ยัยเฉิ่มแสนเชยมัดใจนายหล่อร้าย - ตอนที่ 47

หรือว่าฉันจะคิดไปเองเจสันจะมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง เมื่อคิดได้ดังนั้นฉันก็เลิกมองหาที่มาของเสียงแต่ก็ยังตั้งใจฟังเพลงอยู่ แกว่งชิงช้าไปมาตามจังหวะเบาๆ

ฉันที่หลายคนบอกดูเข้มแข็ง

ฉันไม่มีแรงขัดใจเธอสักที

คงเพราะหัวใจที่เธอมี

ดีกว่าคนไหนไหน

ต่อไปนี้ นี่คือคนของเธอ

จากนี้ ถ้ามีอะไรโหดร้ายกระเทือนถึงจิตใจ

ขอเพียงแค่เธอบอก เพียงเธอกอดฉัน

พอเพลงร้องมาถึงท่อนนี้เหมือนกับว่าเสียงคนร้องจะมาดังอยู่ใกล้ๆ ฉัน

“อุ้ย” ฉันสะดุ้งตกใจเล็กน้อยเมื่อมีอ้อมกอดอุ่นๆ มากอดที่ด้านหลัง ฉันกำลังจะต่อต้าน แต่พอหันหน้าไปแค่นั้นแหละ

“พี่เจ” ฉันครางออกมาเบาๆ เมื่อเห็นคนที่กอดตัวเองอยู่ สมองอื้อตาลายไปหมดเสียงร้องที่อยู่ตรงใบหูของฉันมันทำให้ฉันไม่ได้ยินเสียงรอบข้างเลยนอกจากเสียงของเขา

สัญญา ถ้าฉันยังมีลมหายใจ

ฉันจะไม่ยอม ให้ใครมาทำน้ำตาเธอรินหลั่งไหล

ฉันสัญญา ว่าฉันจะไม่ไปไกลไกลที่ไหน

ฉันจะรักเธอ รักเธอคนเดียว

เรื่อยไปจนวันสุดท้าย ด้วยหัวใจ

เจสันเดินอ้อมมาด้านหน้าฉัน และนั่งคุกเข่าลงจับมือฉันพร้อมจ้องมองใบหน้าของฉัน พร้อมกับร้องเพลงไปด้วยเขาจับมือฉันไปวางไว้ที่แก้มของเขา น้ำตาฉันก็เริ่มคลอออกมาที่หางตา เขาทำแบบนี้กับฉันรอบที่สองแล้วนะ

ต่อไปนี้ นี่คือคนของเธอ

จากนี้ ถ้ามีอะไรโหดร้ายกระเทือนถึงจิตใจ

ขอเพียงแค่เธอบอก เพียงเธอกอดฉัน

สัญญา ถ้าฉันยังมีลมหายใจ

ฉันจะไม่ยอม ให้ใครมาทำน้ำตาเธอรินหลั่งไหล

ฉันสัญญา ว่าฉันจะไม่ไปไกลไกลที่ไหน

ฉันจะรักเธอ รักเธอคนเดียว

เรื่อยไปจนวันสุดท้าย ด้วยหัวใจ

ตอนนี้ฉันเอามือปิดปากเพราะกำลังร้องไห้ เขาทำให้ฉันร้องไห้กับเรื่องอะไรแบบนี้อีกแล้ว ฉันพยายามมองหน้าเขาให้ชัดๆ แต่ก็ไม่ชัดเพราะน้ำตาที่มันเอ่อล้นออกมาบดบังหมด เขายื่นมือมาเพื่อเช็ดน้ำตาให้กับฉัน นี่เขามาอยู่ตรงหน้าฉันตัวเป็นๆ แล้วใช่ไหม เขาเช็ดน้ำตาให้ฉันได้จริงๆ แล้วใช่ไหม เราจับมือกันได้แล้วจริงๆ สัมผัสที่ฉันโหยหามาตลอดสองปีตอนนี้มาอยู่ตรงหน้าฉันแล้ว ฉันไม่ได้สัมผัสแค่หน้าจอโทรศัพท์อีกต่อไปแล้ว

ฉันสัญญา ฉันจะรักเธอ รักเธอคนเดียว

เรื่อยไปจนวันสุดท้าย ด้วยหัวใจ

จนเขาร้องมาถึงท่อนสุดท้าย เจสันก็คว้าตัวฉันเข้าไปกอด ฉันก็กอดตอบเขา ความดีใจทำให้ฉันร้องไห้หนักขึ้น เรากอดกันจนเขาร้องเพลงจบ ก็มีคนมากมายเดินออกมาจากมุมมืดแสงไฟก็สว่างขึ้น มีกลีบกุหลาบโรยลงมาที่เราสองคนที่กอดกันอยู่ ฉันก็ละตัวออกจากอ้อมกอดของเขาแต่ยังไม่ได้พูดอะไร พอเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นทุกคนยืนอยู่รอบๆ ตัวเรา ทุกคนที่ว่าคือ พี่มาร์ค พี่บีม น้องหนูดี พี่เจนี่ ชาลีและแฟนหนุ่ม มีชาวต่างชาติและแขกในงานวันนี้อยู่ด้วย พวกเขามาอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่

เจสันเองก็ยังไม่พูดอะไรหลังจากร้องเพลงจบ เขายกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้ฉันด้วยสัมผัสที่แผ่วเบาพร้อมกับก้มลงมาจูบซับน้ำตาที่เปลือกตาให้กับฉัน ฉันหลับตาลงรับสัมผัสนั้น

