ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี - บทที่ 1438 หนึ่งคลื่นไม่สงบ หนึ่งคลื่นมาถึง
‘กระสวยปั่นป่วนเอกภพ…’ หนอนเก้าเศียรคิดเงียบๆ
“เยี่ยนจ้าวเกอนั่นหลังได้ตำหนักโอสถ สมควรไม่มีวิธีสร้างของสิ่งนี้!” ปีศาจกระต่ายหยกใบหน้าจนปัญญา “หรือว่าใต้เท้าอายุวัฒนาหนานจี๋กับใต้เท้าโกวเฉินจะถ่ายทอดแก่เขา ทว่าหลังวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ก็ผ่านมาหลายปีแล้ว ไม่เคยเห็นใต้เท้าอายุวัฒนาหนานจี๋ใช้มาก่อน”
หนอนเก้าเศียรแค่นเสียง “ไม่ต้องคิดไร้สาระแล้ว ที่นี่ไม่จำเป็นต้องอยู่ต่ออีก พวกเราไป”
วาจาแม้จะกล่าวเช่นนี้ ทว่าเผ่าปีศาจที่ติดตามเขามาในครั้งนี้ นอกจากปีศาจกระต่ายหยกที่รอดมาได้ ส่วนใหญ่ล้วนตายคาที่
ในนี้ยังมีอนุเทวะเผ่าปีศาจอย่างปีศาจกวางขาว และราชามังกรหวนเฉิน
ผลลัพธ์แบบนี้ทำให้หนอนเก้าเศียรที่เป็นผู้นำรู้สึกว่าตัวเองเสียหน้า
สิ่งที่ทำให้เขาโมโหยิ่งกว่าก็คือ พวกเยี่ยนจ้าวเกอถอยไปอย่างปลอดภัย ถึงมารน้ำกุ่ยจะไม่อาจคืนชีพ แต่ว่าในนี้กลับไม่มีความดีความชอบของพวกเขา
ด้วยนิสัยทะนงตนของมหาเทวะเผ่าปีศาจที่อายุมากและแข็งแกร่งเช่นเขา นี่ไม่ต่างจากเอาหัวปักใส่หม้อไฟ
การคืนชีพของมารน้ำกุ่ยล้มเหลว ตำหนักโอสถไม่อาจชิงมาได้ มหาเทวะเก้าเศียรจึงเปลี่ยนเป้าหมายไปเป็นเทพมารระดับมหาชาลตนนั้น
หากทำร้ายหรือสังหารอีกฝ่ายได้ ย่อมสร้างความเสียหายใหญ่หลวงให้แก่นพยมโลกอย่างไม่ต้องสงสัย การออกมาในครั้งนี้ของเผ่าปีศาจที่สุดแล้วก็นับว่าไม่คว้าน้ำเหลวกลับไป
ทว่าเทพมารระดับมหาชาลตนนั้นก็รู้ความ พอเห็นเยี่ยนจ้าวเกอและเฟิงอวิ๋นเซิงใช้กระสวยปั่นป่วนเอกภพหนีไปสำเร็จ ตัวมันยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหนอนเก้าเศียร ก็หมุนกายถอยไปด้านหลังในทันที หนีไปอย่างรวดเร็ว
การฟื้นคืนชีพของมารน้ำกุ่ยล้มเหลว จะรั้งเฟิงอวิ๋นเซิงไว้ได้หรือไม่ จอมมารตนนี้ย่อมไม่มีความจำเป็นต้องสู้กับเผ่าปีศาจต่อ
สำหรับมันแล้ว เรื่องราวยังไม่ได้จบลง ไม่นับว่าล้มเหลวโดยสมบูรณ์
ครั้งนี้นอกจากมารน้ำกุ่ยแล้ว ยังมีมารดินโบ่วที่กำลังใช้ร่างคืนชีพอยู่ ถ้าหากสำเร็จ นพยมโลกสามารถดึงสถานการณ์กลับมาได้อย่างไม่ต้องสงสัย
‘ข้าไม่เชื่อว่าพวกเจ้าสามารถหาดินแดนพันเกล็ดได้อีกแห่ง และพิธีกรรมประหลาดนั้นจะต้องเปลืองเวลาและพลังงาน หรือว่าพวกเจ้าจะยังมีทรัพยากรของวิเศษมากพอไว้สร้างพิธีที่สอง’
เทพมารตนนึกคิดอย่างเย็นเยียบ ทำลายมิติจากไป
หนอนเก้าเศียรมองดูทางด้านกระสวยปั่นป่วนเอกภพอยู่ จอมมารตนนี้จึงฉวยโอกาสหนีไปได้
ทว่าขณะนี้เขาใจเย็นลงแล้ว “ไป ยังมีมารดินโบ่วที่ต้องจัดการ”
