นิยาย ผจญภัย

ชิโดะ รินทาโร่ นักเรียนมัธยมปลายที่ใฝ่ฝันอยากจะเป็นสามีทำงานบ้านเต็มเวลา ที่เกาะเมียกิน ได้อยู่ในชั้นเรียนเดียวกับ โอโตซากิ เรย์ สมาชิกของกลุ่มไอดอลยอดนิยม "มิลเฟย์สตาร์" รินทาโร่ ผู้ไม่มีความสนใจในไอดอล อย่างลึกซึ้ง ยอมรับสิ่งนี้ว่าเป็นความจริงและใช้ชีวิตของเขาโดยไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใด ๆ เป็นพิเศษ วันหนึ่ง จุดเปลี่ยนก็มาถึงเขา รินทาโร่ได้ช่วยโอโตซากิ โดยไม่ได้ตั้งใจ ซึ่งเธอล้มลงอย่างกะทันหันที่สถานีที่ ใกล้บ้าน และพบว่าเธอหิวเกินกว่าจะเคลื่อนไหวได้ รินทาโร่ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากพาเธอกลับบ้าน และ เสิร์ฟอาหารโฮมเมดให้เธอและบอกเธอว่านี่คือจุดจบของความสัมพันธ์ของพวกเรา “ฉันจะจ่ายให้คุณ 500,000 เยนต่อเดือน และฉันจะจ่ายค่าอาหารให้เราสองคนด้วย ดังนั้นช่วยทำอาหารให้ฉันได้ทานทุกวันทีสิ” รินทาโร่ได้รับข้อเสนอที่เย้ายวนใจเช่นนี้ แต่เมื่อเขาได้รู้จักกับเธอแบบแนบชิด ความผูกพันระหว่างพวกเขาค่อยๆ ลึกซึ้งขึ้น นี่คือเรื่องราวของชายและหญิงที่อาศัยอยู่ในโลกที่ต่างกัน

[เรื่องย่อแปลจาก Novelupdates] ริว, พนักงานออฟฟิศธรรมดาๆคนหนึ่งที่เลิกงานและกำลังกลับบ้าน กำลังหาร้านอาหารเพื่อทานมื้อเย็น และวันนั้นก็ตัดสินใจได้ว่าจะทานอาหารร้านแผงลอย แต่เมื่อเข้าไปในร้านกลับไม่พบทั้งคนทั้งอาหารจึงผิดหวังเล็กน้อย ก่อนจะไปหาร้านอื่นแทนแต่เมื่อเขาหันหลังกลับออกมากลับพบกับทัศนวิสัยที่แปลกตาไป เค้ามาโผล่ในป่าทึบจึงสำรวจโดยรอบก่อนจะสรุปได้ว่าเขานั้นถูกส่งมายังต่างโลกและได้รับสกิลที่เรียกว่า "ร้านแผงลอย" ตอนแรกริวผิดหวังเพราะมันไม่ใช่สกิลต่อสู้ แต่ต่อมาถึงได้รู้ตัวว่าสกิลร้านแผงลอยของเขามันแสนจะโกงเพราะผลิต"อาหาร" ได้ หลังสำรวจสภาพแวดล้อมของโลกใบใหม่แล้ว ริวก็ตัดสินใจที่จะเป็นพ่อค้าและใช้ชีวิตสุดชิลในต่างโลก,ผูกมิตรกับผู้คนและค้าขายกับสมาคมพ่อค้าร่วมกับเหล่าผองเพื่อน

เกรเทลสาววัย 22 ปี ดันเผลอหลุดเข้าไปในโลกที่ไม่รู้จัก นอกจากตนเองจะกลายเป็นคนชนชั้นทาสแล้ว ผู้คนต่างคิดว่านางเป็นกบฏที่อาจนำภัยสงครามมาสู่อาณาจักร เหล่าขุนนางจึงส่งคนไปตามฆ่าซึ่งเธอกลับไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย แทนที่ 'พวกเขา' จะปล่อยนางไปกลับเหนี่ยวรั้งเอาไว้กับตนเอง เธอต้องทำยังไงถึงจะกลับบ้านได้ แล้วเรื่องราวทั้งหมดนี้เกี่ยวข้องยังไงกับตัวตนของเธอกันแน่ ความทรงจำที่หล่นหาย กาลเวลาที่พัดผ่าน ฝากฟ้านำพามาบรรจบ คำตอบอยู่ไม่ไกลไม่ใกล้