“แต่งงานกับพี่นะครับ” คำแรกที่เขาพูดออกมา เป็นคำที่ทำให้ฉันอ้าปากค้างได้เลย

“พี่เจ” ฉันพูดอะไรไม่ออก ได้แต่เรียกชื่อเขาเบาๆ มันตื้นตันไปหมด มันมีทั้งความดีใจ ความคิดถึง โหยหา

“ว่าไงครับ น้ำจะแต่งงานกับพี่รึเปล่า” เขายังคงเร่งรัดฉัน จะไม่ให้ฉันได้เปิดโอกาสถามเลยใช่ไหมว่าเขาเป็นยังไงบ้าง

“แต่งเลยๆ ๆ ๆ ๆ เสียงตะโกนของคนรอบข้างดังขึ้นเมื่อฉันยังเงียบอยู่ ก็คนมันยังตกใจไม่หายนี่นา

“ขอแต่งงานไม่มีแหวนเหรอคะ” ฉันถามเขา

“แหวนพี่ก็อยู่กับน้ำไงครับ” ใช่ แหวนเขาให้ฉันมาแล้วตอนรับปริญญาเขาบอกให้ฉันเก็บไว้เขาจะกลับมาสวมให้ฉันเอง ฉันยกมือขึ้นจับลำคอของตัวเองที่มีแหวนร้อยอยู่กับสร้อยที่ฉันร้อยมันไว้ตั้งแต่วันที่เขาให้และใส่ติดตัวไว้ตลอดเวลา ก็จัดการปลดมันออกมาแล้วยื่นให้กับเจสัน

“นี่คะ”

“ตกลงแล้วใช่ไหม งั้นพี่สวมล่ะนะ” เขาไม่เปิดโอกาสให้ฉันได้พูด จัดการสวมแหวนให้ฉันทันทีที่ตัวเองพูดเสร็จแล้วแบบนี้จะถามฉันทำไม ฉันได้แต่ยิ้มกับสิ่งที่เขาทำ

“ขี้โกง น้ำยังไม่ตอบตกลงเลยนะ” ฉันเลยแกล้งพูดไปแบบนั้น

“อ้าว ก็เห็นยื่นแหวนมาให้นึกว่าตกลงแล้วหนิ ไม่รู้แหละยังไงก็ถือว่าตกลงแล้ว พี่สวมแหวนให้เราแล้วห้ามถอดนะ” เขาทำหน้างอนๆ เมื่อเห็นฉันพูดแบบนั้น

“ขี้โกงจริงๆ” ฉันยังไม่ยอมรับอยากจะแกล้งเขาซะหน่อย ที่เขาแกล้งให้ฉันคิดถึงแล้วกลับมาโดยไม่บอก

“น้ำอ่ะ ตกลง นะๆ นะ ๆ ที่รัก” เขาทำสายตาอ้อนวอนมาให้ฉัน พร้อมกับจับมือฉันไปวางไว้ที่แก้มแล้วถูไถไปมา ฉันได้แต่ยิ้มกับท่าทางแบบนั้นไม่อายรึไงคนดูเยอะแยะ เขาไม่อายแต่ฉันเริ่มจะอายแล้วนะเมื่อหันไปมองคนรอบข้าง

“เอ่อ โอเคค่ะ ตกลง พี่เจลุกขึ้นมาได้แล้วค่ะ” ฉันบอกตกลงออกไป ไม่ต้องลงก็บ้าแล้วรักขนาดนี้

“เฮ แปะๆ ๆ ๆ” เสียงเฮก็ดังขึ้นพร้อมเสียงปรบมือของคนรอบข้างที่แสดงความยินดีกับเราสองคน

“ขอบคุณนะครับ ขอบคุณจริงๆ คิดถึงมากรู้ไหม” เจสันพูดพร้อมกับเข้ามาสวมกอดฉันโดยที่ยังไม่ลุกขึ้นจากการคุกเข่าส่วนฉันก็ยังนั่งอยู่ตรงชิงช้าเหมือนเดิม

“น้ำสิคะต้องขอบคุณพี่เจ ที่รักผู้หญิงคนนี้” ฉันพูดออกไปจากใจจริง

“ครับ พี่ก็ขอบคุณน้ำที่รักและรอพี่”

“เอาละๆ ไอ้เจหยุดโหมดซึ้งได้แล้ว ค่อยกลับไปคิดถึงกันต่อที่ห้อง ถึงเวลาแนะนำน้องสะใภ้ให้รู้จักมัมกับแด๊ดได้แล้ว” เสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น

“ไอ้นี่ คนกำลังกอดเมียให้หายคิดถึงขัดจังหวะจริง” เจสันพูดพร้อมกับละอ้อมกอดออกจากฉันแล้วลุกขึ้นเขาก็ฉุดให้ฉันลุกขึ้นด้วย

“พี่เจ” ฉันเอ็ดเขาเมื่อพูดจาไม่รื่นหู ยิ่งรู้ว่าตรงนี้มีพ่อกับแม่เขาอยู่ด้วยยิ่งไม่ควรพูดแบบนั้น

“ขอโทษครับ ลืมตัวไปหน่อย” เขาหันมาขอโทษฉัน

“น้ำครับ นี่มัมพี่ชื่อแพรไหม มัมพี่เป็นคนไทยคงจะเคยเห็นหน้ากันแล้วตอนคุยวิดีโอคอลด้วยกันตอนนั้น แต่ก็ยังไม่ได้แนะนำชื่อ ส่วนนี่แด๊ดโจเชฟ และคนนี้พี่ชายคนโตของพี่ชื่อเจมส์ และอีกคนชื่อจิมมี่” เจสันแนะนำให้ฉันให้รู้จักครอบครัวของเขารวดเดียวจบ ฉันก็มองแต่ละคนที่เขาแนะนำไปด้วย ทุกคนก็ยิ้มรับให้ฉันด้วยความใจดี