การเดินทางของนักวิทยาศาสตร์ที่ตื่นขึ้นมาในยุคเวทมนตร์ - ตอนที่ 7 สถานการณ์อันตึงเตรียด
- Home
- การเดินทางของนักวิทยาศาสตร์ที่ตื่นขึ้นมาในยุคเวทมนตร์
- ตอนที่ 7 สถานการณ์อันตึงเตรียด
ณ หลุมหลบภัย
วี : ว่าไป…
# วี : ระเบิดนิวเคลียร์ที่ว่านั่น ควรจะหมดสภาพไปเกือบหมดแล้วนิหน่า ทำไมยังระเบิดได้อีก #
วี : เดี๋ยวนะ! หุ่นยนต์
วี : คนบนโลกตอนนี้รู้วิธีทำงานของระเบิดนิวเคลียร์ด้วยหรอ มันไม่ควรแตะแล้วก็ระเบิดสิ นิวเคลียร์มีกลไกของมันไม่ใช่หรอ
หุ่นยนต์ : ไม่ใช่แบบนั้นหรอกครับ จริงๆแล้วเป็นเพราะว่าดาวเทียม Project Thor ทำงานผิดพลาดเลยเผลอปล่อยแท่งทังสเตนขนาดยักษ์ลงมาสู่โลก แล้วพอดีว่าดันบังเอิญมันไปตกที่อาณาจักรนั้นพอดี
วี : แต่มันระเบิดเป็นรูปเห็ดนะ!?
วี : คนบนโลกตอนนี้ไม่น่าจะทำปฏิกิริยาฟิวชันได้ แต่แล้วทำไมล่ะ… หุ่นยนต์?
หุ่นยนต์ : แท่งทังสเตนติดหัวรบนิวเคลียร์
วี : อืม…
วี : ห๊ะ!?
วี : ตอนที่เป็นพิมพ์เขียวมันไม่มีหัวรบนิวเคลียร์นิ!!
หุ่นยนต์ : ระบบอัตโนมัติของเราเพิ่มไปเองครับ
วี : ระบบอัตโนมัติทำได้หรอ
หุ่นยนต์ : ระบบอัตโนมัติทำแทบทุกอย่างตอนที่ท่านกำลังหลับใหลอยู่
หุ่นยนต์ : แผนที่ของท่านก็เป็นแบบเก่า ถ้าเป็นไปได้ขอให้ใช้ของผมแทนนะครับ
หุ่นยนต์ปลดแขนเสริมของวี และโอนข้อมูลฉบับใหม่เข้าไปแทนที่แผนที่เก่าของวีก่อนที่จะส่งคืนให้วีใส่เหมือนเดิม
วี : ไหนดูสิ…
วี : นี่มันอะไรวะเนี่ย!!!
ภายในจอที่ขึ้นมาตรงหน้า คือห้องไต้ดินใหม่อีกนับร้อยห้อง ห้องผลิตและขุดเจาะทรัพยากร ห้องทหารยุทธอุปกรณ์อีกมากมายจนเหลือใช้
วี : แล้วตอนนี้เรามีประตูปล่อยยานบินเท่าไหร่
หุ่นยนต์ : 20 บาน
วี : แล้วยานบินล่ะ…
หุ่นยนต์ : 720 ลำ และมีแผนจะสร้างอีก 30 ลำ
วี : ก็ดีๆ แต่ว่า…
หุ่นยนต์ : แต่ว่าอะไรครับท่าน?
วี : เราจะเอามาทำอะไรเยอะแยะขนาดนั้น ห๊ะ!!!?
หุ่นยนต์ : ฟังผมก่อนครับ
หุ่นยนต์ : ถึงแม้ศาสตร์แห่งปืนจะนำเป็นที่หนึ่ง แต่ศาสตร์แห่งเวทมนต์ยังลึกลับและมีข้อกังขาอีกมากมาย เราจึงจำเป็นต้องมีพลกำลังไว้เป็นจำนวนมากเผื่อเกิดวิกฤตฉุกเฉิน
วี : แล้วมีหุ่นยนต์ทหารเท่าไหร่?
หุ่นยนต์ : 2,150,000 นาย…
วี : ถามหน่อย
หุ่นยนต์ : มีอะไรให้ช่วยเหลือครับ?
