ตกเย็นจาฟาร์ก็กลับเข้ามาหลังจากออกไปว่าราชการนอกวัง ชีคหนุ่มตรงเข้าห้องของตนทันทีที่มาถึง ร่างสูงดึงผ้าโพกศีรษะออก และทิ้งตัวลงนอนกับเตียงกว้างราวกับหมดแรง
“ไปตามฮันนี่มาให้ที” จาฟาร์บอกสาวรับใช้ ทั้งที่ยังหลับตา
ไม่นานพีรกานต์ก็เดินเข้ามา เธอมองร่างสูงอย่างแปลกใจ และคิดว่าเขาคงเหนื่อยที่ต้องออกไปว่าราชการอยู่บ่อยๆ ในที่พักหลังนี้ หญิงสาวเดินเข้าไปหาและก้มลงบีบนวดคลายปวดเมื่อยให้อย่างเอาใจ
“เหนื่อยเหรอคะ” พีรกานต์ถาม ในขณะที่กำลังบีบนวดร่างหนาอยู่
“เปล่า แต่รู้สึกแปลกๆ เวียนหัวและคลื่นไส้ด้วย” จาฟาร์ลืมตาขึ้นบอก และรั้งร่างบางให้ลงมานอนแนบข้างกาย ก่อนปลายจมูกและปากร้อนๆ จะระดมซุกไซ้ไปทั่วแก้มนุ่ม และซอกคอขาวผ่อง
“ไหนว่าเวียนหัวไงคะ ตอนเข้ามาเห็นนอนหมดแรง แต่ตอนนี้กลับมีแรงแล้วเหรอคะ”
จบคำพูดของพีรกานต์ จาฟาร์ก็ต้องลุกพรวดขึ้นอย่างรวดเร็ว จนเป็นกระโดดลงจากเตียงและวิ่งไปด้านหลังที่เป็นส่วนของห้องน้ำ จาฟาร์โก่งคออาเจียนออกมาอย่างรุนแรง พีรกานต์ต้องวิ่งเข้าไปลูบหลังให้อยู่ไม่ห่าง
“ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะคะ ไปทานของแสลงอะไรมารึเปล่า”
“ของแสลง คืออะไร” จาฟาร์ไม่เข้าใจที่เธอพูด
“ก็อาหารจำพวกของหมักของดอง หรืออาหารที่คุณแพ้ไงคะ”
“ข้าไม่เคยแพ้อะไร และไม่ได้กินของหมักของดองอะไรทั้งนั้นด้วย” พูดได้แค่นี้ จาฟาร์ก็ปล่อยของเสียออกไปอีกระลอก
“เหรอคะ แล้วเป็นได้ยังไง ฉันว่าตามหมอมาดูหน่อยดีมั้ยคะ” พีรกานต์แนะนำด้วยความเป็นห่วง ชีคหนุ่มแข็งแรงมาตลอด ไม่เคยป่วยหรือไม่สบายเลยสักครั้ง ตั้งแต่เธอมาอยู่ที่นี่ แต่ครั้งนี้เขากลับไม่สบายอย่างไม่มีสาเหตุ ถ้าเป็นผู้หญิงอย่างจัสมิน เธอคงลงความเห็นว่าจาฟาร์ท้องแน่แล้ว แต่นี่…
“ไม่ต้อง เดี๋ยวก็หาย เรื่องแค่นี้ข้าไม่ตายหรอก” ขนาดป่วยแบบนี้ ยังไม่วายปากดีอีก หญิงสาวจึงตวัดตาขว้างค้อนคมให้อย่างนึกขวาง
“ดีค่ะ อย่าเพิ่งตายแล้วกันนะคะ” พีรกานต์จึงประชดเข้าให้ และเมื่อจาฟาร์หยุดอาเจียนแล้ว หญิงสาวจึงช่วยพยุงร่างสูงขึ้น และพาเดินกลับมานอนบนเตียง “นอนพักซะนะคะ วันนี้คุณคงเหนื่อยมาก เหมือนกับองค์หญิงที่พักผ่อนน้อยเลยไม่สบาย”
“ว่าอะไรนะ จัสมินไม่สบายเหรอ”
“ค่ะ อาการเดียวกับคุณนี่ล่ะ แต่เธอไม่ได้อาเจียนเหมือนคุณ แต่…” พีรกานต์พูดค้างเอาไว้
“แต่อะไรเหรอฮันนี่” จาฟาร์จึงถามต่ออย่างสงสัย
“แต่…อาการของเธอ เหมือนอาการของคนท้อง และถ้าคุณเป็นผู้หญิง ฉันก็คิดว่าคุณต้องท้องแน่ๆ เพราะอาการของคุณหนักกว่าองค์หญิงจัสมินเสียอีกค่ะ” พีรกานต์ตอบ