ถูกทอดทิ้งตั้งแต่เกิด ถูกทารุณ ถูกเอารัดเอาเปรียบ ถูกทรยศ และทำร้าย

นี่คือทั้งหมดที่สังคมมอบให้แก่ชายหนุ่มที่ชื่อทริสตัน

วันที่เขาได้รับการปล่อยตัวจากคุก

เขาถูกส่งไปยังโลกของออร์ค และเอลฟ์

ถูกบังคับให้กลายเป็นสายเลือดเอลฟ์ในตำนาน บลัดเอลฟ์

 

[ความสามารถโดยกำเนิดของราชาบลัดเอลฟ์เปิดใช้งาน]

[ทักษะที่หนึ่ง – สกัดเลือด]

[พบเซลล์เม็ดเลือดคุณภาพต่ำรวมกัน 5,000 เซลล์]

[สกัดเซลล์เม็ดเลือด]

[สกัดแก่นแท้เลือด ได้ 2000]

[พลังการต่อสู้เพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณ]

 

บลัดเอลฟ์โบราณที่ไม่มีวันตาย

ในระหว่างสงครามระหว่างเผ่าพันธุ์มนุษย์ และเผ่าพันธุ์เอลฟ์

ทริสตันจะละทิ้งผู้คนของเขาและกลายเป็นส่วนหนึ่งของพวกเอลฟ์ หรือเขาจะทำตามปณิธานของตนเอง?

ติดตามการผจญภัยของทริสตัน เมื่อเขากลายเป็นราชาแห่งจักรวาล

เรื่องย่อ

 

ผมชื่อเย่ชิง โชคดีจริงๆที่ผมไปเจอแอปพลิเคชัน [โรงงานมอนสเตอร์]

 

มอนสเตอร์ที่แข็งแรงสุดๆพวกนี้เทียบได้กับคนกว่าร้อยคนเลยทีเดียวแถมยังใช้ทักษะได้ทุกชนิดเลยล่ะ!

 

ประสิทธิภาพเหรอ? ด้วยความเร็วของทักษะในการทำงาน +300 ยังอยากจะแข่งกับมันไหมล่ะ?

 

ความแม่นยำเหรอ? *แค่ก แค่ก* เอาไดอัลคาลิปเปอร์ระดับตำนานมาซิ แสดงให้พวกเขาเห็นหน่อยว่าความแม่นยำอย่างสมบูรณ์แบบน่ะมันเป็นยังไง

 

เย่ชิง: เมื่อเรา ผมหมายถึงมนุษย์น่ะ อยากจะประสบความสำเร็จเราจะหยิบกระเป๋าตังค์ออกมา

 

เหล่ามอนเตอร์: อย่ามาเล่นแง่กับพวกข้า การสร้างสรรค์เครื่องจักรที่สุดยอดคือความรักและชีวิตของพวกข้า ร่างกายที่แกร่งกล้านี้คือเครื่องมือทำมาหากินของข้า

 

เหล่ามอนสเตอร์สูง 20 เมตร ร่างเปลือยดูป่าเถื่อนถือเครื่องตัดอันทรงพลังแล้วตะโกนก้องใส่ฟ้า: “ข้าไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้น! พวกมันล้วนเป็นขยะทั้งสิ้น!”

เรื่องนี้เป็นภาค 2 ต่อจากตอนสุดท้ายของภาคที่แล้ว หลังจากเหนือภพหมดสติไหลไปตามน้ำ เขาก็ได้ไปพบกับอาจารย์ผู้ฝึกสอนผู้ไร้พรสวรรค์ ทำให้เหนือภพเพิ่มความเก่งกาจขึ้น ที่สำคัญอาจารย์ยังได้เพิ่มรอยหยักในสมองให้เขาอีกด้วย

         เหนือภพไม่เพียงได้รับการอบรมบ่มนิสัย เขายังได้รับการฝึกฝนอย่างทรหดอดทนเป็นเวลาหลายปี กว่าที่เขาจะผ่านเกณฑ์ที่อาจารย์กำหนด

         จากนั้นเขาก็ได้เข้ามาในเมืองหลวงเพื่อก่อร่างสร้างตัว ทว่าเขาไม่คิดเลยว่าเขาจะถูกลากเข้าไปในวังวนของการแก่งแย่งชิงดีในราชวงศ์ ไม่มีความจริงใจ ไม่มีความปรานี และไม่มีที่ยืนสำหรับคนอ่อนแอ แต่โชคดีที่เขายังมีที่พักใจ เธอคือเจ้าของหอหมื่นบุปผา ผู้ทำให้เขารู้สึกคุ้นเคยและอบอุ่นใจได้อย่างประหลาด