หวานรักจับหัวใจท่านประธาน - ตอนที่ 991 ทั้งหวานทั้งฝาด / ตอนที่ 992 รางวัล!
ตอนที่ 991 ทั้งหวานทั้งฝาด
ทั้งสองไม่ได้รีบร้อนออกจากสตูดิโอถ่ายภาพแต่งงาน
แต่หวงแหนช่วงเวลาที่จะได้อยู่ด้วยกันที่หายากแบบนี้ พวกเขาดูรูปถ่ายของตัวเองอย่างเงียบๆ จนกระทั่งช่างภาพก๊อปปี้ฟิล์มที่ยังไม่ได้ล้างออกมาให้
“ประธานถัง นี่เป็นฟิล์มที่ยังไม่ได้แก้ ก๊อปปี้ออกมาหมดแล้วค่ะ”
ช่างภาพของสตูดิโอหยิบแฟลชไดรฟ์ออกมาแล้วยื่นให้ถังหยวนซือ
“ส่วนภาพอื่นรอล้างเสร็จแล้ว ทางเราจะให้คนไปส่งที่คฤหาสน์ตระกูลถังนะคะ”
เมื่อได้ยินดังนั้น ถังหยวนซือก็ไม่ได้พูดอะไร รับแฟลชไดรฟ์มาแล้วยื่นให้ซั่งซิน จากนั้นก็จูงมือเธอออกไป
อันที่จริงถ้าไม่มีแฟลชไดรฟ์ ซั่งซินก็ได้ก๊อปปี้ลงในโทรศัพท์มือถือของเธอไปแล้วบางส่วน
ตามกฎของสตูดิโอถ่ายภาพ จะไม่ให้ลูกค้าก๊อปปี้ฟิล์มที่ยังไม่ได้ล้างออกไปโดยที่ยังไม่ได้ทำการประมวลภาพ
แต่เนื่องจากมีถังหยวนซืออยู่ด้วย ถ้าซั่งซินต้องการจะรื้อสตูดิโอถ่ายภาพแต่งงานก็ไม่มีใครกล้าคัดค้าน นับประสาอะไรกับแค่จะก๊อปปี้รูปของตัวเอง
พอขึ้นมาบนรถ
คนที่เดิมทีควรจะนั่งข้างถังหยวนซือและคอยถามสารทุกข์สุกดิบ ขณะนี้กลับนั่งอยู่ในที่ของตัวเอง
ดวงตาใสแจ๋วจับจ้องไปที่หน้าจอมือถือของตัวเอง
เพิ่งดูเสร็จได้ไม่นานก็ดูซ้ำอีกรอบ
“เมื่อก่อนฉันมักจะคิดอยู่เสมอว่าคุณเป็นอัมพาตที่หน้า ถ่ายรูปออกมาจะต้องไม่สวยแน่ๆ ตอนนี้เพิ่งจะมาค้นพบว่าคุณเป็นคนถ่ายรูปขึ้นกล้องสุดๆ” ซั่งซินยกโทรศัพท์แล้วพิงอยู่ข้างๆเขา
เธอนำภาพที่อยู่ในมือมาเทียบกับหน้าจริงของเขา
ยิ่งดูก็ยิ่งรู้สึกไม่ยุติธรรม
“ต้องเป็นเพราะช่างภาพเป็นผู้หญิงแน่ๆ เธอถึงได้ถ่ายคุณดูดีกว่าฉันตั้งเยอะ ทำไมวันนี้คนที่ขึ้นกล้องอย่างฉันถึงถ่ายออกมาไม่สวยเหมือนปกตินะ…”
ถังหยวนซือยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์ของเธอใส่กระเป๋าเสื้อ
เลิกคิ้วอย่างไม่สบอารมณ์ “ตัวจริงก็อยู่นี่ เธอยังดูไม่พออีกเหรอ? ดูรูปอีกทำไม?”
“นั่นมันไม่เหมือนกันนี่นา นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันถ่ายรูปแต่งงาน แน่นอนว่าต้องดูให้ดี!” ซั่งซินพูดขณะที่ก้มเอวไปคว้าโทรศัพท์ในกระเป๋าเสื้อของเขา
ตอนที่กำลังจะขยับ ถังหยวนซือก็จับมือเธอไว้
ทำหน้าเข้มพร้อมกับกัดฟันพูดด้วยความหงุดหงิด
“หรือรูปแต่งงานเขาถ่ายกันสองครั้ง? เธอยังอยากจะถ่ายกับใครอีก?”
