หกหมื่นปีก่อน มหันตภัยหุนตุ้นพลันบังเกิดขึ้น เขาได้แต่ทนมองดูนางแตกสลายกลายเป็นธุลี.. เพื่อช่วยสามพิภพไว้ หกหมื่นปีต่อมา นางหวนคืนมา ทว่า.. การพบเจอกันใหม่ ทุกอย่างล้วนแปรเปลี่ยน พวกเขากลับกลายเป็นคนแปลกหน้า เหตุใดผู้ที่เคยสนิทสนมจึงมาแปรผัน เหตุใดรักที่เคยมีให้กันพลันสูญสลาย? จากคนที่เคยใกล้ชิดที่สุดกลับไม่อาจฉุดรั้งคืนสู่วันวาน ถ้าเป็นเช่นนั้น.. หลังแทงกระบี่นี้ออกไป “ไป๋เจวี๋ย” ข้าจะแค้นท่านไปตราบชั่วชีวิต!
บัดนี้บนสวรรค์เหลือเทพบรรพกาลอยู่เพียงสี่องค์ สามองค์แรก เป็นเทพอันเที่ยงแท้ มีเพียงองค์สุดท้าย…ที่เล่าขานกันว่า แม้เปลือกนอกจะกอปรด้วยเกียรติยศ แต่แท้จริงแล้วกลับอ้างว้างเดียวดายอย่างที่สุด ทว่า…ทั่วสามพิภพแปดดินแดน นอกจากเทพบรรพกาลทั้งสามแล้ว สรรพชิวิตทั้งหลาย ไม่เว้นแม้แต่เหล่าเทพเซียน ก็ยังต้องก้มกายเรียกขาน “นาง” ด้วยความเคารพ และยามใดที่แม้แต่เทพบรรพกาลทั้งสามยังต้องค้อมเอวแสดงความเคารพ “นาง” เมื่อนั้นจึงจะเป็นจุดกำเนิดของเรื่องราวที่แท้จริง..