เขาออกจากอาณาเขตบริเวณแห่งนี้ในทันที พวกปีศาจกระต่ายหยกเผ่าปีศาจที่รอดชีวิตรีบติดตาม
ในอาณาเขตที่กั้นด้วยมิติเวลาหลายชั้นและอยู่ไกลแสนไกลอีกแห่งนึ่ง อวกาศที่ตอนแรกมืดมิดสงบนิ่งพลันแยกออก
ในร่องแยกมิติเวลา พวกเยี่ยนจ้าวเกอโผล่มาทีละคน
กระสวยปั่นป่วนเอกภพกระตุ้นพลังของหนอนเก้าเศียรและเทพมารให้ปะทะหักล้างกันเอง
แต่เป็นเพราะถึงอย่างไรพลังของหนอนเก้าเศียรก็เหนือกว่าขั้นหนึ่ง จึงยังมีผลเหลือสำหรับส่งผลต่อหลุมขมุกขมัวมืดมิดที่พวกเยี่ยนจ้าวเกอใช้หนีในตอนนั้น
ทว่าเป็นเพราะพลังที่ลดลงมากเกินไป ทำให้ไม่อาจรั้งพวกเยี่ยนจ้าวเกอไว้ได้
เกาชิงเสวียนกับหลิงชิง เซียนกำเนิดสุญญตาปกป้องคุ้มครอง ทุกคนจึงไม่พลัดหลงในวังวนของมิติเวลาที่ปั่นป่วน สุดท้ายก็หลุดออกมาจากหลุมโกลาหลพร้อมกัน
เยี่ยนจ้าวเกอประคองเฟิงอวิ๋นเซิง
มิติเวลาตรงหน้าเพิ่งมั่นคง เฟิงอวิ๋นเซิงก็ทรุดนั่งขัดสมาธิในความว่างเปล่า แสงมารเพลิงทมิฬที่ลุกไหม้อยู่บนร่างมีสภาวะเทียมฟ้า
บนผิวของขวดหยกสีดำที่จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ได้มอบให้ปรากฏรอยแตกขึ้น
เฟิงอวิ๋นเซิงสีหน้าเปลี่ยนแปลง บางครั้งสงบนิ่งควบคุมตัวเอง บางครั้งดุร้ายเหี้ยมเกรียม บางคราเย็นเยือกเปล่าเปลี่ยว
ขณะนี้ต้องให้นางสะกดสำนึกมารเอง คนอื่นๆ ยากจะช่วยเหลือ
ถึงขั้นที่ไม่อาจแตะต้องแสงมารบนผิวของเฟิงอวิ๋นเซิงง่ายๆ ไม่อย่างนั้นเป็นไปได้อย่างยิ่งว่าตนเองจะถูกสำนึกมารกัดกิน
โชคดีที่พร้อมกับเวลาที่ผ่านไป เพลิงมารบนผิวของเฟิออวิ๋นเซิงค่อยๆ ดับลง สีหน้ายิ่งมายิ่งอ่อนโยน
เห็นสถานการณ์ของเฟิงอวิ๋นเซิงมั่นคงชั่วคราว เยี่ยนจ้าวเกอที่จับตาดูนางอย่างใกล้ชิดก็ผ่อนลมหายใจ พลันสะบัดแขนเสื้อ แสงกะพริบขึ้น กลืนกินเฟิอวิ๋นเซิงแล้วหายไป
ทุกคนพาเฟิงอวิ๋นเซิงออกเดินทางอีกครั้ง
“ผู้อาวุโสเฉินเป็นอย่างไรแล้ว” เยี่ยนตี๋ถาม
“ไม่มีอันตรายถึงชีวิต…ยังไม่มีอันตรายถึงชีวิต” เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวขณะเดินทาง “โชคดีที่ผู้อาวุโสเจี่ยกับผู้อาวุโสฉู่เลื่อนสู่ระดับเซียน มีที่มาเดียวกันกับเส้นทางวรยุทธ์ของกษัตริย์ดารา ในที่สุดก็รักษาโอกาสรอดชีวิตของกษัตริย์ดาราในห้วงเวลาสุดท้ายได้ ทว่าข้อแลกเปลี่ยนก็คือ สภาพในตอนนี้ของพวกนางเหมือนกับกษัตริย์ดาราโดยสมบูรณ์ ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้ายเช่นเดียวกัน”
เยี่ยนจ้าวเกอถอนใจเบาๆ “ตอนนี้พวกเราทำอะไรไม่ได้แล้ว ได้แต่ฝากความหวังไว้บนตัวพวกเขาว่าจะมีสักวันที่แก้ไขภัยพิบัตินี้ได้”
เยี่ยนตี๋ถามเสียงเบา “นานเท่าไร”
“อาจเป็นร้อยปี หรืออาจเป็นพันปี…” เยี่ยนจ้าวเกอตอบ “อาจเป็นหมื่นปี และอาจเป็นชั่วนิรันดร์…”
