เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 1649 พายุลมก่อตัว / ตอนที่ 1650 เกิดจิตสังหาร

ตอนที่ 1649 พายุลมก่อตัว / ตอนที่ 1650 เกิดจิตสังหาร

ตอนที่ 1649 พายุลมก่อตัว

“ต่อไปเจ้าก็จะได้เจอนางเอง อีกอย่างนางก็ใกล้จะกลับมาแล้ว” บิดาของเจ้าหยางพูดยิ้มๆ พลางมองลูกชาย “ตอนนี้ควรฝึกวรยุทธ์อยู่ไม่ใช่หรือ เหตุใดจึงมานี่ได้เล่า?”

“เขาไม่ยอมฝึกวิชาหมัด ข้าจึงพาเขามาขอรับ” เจ้าหยางตอบ แล้วพูดกับพ่อเขาว่า “ท่านพ่อ เราฝึกในลานบ้านที่นี่ก็แล้วกัน! ท่านจะได้แนะนำพวกข้าด้วย”

“ก็ดีเหมือนกัน” พ่อของเจ้าหยางพยักหน้า ถอยออกไประยะหนึ่งเพื่อให้พวกเขาฝึกสิ่งที่เรียนในช่วงนี้ก่อนหนึ่งรอบ ส่วนเขาคอยชี้แนะอยู่ข้างๆ

มองดูเด็กน้อยสองคนทำท่าทางได้เหมือนต้นแบบมาก สองสามีภรรยาจึงอดยิ้มแล้วมองตากันไม่ได้ ไม่เคยนึกว่าพวกเขาจะได้มองดูลูกชายของพวกเขาเติบโตอย่างนี้ด้วย ความสุขเช่นนี้ได้มาไม่ง่ายเลย และยิ่งทำให้พวกเขาหวงแหนมากกว่าเดิม

ยิ่งรู้สึกซาบซึ้งผู้ที่มอบความสุขเช่นนี้ให้พวกเขา ซึ่งก็คือนายท่านของพวกเขา

หลายวันต่อมา ขณะที่วังหลวงถูกปกคลุมไปด้วยผืนฟ้ายามกลางคืน บรรยากาศเงียบสงบ เรือบินสีดำลำใหญ่ราวกับไร้คนโดยสารลอยมาอยู่เหนือน่านฟ้าราชวงศ์เฟิ่งหวง

ท่ามกลางค่ำคืนมืดมิด บรรยากาศเคร่งเครียดถึงเพียงนั้น ไอสังหารอันโหดเหี้ยมกระจายไปทั่วอากาศ แรงกดดันและไอสังหารจากผู้แข็งแกร่ง แทบจะทำให้ผู้อาวุโสของแต่ละตระกูลในเมืองสะท้านไปทั้งใจ สัมผัสได้ถึงอันตรายที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน…

แทบจะในเสี้ยวนาที ผู้อาวุโสของแต่ละตระกูลพุ่งตัวออกมาที่ลานหน้าบ้านโดยมิได้นัดหมาย รวมพลังบินขึ้นกลางอากาศตั้งใจจะดูให้เห็นกับตาว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทว่าขณะที่พวกเขาลอยตัวขึ้น กลับสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอันยิ่งใหญ่ที่กระจายไปทั่วอากาศเหนือราชวัง แรงกดดันและกลิ่นอายนั้นแผ่ปกคลุมลงมา ทำให้พวกเขาลำบากแม้กระทั่งจะหายใจ

“ซี๊ด!”

เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้!

พวกเขาสูดหายใจอย่างตะกตลึง โดยเฉพาะเมื่อพวกเขาเหาะขึ้นมาบนหลังคาแล้วเห็นเรือรบสีดำที่ลอยผ่านราชวงศ์ไป แล้วหยุดจอดอยู่เหนือน่านฟ้านั่นแล้ว ก็ยิ่งรู้สึกหนักอึ้งในใจ

นั่นมันอะไร? เรือบินสีดำขนาดใหญ่ลำนั้นมาจากที่ใด? พวกเขาคิดจะทำอะไร?

หัวใจของเหล่าผู้อาวุโสกระสับกระส่าย พวกเขารีบรวมตัวกันเพื่อปรึกษาหารือ

“จะใช่ศัตรูหรือไม่?”

“แรงกดดันที่ปกคลุมอยู่เหนือน่านฟ้าราชวังแข็งแกร่งเกินแล้ว ไม่ใช่สิ่งที่พวกเราจะเทียบได้ เกรงว่าหากเป็นศัตรูก็คงเป็นศัตรูที่แข็งแกร่งมาก หนำซ้ำยังพุ่งเป้ามาที่คนตระกูลเฟิ่งด้วย”

“หรือจะเป็นศัตรูที่เฟิ่งจิ่วสร้างขึ้นตอนอยู่ข้างนอก?”

