[นิยายแปล] Game of the World Tree - ตอนที่ 204 ซุปเปอร์จีกัง
หลังจากฉากคัตซีนจบลง จีตง หรือในเกมตอนนี้คือ ซุปเปอร์จีกัง ก็ก้าวเข้าสู่ขั้นตอนสำคัญของเกม
กรุณาเลือกอาชีพค่ะ
อ้อ ไม่ได้เจอเค้าตัวจริงหรอกนะคะ นั่นเป็นร่างก็อปปี้ไว้มอบอาชีพ XD
เมื่อเขาพบกับ อีฟ อีกดราซิล เทพธิดาและนางเอกของเกมเป็นครั้งแรก ความงดงามที่สมจริงราวกับมีชีวิตทำให้เขาตะลึง ภาพที่ปรากฏนั้นแตกต่างจากในวิดีโอที่เคยดูบนเว็บไซต์มากนัก ด้วยความสมจริงของกราฟิกและการแสดงผลราวกับเป็นของจริง เทพธิดาดูศักดิ์สิทธิ์และเปล่งประกายจนยากจะละสายตา
น้ำเสียงของเธอชวนให้อบอุ่นใจ ฟังแล้วรู้สึกเหมือนกำลังพูดคุยกับผู้ใกล้ชิด แต่แฝงด้วยอำนาจและความสง่างามในเวลาเดียวกัน จีตงเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไม เทพธิดา ถึงเป็นตัวละครยอดนิยมของเกม
เจ๋งใช่ไหมคะ?
ฉากนี้น่ะเค้าจ่ายไปหลายแต้มเลยน้า~
เขามองโมเดลเทพธิดาด้วยความสนใจ พร้อมทั้งถ่ายภาพหน้าจอเก็บไว้หลายภาพ ก่อนจะโพสต์ลงโซเชียลมีเดียเพื่ออวดเพื่อน ๆ อย่างไม่ลังเล
เมื่อถึงเวลาตัดสินใจเลือกอาชีพ จีตงเลือกสายพลัง ซึ่งเป็นหนึ่งในสายที่เข้าถึงง่ายที่สุดในเกม ตามคำแนะนำในคู่มือเกม
สายพลังมีข้อได้เปรียบสำคัญคืออุปกรณ์เริ่มต้นที่หาซื้อได้ง่าย โดยเฉพาะอุปกรณ์ของออร์คที่ถูกดัดแปลงและจำหน่ายในราคาย่อมเยา เหมาะสำหรับผู้เล่นใหม่ที่ต้องการเริ่มต้นอย่างราบรื่น
หลังจากเลือกสายพลังเสร็จ เทพธิดาได้มอบทักษะสุ่มสองอย่าง ให้เขาเป็นรางวัล และพาเขาเข้าสู่โลกของ The Kingdom of Elves อย่างเป็นทางการ
ทันทีที่เข้าสู่เกม ความรู้สึกวิงเวียนเล็กน้อยพลันเกิดขึ้น สมองของเขาถูกกระตุ้นอย่างแผ่วเบา
แต่ไม่นานนัก ประสาทสัมผัสทั้งห้าของเขาก็ค่อย ๆ ชัดเจนขึ้น จีตงรู้สึกถึงลมอ่อน ๆ และอากาศบริสุทธิ์ที่ทำให้เขาหายใจลึกโดยไม่รู้ตัว
เมื่อเขาลืมตาขึ้น ภาพตรงหน้าทำให้เขาแทบหยุดหายใจ
ลานกว้างแห่งเมืองผู้ถูกเลือกปรากฏขึ้นเบื้องหน้า ผู้เล่นจำนวนมากอยู่รอบตัวเขา แสงระยิบระยับจากการมาถึงของผู้เล่นใหม่ยังคงปรากฏขึ้นอย่างต่อเนื่อง
ส่วนใหญ่เป็นผู้เล่นใหม่จากการทดสอบครั้งที่สามเช่นเขา ผู้ใส่เสื้อคลุมป่านหรือเกราะไม้ธรรมดา ๆ พร้อมถืออาวุธไม้เรียบง่าย เช่น คทาไม้หรือดาบไม้
แต่ท่ามกลางฝูงชนเหล่านั้น ยังมีผู้เล่นเก่าที่โดดเด่นในชุดเกราะครบครัน ดูหรูหราและทรงพลังจนซุปเปอร์จีกังอดอิจฉาไม่ได้
ลานกว้างเต็มไปด้วยความวุ่นวายและเสียงพูดคุยจอแจ ผู้คนมากมายกำลังพูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์ หรือมองหาคู่หูสำหรับการผจญภัย
ซุปเปอร์จีกังจำได้จากข้อมูลในคู่มือที่เขาอ่าน นี่คือ จัตุรัสกลางเมืองผู้ถูกเลือก สถานที่รวมตัวของผู้เล่นทุกคน
เขาก้มมองมือตัวเอง และกำมือแน่นด้วยความตื่นเต้น
สมจริงเว่อร์!
