เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 1709 เหล่าไป๋กลายพันธุ์ / ตอนที่ 1710 ยกระดับเป็นเผ่าพันธุ์มังกร

ตอนที่ 1709 เหล่าไป๋กลายพันธุ์ / ตอนที่ 1710 ยกระดับเป็นเผ่าพันธุ์มังกร

ตอนที่ 1709 เหล่าไป๋กลายพันธุ์

เห็นเฟิ่งจิ่วถูกประกายแสงดีดกระเด็น หงส์ไฟกับสัตว์คู่พันธสัญญาตัวอื่นรีบถอย แล้วมองเหล่าไป๋ที่กลิ้งตัวไปมาอยู่บนพื้นอย่างตกใจ

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน?

ร่างกายของเหล่าไป๋ที่ล้มอยู่บนพื้นมีประกายแสงแสบตาพุ่งออกมา พวกมันเห็นเพียงมันเกลือกกลิ้งไปมาบนพื้น ร้องอย่างเจ็บปวด ท่าทางราวกับทรมานมาก

เฟิ่งจิ่วที่ถูกดีดกระเด็นออกไปนั่งอยู่บนพื้น มองเหล่าไป๋ที่กำลังร้องครวญอย่างตะลึงงัน เธอนิ่งงันครู่หนึ่ง ก็พึมพำว่า “เหล่าไป๋กำลังจะทะลวงขั้นแล้ว!”

กลิ่นอายพลังวิญญาณรอบๆ ล้วนพุ่งไปยังจุดที่เหล่าไป๋อยู่ กระจายอยู่รอบตัวเหล่าไป๋ไม่ยอมไปไหน ส่วนตัวเหล่าไป๋ก็ถูกประกายแสงสีขาวแสบตาโอบล้อมเอาไว้ แต่กลับยังคงมองเห็นได้ ว่าร่างกายของมันคล้ายกำลังเปลี่ยนแปลงอยู่

“ทะลวงขั้น?”

หงส์ไฟกับกลืนเมฆามองหน้ากันอย่างตกตะลึง เดิมระดับพลังของเหล่าไป๋มีก็เหมือนไม่มี มันเป็นอสูรกลายพันธุ์ ก็ไม่เห็นว่าร่างกายของมันจะมีลักษณะพิเศษอะไรที่แตกต่างกัน อีกทั้งเดิมทีก็ไม่ใช่สัตว์เทวะ อย่างมากก็ถือได้ว่าเป็นแค่อสูรศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น

แม้อสูรศักดิ์สิทธิ์จะเข้าสู่ระดับสัตว์เทวะ ก็ไม่น่าจะเป็นเช่นนี้กระมัง? หรือเป็นเพราะมันเป็นอสูรกลายพันธุ์ ถึงได้ทะลวงขั้นไม่เหมือนสัตว์วิญญาณทั่วไป?

“ซี๊ด! โอ๊ย! นายท่าน ข้าใกล้ตายแล้ว!” เหล่าไป๋กรีดร้องอยู่ตรงนั้น เสียงแหบแห้งโหยหวน

เฟิ่งจิ่วพลันได้สติ เธอไม่ได้เข้าไปใกล้ เพียงจ้องเหล่าไป๋ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “เหล่าไป๋ เจ้ากำลังจะทะลวงขั้น รีบรวบรวมสมาธิแล้วผ่านมันไปให้ได้ ขอเพียงเจ้าผ่านมันไปได้ ระดับพลังของเจ้าก็จะพัฒนาขึ้นหนึ่งขั้น!”

“ตะ แต่ว่าข้าเจ็บเหลือเกิน…เหมือนมีคนถือมีดเฉือนเนื้อข้าอยู่ ถ้าหาก ถ้าหากข้าทนไม่ไหวจะเป็นอย่างไร?” เหล่าไป๋ถาม

เฟิ่งจิ่วแววตาลึกซึ้ง “ทนไม่ไหว ก็ต้องตาย!” สิ้นเสียง เธอเงยหน้ามองท้องฟ้า ข้างบนนั้นพยับเมฆรวมตัวกัน สายฟ้าแวบผ่านกลุ่มเมฆ เสียงฟ้าคำรามดังลงมาจากชั้นเมฆรางๆ

ดูท่า เหล่าไป๋ไม่เพียงจะทะลวงขั้น มันอาจจะกลายพันธุ์ด้วย!

