“ทำไมข้าต้องออกไปด้วย ข้ากำลังนอนสบายๆ อยู่ดีๆ ท่านก็เข้ามาปลุกข้า เอ…หรือว่า” ร่างสูงลุกขึ้นยืนและสาวเท้าเข้ามาจนชิด ทำให้จัสมินถอยกรูด แต่ถูกอ้อมแขนแข็งแรงรวบเอวบางเอาไว้ “ท่านนอนไม่หลับ และอยากหาคนช่วยให้นอนหลับสบายๆ”

“เพี๊ยะ” จัสมินสะบัดฝ่ามือใส่หน้าคมคายนั้นทันที “สามหาว เจ้ารู้ตัวมั้ยว่ากำลังพูดกับใคร”

“หาวเดียวข้าก็หลับแล้วล่ะ เดินทางมาเหนื่อยแทบขาดใจขนาดนี้ และข้าก็กำลังพูดกับ…องค์หญิงแสนสวย” หน้าที่รกไปด้วยเครานั้นก้มต่ำลงมาหา “ท่านนี่มือหนักไม่เบาทีเดียว แต่รู้มั้ย ข้าเคยถูกผู้หญิงตบอยู่ครั้งหนึ่ง และผลของการที่ตบหน้าข้าคืออะไร ท่านรู้มั้ย” จัสมินส่ายหน้าน้อยๆ “หึ…หึ นางก็ตกเป็นเมียข้ายังไงล่ะ”

“ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้นะ” จัสมินดิ้นรนผลักไสร่างหนาให้ถอยห่าง แต่ร่างสูงนั้นก็เหมือนกำแพงแม่เหล็กต่างขั้วดีๆ นี่เอง ไม่ถอยห่างและยังดูดร่างของเธอเข้าหาอีกด้วย “ถ้าเจ้าไม่ปล่อย ข้าจะร้องให้คนช่วย”

“ร้องสิ ข้าก็อยากรู้ว่าเสียงของท่าน จะออกมานอกลำคอรึเปล่า”

จัสมินกรีดเสียงร้องทันที และริมฝีปากร้อนผ่าวก็กดลงปิดเสียงนั้นทันควัน เสียงของจัสมินดังอยู่ในลำคอเท่านั้น มือบางทุบไปทั่วอกกว้างจนเริ่มเจ็บมือ เมื่อมือน้อยอ่อนแรงลง ร่างสูงก็ควานหาความหวานล้ำนั้นอย่างแช่มชื่นใจ รสชาติของเธอยังความซาบซ่านไม่เปลี่ยนแปลง แม้จะห่างเหินกันไปหลายเพลา แต่ความหวานนั้นกลับไม่ได้ลดน้อยถอยลงไปเลย

รสจูบที่หวามไหวนั้น ทำให้จัสมินเริ่มอ่อนระทวยและคล้อยตาม แต่เธออดคิดไม่ได้ว่า ทำไมสัมผัสนี้ช่างคุ้นเคยยิ่งนัก เหมือนเคยได้ลิ้มลองอย่างดูดดื่ม ความสงสัยทำให้มือน้อยเคลื่อนไปโอบกอดแผ่นหลังกว้าง และสอดมือเข้าไปใต้เสื้อตัวหนาสีดำทะมึนนั้น บาดแผลที่เป็นรอยยาวเต็มแผ่นหลัง ทำให้ดวงตาที่หรี่ปรือจวนเจียนจะปิด เพราะถูกไฟพิศวาสแผดเผาลามเลียไปทั่วร่าง เบิกตาโพลงขึ้น ก่อนใช้กำลังเฮือกสุดท้ายผลักดันร่างหนาให้ออกห่างจนสุดแรง

“ปล่อยตัวองค์หญิงเดี๋ยวนี้ เจ้าเป็นใครบังอาจอุ้มองค์หญิงแบบนี้ได้ยังไง”

มุมปากลึกของไฮซานกระตุก ก่อนปรายตามองคนที่บังอาจใช้ดาบจี้คอตนอย่างฉุนๆ แต่เมื่อเห็นเป็นฮันนาน เขาก็ต้องถอนใจ

“องค์หญิงเป็นลม ข้าก็เลยจะพาเข้าไปส่งในวัง เจ้ามีปัญหาอะไรอีกมั้ย ฮันนาน”

เสียงห้วนห้าวที่คุ้นเคย ทำให้ฮันนานต้องพิจารณาคนตรงหน้า ก่อนเบิกตากว้างขึ้น และลดดาบในมือลงอย่างรวดเร็ว

“ท่านหัวหน้าองครักษ์ นี่ท่านจริงๆ เหรอ”

“พาข้าเข้าไปในวังหน่อยสิ ฮันนาน”

“ท่านไฮซานจริงๆ ด้วย ได้ๆ ตามข้ามา” แล้วฮันนานก็เป็นคนนำพาไฮซานเดินผ่านเหล่าทหารองครักษ์เข้าไปได้อย่างง่ายดาย