เข้าสู่ระบบ ฝ่ามือยูไล - ตอนที่ 280 (1) พินาศย่อยยับ
Sign in Buddha’s palm 280 (1) พินาศย่อยยับ
เมื่อซูฉินกระตุ้นปราณชีวิตและเลือดเนื้อของเขาเกาะหมื่นดาบทั้งเกาะก็กลายเป็นดั่งดวงอาทิตย์อีกดวง พลังอันน่าพรั่นพรึงของเลือดเนื้อเติมเต็มพลังชีวิตให้กับพื้นที่ทุกตารางนิ้ว แม้แต่เหล่าบรรพชนที่หนีห่างออกไปหลายก็ยังรู้สึกว่าแก่นแท้แห่งพลังและจิตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของตนหยุดนิ่งและโคจรช้าลง
เพียงเท่านั้น
ในช่วงเวลาต่อมา
ท่ามกลางสายตาตกตะลึงของทุกคน
ซูฉันค่อยๆ เหยียดมือขวาออกมา กางนิ้วทั้งห้าออกราวกับเป็นภูเขานิ้วห้ายอดตามตํานานองค์ยูไลพลังจิตวิญญาณแรกกําเนิดระเหยออกมาอยู่ตลอดเวลา ตอนนี้มีเพียงบรรพชนดาบขนาดเท่าฝ่ามือเท่านั้นที่อยู่บนฝ่ามือนี้
ในสายตาของทุกคน ฝ่ามือของซูฉินมีขนาดเพียงไม่กี่ตารางนิ้ว แต่ภายในนั้นเหมือนเป็นอีกโลกหนึ่งไม่ว่าบรรพชนดาบจะต่อสู้หนักแค่ไหนภายในฝ่ามือนี้เขาก็ไม่สามารถบินหนีออกจากฝ่ามือขนาดไม่กี่ตารางนิ้วนี้ไปได้
“เป็นไปได้อย่างไร?!”
ดวงตาของประมุขพรรคหมื่นดาบจ้องมองไปยังบรรพชนดาบที่กําลังดิ้นรนอยู่ภายในฝ่ามือของซูฉินรู้สึกว่าทัศนคติของเขาทุกอย่างถูกล้มล้างโดยสมบูรณ์
นี่คือบรรพชนดาบแห่งพรรคหมื่นดาบผู้ที่ทําให้พรรคหมื่นดาบแข็งแกร่งจนถึงขีดสุด แปลงจิตวิญญาณแรกกําเนิดได้ตั้งแต่พันกว่าปีที่แล้วมีพลังอํานาจมากมายในต่างดินแดน ไม่รู้ว่าทรง พลังขนาดไหน?
แต่ในเวลานี้ บรรพชนดาบราวกับนกที่ถูกจับอยู่ ในกํามือช่างน่าตกใจยิ่ง
บรรพชนพรรคหมื่นดาบทั้งหลายต่างใบหน้าแข็งเป็นหิน
พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นนี้แม้ว่าบรรพชนดาบจะสูญเสียร่างกายไป ความแข็งแกร่งของจิตวิญญาณแรกกําเนิดก็เพียงพอจะกวาดล้างตํานานยุทธขั้นสูงสุดที่ยังไม่แปลงจิตวิญญาณแรกกําเนิดได้ทั้งหมดแม้ร่างกายของซูฉินจะแข็งแกร่งมากเพียงไรแต่จิตวิญญาณแรกกําเนิดนั้นไร้รูปลักษณ์รวมตัวได้กระจายตัวได้ ล่องหนได้ยังจะถูกกักขังอยู่ในฝ่ามือของซูฉินได้อย่างไร?
“ถอยกลับ”
“รีบกลับไปที่ยอดเขาดาบ”
ท่าทีของบรรพชนพรรคหมื่นดาบเปลี่ยนไปพวกเขาเลิกคิดที่จะต่อสู้กับซูฉินเพื่อช่วยบรรพชนดาบออกมา
นิยาย เรื่องนี้อัพก่อนใครที่
ซูฉินน่ากลัวเกินไป
แม้แต่บรรพชนดาบที่เคยครองพิภพอยู่ยุคสมัยหนึ่งยังตกอยู่ในกํามืออีกฝ่าย พวกเขาจะไปเหลืออะไร?
กล่าวอีกครั้ง
แม้บรรพชนพรรคหมื่นดาบต้องการจะโจมตีซูฉินจริงมันก็จะไม่เป็นผล ในตอนนี้ซูฉินนั้นเต็มไปด้วยพลังงานเลือดเนื้อครอบคลุมรัศมีกว่าร้อยเมตร พวกเขาไม่สามารถเข้าไปในระยะร้อยเมต รนี้ได้เลย…..
