คุณหนููใหญ่ผู้นี้ไม่ต้องการก้าวหน้า - ตอนที่ 238 หากว่าคนเนรคุณเข้าใกล้กว่านี้อีกนิด

ตอนที่ 238 หากว่าคนเนรคุณเข้าใกล้กว่านี้อีกนิด

เทศกาลฉงหยางวันที่เก้าเดือนเก้า ลมพัดบางเบา เมฆจางๆ ไร้เมฆาหมื่นลี้

ปีนี้ผู้คนที่ขึ้นเขาเพื่อมาขอพรที่อารามชิงผิงมากกว่าปีที่ผ่านมา เพราะว่าภายในอารามมีการประกาศให้ผู้มีศรัทธาทราบล่วงหน้า ถึงการปลุกเสกเบิกเนตรปรมาจารย์ลัทธิเต๋าร่างทององค์ใหม่ขึ้น หลังจากพิธีการผ่านพ้นไป ภายในอารามมีการแจกชาสมุนไพรและโจ๊กสมุนไพร สิ่งของทั้งหมดล้วนแล้วแต่เป็นของดีสามารถป้องกันร่างกายจากความหนาวเหน็บ

นอกจากนี้ อารามเต๋ายังเตรียมห่อยาบำรุงร่างกายเอาไว้ให้ เพียงแค่เพิ่มเงินบริจาคอีกสองอีแปะ ก็สามารถขอกลับไปให้ผู้สูงอายุพกพาได้ ทั้งนี้ยังเป็นการสืบสานประเพณีเคารพผู้สูงอายุในเทศกาลฉงหยางอีกด้วย

ดังนั้นเมื่อฟ้าสว่างผู้มีศรัทธาก็ขึ้นเขามา หนึ่งคือต้องมาขอพรให้อายุยืน สุดท้ายแล้วสูงสุดย่อมคืนสู่สามัญเป็นสัจธรรม ดังนั้นการขึ้นเขาไประลึกถึงเป็นสิ่งที่ควรทำทุกๆ ปี

ส่วนอย่างที่สองน่ะหรือ หลังจากที่ชมงานใหญ่ในอารามชิงผิงแล้ว ให้ดื่มชาสมุนไพรและโจ๊กสมุนไพรสักถ้วย เพื่อขอให้สิ่งมงคลปัดเป่าโรคภัยไข้เจ็บไป ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีมากเช่นกัน

เส้นทางไปวิหารใหญ่ของอารามชิงผิงมีสองเส้นทาง เส้นทางแรกเป็นทางราบรถม้าสามารถสัญจรได้ไปจนถึงประตูทางเข้าก่อนถึงอาราม อีกเส้นจากด้านล่างเขาขึ้นไป สร้างเป็นบันไดหินตรงไปยังลานเล็กหน้าวิหารหลัก

และบันไดหินนี้ อารามเป็นผู้สร้างรวมถึงออกเงินในการสร้างเองมานานหลายปี สร้างขึ้นอย่างราบเรียบและกว้างขวาง เพียงพอสำหรับให้คนสี่คนสามารถเดินในแนวเดียวคู่กันไปได้ ราวจับบันไดทั้งสองด้านเป็นเนื้อไม้แท้ หากใครที่เดินมาจนเหนื่อยล้าก็สามารถจับที่ราวเพื่อพักได้

บันไดนี้ เรียกอีกอย่างหนึ่งได้ว่าเส้นทางสู่เซียน

เพราะว่าอะไรนะหรือ ก็เพราะว่าหินนี้ไม่ใช่หินธรรมดา บนก้อนหินทุกก้อนล้วนสลักอักขระของนักพรตเต๋าด้วยชาดแดงไว้ เมื่อเดินเข้าไปในนั้นก็เท่ากับได้รับการเจิมอักขระ ราวกับได้เข้าพบเทพเซียน

ดังนั้นแม้ว่าจะมีเส้นทางรถม้า แต่ก็มีคนจำนวนไม่น้อยที่ยังเดินบนเส้นทางไต่สู่เซียนด้วยความเต็มใจ คนธรรมดานี่นา ต่างก็ต้องคาดหวังว่าตนเองจะมีสุขภาพแข็งแรงยืนยาว ถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงอุบาย ทว่าพวกเขาเองก็เต็มใจเชื่อดฯฌซ,ฑ๊โฌฮฤ