ถ้อยคำหึงหวงโพล่งออกมาจากปากถังหยวนซือ
พอพูดเสร็จ เขาก็นิ่งไป
เงียบราวกับนึกอะไรขึ้นได้
เขาเหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว
แล้วเธอก็ยังเด็กมากด้วย
ถึงเธอจะไม่ยอมทิ้งลูก แต่เขาก็หวังว่าเธอจะได้พบผู้ชายที่รักและดูแลเธอได้ในอนาคต…
แม้จะไม่พอใจ แต่เมื่อเทียบกับความสุขของเธอแล้ว ความไม่พอใจของเขานั้นยังถือว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย
ซินเอ๋อร์ของเขาสมควรได้รับสิ่งที่ดีที่สุดในโลก
ความสุขที่เขาให้ไม่ได้ ควรมีใครสักคนที่ให้เธอ
สีหน้าถังหยวนซือซีดลงเล็กน้อย
“พี่เสี่ยวซือ…”
“ฉันไม่เป็นไร อาจจะเป็นเพราะวันนี้ถ่ายรูปแต่งงานเหนื่อยไปหน่อยน่ะ ฉันของีบสักเดี๋ยว ถ้าถึงแล้วเธอค่อยเรียกแล้วกัน ดีไหม?” พอถังหยวนซือพูดจบก็ไม่ให้เธอมีโอกาสได้สงสัย แสร้งทำเป็นเหนื่อยแล้วหลับตาพักผ่อน
เธอพึมพำอยู่ข้างหูอย่างเงียบๆ
“ฉันแค่พูดไปอย่างงั้นเอง ไม่ได้มีอะไรสักหน่อย ฉันไม่อยากเป็นเจ้าสาวของใครทั้งนั้นนอกจากพี่เสี่ยวซือคนเดียว”
“……”
ถังหยวนซือหลับตาแน่น แต่ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว
คำพูดของเธอดูจะแทงใจเขาราวกับเข็มเล็กๆ ที่แหลมคม
ทั้งหวานทั้งฝาด
เหมือนลูกพลัมสด
รสชาติไม่ได้ดีที่สุด แต่กลับทำให้คนวางมือไม่ลง
ซินเอ๋อร์ ซินเอ๋อร์เด็กโง่ของเขา
ถ้าเขาสามารถปกป้องเธอได้ตลอดไป มันจะดีสักแค่ไหน…
ถังหยวนซือฟังเสียงพึมพำของเธอโดยที่ไม่ได้หลับไปตลอดทาง
ในทางตรงกันข้าม ซั่งซินที่กำลังท้องกลับเหนื่อยง่าย ทันทีที่เงียบลง เธอก็พิงไหล่เขาแล้วผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็ว
ตอนที่ 992 รางวัล!
เมื่อได้ยินเสียงลมหายใจสม่ำเสมอลอยมาที่ริมหู ถังหยวนซือก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้น
มองไปที่เธอ
ซั่งซินหลับไปแล้ว
เอนศีรษะมาหาเขาโดยไม่รู้ตัว หน้าวางบนไหล่ของเขา พอหลับแบบนี้แล้วดูน่ารักมาก
ผมยาวสยายลงมาคลุมใบหน้าเธอ
มีบางเส้นที่ปลิวอยู่บนจมูกของเธอ ทำให้คันนิดๆ เธอจึงเอาแต่บุ้ยปาก
สายตาถังหยวนซือเปลี่ยนเป็นอ่อนโยน
เขาเอื้อมมือไปรวบผมให้เธอ…
จากนั้นก็รวบตัวเธอมากอดเพื่อให้เธอหลับสบายกว่าเดิม
เหมือนเป็นสัญชาตญาณ
รถเพิ่งจะมาถึงคฤหาสน์ตระกูลถังได้ไม่นาน ซั่งซินก็ตื่น
เธอหาวได้สักพักก็ทำหน้ามึนๆ “ถึงบ้านแล้วเหรอ?”
“อือ หิวหรือยัง?” ถังหยวนซือก้มหน้าถามเมื่อได้ยินเสียงท้องเธอร้อง
ซั่งซิน “หิวอยู่หน่อยๆ ตอนเที่ยงถ่ายรูปเพลินไปหน่อยก็เลยไม่ได้กินอะไรมาก ตอนนี้หิวจนท้องร้องไปหมดแล้ว ถ้าถึงบ้านแล้วมีของอร่อยๆอยู่เต็มโต๊ะ คงจะมีความสุขน่าดู!”