“ใช่”
“กลับไปยังยอดเขาดาบ”
ประมุขพรรคหมื่นดาบและคนอื่นๆ ก็พลันรู้สึกตัวขึ้นมาได้เมื่อได้ยินสิ่งนี้
อาคารดาบเก้ายอดพันจ้างใจกลางเกาะหมื่นดาบถูกทิ้งไว้โดยนักพรตหมั่นดาบกว่าสี่พันปีก่อนแม้จะเป็นพ่อมดราชันจากสํานักผู้วิเศษเมื่อสาม พันปีที่แล้วก็ต้องหยุดอยู่ต่อหน้ายอดเขาดาบ แห่งนี้
แน่นอนว่าเพราะไม่มีสิ่งใดในยอดเขาดาบที่ดึงดูดใจพ่อมดราชันได้ แต่มันก็แสดงให้เห็นถึงความน่ากลัวของยอดเขาดาบสูงพันจ้างนี้ได้อย่างดีอย่างน้อยๆแม้แต่ผู้ที่เป็นเซียนเทพปฐพีอย่างพ่อมดราชันก็ไม่สามารถเข้าออกได้ตามใจต้องการ
เมื่อคิดได้ดังนี้ ประมุขพรรคหมื่นดาบและคนอื่นๆ ก็มองซูฉินอย่างระมัดระวังแล้วรีบกลับไปยัง ยอดเขาดาบ
การกระทําเล็กๆ น้อยๆ ของประมุขพรรคหมุนดาบไม่สามารถหลบซ่อนจากซูฉินได้ แต่ซูฉินขี้เกียจเกินกว่าจะจัดการพวกเขาในยามนี้
ปัจจุบันพลังงานส่วนใหญ่ของซูฉินกระจุกตัวอยู่กับบรรพชนดาบภายในฝ่ามือของเขา
แม้ว่าจิตวิญญาณแรกกําเนิดของบรรพชนดาบจะเหลืออยู่น้อยมาก และโดนควบคุมโดยปราณเลือดของซูฉินโดยตรง แต่มันไม่ง่ายนักที่ซูฉินจะ สังหารบรรพชนดาบได้อย่างสมบูรณ์
บรรพชนดาบฃไม่เหมือนตํานานยุทธขั้นสูงสุดคนอื่นๆ ร่างจิตวิญญาณแรกกําเนิดรวมตัวก็ได้ กระจายตัวก็ได้ หลบซ่อนได้ด้วยซูฉินอาจจะปล่อยให้มันหลบหนีไปได้ หากมีความประมาทแม้เพียงเล็กน้อย
ด้วยสถานะปัจจุบันของบรรพชนดาบแม้เขาจะหลบหนีไปจริงๆก็คาดว่าจะไม่สามารถอยู่รอดต่อไปได้นานแต่ซูฉินจะปล่อยให้มีอันตรายซ่อนเร้นอยู่ได้เช่นไร?
“สหายเต๋ ทําไมเราไม่ถอยกันคนละก้าวข้าจะปล่อยอนุชนของเจ้าไม่สนใจเรื่องที่เจ้าสังหารตํานานยุทธขั้นสูงสุดของพรรคหมื่นดาบอีกต่อไปเจ้าปล่อยข้าไปได้หรือไม่?”
หลังจากที่บรรพชนดาบดิ้นรนอยู่เป็นเวลานานเขาพบว่าตนเองไม่สามารถหนีออกจากฝ่ามือของซูฉินพ้นดังนั้นเขาจึงต้องอ่อนข้อให้ในทันที
ในความเป็นจริง ถ้าบรรพชนดาบรู้ว่าซูฉินแข็งแกร่งเช่นนี้เขาจะไม่กล้าทําอะไรกับซูฉินแน่นอนแต่โลกนี้หาได้เมตตากับเจ้าไม่
“ถอยคนละก้าว?”
ซูฉินไม่ขยับ แต่กระตุ้นปราณเลือดในร่างค่อยๆกดเข้าไปในฝ่ามือพร้อมทั้งส่ายศีรษะแล้วพูดว่า “ข้าชอบที่จะทําสิ่งต่างๆด้วยตนเองมากกว่า”
เสียงพูดเพิ่งจบไป
พลังอันน่าสะพรึงกลัวของปราณเลือดก็พุ่งเข้าใส่ฝ่ามืออย่างบ้าคลั่งค่อยๆ กัดเซาะจิตวิญญาณแรกกําเนิดของบรรพชนดาบในทุกอณู
ในตอนแรก บรรพชนดาบก็แทบจะไม่สามารถต้านทานได้อยู่แล้วแต่อย่างไรก็ตามเขายังมีจิตวิญญาณแรกกําเนิดเพียงพอจะชดเชยพลังที่ถูกปราณเลือดบุกรุกได้ แต่เมื่อเวลาผ่านไปพลังจิตวิญญาณแรกกําเนิดก็ลดน้อยลงไปเรื่อยๆและพลังปราณเลือดของซูฉินก็ยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อยๆในที่สุดบรรพชนดาบก็เริ่มหวาดกลัว
“สหายเต๋ ข้ารู้ว่าข้านั้นผิด…”
เสียงของบรรพชนดาบอ่อนลงเรื่อยๆเขายังคงอ้อนวอนขอความเมตตา
อย่างไรก็ตาม ซูฉินไม่ตั้งใจจะหยุดแม้แต่น้อยเนื่องจากเขาได้บุกรุกพรรคหมื่นดาบเสียขนาดนี้แล้วได้สร้างความบาดหมางครั้งใหญ่ จําเป็นจะต้องถอนรากถอนโคนเป็นธรรมดา
ซูฉินจะปล่อยบรรพชนดาบไปได้อย่างไร?
เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ
หลายชั่วโมงผ่านไปภายในพริบตา
ในที่สุดเศษเสี้ยวสุดท้ายของจิตวิญญาณแรกกําเนิดของบรรพชนดาบก็หายไปพร้อมกับเสียงสาปแช่งมันค่อยๆสลายไปถูกพลังงานอันได้ที่สิ้นสุดของปราณชีวิตและเลือดเนื้อแผดเผาจนสะอาดเอี่ยม
<span style=”color: #ff0000;”><strong><a style=”color: #ff0000;” href=”https:///”>อ่านนิยาย</a></strong></span>