ในความมืดมิดอันปั่นป่วนโกลาหล หนุ่มน้อยเริ่นเสี่ยวซู่ผงะตื่นขึ้นพร้อมกับปาดเหงื่อออกจากหน้าผาก จากนั้นก็หันไปมองเด็กชายอายุราวสิบสี่ปีที่ยืนอยู่ตรงประตู
“ลิ่วหยวน มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า” เริ่นเสี่ยวซู่ถาม
แม้จะเรียกเด็กชายว่าลิ่วหยวน แต่ความจริงแล้วชื่อเขาคือเหยียนลิ่วหยวน
มองแวบแรก เหยียนลิ่วหยวนดูราวกับคนใสซื่อไม่มีพิษภัยอะไร ทว่าในมือเขานั้นกลับกำมีดกระดูกแน่น ยืนเฝ้าอยู่ตรงประตู ตอนนี้ดึกดื่นค่อนคืน แม้ว่าเขาจะดูง่วงงุนเพียงไร ก็ไม่หลับตาลงแม้แต่น้อยเพราะว่าจำเป็นต้องเฝ้ายามตอนกลางคืน
อ่านต่อข้างล่าง
ในการเดินทางท่องโลกเซียน, เฉิน เฉินได้รับระบบติดตามที่ทรงพลังที่สุดและสามารถติดตามทุกสิ่งได้ตั้งแต่นั้นมา
เฉิน เฉิน, “ระบบ, ข้ากำลังเงินขาดมือ” “ห่างออกไปสองเมตร, พ่อของท่านได้ซ่อนเงินเอาไว้ด้านใต้เตียง ห่างออกไปห้าเมตร, มีเหรียญทองแดงเก่าๆฝังอยู่ใต้พื้นลึกลงไปครึ่งเมตร” “มีเหรียญเงินตกอยู่ในพุ่มหญ้าเบื้องหน้าของท่าน”
เฉิน เฉิน, “ระบบ, ข้าอยากได้โชคลาภ” “อุจจาระที่อยู่ตรงหน้าหมูตัวนั้นจริงๆแล้วไม่ใช่อุจจาระธรรมดาทั่วไป” “ไปที่หน้าผาชันทมิฬที่อยู่ห่างออกไปยี่สิบไมล์แล้วกระโดดลงจากหน้า” “สถานที่ซ่อนอยู่ภายในนั้นคือคฤหาสน์ถ้ำภูติ กรุณาไปสำรวจด้วยตัวของท่านเองเสียเถิด”