อย่างกับโดนส่งไปต่างโลกจริงด้วย!
จากนั้นเขากวาดสายตามองไปรอบ ๆ เมืองผู้ถูกเลือก เมืองที่ว่ากันว่าผู้เล่นกลุ่มแรกสร้างขึ้นด้วยสองมือของพวกเขาเอง
สิ่งที่ปรากฏต่อสายตาทำให้ซุปเปอร์จีกังอดทึ่งไม่ได้
ทางซ้ายคือสวนสไตล์ตะวันออกที่ประณีตด้วยต้นไม้ที่ถูกจัดวางอย่างพิถีพิถัน
ทางขวาคือสวนสไตล์ตะวันตกที่เรียบง่ายแต่สง่างาม สิ่งก่อสร้างมหัศจรรย์ที่จำลองขึ้นอย่างประณีต รวมถึงบ้านเรือนของผู้เล่นที่สะท้อนสไตล์อันหลากหลาย
ทุกสิ่งผสมผสานกันอย่างลงตัว เหมือนเป็นผลงานของนักออกแบบมืออาชีพ ไม่มีส่วนไหนดูขัดแย้งกันเลยแม้แต่น้อย ยิ่งไปกว่านั้น อาคารไม้บางแห่งยังดูมีชีวิตชีวาราวกับหายใจได้
เมืองนี้ช่างเหมือนเมืองในฝันอย่างแท้จริง
อลังการมาก! ผู้เล่นกลุ่มแรกนี่สุดยอดจริง ๆ!
เกมเปิดมาได้ไม่นานขนาดนี้ แต่พวกเขาสร้างเมืองใหญ่ขนาดนี้ได้ เก่งเกินไปแล้ว…
ซุปเปอร์จีกังอดอุทานในใจไม่ได้
เขาหันกลับไปมองด้านหลัง และสายตาของเขาก็สะดุดเข้ากับต้นไม้โลก ต้นไม้ขนาดมหึมาที่ว่ากันว่ามีความสูงถึงพันเมตร
กิ่งก้านใหญ่โตแผ่ขยายไปทั่ว แสงแดดลอดผ่านยอดไม้ที่เขียวขจี และส่องลงมาบนพื้นอย่างอ่อนโยน ท่ามกลางกลุ่มเมฆที่ลอยล่องรอบยอดไม้ ภาพนี้ดูยิ่งใหญ่อย่างที่ไม่อาจหาอะไรเปรียบเทียบได้
ในขณะเดียวกัน มังกรดำตัวใหญ่บินผ่านขอบฟ้า พร้อมกับส่งเสียงร้อง rua~ rua~ เป็นระยะ เสียงสะท้อนกังวานจนทำให้ซุปเปอร์จีกังรู้สึกเหมือนถูกดึงเข้าสู่โลกแฟนตาซีอย่างเต็มตัว
ยอดเยี่ยมจริง ๆ!
นี่แหละโลกแฟนตาซี!
