นิยาย ผู้หญิงดำเนินเรื่อง

เมื่อหญิงจากยุคปัจจุบันต้องมาเข้าร่างของลูกสาวที่เกิดจากอนุ

แล้วต้องแต่งเสริมมงคลเป็นภรรยาเอกให้กับนายท่าน

ที่ป่วยหนักคนหนึ่ง ทว่ากฎของตระกูลนี้มีอยู่ว่าภรรยาเอก

ต้องมาจากลูกที่เกิดจากภรรยาเอกเท่านั้น ความลับของชาติกำเนิด

และชีวิตในเรือนที่ต้องรบรากับบรรดาเหล่าอี๋เหนียงของสามีจึงบังเกิด

ภาคที่ 1-4 อ่านนิยาย

(อ่านตอนต่อไปด้านล่าง)

เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นเมื่อ เซี่ยฟางหวา บุตรสาวของจวนจงหย่งโหว ยอมสละตนเองไปเข้าร่วมการฝึกฝนกับองครักษ์เงาที่ภูเขาไร้นามตั้งแต่อายุเจ็ดขวบเพื่อค้ำจุนวงศ์ตระกูลในภายภาคหน้า ผ่านไปแปดปี นางทำลายภูเขาไร้นามจนสิ้น ปลอมตัวกลับเข้ามาที่เมืองหลวงอีกครั้ง แต่โชคชะตาเหมือนเล่นตลกให้นางต้องพบกับเขา อ๋องน้อยแห่งจวนอิงชินอ๋อง พบกันเพียงครั้งนางกลับสลัดเขาไม่หลุด ไม่สามารถกลับคืนสู่ฐานะดั้งเดิมของตนได้ ทั้งยังต้องไปเป็นหญิงใบ้คอยรับใช้ข้างกายเขาอีก กลยุทธ์ วิชาแพทย์ นางล้วนฝึกฝนจนแตกฉาน แต่กับ ฉินเจิง ผู้นี้ นางกลับจนปัญญาที่จะต่อกรด้วยจริงๆ

เพื่อคนเดียว นางใช้ทั้งตระกูลในการเดิมพัน แต่สิ่งที่แลกเปลี่ยนมานั้นคือพระราชโองการสังหารทุกคนในตระกูลของนาง คนที่นางนึกว่ามีบุญคุณต่อนางนั้น เป็นคนดึงนางเข้านรกเอง เป็นคนทำลายความไร้เดียงสาของนาง และเป็นคนที่ทำให้นางอกหักด้วย! ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เมื่อนางกลับชาติมาเกิดใหม่ ก็สัญญาว่าจะทำลายทุกสิ่งทุกอย่างของเขา! ความรักตอนเยาว์วัย เป็นสิ่งที่ไม่ควรเชื่อถือมากที่สุด!แต่ว่าในระหว่างทางที่แก้แค้น ท่านอ๋องที่ใจดีและไร้เดียงสานั้น ได้ทยอยเข้าใกล้นางทีละนิด พอนางรู้สึกตัวขึ้นมาได้ ก็ไม่มีทางถอยได้อีกแล้ว "ท่านอ๋อง ข้าทำเพียงแค่ตอบแทนบุญคุณ" "เจ้าฉวยโอกาสที่ข้าโง่อยู่ กินข้าไปจนหมดเกลี้ยง ตอนนี้ไม่ยอมรับหรือไง?" ซูหนานอีรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก คนที่กินจนหมดเกลี้ยงนั้นตกลงเป็นใครกันแน่? "ข้าวัยเยาว์ ไม่รู้เรื่องรู้ราว......" "สำหรับข้า ใต้หล้านี้เป็นสิ่งที่ได้มาอย่างง่ายดาย ส่วนเจ้า เข้ามาในกรงของข้าแล้ว ถ้ากล้าหนี ข้าจักตีขาเจ้าให้หักเชียว!"

ตอนที่ 1 – 20

(อ่านตอนต่อไปด้านล่าง)

“ตอนนั้นท่านปู่จัดการหมั้นข้ากับสามีฝ่ายบู๊เพราะชะตาต้องกันเพียงคราเดียว!

ข้าไม่ร้องไห้โฮออกมาก็ถือว่าไม่เลวแล้ว ยังจะให้มีความสุขทั้งสองฝ่าย?

ตั้งแต่เล็กจนถึงตอนนี้ วันเวลาแสนหวานชื่นในอนาคตที่ข้าคิดว่าจะมีได้

ก็คือตีจนกว่าเขาจะต้องเชื่อฟังข้าไปทั้งชีวิต และไม่ทำให้ข้าต้องโมโห!

มีความสุขทั้งสองฝ่าย…ข้าจะไปชอบสามีเยี่ยมยุทธ์อย่างนั้นได้อย่างไร!

ข้ายังไม่ชอบเขา แล้วการที่เขาจะชอบข้าหรือไม่ ยังจะสำคัญหรือ?

ที่สำคัญก็คือ เขาต้องเชื่อฟังข้า!”