คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 1252
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1252
แอมโบรสสูดหายใจเข้าเต็มปอดขณะจ้องหน้าเมแกนด้วยรอยยิ้มมีเลศนัย “ตกลงว่าคุณจะไม่ยอมบอกใช่ไหม?”
เมื่อพูดจบแอมโบรสก็เดินเข้าไปจับขาของเมแกนและถอดรองเท้าของเธอออก!
“นายจะทำอะไร? หยุดนะ!”
เมแกนทั้งอับอายและโกรธแค้น เธอถูกมัดเอาไว้และยังถูกเขาสกัดจุด ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถขยับเขยื้อนได้
แอมโบรสหันหลังและเดินไปยังพุ่มไม้ที่อยู่ไม่ไกลก่อนจะเด็ดหญ้าหางจิ้งจอกมาสองก้าน จากนั้นเขาก็เดินกลับเข้ามาหาเมแกน
หญ้าหางจิ้งจอกเป็นพืชทั่วไปที่ก่อให้เกิดการ อาการคันและรู้สึกระคายเคืองผิวหนัง
เมแกนขมวดคิ้ว “ทำบ้าอะไรเนี่ย ปล่อยฉันนะ!”
‘นี่เขากำลังจะเล่นบ้าอะไรกับฉัน!’
แอมโบรสเดินเข้าไปหาเมแกนด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม จากนั้นเขาก็เริ่มกระตุ้นฝ่าเท้าของเธอด้วยหญ้าหางจิ้งจอก
ในเวลานั้นเมแกนรู้สึกได้ถึงอาการคันที่แผ่ซ่านตั้งแต่ฝ่าเท้าไปทั่วทั้งร่างกายของเธอ เธอร้องออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว!
“ฮ่าฮ่า…หยุดนะ…ฮ่าฮ่าฮ่า…”
“หยุดนะ มันจักจี้! หยุดเดี๋ยวนี้! ฮ่าฮ่า หยุด!” ริมฝีปากสีแดงของเมแกนร้องขึ้นด้วยความตื่นตระหนก เธอทั้งหัวเราะและร้องไห้ในเวลาเดียวกันเธอรู้สึกโกรธแค้น เธอไม่คิดว่าแอมโบรสจะใช้วิธีที่ไร้เดียงสาเช่นนี้กลั่นแกล้งเธอ!
และสิ่งที่ทำให้เมแกนรู้สึกโกรธมากที่สุดคือวิธีการที่ไร้เดียงสาของเขานั้นใช้ได้ผล
เมแกนรู้สึกคันจนแทบจะทนไม่ไหว!
แอมโบรสยังคงทรมานเธอต่อไปอย่างสนุกสนาน จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดว่า “ทีนี้คุณจะบอกได้หรือยังว่าเอร่าอยู่ที่ไหน?”
ร่างของเมแกนสั่นสะท้าน เธอกัดริมฝีปากแน่นเพราะเธอไม่ต้องการพูดอะไร เธอจะไม่ยอมให้แอมโบรสเป็นผู้ชนะและเธอเองก็ไม่รู้ว่าออโรร่าและเอร่าไปอยู่ที่ไหน ดังนั้นถึงแม้ว่าเธอจะพูดออกไป เด็กชายคนนั้นจะต้องไม่เชื่อคำพูดของเธออย่างแน่นอน
“ยังไม่ยอมบอกอีกเหรอ?”
แอมโบรสยังคงถามเมแกนและกระตุ้นเธอด้วยหางจิ้งจอกต่อไปอย่างไม่เร่งรีบ!
เมแกนรู้สึกคันมากจนเธอหัวเราะทั้งน้ำตา
หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง เมแกนก็เริ่มจะทนไม่ไหว ร่างของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อในขณะที่เธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทาว่า “นาย!”
แอมโบรสยังไม่หยุด เขายังคงกระตุ้นหญ้าหางจิ้งจอกลงบนฝ่าเท้าของเมแกนอย่างต่อเนื่อง
“นาย! หยุดนะ…ฉันขอร้อง ฮ่าฮ่า!” เธอกัดริมฝีปากจนเลือดแทบไหล เธอรู้สึกว่าเรี่ยวแรงของเธอกำลังจะหมด “หยุดนะ ฉันขอร้อง!”
เมแกนได้ละทิ้งความเย่อหยิ่งและศักดิ์ศรีของเธอไปอย่างสิ้นเชิง
…
อีกด้านหนึ่ง
ณ ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของดีไวน์ ฟาร์เมอร์ที่ภูเขากาลี ทวีปโมอาน่าเหนือ
แดร์ริลและอีเวตต์ได้อยู่ที่นั่นมาเป็นเวลาครึ่งเดือนแล้ว!
และในเวลาตอนเที่ยงของทุก ๆ วัน ซู่หรงจะมาหาแดร์ริลพร้อมกับสุราในมือของเขา!
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีอายุต่างกันหลายพันปี แต่พวกเขาก็เข้ากันได้ดีตั้งแต่วันแรกที่พวกเขาพบกัน พวกเขามีหัวข้อมากมายให้พูดคุยกันโดยไม่รู้จบ
ที่ด้านข้างของกระท่อมมุงจาก
ซู่หรงนั่งอยู่ที่ด้านหนึ่งของโต๊ะหินอ่อนพร้อมกับสุราชั้นเลิศสองไหที่อยู่ตรงหน้า
“น้องชายแดร์ริล! สุราสองไหสำหรับวันนี้เป็นสุราสูตรพิเศษ ซึ่งเป็นสุราที่ข้าเป็นคนหมักเอง!” ซู่หรงยิ้มและพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น
แดร์ริลพยักหน้าด้วยรอยยิ้มพร้อมกับรินสุราให้ซู่หรง จากนั้นพวกเขาก็ยกขึ้นเพื่อดื่มด้วยกัน
หลังจากที่แดร์ริลดื่มสุราของซู่หรงเข้าไปแล้วเขาก็พูดขึ้นด้วยความตื่นเต้นว่า “นี่มันเยี่ยมมากจริง ๆ!
ซู่หรงหมักสุราได้ยอดเยี่ยมจริง ๆ!
ในขณะเดียวกัน อีเวตต์ที่นั่งอยู่ด้านข้างของพวกเขาได้กลิ่นหอมหวานของสุราเธอจึงพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า “พี่ชายซู่หรง แดร์ริล ในเมื่อเรามีสุรารสเลิศเช่นนี้ ถ้างั้นฉันก็คงจะต้องไปทำเครื่องเคียงให้กับพวกคุณสักหน่อยแล้ว”
หลังจากที่พูดจบอีเวตต์ก็ลุกขึ้นเพื่อไปเตรียม เครื่องเคียงมาให้พวกเขา
ถึงแม้ว่าอีเวตต์จะเป็นถึงเจ้าหญิงที่สูงส่ง แต่ฝีมือการทำอาหารของเธอนั้นช่างยอดเยี่ยม แม้แต่ซู่หรงก็ยังชื่นชอบฝีมือการทำอาหารของเธอ!