อีกครึ่งหนึ่งของเส้นทางไต่สู่เซียน ยังได้สร้างจุดชมวิวเอาไว้อีกด้วย เพราะว่าทิวทัศน์บริเวณนี้งดงามมาก และยิ่งเป็นช่วงเทศกาลฉงหยางที่ต้องขึ้นเขาไปเที่ยว มีเหล่าบัณฑิตจำนวนไม่น้อยที่มาเพลินเพลินกับฤดูใบไม้ร่วงในบริเวณจุดชมวิวของอารามในตอนเช้าจึงทำให้ยิ่งน่าสนใจ พวกเขาแต่งบทกวีท่องกลอนสรรเสริญทิวทัศน์ดังๆ ดึงดูดให้ผู้คนธรรมดานึกอิจฉาและอยากที่จะมาชื่นชม

คุณค่าใดหรือจะเทียบกับการศึกษาหาความรู้ด้วยการร่ำเรียน ผู้คงแก่การเรียนนั้นย่อมได้รับความเคารพจากผู้อื่นมากกว่าเสมอ

บริเวณเขาด้านล่างดูคึกคัก มีร้านขายขนม เทียนหอม และขายของป่าอยู่ทั่วสารทิศ รวมทั้งในอารามเองก็เช่นกัน

การปลุกเสกเบิกเนตรปรมาจารย์ลัทธิเต๋าร่างทองเป็นการจัดงานที่ยิ่งใหญ่ อีกทั้งยังเป็นเทศกาลฉงหยาง โคมไฟบริเวณอารามชิงผิงจึงส่องสว่างตั้งแต่เที่ยงคืน เช้ามาก็มีชาสมุนไพรและโจ๊กสมุกไพรมาบริการ แม้แต่ในอากาศก็ยังมีกลิ่นหอมจางๆ ของสมุนไพรลอยอบอวล ซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกสดชื่น

นี่เป็นใบสั่งยาทั้งหมดที่ฉินหลิวซีเตรียมเอาไว้ให้ ตัวยาล้วนแล้วแต่สามารถใช้ปัดเป่าความหนาวเหน็บและดับกระหาย ไม่ว่าจะป่วยหรือไม่ป่วยก็สามารถกินได้

ห้องเตรียมอาหารก็มีแม่ครัวเก่าแก่ของอารามและผู้ศรัทธาที่มีน้ำใจคอยช่วยเหลืออยู่ วิหารอื่นๆ และลานที่พัก นักพรตเต๋าที่อยู่ในอาราต่างก็พากันจับไม้กวาดกวัดแกว่งไปมาทั่วทุกที่ตั้งแต่เช้าตรู่

นักพรตเฒ่าชื่อหยวนมองดูความวุ่นวายภายในอาราม ลูบเคราด้วยความพึงพอใจ นัยน์ตาแสดงออกถึงความปลื้มอกปลื้มใจไม่มีผู้ใดเทียบได้

หลายปีมาแล้วที่อารามชิงผิงไม่ได้มีบรรยากาศครึกครื้นเช่นนี้ หรือก่อนที่เสวียนเหมินจะเงียบสงบลง สิบปีที่เริ่มเปิดอารามอีกครั้ง ถือเป็นครั้งแรกที่มีการจัดงานใหญ่และครึกครื้นถึงเพียงนี้

หลังจากนี้ก็คงจะคึกคักมากกว่านี้แล้วล่ะ

สมมติว่าศิษย์เนรคุณเข้ามาใกล้กว่านี้อีกนิด

นักพรตเฒ่าชื่อหยวนเหลือบมองใครบางคนที่หาวออกมาด้วยความเกียจคร้าน เคราหนึ่งเส้นถูกดึงจนขาด ข่มอารมณ์โกรธเอาไว้แล้วเอ่ยขึ้น “วันนี้ไม่ว่าจะดีหรือร้ายก็เป็นงานใหญ่ที่จะเปลี่ยนปรมาจารย์ลัทธิเต๋าเป็นองค์สีทอง เจ้าจะจริงจังสักนิดมิได้เลยหรือ อย่างน้อยเจ้าก็เป็นถึงเจ้าอาวาสน้อยของชิงผิง”

หนังตาฉินหลิวซีกระตุก ถามขึ้น “เจ้าอาวาสน้อยอะไรกัน”

“เจ้านั่นแหละ” นักพรตเฒ่าชื่อหยวนเอ่ยขึ้นชี้ไปที่นาง “เจ้าเป็นลูกศิษย์อันดับหนึ่งของอาจารย์ อนาคตอาจารย์ก็จะต้องเลื่อนขั้นเจ้าแล้ว อาจารย์ตัดสินใจแล้ว อย่างไรก็ต้องยกอารามผิงชิงให้เจ้า จะใช้พิธีการวันนี้ประกาศให้ผู้มีศรัทธาทราบ เจ้าไม่ต้องมีฉายานักพรตเต๋า เป็นศิษย์เอกของอาจารย์ และเป็นเจ้าอาวาสน้อยแห่งอารามชิงผิง”

เขาเดินไปแล้วก็เอ่ยไป มือวางไว้บนบ่าของนาง เอ่ยเ