อสูรกลายพันธุ์หาได้ยากมาก อีกทั้งพลังที่ซ่อนอยู่ของอสูรกลายพันธุ์ก็ยังไม่รู้ว่าเป็นอะไร เหล่าไป๋เดิมก็เป็นอสูรกลายพันธุ์ มันจึงมีหัวเป็นมังกรร่างกายเป็นม้า วิ่งได้รวดเร็วปานลมกรด อีกทั้งพละกำลังก็แข็งแกร่ง เพียงแต่การต่อสู้ของมันยังไม่เห็นจุดเด่นและลักษณะพิเศษ หากวันนี้กลายพันธุ์อีกครั้ง เช่นนั้น…

จะกลายเป็นอสูรพลายพันธ์แบบใดกันนะ?

การทะลวงขั้นของอสูรกลายพันธุ์ ยากกว่าสัตว์วิญญาณทั่วไป อีกทั้งยังมีอัตราการตายที่สูงกว่าด้วย

นึกถึงตรงนี้ เฟิ่งจิ่วพ่นลมหายใจ เธอหยิบยาเม็ดหนึ่งออกมาจากห้วงมิติ แล้วดีดไปทางเหล่าไป๋ ขณะเดียวกันก็ตะโกนเรียก “เหล่าไป๋ อ้าปาก!”

เหล่าไป๋ที่กำลังกรีดร้องด้วยความทรมานกำลังค่อยๆ หมดแรงเพราะความเจ็บปวดแสนสาหัส แม้มันจะอยากอดทนผ่านการทะลวงขั้นพลังไปให้ได้เหมือนที่นายท่านของมันบอก แต่มันกลับรู้สึกเหมือนพลังชีวิตของมันกำลังค่อยๆ หายไปแล้ว

เวลานี้ ได้ยินเสียงของนายท่าน มันหันไปมองเธอ ก็เห็นเธอดีดยาเม็ดหนึ่งมาที่ตนเอง มันอ้าปากกินยาเม็ดนั้นลงไปโดยสัญชาตญาณ ครั้นยาเข้าปาก พลังกลิ่นอายวิญญาณเข้มข้นก็กระจายทั่วลำคอ เมื่อฤทธิ์ของยาที่ถูกกลืนลงท้องไปเริ่มสำแดง เรี่ยวแรงที่เดิมทีค่อยๆ หดหายก็เริ่มกลับมาอย่างรวดเร็ว

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฤทธิ์ยา หรือเป็นเพราะตัวเหล่าไป๋มีปัญหาเองอยู่แล้ว ได้ยินเพียงเหล่าไป๋แหงนหน้ากรีดร้อง แรงกดดันและกลิ่นอายพลังวิญญาณขุมหนึ่งระเบิดออกมาข้างนอกราวกับริ้วน้ำ…

“ถอยเร็ว!” เฟิ่งจิ่วถอยหนี ขณะเดียวกันก็หันไปตะโกนบอกพวกหงส์ไฟด้วย

………………………………….

ตอนที่ 1710 ยกระดับเป็นเผ่าพันธุ์มังกร

ในตอนนี้เอง เห็นเพียงเหล่าไป๋ที่เดิมล้มอยู่บนพื้นลุกขึ้นมา ร่างกายที่กระตุกสั่นพลันเปลี่ยนไป ร่างกายม้าที่เคยมีได้หายไปแล้ว กลับกลายเป็นมังกรสีขาว!

ลำตัวมังกรใหญ่จนหนึ่งคนโอบไม่มิด ขนาดยาวประมาณหนึ่งจั้ง เกล็ดทั่วร่างส่องประกายวิบวับ กรงเล็บมังกรทั้งสี่ข้างยิ่งสะท้อนแสงคมปลาบ หัวมังกรที่มีเขาสองข้างเงยขึ้น หนวดสองเส้นสั่นไหวไปตามลมหายใจของมัน ดวงตามังกรเบิกกว้าง คล้ายงุนงง และสงสัย

เฟิ่งจิ่วอึ้ง ยืนมองเหล่าไป๋ที่จู่ๆ ก็กลายเป็นมังกรขาวอย่างอึ้งงัน หากบอกว่าเดิมทีเหล่าไป๋มีร่างกายที่คล้ายมังกรครึ่งหนึ่ง เช่นนั้นตอนนี้ มันก็กลายเป็นมังกรทั้งตัวตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้ว!

หงส์ไฟกับกลืนเมฆาเองก็อึ้งเล็กน้อย มองดูเหล่าไป๋ที่กำลังลอยตัวอยู่กลางอากาศเหมือนกำลังมึนงง มองดูมันเบิกตากว้างจ้องร่างกายและหางมังกรของมัน สัตว์วิญญาณทั้งสองก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี

เหล่าไป๋เป็นม้าตัวหนึ่งไม่ใช่หรือ? อย่างมากก็เป็นม้ากลายพันธุ์กระมัง! แต่เหตุใดจู่ๆ ก็กลายเป็นมังกรไปได้?