เขาตื่นเต้นจนแทบอดใจไม่ไหว
อย่างไรก็ตาม ซุปเปอร์จีกังยังไม่รีบทำภารกิจ แต่เลือกที่จะเดินสำรวจเมืองผู้ถูกเลือกด้วยความสนใจแทน เขาอยากซึมซับบรรยากาศและชมความงดงามของเมืองแห่งนี้ให้เต็มที่
ตามที่เขาจำได้จากคู่มือเกม เมื่อมีผู้เล่นใหม่เข้าร่วม ผู้เล่นเก่าจะได้รับภารกิจช่วยเหลือผู้เล่นใหม่
อืม…
ถ้ารออยู่แถวนี้ คงจะมีคนมาหาเองสินะ
ด้วยความมั่นใจในระบบเกม เขาตัดสินใจที่จะสำรวจต่อไปและรอให้ผู้เล่นเก่าปรากฏตัวออกมาเอง…
…
ในระหว่างที่ซุปเปอร์จีกังกำลังเดินสำรวจเมืองผู้ถูกเลือก เขาดื่มด่ำกับบรรยากาศและวิวทิวทัศน์รอบตัว
ถนนสายหลักสองข้างทางเต็มไปด้วยร้านค้าของผู้เล่นเก่า แต่ละร้านนำเสนอสินค้าอันหลากหลาย ไม่ว่าจะเป็นผลไม้สด อุปกรณ์ วัสดุสำหรับคราฟต์ของ ไปจนถึงร้านอาหารเล็ก ๆ และโรงแรมที่เพิ่งเปิดบริการ
หนึ่งในป้ายของโรงแรมมีข้อความที่ดึงดูดความสนใจของเขา
‘ยินดีต้อนรับผู้เล่นใหม่! ส่วนลด 50% สำหรับผู้เล่นทดสอบรุ่นที่สาม!’
เขาหยุดอ่านพร้อมแสดงสีหน้าประหลาดใจ
นี่เป็นโรงแรมของผู้เล่นเก่าเหรอ?
เปิดมาเพื่อให้บริการผู้เล่นใหม่โดยเฉพาะ?
ขยันสร้างกันจังเลยแฮะ…
ขณะที่เดินต่อไป เขาก็เห็นผู้เล่นเก่าหลายคนเดินสวนไปมาในชุดเกราะครบครัน พวกเขาดูแข็งแกร่งและดุดัน บางคนมีคราบเลือดเปรอะตามชุดเกราะ พร้อมกระเป๋าใบใหญ่ที่ดูหนักอึ้งบนหลัง
พวกเขาเดินผ่านไปด้วยท่าทางเหมือนนักรบรับจ้างที่เพิ่งกลับจากสมรภูมิ
นั่นคือผู้เล่นที่กลับมาส่งเควสหรือเปล่า?
ดูเหมือนจะต่อสู้มาหนักมาก…
สุดยอด!
ซุปเปอร์จีกังคิดด้วยความตื่นเต้น
แต่แล้วสายตาของเขาก็สะดุดกับเอลฟ์ชายผมเงินรูปงามคนหนึ่ง ผู้ขี่แมงมุมถ้ำขนาดใหญ่ที่สูงเท่ามนุษย์
แมงมุมตัวนั้นเดินผ่านฝูงชนไป มันดูน่าเกรงขามและทรงพลัง การเคลื่อนไหวของมันว่องไวและสง่างามจนทำให้เขาผงะ
นี่คือสัตว์ขี่แมงมุมถ้ำที่พูดถึงในกระทู้หรือเปล่านะ?
ได้ยินว่ามีแค่ไม่กี่คนในเซิร์ฟเวอร์ที่มีมัน!
เขามองด้วยความอิจฉา และเริ่มสงสัยเมื่อเห็นชื่อของเอลฟ์ชายผู้นั้น
อ่าวทำไมไม่มีชื่อ?
หรือว่า… ไม่ใช่ผู้เล่น?
เป็น NPC เหรอ?
ในตอนนั้นเอง เสียงตะโกนดังขึ้นจากด้านหลัง
“ธรันดูอิล! ลงจากสัตว์ขี่ของผมเดี๋ยวนี้! แอบหนีออกมาได้ไงครับ! บทเรียนยังไม่จบเลยนะ!”