“ท้อง! จัสมินท้องเหรอฮันนี่” จาฟาร์ลุกพรวดขึ้นมาจับต้นแขนบาง แต่แล้วก็ต้องหงายหลังลงไปอีก เมื่อห้องทั้งห้องเริ่มสั่นคลอนอีกครั้ง
“ยังไม่แน่ใจหรอกค่ะ เธออาจจะพักผ่อนน้อยก็เป็นได้ ไม่ต้องห่วงเธอหรอกค่ะ ห่วงคุณเถอะอาการแย่กว่าองค์หญิงเยอะเลย”
พีรกานต์ดึงผ้าห่มขึ้นห่มร่างหนา และส่งยิ้มให้หน้าเซียวที่มองมาตาละห้อย ครั้งนี้เธอไม่สงสารหรอก เพราะจาฟาร์จะต้องได้พักผ่อนบ้าง เดี๋ยวจะทรุดหนักลงไปล่ะแย่เลย
“พักผ่อนให้มากๆ นะคะที่รัก ฉันจะกลับห้อง เพราะถ้านอนอยู่ในห้องนี้กับคุณ คุณคงไม่ได้พักผ่อนแน่ค่ะ แล้วเดี๋ยวจะเข้ามาอีกครั้ง ถ้าถึงเวลาอาหาร” พีรกานต์บอก ก่อนก้มลงจุมพิตแก้มสากอย่างรักใคร่ และถอยฉากออกไปเงียบๆ
หลายวันต่อมา องค์หญิงจัสมินอาการไม่ดีขึ้นเลย จนต้องตามหมอมารักษา และเป็นไปตามที่พีกานต์คาดเอาไว้ องค์หญิงจัสมินตั้งครรภ์ได้เดือนเศษแล้วจริงๆ อาการที่เกิดขึ้นมาหลายวันนั้น เป็นอาการของคนแพ้ท้อง หมอได้ให้วิตามินบำรุงครรภ์ และยาแก้แพ้ไว้ให้ ก่อนจะบอกถึงการดูแลร่างกายตลอดจนการทานอาหารที่ได้รับสารอาหารครบทุกมื้อ พีรกานต์รับฟังทุกอย่างแทนองค์หญิงที่นิ่งอึ้ง
จัสมินกำลังคิดถึงไฮซานและลูกในท้อง เธออดกลั้นไม่ให้น้ำตาไหลไม่ได้ ใบหน้างามในขณะนี้จึงมีแต่น้ำตานองหน้า ร่างบางตัวสั่นสะท้านอย่างน่าสงสาร
“องค์หญิง” พีรกานต์โอบกอดจัสมินอย่างปลอบโยน “ร้องไห้ทำไมกันคะ เรื่องนี้เป็นเรื่องดีนะไม่ควรร้องไห้”
“จะไม่ให้ฉันร้องไห้ได้ยังไงล่ะฮันนี่ ลูกของฉันกำลังจะเกิดมาและกำพร้าพ่อ” จัสมินยิ่งคร่ำครวญหนักขึ้นไปอีก หัวใจของเธอกำลังเรียกร้องหาไฮซาน ซึ่งตอนนี้ไม่รู้ว่าจะเป็นตายร้ายดียังไง
“ไม่ค่ะองค์หญิง ไฮซานจะต้องกลับมา เชื่อฉันนะคะ” พีรกานต์ปลอบ
“คุณรู้ได้ยังไงฮันนี่ ป่านนี้ไม่รู้ว่าไฮซานจะเป็นยังไงบ้าง บางทีอาจ…อาจตายอยู่กลางทะเลทรายแล้วก็ได้” จบคำจัสมินก็ร้องไห้เสียงดัง พร้อมกับสะอื้นฮักจนตัวโยน
“อย่าคิดแบบนั้นสิคะองค์หญิง คุณไม่เชื่อในความสามารถของไฮซานเหรอ อีกอย่าง ถ้าไฮซานเป็นอะไรไป ลูกของคุณก็จะเป็นตัวแทนของไฮซาน”
“แต่ฉันต้องการไฮซาน ได้ยินมั้ย ฉันต้องการไฮซาน” จัสมินตะโกนใส่หน้าพีรกานต์ ทำให้นางฮาเร็มคนโปรดเริ่มหมดความอดทน
“ถ้าคุณยังอ่อนแอไม่เข้มแข็งอยู่แบบนี้ ก็ตามใจคุณเถอะค่ะ ถ้าคุณมัวแต่จมอยู่กับเรื่องของไฮซาน จนลืมคิดถึงลูกในท้องของตัวเอง ฉันก็จะไม่สนใจคุณอีกต่อไป ฉันผิดหวังในตัวคุณจริงๆ ค่ะ” พีรกานต์บอกและเดินจากไปอย่างฉุนๆ ทิ้งให้จัสมินมองตามไปจนลับตา
MANGA DISCUSSION