วี : กองกำลังทั้งหมดน่ะเก็บไว้ที่ไหน
หุ่นยนต์ : ถ้าดูจากตรงนี้ท่านจะยังไม่เห็น ผมขออนุญาตเลื่อนจอแผนที่ท่านนะครับ
หุ่นยนต์เข้ามาหาจอแสดงแผนที่ของวี และทันทีที่หุ่นยนต์เริ่มเลื่อนแผนที่ สีหน้าของวีค่อยๆซีดลงแสดงถึงอาการตกใจและอึ้งเป็นอย่างมาก
ห้องขนาดใหญ่ กินพื้นที่เกือบทั้งจอ ทั้งๆที่ในจอสามารถแสดงห้องขนาดธรรมดาไว้ได้เป็น 100 ห้อง
และพอหุ่นยนต์เข้าสู่โหมดกล้องวงจรปิด มันก็แทบทำให้วีแทบเป็นลม ยานบิน รถถัง เฮลิคอปเตอร์ ยานขับไล่ ยานพาหนะอื่นของทหารรวมถึงหุ่นยนต์ทหารทั้งหมด
สิ่งของทั้งหมดเรียงกันในห้องกลมขนาดใหญ่ที่มีหุ่นยนต์ซ่อมบำรุงคอยดูแลตลอด ตรงกลางมีลิฟท์วงกลมขนาดใหญ่พอที่จะจุทหารนับพันคน ด้านบนมีประตูบานใหญ่ที่ไม่สามารถอธิบายได้
วี : ช่วยบอกหน่อยว่านี่คือความฝัน…
หุ่นยนต์ : นี่ไม่ใช่ความฝัน…
วี : นายช่วยไปส่งที่ห้องนอนส่วนตัวหน่อย ฉันว่ามันหนักเกินไปที่สมองฉันจะรับได้ในตอนนี้
หุ่นยนต์ : ได้ครับ
หุ่นยนต์เริ่มแบกล่างของวีไปบนเตียงในห้องส่วนตัวของวี แต่ถึงวีใกล้ที่จะหลับเต็มทีแล้ว เขาก็ยังสังเกตว่าห้องของเขานั้นใหญ่ขึ้นมาก และวีก็หลับไป
ณ กลางหมู่บ้านเอลฟ์ 2 วันต่อมา
เสียงสู้รบที่ดังขึ้น ทำให้ชาวบ้านที่เหลือรีบหลบเข้าไปในบ้าน ฝ่ายดาวิดกับเอลลี่สู้กันอีกครั้งแล้วครั้งเล่า สักพักทั้งหมดก็แยกย้ายกันไปยังฐานฝ่ายตัวเอง
ลิลล่า : ให้ตายสิ…
นีว่า : แย่ชะมัด เมื่อไหร่จะจบเนี่ย…
นาวี่ : หว่า~ น่าเบื่อจะตายอยู่แล้ว
ลิลล่า : ทำใจเถอะคะ มีแบบนี้แทบทุกวันอยู่แล้ว
นีว่า : เอาซะนึกถึงศึกตัดสินเลยนะ
ลิลล่า : นั้นสิ ใครจะเป็นหัวหน้าหมู่บ้านก็ไม่ต่างกันมากหรอก ไม่เห็นต้องตีกันแทบตายเลย
ฟิวฟี่ : ให้ตายสิพวกเธอเนี่ย…
ฟิวฟี่ : ตำแหน่งหัวหน้าหมู่บ้าน มีอำนาจมากมาย แถมตำแหน่งแค่รองลงมากจากพวกเรา สำหรับชาวบ้านธรรมดาๆ มันเป็นสิ่งที่จะต้องใคว่คว้ามาให้ได้
ลิลล่า : ก็ใช่… ลืมๆไปเถอะ
ทั้งห้าคนเดินกันจนไปเจอกับซุ้มที่หน้าสงสัย เมื่อพวกเธอจึงเข้าไปดูจึงรู้ว่าเป็นซุ้มรับสมัครทหารของฝั่งเอลลี่ที่ต้องการคนมาเป็นทหาร
ทันใดนั้นมีหญิงลึกลับเข้ามาสมัครทำให้พวกเธอมาแอบดูกันที่หน้าซุ้มกัน
หญิงคนนั้นผมสีเหลืองยาวถึงเอว ใส่แว่นตาสีแดงกับที่อุดหูสะพายกระเปร่าเป๋อันใหญ่ และเธอมีธนูที่ทำมาจากวัสดุพิเศษที่แม้แต่พวกเธอก็อธิบายไม่ได้ แถมยังหน้าตายังสวยมากๆด้วย
??? : ฉันต้องการสมัครเป็นทหาร
พนักงาน : งั้นเชิญไปวัดพลังตรงนั้นเลยค่ะ
??? : ขอบคุณมาก
หญิงสาวปริศนาเดินไปที่สนามใกล้ๆ เธอยิงธนูเร็วมากแถมยังแทบจะโดนทุกเป้าอีกด้วย พนักงานที่สนามตกใจมาก รวมถึงพวกเธอเหมือนกัน
และอยู่ๆเธอก็ได้หยิบมีดเล่มเล็กออกมาและไปอย่างรวดเร็ว โดนหัวหุ่นฟางทุกเล่มจนพนักงานรีบเข้ามาหาเธอทันที
หญิงสาวปริศนาเหมือนจะได้รับข้อเสนอที่ดี แต่พวกเธออยู่ห่างเลยไม่เห็นข้อมูลในกระดาษรับสมัคร
นีว่า : ให้ตายสิ…
ลิลล่า : ไม่นึกเลยว่าจะมีคนสุดยอดแบบนี้ได้!
ลิลล่า : แถมยังปามีด 6 เล่ม โดนหัวทุกเล่มอีก
ฟิวฟี่ : แค่เธอคนเดียวก็สามารถพลิกสงครามได้เลย แบบนี้ฝั่งดาวิดตายหมดแน่ๆ
ถึงจะดูเวอร์มากแต่มันก็เป็นอย่างที่เธอพูด
ฝั่งดาวิดนั้นโดนหญิงปริศนาฆ่ามากมาย
ปราชัยในหลายครั้งจนแทบไม่เหลือ
แต่แล้ว ศึกตัดสิน…
ก็มาถึง
.
.
.
.