ซุปเปอร์จีกังหันไปมองด้วยความสนใจ เอลฟ์ชายที่ถูกเรียกว่าธรันดูอิลหันมายิ้มอบอุ่นก่อนจะตอบกลับ
“คุณครูหลี่มู่ ผมเรียนบทเรียนของวันนี้จบแล้ว ได้ยินว่ามีคนพบยูนิคอร์นที่ทางเหนือของป่า ยูนิคอร์นถือเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของไฮเอลฟ์ ผมเลยจะยืมสัตว์ขี่ของคุณครูไปดูหน่อย …ขอตัวครับ!”
พูดจบ ธรันดูอิลก็เร่งแมงมุมถ้ำให้วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งผู้เล่นที่น่าจะเป็นอาจารย์ของเขาไว้เบื้องหลัง
“เจ้าบ้านี่! ยิ่งนับวันยิ่งชอบหนี!”
ผู้เล่นที่ถูกเรียกว่าหลี่มู่เดินตามไปอย่างจนปัญญา
ชื่อ ‘หลี่มู่’ ทำให้ซุปเปอร์จีกังตื่นเต้นจนแทบกระโดด
หลี่มู่? พี่มู่?!
ตำนานประจำเกม?!!
เขากำลังจะเดินเข้าไปหาเพื่อขอเป็นเพื่อน แต่จู่ ๆ กลุ่มผู้เล่นเก่าหลายคนก็วิ่งผ่านหน้าเขาพร้อมตะโกนขอโทษอย่างรีบร้อน
“ครับ ขอทางหน่อย! ขอบคุณ!”
เมื่อกลุ่มผู้เล่นนั้นผ่านไป หลี่มู่ก็หายตัวไปในฝูงชน ทำให้ซุปเปอร์จีกังรู้สึกเสียดายเล็กน้อย
น่าเสียดายจริง ๆ…
อยากรู้จักเขาให้มากกว่านี้จัง
เขาครุ่นคิดถึงสิ่งที่เห็น โดยเฉพาะเรื่องของเอลฟ์สุดหล่อนามว่าธรันดูอิล
ชื่อคุ้น ๆ แฮะ…
เป็น NPC หรือเปล่านะ?
แต่หน้าตาเขาดูสมจริงเกินไปสำหรับ NPC…
ด้วยความรู้สึกประหลาดใจและความตื่นเต้นที่ยังคงล้นเอ่อ ซุปเปอร์จีกังก็เดินสำรวจเมืองผู้ถูกเลือกต่อไป
…
ซุปเปอร์จีกังเดินผ่านถนนในเมืองผู้ถูกเลือกมาถึงบริเวณที่เต็มไปด้วยวงเวทเปล่งแสงระยิบระยับ รอบวงเวทนั้นมีผู้เล่นเก่าหลายคนยืนรวมกลุ่มกัน พร้อมอุปกรณ์ครบครันและสีหน้ามุ่งมั่น
เสียงพูดคุยจอแจดังลั่นไปทั่วบริเวณ
“ดันเจี้ยนเงา! รับจอมเวทเลเวล 15 ที่ใช้ไฟบอลได้อีกหนึ่งคน! ด่วน!”
“ทีมเลเวล 20 รับจ้างพาผ่านดันเจี้ยน ชั่วโมงละ 2,000 แต้ม! ราคายุติธรรม งานไวคร้าบ!”
“ซื้อเศษเพชรเงา เสนอราคาได้เลยค่า!”
ซุปเปอร์จีกังมองดูผู้เล่นเหล่านี้ด้วยความสนใจ เขาเดาว่านี่น่าจะเป็นจุดวาร์ป ที่เชื่อมต่อแผนที่ต่าง ๆ
และเมื่อดูจากมินิแมปในเกม เขาก็ยืนยันได้ว่านี่คือจุดวาร์ปไปยังริเวนเดลล์
ถ้าจำไม่ผิด…
ริเวนเดลล์เป็นซากเมืองเอลฟ์ที่ตั้งอยู่ในหุบเขาใช่ไหม?
ขณะกำลังยืนสำรวจและครุ่นคิดอยู่ ก็มีผู้เล่นเก่ากลุ่มหนึ่งเดินตรงเข้ามาหาเขาด้วยท่าทีเป็นมิตร
“ผู้เล่นใหม่ใช่ไหม? สนใจลงดันเจี้ยนไหม?”
