เมื่อพีรกานต์อ้างถึงลูกในท้อง จัสมินจึงชะงักและหันไปมองพีรกานต์ ดวงตาคู่หวานนั้นเป็นประกายแห่งความเป็นห่วงเป็นใยเธอ จนจัสมินต้องยิ้มบางๆ ให้พีรกานต์

“ขอเถอะนะคะ ฉันต้องออกไปดูให้แน่ใจ ไม่อย่างนั้นฉันคงนอนไม่หลับค่ะ” จัสมินบอก และก้าวเร็วๆ ออกไปจากห้อง

ร่างสูงสง่าของชายหนุ่มที่สวมชุดกาลาไบยาและยืนหันหลังให้มุมตึก ทำให้จัสมินต้องหยุดมองอย่างสงสัย เท้าบางๆ ค่อยๆ ก้าวย่างเข้าไปใกล้ร่างสูง เงามืดจากต้นไม้ที่ทาบทับใบหน้าด้านข้าง ทำให้จัสมินมองเห็นซีกหน้านั้นไม่ถนัด แต่ร่างที่คุ้นตาและกลิ่นกายที่คุ้นจมูก เรียกให้ร่างบางเดินเข้าไปหาเรื่อยๆ จนหยุดอยู่ใกล้เพียงมือเอื้อม

“เจ้าเป็นใคร มายืนทำอะไรตรงนี้”

ร่างสูงเหมือนจะสะดุ้งเพียงเล็กน้อย แต่ก็ไม่ยอมหันมามองหญิงสาว

“ข้ามาหาเมียรักที่อยู่ที่นี่” ไฮซานบอกเสียงเบา เพราะกลัวจัสมินจะจับได้ว่าตนเป็นใคร

“หาเมีย…แล้วทำไมต้องมาหาในวังด้วย เมียเจ้าเป็นใคร แล้วนางอยู่ในวังนี้เหรอ” จัสมินถาม และสาวเท้าไปยืนข้างหน้าชายหนุ่ม ไฮซานต้องรีบหันด้านข้างให้อย่างรวดเร็ว แต่นั่นก็ยิ่งทำให้องค์หญิงจัสมินสงสัย “ทำไมเจ้าต้องหลบหน้าข้าด้วย”

“ข้าไม่ได้หลบ แต่หน้าของข้ามันมีแผลเป็นน่าเกลียด ท่านคงไม่อยากเห็นแน่ๆ”

จัสมินเริ่มมองสำรวจร่างสูงที่แต่งกายผิดแผกไปจากเช่นเคย ชุดกาลาไบยาสีขาวที่ไฮซานสวมใส่นั้น เป็นชุดแบบเดียวกับชุดที่พี่ชายของเธอใส่ เมื่อก่อนไฮซานจะแต่งกายด้วยชุดทหารองครักษ์สีดำสนิทอยู่เสมอ เวลาที่เขาแต่งกายแปลกออกไปเช่นนี้ ก็ย่อมทำให้จัสมินมองอย่างชื่นชม

“เจ้าเปลี่ยนไป” องค์หญิงจัสมินถูกอ้อมแขนกำยำรวบเข้ากอดอย่างเต็มรัก มือบางลูบไล้แผ่นหลังกว้างอย่างโหยหา น้ำตาซึมออกมาจากดวงตาคู่สวย เปียกชื้นเสื้อของไฮซานจนเป็นดวงๆ

“ข้าไม่ได้เปลี่ยนไปเลย ยังคงรักท่านเสมอและไม่ลดน้อยลงแต่อย่างใด”

“แต่…เมื่อกี้ เจ้าเหมือนไม่ดีใจที่เจอข้า” จัสมินกำลังจะดันร่างหนาออก แต่มือที่สัมผัสถูกแผลเป็นนูนยาวด้านหลัง ทำให้หญิงสาวนึกถึงเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้ “นี่เจ้า…เจ้าคือคนๆ เดียวกับผู้ชายคนนั้น”

“ผู้ชายคนไหน แล้วท่านรู้ได้ยังไง กอดข้าแล้วจำผู้ชายอื่นได้แบบนี้ ข้าจะต้องลงโทษท่านอย่างไรดี” ไฮซานเบี่ยงเบนความสนใจด้วยการทำทีเป็นโกรธเคือง ก่อนปิดปากอิ่มด้วยริมฝีปากร้อนผ่าว

จัสมินไม่ทันได้ตั้งตัว ริมฝีปากที่เผยอตั้งใจจะปฏิเสธ ถูกปลายลิ้นสากร้อนสอดแทรกเกี่ยวพันดูดรัดเรียวลิ้นนุ่ม กระหวัดไล้ไปทั่วกระพุ้งแก้ม ลัดเลาะไรฟันขาวสะอาดซี่เล็กๆ มือใหญ่ดันลำตัวอ่อนช้อยเข้าเบียดแนบลำตัวหนา อกนุ่มหยุ่นราวสปริงชั้นดีแนบชิดอกกว้าง ความร้อนผ่าวเพราะไฟเสน่หาส่งผ่านจากร่างกำยำมาสู่ร่างบางระหง สัมผัสที่แนบชิดสนิทสนมเพราะความรัก ปลุกปั่นปฏิกิริยาทางร่างกายให้ตื่นตัว ยอดอกที่แข็งตัวเป็นไตชูชันเสียดสีแผ่นอกตึงแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อ ความเป็นตัวตนของไฮซานแข็งชันถูกสะโพกสอบส่ายวนเบียดบดความอ่อนนุ่มที่แสนหฤหรรษ์

ไฮซานกระหายใคร่รักและสัมผัสหญิงสาวจนแทบหยุดยั้งตัวเองไม่ได้ หากสายตาไม่เหลือบขึ้นและกวาดไปรอบๆ ตามความเคยชิน และพบว่าตนกับจัสมินไม่ได้อยู่ในที่รโหฐาน ทำให้สติของเจ้าชายหนุ่มที่หลุดลอยไปตามกระแสธารแห่งความพิศวาส ถูกดึงกลับมาอย่างรวดเร็ว

“ข้าคิดถึงท่านเหลือเกิน…ที่รัก” ไฮซานถอนริมฝีปากออกอย่างตัดใจ กดปลายจมูกลงบนหน้าผากนวลแผ่วเบา และลากเรื่อยลงมายังพวงแก้มนุ่มที่แดงก่ำ “ข้าอยากรักท่าน แต่…รอหน่อยนะที่รักของข้า พรุ่งนี้…พรุ่งนี้ข้าจะได้รักท่านอย่างเต็มภาคภูมิ”

“หมายความว่ายังไง”