เหล่าไป๋ที่หายมึนงงแล้วร้องด้วยความดีใจ “อ๊า! นายท่าน! ข้ากลายพันธุ์อีกแล้ว!” มันกระโดดโลดเต้นอยู่กลางอากาศ ไม่นาน ก็ลอยมาตรงหน้าเฟิ่งจิ่ว ดวงตามังกรอันปูดโปนเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

“นายท่าน ท่านดูข้าตอนนี้สิ ดีกว่าตอนมีร่างกายเป็นม้ามากใช่หรือไม่? รู้สึกเหมือนระดับสูงขึ้นไม่น้อยเลยใช่ไหม? จากม้าก็กลายเป็นมังกรในพริบตาเลยใช่หรือไม่? นายท่าน ท่านว่าตอนนี้ข้านับว่าเป็นเผ่าพันธุ์มังกรหรือไม่?” มันส่ายหางด้วยความดีใจ รู้สึกราวกับตนเองยกระดับหนึ่งขั้นหลังจากเปลี่ยนไปทั้งตัว

เฟิ่งจิ่วกระพริบตา มองดูเหล่าไป๋ตรงหน้า เอื้อมมือลูบเกล็ดสีขาวเงินบนตัวมัน บอกว่า “กลายเป็นมังกรจริงๆ ด้วย?” พูดจบ เธอก็เอื้อมมือไปจับเขาที่อยู่ระหว่างสองเขา ในเมื่อกลายเป็นมังกรแล้ว เหตุใดเขาอันนี้ยังอยู่เล่า?

“ดูเหมือนผลวิญญาณจะเป็นของดีจริงๆ” เฟิ่งจิ่วเอ่ย เธอเผยยิ้ม

ฝูงงูฝูงนั้นคอยเฝ้าไม่ห่าง เธอรู้อยู่แล้วว่าผลไม้ต้นนี้ต้องไม่ธรรมดา ยามนี้เห็นเหล่าไป๋กลายพันธุ์เป็นมังกร ไม่ต้องเดาก็รู้แล้ว ว่าผลไม้นี้ช่วยกระตุ้นพลังแฝง และทำให้สัตว์วิญญาณกลายพันธุ์

หากราชางูในตอนนั้นกินผลวิญญาณนี่ บางที จากงูก็อาจกลายเป็นมังกรก็ได้! จากงูก้าวกระโดดกลายเป็นมังกร ไม่น่าเล่าตอนนั้นราชางูถึงได้ไล่ตามเธอไม่ปล่อย

“ไปกันเถิด! ออกไปกัน!” เธอยิ้มๆ เห็นเหล่าสัตว์คู่พันธสัญญาต่างทะลวงขั้นแล้ว จิตใจก็เบิกบาน ทว่า ในตอนที่เธอกำลังจะพาพวกมันออกไป หางตากลับเหลือบเห็นสีเขียวแวบๆ

“หืม?” เธอยักคิ้ว หันไปมองทางนั้น ทางนั้นเป็นจุดที่ปลูกยาทิพย์ไว้ แต่เมื่อกี้หางตาของเธอเหลือบเห็นเงาร่างสีเขียวแวบผ่านทุ่งยาทิพย์ หากไม่ใช่เจ้าไก่ขนเขียวตัวนั้นจะเป็นอะไรได้อีก?

ช่วงก่อนเกิดเรื่องขึ้นมากมาย จิตใจก็สับสนว้าวุ่น หลังจากโยนเหล่าสัตว์คู่พันธสัญญาให้เข้ามาฝึกฝนในนี้เธอก็ไม่เคยสนใจอีกเลย พวกหงส์ไฟเธอกลับจำได้ ถึงอย่างไรก็มีพันธสัญญาผูกพันอยู่ เพียงขยับจิตก็สัมผัสถึงกันได้แล้ว กลับเป็นเจ้าขนเขียวนี่ เพราะไม่มีพันธสัญญาต่อกัน กอปรกับพักนี้เหมือนมันจะไม่ค่อยโผล่มาให้เห็น เธอจึงลืมมันไปชั่วขณะ

หากเมื่อครู่ไม่ได้เหลือบเห็นเงาร่างสีเขียวในทุ่งยาทิพย์ เธอเกือบลืมไปแล้วว่าเจ้าไก่ขนเขียวก็ตามเธอมาด้วย

“นายท่าน? เป็นอะไรไป?” กลืนเมฆาถาม หันไปมองตาม กลับไม่เห็นอะไรเลย

หงส์ไฟเองก็หันไปมองด้วย ไม่เข้าใจว่านายท่านมองอะไรอยู่ ครึ่งปีมานี้พวกมันเองก็ไม่เห็นเจ้าขนเขียวเลย จึงได้ลืมมันไปด้วยเช่นกัน

………………………………….