“ทีมนี้รับพาฟาร์มเปอ สายแบกสี่ เด็กตามหนึ่ง ชั่วโมงละ 2,000 แต้มผลงาน เราการันตีเลเวล 11 ภายในวันเดียว! หรือถ้าไม่มีแต้มผลงาน จะจ่ายเป็นเงินจริงก็ได้!”
ซุปเปอร์จีกังชะงักไปเล็กน้อย เขาไตร่ตรองข้อเสนอ แต่เมื่อคิดถึงค่าใช้จ่าย 2,000 แต้มผลงาน ซึ่งเทียบเท่ากับ 2,000 บาท เขาก็ตัดสินใจปฏิเสธ
“อืม… ไม่ล่ะ ผมจะลองทำเควสเก็บเลเวลเองดีกว่า”
ผู้เล่นเก่าคนหนึ่งส่ายหัวเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้น
“ทำเควสเอง? งั้นนายต้องเหนื่อยหน่อยแล้ว ถ้าไม่เล่นหนัก ๆ สัก 5-6 วัน นายคงเก็บเลเวลถึง 11 ไม่ทัน แล้วถ้าไม่ถึงเลเวล 11 ก็จะไม่มีใครพาไปล่าสัตว์อสูรในป่าใต้ดินด้วย…”
“เอาเถอะ ผมไม่ขัดศรัทธา ถ้าอยากจะฟาร์มก็กลับมานะพวก!”
ซุปเปอร์จีกังยิ้มพลางโบกมือปฏิเสธอีกครั้งและเดินออกจากบริเวณวงเวท ผู้เล่นกลุ่มนั้นเห็นเขายืนยันปฏิเสธก็ไม่ได้ตามตื๊ออีก
ขณะเดินสำรวจต่อไป ซุปเปอร์จีกังก็ครุ่นคิดกับตัวเอง
ในคู่มือบอกว่าจะมีผู้เล่นเก่ารับภารกิจช่วยเหลือผู้เล่นใหม่…
แต่ทำไมไม่มีใครสนใจผู้เล่นใหม่เลย?
มีแต่ชวนจ้างลงดันเจี้ยน…
…กินตังค์เด็กใหม่ชัด ๆ
เขามองไปรอบ ๆ และในที่สุดก็สังเกตเห็นสิ่งที่ทำให้เขาเข้าใจ
ความจริงแล้ว ไม่ใช่ว่าผู้เล่นเก่าไม่สนใจช่วยผู้เล่นใหม่
แต่… ผู้เล่นใหม่ที่ถูกผู้เล่นเก่ารุมล้อมส่วนใหญ่ ล้วนเป็นผู้เล่นหญิง!
ในขณะที่ผู้เล่นชายแบบซุปเปอร์จีกัง… ล้วนถูกเมินโดยสมบูรณ์แบบ
ซุปเปอร์จีกัง: …
เขากรีดร้องในใจอยู่กับตัวเองพลางนึกถึงข้อมูลในคู่มือเกม การทดสอบครั้งที่สามนี้มีผู้เล่นใหม่ถึง 9,000 คน แต่ผู้เล่นเก่ามีเพียง 1,200 คน ซึ่งทำให้การช่วยเหลือผู้เล่นใหม่ทุกคนเป็นไปได้ยาก
ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยแผนที่ที่ใหญ่ขึ้น ภารกิจใหม่ที่มากขึ้น และการปรากฏตัวของดันเจี้ยนใหม่อย่างดันเจี้ยนเงา ผู้เล่นเก่าส่วนใหญ่จึงมุ่งไปทำภารกิจหรือฟาร์มในดันเจี้ยนแทนที่จะช่วยผู้เล่นใหม่
แม้จะมีภารกิจช่วยเหลือผู้เล่นใหม่ที่เกมมอบให้ แต่ผู้เล่นเก่าส่วนใหญ่กลับมองว่าไม่คุ้มค่า พวกเขาจึงเลือกไม่รับภารกิจเหล่านี้
อย่างไรก็ตาม ระบบเกมได้ออกแบบคู่มือสำหรับผู้เล่นใหม่ไว้เป็นอย่างดี แม้ไม่มีผู้เล่นเก่าคอยช่วย ผู้เล่นใหม่ก็ยังสามารถเรียนรู้และเริ่มต้นได้ด้วยตัวเอง
หลังจากเดินสำรวจอยู่พักใหญ่ ซุปเปอร์จีกังจึงตัดสินใจล้มเลิกความคิดที่จะหาผู้ช่วย และเปิดคู่มือสำหรับผู้เล่นใหม่เพื่อเริ่มทำภารกิจ
ไหนดูซิ คู่มือบอกว่า…
‘…ผู้เล่นใหม่สามารถไปที่ฟลอเรนซ์เพื่อรับภารกิจประจำวันจาก NPC
หรือรับภารกิจรวบรวมทรัพยากรในเมืองผู้ถูกเลือกได้โดยตรง…’
เขาเลื่อนดูภารกิจต่าง ๆ และสายตาก็สะดุดกับภารกิจหนึ่งที่ทำให้เขาเบิกตากว้าง
ภารกิจเลี้ยงสัตว์ปีก?
