“เจ้าจะถามข้าทำไม ในเมื่อเจ้าก็น่าจะรู้คำตอบดีอยู่” จาฟาร์สวนกลับอย่างฉุนๆ
“ผู้หญิงเข้าใจยากแบบนี้ล่ะขอรับ เราเป็นผู้ชาย ต้องเป็นฝ่ายยอม และตามง้องอนอยู่วันยังค่ำ ถึงท่านจะเป็นชีค แต่ท่านก็หนีไม่พ้นกฎของธรรมชาติข้อนี้” ไฮซานบอก
“ข้าให้เจ้ามาช่วยคิด ไม่ใช่ให้เจ้ามาซ้ำเติมข้านะไฮซาน”
“ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ แล้วข้าซ้ำเติมท่านตรงไหนกัน อินทรีทะเลทรายจะหมดฤทธิ์เพราะผู้หญิงคนเดียว ก็ให้มันรู้ไป ผู้ยิ่งใหญ่ เก่งกาจรอบด้านอย่างท่าน คงไม่พ่ายแพ้ต่อผู้หญิงตัวเล็กๆ คนเดียวหรอกกระมังขอรับ วันนี้นางไม่เข้าใจท่าน และท่านก็ไม่เข้าใจนาง ท่านควรจะปล่อยให้นางทบทวนความคิดของตัวเองซะใหม่ ส่วนท่าน…ถ้าแน่ใจแล้วว่า สิ่งที่ท่านทำจะเป็นสิ่งที่ถูกต้อง และท่านยอมรับผลของมันได้ ท่านก็ควรนิ่งเฉยเสีย แต่ถ้าท่านตีปีกโวยวาย ก็จะยิ่งทำให้นางไม่เข้าใจท่านมากกว่าเดิม อย่าลืมว่าท่านเป็นฝ่ายพานางมา โดยที่นางไม่ยินยอมตั้งแต่แรก แล้วยังความแตกต่างมากมายนั่นอีก ผู้หญิงคนเดียวในโลกที่ไม่คุ้นเคย ย่อมคิดมากกว่าคนปกติ ตอนนี้นางกำลังสับสน ข้าว่า…ท่านควรปล่อยให้นางได้อยู่ตามลำพังสักระยะจะดีกว่านะขอรับ” หัวหน้าองครักษ์หนุ่มอธิบายเสียยืดยาว ก่อนถอนหายใจออกมาเบาๆ เมื่อพูดจบ
ร่างสูงที่นั่งอยู่บนโซฟา คิดตามคำพูดของไฮซาน แม้ความเป็นคนใจร้อนและเอาแต่ใจตัวเองมาตลอด ทำให้เขาอยากแย้งความคิดของไฮซาน แต่เมื่อคิดทบทวนตามคำแนะนำของสหายรัก จาฟาร์ก็ต้องถอนใจอย่างหนักหน่วง เห็นทีคราวนี้คงต้องทำตามคำแนะนำของไฮซานแล้วกระมัง
“ขอบใจมาก ข้าจะลองทำตามคำแนะนำของเจ้าก็แล้วกัน เจ้าออกไปได้แล้ว”
“ขอรับ” ไฮซานโค้งตัวเล็กน้อย ก่อนหมุนตัวเดินจากไป
“เดี๋ยว…เจ้าเคยรักใคร แล้วความรักมีอุปสรรคบ้างมั้ย”
จาฟาร์ไม่รู้ว่าคำพูดของตนนั้นทิ่มแทงใจดำของไฮซานอย่างแรง องครักษ์หนุ่มชะงักอยู่กับที่ ก่อนค่อยๆ หันมา สบดวงตาคมของอินทรีทะเลทราย ดวงตาของทั้งคู่ต่างจ้องมองกันนิ่ง หากแต่ต่างความรู้สึกกันโดยสิ้นเชิง จาฟาร์จ้องมองอย่างรอคอยในคำตอบ แต่ไฮซานจ้องมองอย่างทบทวนและตัดสินใจ
“เคยขอรับ” ในที่สุดไฮซานก็ตอบออกไป “และกำลังหาทางทำลายอุปสรรคนั้นให้ได้ ทุกอย่างจะทำเพื่อตัวเองและคนรัก แม้ว่าอาจจะต้องจบชีวิตของตัวเองลงก็ตาม”
“อุปสรรคของเจ้ายิ่งใหญ่ขนาดต้องตายเชียวเหรอ”
“ขอรับ เอ่อ…ข้าต้องขอตัวก่อน” ไฮซานตัดบท เพราะจู่ๆ ก็มีก้อนแข็งๆ มาจุกอยู่ที่ลำคอ บางทีเขาอาจจะเป็นคนขี้ขลาดมากกว่าที่คิดก็ได้ จึงต้องเดินหนีออกมาแบบนี้ ขอเวลาอีกสักนิด แล้วเขาจะเปิดเผยความจริงออกไปด้วยตัวเอง
