ตอนที่ 71 – การเผชิญหน้า

 

◇มุมมองของลุกซ์◇

 

ผมกับเชียน่าเดินทางเข้ามาในตัวเมือง และเริ่มต้นกันด้วยการแวะร้านขนมหวาน กำลังนั่งกินทาร์ตหลากหลายรสชาติด้วยกันอยู่

 

“ผมไม่ค่อยได้กินทาร์ตมาก่อนเลยนะ แต่พอกินดูแล้วก็อร่อยกว่าที่คิดอีกแฮะ”

 

“ฉันเองก็ไม่ค่อยได้กินบ่อยค่ะ แต่ก็ไม่สงสัยเลยว่าทาร์ตมันอร่อยจริงๆ!”

 

ด้วยผลไม้ที่วางไว้ด้านบนทำให้รสชาติเหมือนได้เปลี่ยนไป และสัมผัสเวลาเคี้ยวก็เป็นเอกลักษณ์ดี…

 

“ถ้าได้กินคู่กับชาที่เชียน่าชงให้ด้วยล่ะก็ คงจะอร่อยยิ่งขึ้นไปอีกแน่ๆเลย”

 

“……!”

 

พอผมพูดแบบนั้นออกไป เชียน่าก็แสดงสีหน้าดีใจ แล้วพูดขึ้นเสียงดังว่า

 

“ถ้าเป็นชาที่ฉันชงล่ะก็…เชิญท่านดื่มได้ทุกเมื่อเลยนะคะ! แล้วก็ เอ่อ…ฉันไม่เคยลองทำทาร์ตมาก่อนเลย แต่ถ้าท่านบอกว่าชอบทาร์ตล่ะก็ ฉันจะลองฝึกทำด้วยตัวเองค่ะ ถ้าทำสำเร็จแล้ว ท่านจะช่วยชิมให้หน่อยได้ไหมคะ……?”

 

เชียน่าถามอย่างไม่ค่อยมั่นใจนัก

 

…ทาร์ตที่เชียน่าเป็นคนทำเอง…!?

 

พอผมนึกภาพนั้นขึ้นมา ก็เผลอพูดออกไปเสียงดังโดยไม่รู้ตัว

 

“แน่นอนอยู่แล้ว! ผมจะกินแน่ๆ ทั้งชาที่เชียน่าชง แล้วก็ทาร์ตที่เชียน่าทำให้…ต้องขอบคุณเชียน่าจริงๆ ที่ทำให้ผมมีอะไรให้ตั้งตารอเพิ่มขึ้นอีกอย่างหนึ่งเลย”

 

เมื่อผมพูดไปพร้อมรอยยิ้มที่เผยขึ้นจากความรู้สึกดีใจ เชียน่าก็ส่งรอยยิ้มอ่อนโยนกลับมาพูดว่า

 

“ฉันเองก็…ได้มีสิ่งที่ตั้งตารอเพิ่มขึ้นเหมือนกันค่ะ…เพราะท่านเลยนะคะ”

 

พวกเราสองคนสบตากันครู่หนึ่งด้วยความรู้สึกที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข แล้วจึงกินทาร์ตที่เหลือจนหมดและออกจากร้านไป

 

◇มุมมองของฟลอเรนซ์◇

 

“ก็เที่ยงแล้ว…สินะคะ”

 

ฟลอเรนซ์ที่แอบสังเกตอาคารบริเวณชานเมืองซึ่งเป็นที่อยู่ของนักเรียนชายสามคนมาตั้งแต่เช้า เงยหน้ามองท้องฟ้าแล้วพึมพำออกมาเบาๆ จากนั้นจึงหันสายตากลับไปยังอาคารเป้าหมาย

 

“ดูจากนิสัยขององค์หญิงลำดับสามแล้ว คืนนี้น่าจะเป็นช่วงที่น่าจะเคลื่อนไหวที่สุด…”

 

แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น หน้าที่ของฟลอเรนซ์ก็ไม่เปลี่ยนแปลง เธอทำได้เพียงรออยู่ที่นี่จนกว่าจะถึงเวลาเท่านั้น

 

และระหว่างนั้น เธอก็จะไม่ยอมให้มีความประมาทใดๆ ทั้งสิ้น

 

แม้จะหลบซ่อนอยู่ในเงามืดของตัวอาคาร แต่เธอก็ยังสวมหน้ากากงานเต้นรำไว้เพื่อปกปิดตัวตนเผื่อกรณีที่การซ่อนตัวของเธอถูกเปิดเผยขึ้นมา

 

“ต้องมาทำเรื่องแบบนี้เพื่อปกป้องคนที่ปกติแล้วฉันไม่คิดอยากจะช่วยเหลือเลย…แต่ทั้งหมดนี้ก็เพราะความเมตตาของท่านลุกซ์…และเพราะไม่อยากหักหลังความเมตตานั้น ฉันจะหยุดความชั่วร้ายที่อาจเกิดขึ้นในวันนี้ให้จงได้”

 

หลังจากตั้งปณิธานกับตัวเองอย่างแน่วแน่อีกครั้ง────ทันใดนั้น ฟลอเรนซ์ก็สัมผัสได้ถึงบางสิ่งบางอย่าง

 

เธอรีบกดความรู้สึกของตัวเองให้สงบลง แล้วพยายามจับทิศทางของพลังงานหรือแรงสั่นสะเทือนนั้น

 

“……”

 

แต่ยังไม่ทันได้สำรวจให้ละเอียด บุคคลหนึ่งก็ปรากฏตัวออกมาต่อหน้าเธออย่างเปิดเผย โดยเดินตรงเข้ามาหาอาคารหลังนั้น

 

เป็นบุคคลที่สวมฮู้ดสีชมพูเอาไว้ มองไม่เห็นทั้งใบหน้าและเพศ

 

───รูปร่างนั้น…แตกต่างจากองค์หญิงลำดับสามแน่นอน ดูจากรูปร่างแล้วน่าจะเป็นผู้หญิง…เป็นมือสังหารที่องค์หญิงลำดับสามส่งมาอย่างนั้นเหรอ?