อันนี้น่าสนใจดี แถมรางวัลก็ดูสูงใช้ได้!
ดวงตาของซุปเปอร์จีกังเป็นประกาย ขณะที่เขาตัดสินใจรับภารกิจนี้อย่างกระตือรือร้น
…
…
~~ ~~ ❀ ~~ ~~
โนเอล: รุ่นพี่คะ ธรันดูอิล… เอ่อ… จากความหวังแห่งราชาเอลฟ์ ทำไมอยู่ในเกมนี้ถึงกลายเป็นนักเรียนจอมป่วนได้ล่ะคะ! 😂 ขี่แมงมุมหนีคุณครูหน้าตาเฉยอีก… บอกตามตรง ดิฉันรู้สึกว่าเอลฟ์พื้นเมืองรุ่นนี้เติบโตได้ฮามากเลยค่ะ!
ลิลี่: ฮึ ๆ ๆ! พี่จ๋า พี่มู่เนี่ยโผล่มาทีไรก็เท่ตลอดเลยนะคะ แต่ไอ้ที่โดนธรันดูอิลวิ่งหนีไปแบบนั้น มันอะไรคะ! 🕷️😹 แล้วที่เจอกลุ่มผู้เล่นชายโดนเมินน่ะ หนูว่าไม่แฟร์เลย~ ผู้เล่นหญิงคนเก่า ๆ ไม่มาหาเพื่อนเล่นกันเหรอคะ? ✨
วิเวียน: ว่าแต่~ ตัวละครของนายท่านเป็นยังไงคะ? อยากเห็นจังเลย~ หรือจะให้ฉันจินตนาการเองดี?😏✨
ถั่ว: …
ไอริส: ภาพ. ส่งมา. จะตรวจ.
ถั่ว: …ด้านหลังนะคะ ด้านหน้านั่นของ████เวอร์ชันกายภาพ XD
วิเวียน: ขอพูดตรง ๆ นะคะ… ลุคนี้คือ โดดเด่น สุด ๆ! 😂
โนเอล: เอ่อ… รุ่นพี่คะ… 😂
ลิลี่: พี่จ๋า! 😹✨
ไอริส: Sensei. เหมาะสม.
ถั่ว: …
~~ ❀ ~~
ถ้าเจองานแปลของเค้าที่อื่น…
สัญญานะว่าจะมาอ่านแปลไทยที่ https://www.nekopost.net/novel/12413 ♥
ส่วนใหญ่เค้าชอบทำเวอร์ชันแก้ไขคำผิดทีหลัง และปรับสำนวนแทบทุกตอนหลังอัพโหลด ดังนั้นต้องที่เนโกะฯเท่านั้น..!
ถ้าถูกใจโปรเจ็คนี้ ขอความอนุเคราะห์ในการซัพพอร์ทที่ผู้แต่งโดยตรง ตามลิงก์หน้าแรกนะคะ
Support the project https://book.qidian.com/info/1016509432
~~ ~~ ❀ ~~ ~~