ตั้งแต่คืนนั้นชีคจาฟาร์ก็ไม่ได้เข้าไปในห้องพีรกานต์อีกเลย เขาโหยหาและคิดถึงเธอมากมาย แต่ต้องเก็บกดความคิดถึงลงไปในก้นบึ้งของหัวใจ เขาตั้งใจจะปล่อยให้หญิงสาวมีเวลาทบทวนความคิด และเขาก็จะทบทวนความต้องการของตัวเองใหม่อีกครั้ง บางทีความใจร้อนและเอาแต่ใจเสมอมานั้น อาจเป็นผลเสียอย่างใหญ่หลวง หากนำมาใช้กับพีรกานต์ก็เป็นได้
จาฟาร์มุ่งมั่นแต่การทำงาน เขาออกไปว่าราชการในอีกหมู่บ้านหนึ่ง โดยไม่บอกพีรกานต์ ชีคหนุ่มอยากให้ตัวเองอยู่ห่างเธอให้มากที่สุด เพราะถ้าอยู่ใกล้ๆ เขาต้องทนไม่ได้และเข้าไปหาความสุขจากร่างกายเธอ จาฟาร์จึงทุ่มเทเวลาทั้งหมดให้กับการบริหารบาร์ยาเนีย จนกระทั่งถึงวันงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของตน
องค์หญิงจัสมินทำหน้าที่ของตนได้อย่างมีประสิทธิภาพ วังฮัสซาร์ในวันนี้ถูกตกแต่งอย่างงดงาม ด้วยการสรรหาดอกไม้ที่หายากในแถบทะเลทรายมาประดับทั่ววัง
จาฟาร์กึ่งนั่งกึ่งนอนเอนกายพิงหมอนอิงที่ปักดิ้นทองอย่างสวยหรู ในมือข้างหนึ่งมีแก้วทองเหลืองบรรจุน้ำหวานสีแดงและมีกลิ่นหอม เขายกมันขึ้นจิบเรื่อยๆ รสชาติของมันหวานปนเปรี้ยวนิดๆ เป็นที่ชื่นชอบของชีคหนุ่ม
“อร่อยมั้ยเจ้าคะท่านพี่ น้องปรุงขึ้นเองกับมือเลยนะเจ้าคะ” จัสมินบอก
“อืม…อร่อยมากน้องรัก เจ้าเก่งเรื่องการปรุงเครื่องดื่มอยู่แล้ว พี่ไม่เคยผิดหวังที่ได้ลิ้มรสเลยสักครั้ง” จาฟาร์เอ่ยชมอย่างจริงใจ ถึงแม้จัสมินจะดูแก่นแก้ว แสนซน ไม่เก่งเรื่องครัวเรือน แต่ฝีมือการปรุงเครื่องดื่มรสเลิศของเธอ ไม่มีผู้ใดในนครบาร์ยาเนียเทียบได้
“ท่านพี่รับผลไม้ด้วยสิคะ จะได้เข้ากัน” เธอส่งจานผลไม้นานาชนิดให้ผู้เป็นพี่ชาย จาฟาร์ยิ้มน้อยๆให้น้องสาว และใช้ส้อมจิ้มผลไม้ใส่ปาก
“อื้ม…เข้ากันจริงๆ อย่างที่เจ้าว่า”
“อ๊ะ…นางระบำมาแล้วเจ้าค่ะท่านพี่” จัสมินบอก เมื่อเห็นเหล่านางฮาเร็มทั้ง 15 คน เดินเรียงหน้ากันเข้ามา
จาฟาร์มองนางฮาเร็มทุกคน ก่อนจ้องไปที่ร่างระหงในชุดสีชมพูหวาน ที่เดินมาจากด้านหลังสุด เพื่อมายืนในตำแหน่งหน้าสุด และโดดเด่นอยู่ตรงกลาง
พีรกานต์ในชุดผ้าบางเบาสีชมพูหวาน ตัวเสื้อเป็นเอวลอยปกปิดเพียงอกอวบ มีผ้าชิ้นน้อยสีเดียวกันเป็นชั้นในปิดความงามของปทุมถันอีกชั้น ดวงตาคมไล่ต่ำลงมาตามแผ่นท้องขาวนวลเนียนแบนราบ อวดสะดือเรียวสวยน่ารัก ต่ำลงมาเป็นกางเกงผ้าบางสีเดียวกับเสื้อ เมื่อมองผ่านผ้าบางเบาๆ เข้าไปจะเห็นชั้นในที่ปิดความเป็นสาวของเธอเอาไว้อย่างหมิ่นเหม่ ยิ่งเวลาที่เธอเริ่มเต้นระบำด้วยท่วงท่าที่ต้องยืนหันหลังให้ ก้นงอนงามนั้นยิ่งเห็นเด่นชัด เพราะผ้าชิ้นน้อยนั้นปกปิดไม่มิด
MANGA DISCUSSION