“เป็นไปได้มากทีเดียว”

“พวกท่านดูนั่นเร็ว!”

ผู้อาวุโสท่านหนึ่งตะโกน ชี้ไปยังเหนือราชวัง เห็นเพียงราชวังถูกปกคลุมไปด้วยเกราะพลังแข็งแกร่งขุมหนึ่ง ราวกับต้องการกักขังทุกคนไว้ข้างในนั้น รัศมีแสงบนเกราะพลังนั่นส่องประกายแสงสีขาวภายใต้ท้องฟ้ากลางคืน ปลดปล่อยกลิ่นอายอันแข็งแกร่ง แบ่งแยกราชวังออกจากโลกภายนอกอย่างสิ้นเชิง

อีกทั้งในนาทีนี้ ยังมีผู้บำเพ็ญตนกระโดดลงมาจากเรือบินสีดำคนแล้วคนเล่า แม้จะอยู่ไกล แต่ในตอนนี้พวกเขาราวกับสัมผัสได้ถึงแรงกดดันแข็งแกร่งและไอสังหารอันโหดเหี้ยมจากคนพวกนั้นได้ หัวใจพลันสั่นสะท้าน สูดหายใจเสียงดัง

“เฮือก!”

“นะ นี่คิดจะฆ่าล้างโคตรคนตระกูลเฟิ่งหรือ? นี่คิดจะกวาดล้างราชวงศ์เฟิ่งหวงงั้นหรือ?” ผู้อาวุโสเกิ่งที่อยู่ท่ามกลางเหล่าผู้อาวุโสตระกูลต่างๆ สูดหายใจ นึกถึงครอบครัวของท่านอาวุโสเฟิ่ง ก็อดไม่ได้ที่จะรวมพลังเหาะขึ้น แล้วมุ่งหน้าไปทางราชวัง

เขาไม่อาจนิ่งดูดายโดยไม่ลงมือทำอะไรได้ แม้พลังของเขาจะไม่เพียงพอ แต่ตอนนี้เขาก็อยากลองสักตั้ง!

………………………………….

ตอนที่ 1650 เกิดจิตสังหาร

“ตาเฒ่าเกิ่งคิดจะทำอะไรกัน? เขาไม่รักชีวิตแล้วหรือ?”

คนอื่นอุทานด้วยความตกใจ แต่กลับไม่กล้ามุ่งหน้าไปยังราชวังตามเขาไป แม้พวกเขาจะมีบุญคุณกับตระกูลเฟิ่งอยู่บ้าง แต่ดูจากสถานการณ์แล้วไม่สู้ดีนัก หากบุ่มบ่ามยื่นมือเข้าไปช่วย เกรงว่าจะชักนำภัยมาสู่ตระกูลของพวกเขา

ไม่ใช่ว่าพวกเขาเลือดเย็นไร้ความปรานี แต่พลังของพวกเขามีจำกัด รู้ทั้งรู้ว่าตนเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคนพวกนั้น แล้วจะกล้ายื่นมือเข้าไปยุ่งได้อย่างไร?

“พวกเราจะดูอยู่อย่างนี้หรือ?” ผู้อาวุโสคนหนึ่งพึมพำด้วยสีหน้าสับสน

“ไม่เช่นนั้นจะทำอะไรได้อีก? ดูก็รู้ว่าคนพวกนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเรา”

อีกคนกล่าวอย่างจนใจ “หากพวกเราช่วยได้ก็เป็นอีกเรื่อง แต่ผู้มาแข็งแกร่งเกินไป หนำซ้ำพลังของผู้บำเพ็ญตนพวกนั้นก็ไม่ธรรมดา เกรงว่าถึงพวกเรายกทั้งตระกูลไปสู้ด้วยก็ยังไม่ชนะพวกเขา ถึงอย่างไรพลังของพวกเราก็มีจำกัด”

“พวกท่านดูตรงรอบข้างนั่น พวกนั้นคือองครักษ์ประจำจวนเฟิ่ง” หนึ่งในนั้นชี้ไปยังอีกทาง เหล่าองครักษ์ประจำตระกูลเฟิ่งกำลังออกจากจวนเฟิ่งและมุ่งหน้าไปยังราชวัง

“ไม่มีประโยชน์ ดูจากเขตอาคมนั่นก็รู้แล้วว่าผู้มาไม่ธรรมดา องครักษ์ประจำตระกูลเฟิ่งเข้าไปไม่ได้หรอก แม้เข้าไปได้ ก็ทำได้เพียงเสียสละชีวิตอย่างเปล่าประโยชน์” ผู้อาวุโสคนหนึ่งถอนหายใจ มองราชวังที่ถูกขังอยู่ในเขตอาคม เขารู้ดี คนในตระกูลเฟิ่งคงต้องประสบเคราะห์กรรมอย่างไม่อาจเลี่ยงได้เสียแล้ว

