นิยาย ผู้ใหญ่

ตอนที่ 1 – 600 คลิก

(อ่านตอนต่อไปด้านล่าง)

เป็นเรื่องราวการข้ามโลกของหนุ่มชาวจีนนามว่า โจวหมิงรุ่ย โลกใบที่ชายคนนี้ต้องเผชิญมีลักษณะคล้ายคลึงกับยุควิกตอเรียของยุโรป

ยุคสมัยแห่งจักรกลไอน้ำเฟื่องฟู สุภาพบุรุษขุนนางเดินขวักไขว่ด้วยสูทและเสื้อกั๊กมาดเท่

แน่นอน เป็นโลกที่มีพลังพิเศษ ผู้วิเศษ และ สัตว์วิเศษ แต่พลังของมนุษย์บนโลกจะไม่เหมือนกับนิยายเรื่องใด ไม่มีจอมยุทธ์ ไม่มีการบังเอิญพบคำภีลับและได้ครอบครองยอดเคล็ดวิชา

ไม่ได้เกิดใหม่พร้อมกับพลังสุดโกง

ไม่เลย ไม่น่าเบื่อและจืดชืดขนาดนั้น

ในอดีตกาล เผ่าพันธุ์มนุษย์อันต่ำต้อยมิอาจต่อสู้กับเหล่าสัตว์วิเศษในตำนานไหว
หนึ่งในหนทางครอบครอง ‘พลังพิเศษ’ ก็คือการดื่ม ‘โอสถ’
หลังจากมนุษย์ดื่มโอสถและกลายเป็น ‘ผู้วิเศษ’ พวกเขาจะข้ามขีดจำกัดเดิมตามแต่ชนิดโอสถที่ดื่ม
ผู้วิเศษในโลกแบ่งออกเป็น 9 ลำดับ โดยลำดับ 9 จะอ่อนแอที่สุด
หนทางอัพเกรดลำดับก็แสนพิลึก ไม่ใช่การพัฒนาพลังเหมือนนิยายเรื่องใด
แต่เป็นการดื่ม ‘โอสถ’ ที่ ‘ถูกต้อง’ ตามสูตรของลำดับถัดไป
พลังพิเศษไม่สามารถข้ามสายได้ โอสถแต่ละชนิดจะมีสูตรการปรุงที่แตกต่าง
แถมการฝึกฝนพลังของผู้วิเศษก็ยังพิสดารเหนือคำบรรยาย

เรื่องราวจะยิ่งเข้มข้นขึ้นเมื่อตัวเอกเริ่มทราบว่า อดีตมหาจักรพรรดิของโลกเมื่อร้อยปีก่อนเป็น ‘ผู้เดินทางข้ามโลก’ เหมือนกับเขา แถมยัง… เหลือทิ้งไดอารี่สุดสำคัญไว้ให้ชนรุ่นหลัง แต่ไดอารีถูกเขียนด้วยภาษาจีนที่ไม่มีใครอ่านออกแม้แต่คนเดียว… ยกเว้นโจวหมิงรุ่ย

ตอนที่ 1-1700 คลิกเพื่ออ่าน

อ่านต่อข้างล่าง

เหมียวอี้ เด็กหนุ่มธรรมดาแต่มีโชคชะตาที่ไม่ธรรมดา!

เขาคือเด็กกำพร้าที่ถูกเพื่อนบ้านตราหน้าว่าเป็น ‘ตัวหายนะ’

เพราะพ่อแม่บุญธรรมที่รับเลี้ยงเขาล้วนมีจุดจบอยู่ในกองเพลิงทั้งสิ้น

เขาจึงต้องเติบโตมากับน้องๆ ต่างสายเลือดอีกสองคนตามลำพัง

ไร้เงิน ไร้อำนาจ ไร้ความสามารถ ซ้ำยังเป็นตัวซวย โลกนี้มันช่างอยู่ยากเสียจริง!

หนทางที่จะลบคำครหาของชาวบ้านและก้าวพ้นชีวิตที่ยากไร้ไปได้ก็คือการสำเร็จเป็นเซียน

แม้ความปรารถนาจะอยู่สูงเกินเอื้อม แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น

ถึงจะลำบากและอันตรายเพียงใด

ก็ขอทะยานไปให้สุดขอบฟ้า!

จวนโหวเต็มไปด้วยเสียงมโหรีดังอึกทึก ภายในประดับประดาด้วยโคมไฟและผ้าแพรหลากสี

อันหลิงเกออยู่ในชุดแต่งงานสีแดง นางกำลังใช้ชาดทาปากอยู่หน้ากระจก ด้านหลังมีสาวใช้สองคนกำลังช่วยนางหวีผมแต่งตัว

วันนี้ นางจะต้องเป็นเจ้าสาวที่งดงามที่สุดในเมืองหลวง

ตอนที่ 1 – 150 อ่านนิยาย

The Alchemist God

ทะลุมิติเทพศาสตรา

หลินมู่อวี่ บุตรชายมหาเศรษฐีพันล้านที่ชีวิตสมบูรณ์แบบสุดๆ คนทั้งโลกต่างพากันอิจฉา เขามีโลกอีกใบคือการเป็นเซียนเกมที่ไต่ไปถึงระดับเทพยุทธ์ แต่แล้ววันหนึ่ง เขาก็ตัดสินใจละทิ้งทุกอย่าง และหันหลังให้โลกที่เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต เพราะพ่อต้องการให้เขาไปช่วยสืบทอดกิจการ

