ณ อพาร์ตเมนต์ที่ไหนสักแห่งบนโลก
มีเสียงพลิกหน้ากระดาษดังไปทั่วห้อง ต้นเสียงคือหญิงสาวที่นอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียง
เธอมีใบหน้าธรรมดา ไม่ได้ขี้เหร่ แต่ก็ไม่ได้สวย สวมแว่นหนาเตอะ อายุประมาณ 20 มาตรฐานเด็กมหาลัย เธอกำลังอ่านนิยายที่เพื่อนสนิทแนะนำมาให้ และก็พบว่ามัน…
ผมนั้น ก่อนที่จะขึ้นชั้นมัธยมปลาย ไม่เคยคิดเลยว่าตนเองเป็นตัวประกอบ ไม่สิ ผมคิดว่าตัวเองคือสิ่งมีชีวิตที่ถูกเรียกว่า'ตัวเอก'ด้วยซ้ำ
แต่ทว่า ตั้งแต่ที่ขึ้นชั้นมัธยมปลายและได้พบกับหมอนั่น ผมก็รู้ตัวทันทีว่าผมเป็นเพียงแค่ตัวประกอบ
‘โลกใบนี้เป็นโลกของโอโตเมะเกม และ ตัวเธอจะต้องตายในอีก 5 ปีข้างหน้า’
ภายในกรงขังที่มืดสนิท ความทรงจำในอดีตชาติที่หวนกลับมาอีกครั้ง มันช่วยซ้ำเติมความสิ้นหวังของฉันให้เป็นหนักยิ่งกว่าเก่า