ถังหยวนซือยิ้มเบาๆ พลางยื่นนิ้วแตะจมูกเธอ “ยากตรงไหน? พ่อบ้านกำลังรอเธอกลับไปกินข้าวอยู่แน่ะ”
ซั่งซินผงะ
กะพริบตาด้วยความแปลกใจ
ผู้ช่วยที่กำลังขับรถจึงอธิบายให้เธอฟัง “ประธานถังรู้ว่าตอนเที่ยงคุณซั่งซินไม่ได้ทานอะไรมาก พอตื่นมาอีกทีจะต้องหิวแน่ๆ ตอนที่อยู่ระหว่างทาง เขาก็เลยโทรให้พ่อบ้านเตรียมอาหารเย็นไว้ล่วงหน้าแล้วครับ”
เมื่อได้ยินดังนั้น ซั่งซินที่กะพริบตาปริบๆ ก็จูบไปที่มุมปากถังหยวนซือทันที
“รางวัล!”
“……”
สายตาถังหยวนซือเป็นประกายลึกซึ้ง
ขณะกำลังจะจูบเธอกลับ ซั่งซินก็ชี้ไปที่หน้าประตูคฤหาสน์ตระกูลถังด้วยความตื่นเต้น “นั่นเสี่ยวมู่มู่กับคุณชายหานใช่ไหม? ฉันคงไม่ได้หิวจนเพ้อไปหรอกนะ!”
ถังหยวนซือมองไปตามนิ้วที่เธอชี้
หน้าประตูคฤหาสน์ตระกูลถังมีคนสองคนที่มาถึงก่อนพวกเขาจริงๆด้วย
เป็นอวี๋เยว่หานกับเหนียนเสี่ยวมู่
พวกเขาน่าจะเพิ่งลงจากรถ ขณะกำลังจะเข้าคฤหาสน์ก็บังเอิญเจอถังหยวนซือและซั่งซินที่เพิ่งกลับมาถึงพอดี
ทั้งสี่คนเจอกันที่หน้าประตู
“เสี่ยวมู่มู่!”
ทันทีที่รถจอดสนิท ซั่งซินก็รีบเปิดประตูแล้ววิ่งออกไป
เนื่องจากเธอกำลังท้อง ถังหยวนซือจึงรีบสาวเท้าเดินตามเธอไปด้วยความเป็นห่วง
แม้อากาศจะอบอุ่น
แต่ข้างนอกก็เต็มไปด้วยฝุ่นละออง ถังหยวนซือดึงซั่งซินมาแล้วบอกให้เข้าไปคุยกันข้างใน
“พวกเธอกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่? ทำไมไม่บอกกันสักคำ เมื่อกี้ตอนที่เห็นพวกเธอยืนอยู่หน้าประตู ฉันยังคิดว่าตัวเองตาฝาดไปแล้วเสียอีก” ซั่งซินลากเหนียนเสี่ยวมู่เข้าไปในห้องอาหารโดยทิ้งผู้ชายอยู่ด้วยกันสองคน
เธอกำลังท้องอยู่จึงไม่กล้าปล่อยให้ตัวเองหิว
เหนียนเสี่ยวมู่ก็กำลังหิวอยู่พอดี
ดังนั้นสาวๆจึงตีตัวออกมา
ทิ้งผู้ชายทั้งสองไว้แล้วไปกินข้าวกันก่อน
ที่คฤหาสน์ตระกูลถังมีทั้งคนท้องและคนป่วย
พ่อบ้านจึงเตรียมอาหารบำรุงที่พิถีพิถันในการปรุงและมีรสอ่อนๆ
เหนียนเสี่ยวมู่ทานไปไม่กี่คำก็วางตะเกียบ เมื่อเห็นว่าในห้องอาหารมีแต่พวกเธอสองคน จึงอดไม่ได้ที่จะกระซิบถาม
“เกิดอะไรขึ้น? ถังหยวนซือโวยวายจะออกโรงพยาบาลให้ได้เลยเหรอ? ทำไมเธอถึงไม่ห้าม?”
เธอถามไปหลายคำถามเพียงอึดใจเดียว
ซั่งซินนิ่งไปสักพัก
จากนั้นก็กลืนเนื้อลงไปแล้วยิ้ม “คราวนี้ไม่ได้เป็นเพราะเขาหรอก ฉันเป็นคนให้เขาออกโรงพยาบาลเอง”
“…” เหนียนเสี่ยวมู่อึ้ง
ซั่งซินซดน้ำแกงไปสองคำแล้วทำใจให้สงบ
เธอรู้ว่าเหนียนเสี่ยวมู่เป็นห่วงเธอ ดังนั้นเธอจึงไม่ได้ปิดบัง
“คุณหมอบอกให้ฉันถามเขาว่ายังมีอะไรที่อยากทำอีกไหม และพยายามอยู่เคียงข้างเขา เพราะเขาอาจจะเหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว”
YOU MAY ALSO LIKE