เยี่ยนตี๋สูดลมหายใจลึก “ถ้าไม่ใช่เพราะเผ่าปีศาจสอดมือ คงไม่ถึงกับเป็นเช่นนี้! แต่ที่สุดแล้วยังเหลือความหวังอยู่ ผู้อาวุโสเฉินกับสหายร่วมเส้นทางฉู่และเจี่ยทั้งสองจะต้องได้รับการคุ้มครองจากฟ้า”
ตอนนี้เยี่ยนตี๋นั่งขัดสมาธิบนเมฆแปลงกำเนิด ปรับลมหายใจเงียบๆ ให้เมฆแปลงกำเนิดบรรทุกตนเอง จากนั้นก็ถูกเยี่ยนจ้าวเกอพาไป
สงครามครั้งนี้เขาใช้สภาวะดาบสยบศัตรู อาศัยพลังผลัดเปลี่ยนยุคสมัย ปะทะกับยอดฝีมือระดับเซียนกำเนิด เกรี้ยวกราดสุดขีด ทว่าสำหรับเขาแล้ว วิธีการต่อสู้เช่นนี้มีความสิ้นเปลืองมหาศาล ถึงตอนสุดท้ายการสนับสนุนจากวรยุทธ์จำนวนมากเช่นคัมภีร์พลิกฟ้า คัมภีร์นภาหยินหยาง คัมภีร์นภารังสรรค์ชีวิต แต่ก็ยังช่วยเหลือไม่ได้
“รีบกลับฟ้าเหนือฟ้าเสียก่อนเถอะ” เยี่ยนตี๋กล่าวอย่างแช่มช้า
เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้า “ไม่เลว”
สือจวินสองแม่ลูกตอนนี้ยังอยู่ในตำหนักโอสถบนฟ้าเหนือฟ้าที่จักรวาลฟ้าฟื้น
นพยมโลกเดิมทีวางแผนให้มารน้ำกุยกับมารดินโบ่วเคลื่อนไหวพร้อมกัน ทำให้พวกเยี่ยนจ้าวเกอห่วงหน้าพะวงหลัง
ทว่าอาศัยตำหนักโอสถและมุกผ่าดิน เยี่ยนจ้าวเกอยืดการกลับมาของมารดินโบ่วได้สำเร็จ สามารถจัดการทางด้านมารน้ำกุ่ยสุดกำลังได้ก่อน
ตอนนี้มารน้ำกุ่ยดับสูญอีกครั้ง ในระยะเวลาอันสร้างยากจะคืนชีพมา พวกเยี่ยนจ้าวเกอย่อมต้องเปลี่ยนทิศทางไปจัดการการคุมคามจากมารดินโบ่ว
“ทางเยว่เจิ้นเป่ยกับเยี่ยเอ๋อร์ยังคงไม่มีการตอบกลับหรือ” ระหว่างที่เดินทาง เกาชิงเสวียนถามขึ้น
เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้า “เมื่อครู่ข้าทดลองติดต่ออีกรอบ ตอนนี้มีแต่อาจารย์ลุงเยว่ที่ตอบกลับ อีกเดี๋ยวเขาจะมารวมตัวกับพวกเรา ทว่าศิษย์พี่เนี่ยกับศิษย์พี่อวี่ตอนนี้ยังไม่ได้ตอบกลับ”
เกาชิงเสวียนพยักหน้าช้าๆ ใบหน้าฉายความกังวล
หลงชิงเสวียนสามีของนางที่อยู่ด้านข้างกุมมือนางไว้อย่างแผ่วเบา “ผู้อาวุโสหลี่ไม่เป็นไรหรอก”
“ข้าไม่เป็นห่วงทางเยว่เจิ้นเป่ย ข้าเป็นห่วง…” เกาชิงเสวียนส่ายหน้าเบาๆ ไม่ได้พูดต่อ
พวกเยี่ยนจ้าวเกอมองหน้ากันเอง ในดวงตาล้วนปรากฏความเป็นห่วง
ตอนแรกนึกว่าตัวประกันจะเป็นเจี่ยหมิงคง ดังนั้นคนที่รับหน้าที่นำคนไปเตรียมตัวหมอบซุ่มช่วยเหลือ จึงเป็นเยว่เจิ้นเป่ยที่ค่อนข้างคุ้นเคยกับเจี่ยหมิงคง
มิคาดถึงเวลาตัวประกันกลับเป็นกษัตริย์เถาหลี่อิง
ครั้งนี้ขิงก็ราข่าก็แรง จะมีผลลัพธ์อย่างไร ยากจะไม่ทำให้คนวิตกกังวล
“มีศิษย์พี่อวี่อยู่ด้วย บางทีอาจไกล่เกลี่ยได้” เยี่ยนจ้าวเกอปลอบใจ
ในตอนนั้นเอง ราชันพระจันทร์หลิงชิงสีหน้าสั่นไหว เอ่ยอย่างเชื่องช้า “มีข่าวส่งมาจากทางด้านพวกใต้เท้าอายุวัฒนาหานจี๋”