 

ฟลอเรนซ์คิดเช่นนั้นอยู่ชั่วขณะ…แต่แล้วก็ส่ายหน้าปฏิเสธความคิดของตนเองทันที

 

ถ้าดูจากนิสัยของเฟลิซิอาน่าแล้ว ไม่มีทางจะส่งมือสังหารมาแน่ๆ เธอจะต้องลงมือเองด้วยตัวเองเท่านั้น…แปลว่า───

 

“เป็นบุคคลที่ไม่เกี่ยวข้องกับองค์หญิงลำดับสามงั้นสินะ…เกิดเรื่องเหนือความคาดหมายขึ้นมาเสียแล้ว”

 

วันนี้ ฟลอเรนซ์ตั้งใจมาเพื่อเผชิญหน้ากับเฟลิซิอาน่า จึงไม่เคยคาดคิดเลยว่าจะมีบุคคลที่สามโผล่มาในสถานการณ์นี้

 

───ในเมื่อเลือกที่จะลงมือในวันนี้ แสดงว่าหญิงผู้นั้นก็คงมีความแค้นอะไรบางอย่างกับนักเรียนชายทั้งสามคนนั่นสินะ…แล้วการที่เธอเลือกปิดบังตัวตนมาปรากฏที่นี่แบบนี้ ก็ไม่น่าจะใช่เรื่องดีนัก

 

แม้จะไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร และมาที่นี่เพราะจุดประสงค์ใด แต่ที่แน่ๆ สำหรับฟลอเรนซ์แล้ว เรื่องนี้ไม่ใช่สิ่งที่จะปล่อยผ่านไปได้

 

เธอจึงก้าวออกมาจากเงามืดของตัวอาคาร ยืนขวางระหว่างผู้หญิงสวมฮู้ดสีชมพูกับอาคารเป้าหมายไว้

 

ฝ่ายหญิงปริศนาเงยหน้าขึ้นสบตากับฟลอเรนซ์ที่มาขวางทางเธออยู่

 

และเมื่อฟลอเรนซ์ได้เผชิญหน้ากับเธอโดยตรงแล้ว จึงกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบสงบว่า

 

“ข้าไม่รู้ว่าท่านมาที่นี่ด้วยเหตุผลใด…แต่ดูท่าคงไม่ใช่เรื่องดีนักใช่หรือไม่? การที่ท่านมาปรากฏตัวในวันนี้ แสดงว่าคงมีเจตนาบางอย่างกับนักเรียนชายทั้งสามคนในอาคารนั้น หรือไม่ก็เป็นผู้ร่วมมือกับพวกเขา…ไม่ว่าจะกรณีใด ข้าก็ไม่อาจปล่อยผ่านได้…หากไม่มีธุระสำคัญใดนัก ขอให้ท่านกลับไปเสียเถิด…หากมิใช่ เช่นนั้นก็โปรดอธิบายว่าท่านมาที่นี่ด้วยเหตุใด”

 

พอฟลอเรนซ์พูดเช่นนั้น หญิงผู้สวมฮู้ดก็เอ่ยปากตอบกลับมา

 

“……เธอเป็นใคร? บอดี้การ์ดที่พวกนั้นจ้างมาหรือไง?”

 

เป็นเสียงของผู้หญิง…แต่ดูเหมือนจะสวมหน้ากากอยู่ เสียงจึงแฝงความผิดปกติเล็กน้อย ถึงจะไม่ถึงกับฟังไม่ได้ก็ตาม และฟังจากเสียงอย่างเดียวก็คงไม่อาจระบุตัวตนที่แท้จริงได้แน่

 

“ข้าไม่ได้ถูกจ้างมา…มาเพราะตัดสินใจด้วยตัวเอง”

 

“งั้นสินะ…ก็ไม่น่าแปลกใจหรอก ตอนนี้พวกนั้นคงไม่มีเงินจ้างใครมาเป็นบอดี้การ์ดด้วยซ้ำ…ว่าแต่ เธอช่วยหลบไปหน่อยได้ไหม? ฉันมีธุระนิดหน่อยกับนักเรียนชายสามคนนั้น เดี๋ยวก็เสร็จแล้วล่ะ”

 

“ธุระนิดหน่อย…หมายความว่าอะไรหรือ?”

 

เมื่อฟลอเรนซ์ถามกลับ หญิงผู้สวมฮู้ดก็ตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยเหมือนเดิม

 

“ก็เรื่องง่ายๆ น่ะ ฉันแค่───จะมาจัดการนักเรียนชายสามคนนั้นเท่านั้นเอง”