ผู้อาวุโสอีกคนกลับบอกว่า “แต่นอกจากเฟิ่งจิ่วจะไม่อยู่แล้ว ช่วงก่อนเหมือนว่าเฟิ่งเซียวก็ออกจากวังไปด้วยเช่นกัน ตอนนี้ในวังน่าจะมีแค่ผู้เฒ่าเฟิ่งกับภรรยาของเขา แล้วก็เฟิ่งเย่ลูกชายของพวกเขา”

ได้ยินอย่างนั้น คนอื่นๆ ต่างพากันเงียบ ใช่แล้ว แม้จะมีแค่พวกเขาอยู่สามคน แต่เกรงว่าสามคนนี้คงจะไม่รอดเสียแล้ว นอกจากนี้ องครักษ์ประจำราชวัง รวมถึงองครักษ์ประจำจวนเฟิ่ง ก็เกรงว่าจะ…

ในอีกด้าน ผู้อาวุโสเกิ่งผู้นั้นเหาะเข้าไปตรงหน้าประตูราชวัง ขณะคิดจะทำลายเขตอาคมแล้วบุกเข้าไป กลับถูกดีดออกมาอย่างแรง ตอนที่เขากำลังร้อนใจดั่งไฟสุมอก ก็เห็นเฟิ่งซานหยวนกำลังถูกผู้บำเพ็ญตนหลายคนรุมโจมตีอยู่กลางอากาศ เห็นเขาสวมใส่เพียงเสื้อตัวใน บนเนื้อตัวเปื้อนเลือด แม้จะร้อนใจแต่ขณะเดียวก็ค่อยๆ ใจเย็นลง

เข้าไปก็เกรงว่าจะช่วยผู้เฒ่าเฟิ่งไม่ได้เสียแล้ว เป้าหมายของคนพวกนั้นคือตระกูลเฟิ่ง ผู้เฒ่าเฟิ่งกับภรรยาของเขาเกรงว่าจะรอดยาก แต่เฟิ่งเย่ลูกชายของพวกเขา อย่างไรก็ต้องช่วยออกมาให้ได้!

เพียงแต่ เขาจะเข้าไปได้อย่างไร? ราชวังมีเส้นทางลับหรือไม่เขาก็ยังไม่รู้ แล้วเขาจะเข้าไปช่วยลูกชายของผู้เฒ่าเฟิ่งได้เช่นไร?

เสียงที่ดังข้างหูมีเพียงเสียงกรีดร้องโหยหวนและเสียงเหล็กกระทบกัน ราชวังที่อยู่แค่ตรงหน้าแท้ๆ แต่กลับถูกเขตอาคมกั้นขวางจนไม่อาจเข้าไปได้ ได้ยินเพียงเสียงสู้รบกันที่ดังออกมาจากข้างใน เสียงกรีดร้องโหยหวนเหล่านั้น เสียงดาบกระบี่กระทบกันเหล่านั้น บีบรัดหัวใจเขาเหลือเกิน

องครักษ์ประจำตระกูลเฟิ่ง! พวกองครักษ์ประจำตระกูลเฟิ่ง! พวกเขาต้องรู้แน่ๆ!

ขณะเดียวกัน พวกองครักษ์ประจำตระกูลเฟิ่งมาถึงหน้าประตูวังก็พบว่ามีเขตอาคมที่ไม่อาจทำลายเข้าไปได้ พวกเขารีบร่นถอย ผู้นำแปดคนมองดูการเข่นฆ่าและฟังเสียงกรีดร้องจากข้างใน ได้แต่สะท้านไปทั้งใจ

เป้าหมายของคนพวกเขานั้นคือตระกูลเฟิ่ง!

ดูจากสถานการณ์ตอนนี้คนพวกนั้นต้องการฆ่าล้างตระกูลเฟิ่ง!

ใครกันแน่! ใครกันที่บังอาจขนาดนี้? กลุ่มอำนาจจากแคว้นรอบข้างงั้นหรือ? เป็นไปไม่ได้! คนพวกนั้นผูกมิตรกับราชวงศ์เฟิ่งหวงแล้ว ไม่มีทางฉวยโอกาสลงมือ หรือว่าเป็นคนจากแปดจักรวรรดิใหญ่? หรือว่าเป็นศัตรูที่นายท่านสร้างขึ้นตอนอยู่ข้างนอก?

ไม่ว่าอย่างไร พวกเขาก็ไม่อาจทนดูครอบครัวของนายท่านถูกสังหารไปต่อหน้าต่อตาเช่นนี้ได้!

………………………………….