
สองร่างนั้นก็คือริเวอร์และโอเชี่ยน
ร่างพวกเขาท่วมไปด้วยเลือด หน้าอกยุบลงไปอย่างรุนแรง ใบหน้าพวกเขาซีดเผือด ดวงตาปิดสนิทและก็ไม่หายใจอีกต่อไป
‘นี่มันเกิดอะไรขึ้น?’ แดร์ริลสงสัย
หลังจากที่อึ้งไปประมาณสิบวินาที แดร์ริลก็ตั้งสติได้และกะพริบตาเพราะน้ำตาเขาไม่ยอมหยุดไหล สองคนพี่น้องนี้ติดตามเขามาหลายปีและก็ซื่อสัตย์กับเขามาตลอด พวกเขานำเหล่าบรรดาศิษย์ของสำนักประตูสุราลัยเพื่อลงโทษคนชั่วและช่วยเหลือผู้อ่อนแอ พวกเขาสร้างประโยชน์ให้ชาวจักรวาลโลกมากมาย
และพวกเขาต้องตายอย่างน่าอนาถ
“นายบอกว่าพวกเขาทั้งคู่โดนโดน็อกฆ่าเหรอ?” แดร์ริลถาม น้ำเสียงแตกพร่า
แบรดปาดเหงื่อออกจากหน้าผากและตอบอย่างระมัดระวัง “ใช่พ่ะย่ะค่ะ พวกเขาทั้งสองโดนโดน็อกฆ่า กระหม่อมเห็นกับตาตัวเอง”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ดวงตาแดร์ริลก็แดงฉานและโทสะก็พลุ่งพล่านในใจ
‘โดน็อกไม่ใช่แค่หลอกเดบร้า แต่ตอนนี้เขาถึงกับฆ่าพี่น้องของฉัน ฉันจะไม่มีวันหยุดจนกว่าจะได้ฆ่าหมอนั่นและหั่นเป็นชิ้น ๆ’
“รวบรวมทหารม้าดำและตามโดน็อกไปกับฉัน” แดร์ริลคำรามสั่ง ห้องโถงหลักสั่นสะเทือน ช่างเป็นภาพที่น่าหวาดหวั่นนัก
ตอนนั้นทั้งร่างของแดร์ริลเต็มไปด้วยรังสีสังหาร เขาดูน่าสะพรึงมาก
เขากังวลเรื่องความปลอดภัยของเดบร้าเลยไม่ได้ตามโดน็อกอย่างใกล้ชิด เขานั้นกังวลว่าโดน็อกจะทำร้ายเธอหากว่าเขาบีบคั้นมากเกินไป
แต่แดร์ริลไม่คาดว่าการที่ไล่ตามอย่างไม่เคร่งเครียดของเขานั้นจะทำให้กลายเป็นเรื่องเลวร้าย เมื่อได้เห็นร่างของริเวอร์และโอเชี่ยนทำให้แดร์ริลเดือดจัด เขานั้นเสียสติไปแล้ว
“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท” แบรดตอบเสียงดังและจากไปรวบรวมทหารทันที
ไม่กี่นาทีต่อมา ทหารม้าดำก็พร้อมและมีแดร์ริลนำไปในทิศทางที่โดน็อกหนีไป