ในวันที่เขาตัดสินใจหันหลังให้โลกใบนี้ หลินมู่อวี่ตัดสินใจลบแอคเคาน์ เพื่อจะได้ไม่ต้องโหยหาโลกใบนี้อีกต่อไป ในระหว่างที่เขาลบแอคเคาน์และรีเซ็ทระบบเพื่อออฟไลน์นั้น จู่ๆ รอบตัวก็เต็มไปด้วยความมืดมิด เขาถูกฉุดกระชากลงไปสู่ดินแดนที่ไม่คุ้นเคย มีเพียงเสียงชายชราผู้หนึ่ง ที่บอกว่าเส้นทางของเขายังไม่จบง่ายๆ

หลินมู่อวี่ต้องเอาตัวรอดในโลกใหม่พร้อมปริศนาว่าใครคือต้นเหตุที่ทำให้เขาติดอยู่ในเกมและไม่สามารถออฟไลน์ออกไปได้

การผจญภัยในโลกแฟนตาซีสุดล้ำของหลินมู่อวี่จึงต้องเริ่มขึ้นอีกครั้ง…

“ข้าและพี่เสิ่นมีรักแท้ต่อกัน น่าเสียดายที่มีเจ้ายืนขวางทางรัก

พวกเราไม่สามารถเก็บเจ้าเอาไว้ได้

หากเจ้าเป็นบุตรสาวตระกูลใหญ่เราอาจต้องพิจารณาใหม่ให้รอบคอบ

แต่โชคดีที่บิดาของเจ้าเป็นเพียงนายอำเภอตัวเล็กๆ

เมืองเยี่ยนจิงมีนายอำเภออยู่มากมาย

ตระกูลเซวียเปรียบเหมือนหญ้าต้นหนึ่งในป่าใหญ่เท่านั้น

ชาติหน้าถ้าเลือกเกิดได้ ก็เลือกเกิดมาในบ้านที่มีชาติ มีตระกูลสักหน่อยสิ”

คำเตือนสุดท้ายก่อนที่นางจะถูกรัดคอตายในชาติที่แล้ว เซวียฟังเฟยไม่เคยลืม

เพื่อจะให้ได้สามีของนาง ผู้หญิงคนนั้นทำได้ไม่เลือกวิธี

เพื่อจะปีนป่ายสู่จุดสูงสุดในราชสำนัก สามีของนางก็พร้อมจะกำจัดทุกขวากหนาม

และเพื่อจะให้พวกมันพังพินาศ ผีอาฆาตอย่างนาง ก็ไม่วางมือเช่นกัน

ยิ่งหนียิ่งไล่ล่า ยิ่งตามฆ่ายิ่งคลั่งแค้น

หญิงร้ายชายเลว.. ข้ามาแล้ว!

ตอนที่ 1 – 278 อ่านนิยาย ตอนที่ 279 – 292 อ่านนิยาย ตอนที่ 293 – 310 อ่านนิยาย ตอนที่ 301 – 350 อ่านนิยาย ตอนที่ 351 – 355 อ่านนิยาย ตอนที่ 356 – 357 อ่านนิยาย

ข้าเดินทางไปแสนไกลเพียงเพื่อจะได้พบตัวตนที่ข้าที่ไม่อาจเทียบเทียม การแสดงความแข็งแกร่งคือบุคลิกที่สองของข้าและข้านั้นก็เป็นหมาป่าเดียวดาย ถนนที่ทอดยาวและคดเคี้ยว แต่ข้าจะไม่รู้สึกเหงาตราบเท่าที่ข้าสามารถแสดงความแข็งแกร่งได้!

แม้ชีวิตและความตายทำให้ข้าเบื่อแต่ข้าก็ทำทุกอย่างที่ข้าคิดว่าสมควรทำ...

ในความมืดมิดอันปั่นป่วนโกลาหล หนุ่มน้อยเริ่นเสี่ยวซู่ผงะตื่นขึ้นพร้อมกับปาดเหงื่อออกจากหน้าผาก จากนั้นก็หันไปมองเด็กชายอายุราวสิบสี่ปีที่ยืนอยู่ตรงประตู

“ลิ่วหยวน มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า” เริ่นเสี่ยวซู่ถาม

แม้จะเรียกเด็กชายว่าลิ่วหยวน แต่ความจริงแล้วชื่อเขาคือเหยียนลิ่วหยวน

มองแวบแรก เหยียนลิ่วหยวนดูราวกับคนใสซื่อไม่มีพิษภัยอะไร ทว่าในมือเขานั้นกลับกำมีดกระดูกแน่น ยืนเฝ้าอยู่ตรงประตู ตอนนี้ดึกดื่นค่อนคืน แม้ว่าเขาจะดูง่วงงุนเพียงไร ก็ไม่หลับตาลงแม้แต่น้อยเพราะว่าจำเป็นต้องเฝ้ายามตอนกลางคืน