ตันหวาย นักศึกษาคณะศิลปะที่ประสบอุบัติเหตุรถชนเพราะช่วยชีวิต ไป๋เยว่ รุ่นพี่ที่ตนแอบชอบให้พ้นจากอันตรายจนตัวเองตายแทน วิญญาณจึงทะลุมิติมาอยู่ในระบบ H3883 ซึ่งบีบให้เขาต้องออกเดินทางไปยังโลกต่างๆ เพื่อสวมร่างผู้อื่น และทำภารกิจเพื่อสะสางความแค้นและทำความปรารถนาของเจ้าของร่างเดิมให้เป็นจริง
ในชาติแรกมาเขาทะลุมิติมาอยู่ร่างบุตรชายอัครเสนาบดี ชาติที่สองเป็นเรื่องระหว่างภูติกระต่ายและภูติจิ้งจอก ชาติที่สาม ตันหวายมาอยู่ในร่างดาราหนุ่มแห่งโลกโอเมก้าเวิร์ส และในชาติสุดท้ายต้องมาย้ายอยู่ในร่างประมุขสำนักเซียนที่ต้องทำภารกิจคลายปมในใจของศิษย์น้อย
หากทำสำเร็จ เขาก็จะฟื้นคืนชีพกลับไปโลกเดิมได้ แต่หากไม่สำเร็จ เขาจะต้องกลายเป็นระบบแทนและติดแหง็กอยู่ที่นี่ไปตลอดกาล!
เรื่อง ปล้นสวรรค์
นักเรียนมัธยมปลายธรรมดา นามว่าเย่หยู จู่ๆวันหนึ่งก็มีลำแสงพุ่งลงมาที่มือของเขา ด้วยเหตุนี้เขาถึงได้ระบบปล้นสวรรค์มาคลอบครอง ในแต่ละวันเขาสามารถเปิดช่องมิติ เพื่อที่จะใช้มือของเขา ล้วงเข้าไปขโมยของต่างๆจากทุกที่มาเป็นของตน
“ยอดภูเขาดาบ ซึ่งมีดาบวิเศษปักอยู่ จู่ๆก็เกิดวังวน พร้อมทั้งมีมือยื่นออกมา คว้าดาบวิเศษ ที่นิกายดาบสวรรค์เฝ้ารอคอย”
“ดร.อากาสะแว่นตารุ่นล่าสุดของผมอยู่ไหนครับ” “ โอ้มันอยู่ตรงนี้ โคนัน เอ๊ะ! มันหายไปไหนแล้ว!”
“ ฮ่าฮ่า ในที่สุดตำราฝังเข็มเล่มนี้ก็เป็นของข้า! อ๊ะ! ใครบังอาจขโมยไป”
( อ่านตอนต่อไปข้างล่าง )
การหมั้นหมายครั้งหนึ่ง พวกเขาได้เข้ามาใช้ชีวิตร่วมกันเธอแสร้งทำเป็นเย็นชา ทำหน้าขี้เหร่ แต่งตัวแบบป้า ทำให้เขาไม่มีความอยาก ไม่เคยมามองเธอแม้แต่ตาเดียวเข้าเปลี่ยนคนรักบ่อยๆราวกับเปลี่ยนเสื้อผ้า แถมยังไม่กลับบ้าน ไม่สนไม่ถามภรรยาหน้าเหม็นในบ้านที่แต่งงานกันมาหนึ่งปี เขารู้แต่ว่าภรรยาตนเองนั้นขี้เหร่มาก อย่างอื่นไม่รู้สุดท้ายเขาทนไม่ไหว พูดว่า“ฉันขอบอกนะ จิดาภา เราหย่ากันเถอะ”เธอตกใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่เศร้าศอก“อยากจะหย่ากันก็ได้ แต่ผลที่ตามมานายต้องรับผิดชอบเอง อีกทั้งห้ามมาขอความช่วยเหลือจากบริษัทบ้านฉัน!”สองปีต่อมา เธอกลายเป็นนักออกแบบเครื่องเพชรพลอยที่ยอดเยี่ยม และได้เข้าบริษัทเครื่องเพชรที่ใหญ่ที่สุด เมื่อพวกเขาได้เจอกันอีกครั้ง เขาที่เป็นสามีเก่านั้นกลับกลายเป็นหัวหน้าของเธอซะแล้ว!เมื่อความจริงถูกเปิดเผย เขากดเธอลงใต้ร่างกายอย่างแรงๆ“ฉันไม่เคยรู้เลยว่า เธอก็คือผู้หญิงที่ทั้งแก่ทั้งขี่เหร่ในสองปีก่อน”
( อ่านต่อข้างล่าง )
( อ่านต่อข้างล่าง )
ณ ประเทศตะวันออกที่ห่างไกลมีร้านอาหารเล็ก ๆ แปลก ๆ แห่งหนึ่งที่อาจหาญกล้า ‘ปฏิเสธการจัดอันดับสามดาว‘ โดย Michelin Guide อยู่หลายครั้ง อาหารที่นี่ราคาแพงมากข้าวผัดธรรมดาจานหนึ่งกับซุปหนึ่งชาม ราคาก็ปาเข้าไป 288 หยวนแล้ว (ประมาณ 1500 บาท) เคี่ยวขนาดนี้ก็ยังมีคนต่อคิวยาวเหยียดเพื่อจะรอกิน อ้อ… ที่นี่เขาไม่รับจองคิวด้วยนะ! แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีคนจำนวนมากนั่งเครื่องบินส่วนตัวมาเพื่อจองคิวอีก! ทำไมต้องนั่งเครื่องบินน่ะเหรอ ก็เขาไม่มีที่จอดรถให้น่ะสิ ที่นี่บริการแย่ ลูกค้ากินแล้วต้องล้างจานเช็ดโต๊ะเอง ไม่รู้เจ้าของร้านคิดอะไรอยู่… สงสัยคงเป็นคนบ้าคนหนึ่ง
(จบ)