วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 681 เสียลูกชายไปอีกครั้ง 2
ตอนที่ 681 เสียลูกชายไปอีกครั้ง 2
ห้าปีที่แล้วมันเป็นตัวเลือกที่ว่า เขาจะได้อะไร แต่ครั้งนี้ผลลัพธ์ของมันคือ เขาจะสูญเสียอะไร
“อำเภอพัดรักไม่คิดเลยว่าคุณจะเหี้ยมโหดขนาดเอาเด็กสองคนมาเป็นตัวประกันได้ ผมหล่ะกลัวว่าชื่อเสียงของคุณจะถูกทำลายเสียจริงๆ ”
คนหนึ่งเป็นลูกชายแท้ของธัชชัย ส่วนอีกคนเป็นหลานสาวที่ก็เหมือนลูกสาวของเขา แน่นอนหล่ะว่าธัชชัยก็ไม่อยากที่จะเห็นใครสักคนบาดเจ็บหรือเป็นอะไรไป
“ใบหน้าของนายนี่…ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี มันก็ยังน่าเกลียดเช่นเดิมเลยนะ”
ทุกครั้งที่อำเภอพัดรักมองหน้าธัชชัยที่มีใบหน้าเหมือนผู้หญิงคนนั้น จิตใจของอำเภอพัดรักก็ไม่เคยที่จะสงบได้เลย มันเหมือนตามหลอกหลอนเขาราวกับฝันร้าย ที่ไม่สามารถทำให้เขาหลับได้อย่างสุขสบาย
“ถ้าคุณปล่อยเด็กทั้งสองคน กับผู้ชมหน้าโง่พวกนั้นไป ผมสัญญาเลยว่าจะไปศัลยกรรมหน้าใหม่ จะได้ไม่ไปขัดตาคุณอีก”
ธัชชัยกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“สายไปแล้วหล่ะ เริ่มการเลือกได้! ”
อำเภอพัดรักหยุดไปครู่หนึ่งก่อนจะเงยหน้าไปมองสิบห้า “สิบห้า มีอะไรจะพูดกับพ่อเฮงซวยของนายหน่อยมั้ย? ”
ในขณะนั้นมิ้นก็ยังคงร้องไห้ต่อไปดูเหมือนว่าจะร้องกลับเสียงตอบของตะวันไปด้วยซ้ำ“นายนี่ดูแคลนพ่อนายจริงๆ แม้แต่คำขอร้องก็ไม่มีเชียว” เสียงของอำเภอพัดรักเต็มไปด้วยความรักกนิษฐานั่งคุกเข่าลงกับพื้น “พ่อบุญธรรมคะ ฉันขอร้องหล่ะ ปล่อยมิ้นไปเถอะนะคะ เธอ เธอเป็นหลานบุญธรรมของพ่อนะ แค่สามขวบเท่านั้นเอง ละเว้นเธอด้วยได้หรือเปล่า? เอาอย่างนี้มั้ย เอาชีวิตฉันไปแทนเลยได้มั้ย? ”ห้าหกไปก่อน กนิษฐาก็เป็นแบบนี้ ที่นั่งคุกเข่าต่อหน้าอำเภอพัดรัก แล้วก็ขอร้องให้ไว้ชีวิตธัชชัย แต่ตอนนี้เธอเปลี่ยนเป็นขอให้เลือดเนื้อของธัชชัยแทน“เธอคุกเข่าต่อหน้าฉันมันก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว คนที่เธอควรจะขอ คือธัชชัย แค่ถ้าเขาไปรับลูกของเธอ ลูกของเธอก็จะปลอดภัย…แต่ถ้าไม่…….”อำเภอพัดรักเพียงพูดเย็นชาใส่กนิษฐา การที่เธอคุกเข่าอ้อนวอนเขาด้วยน้ำตา ไม่ได้ทำให้เขาอ่อนโยนขึ้นเลยวัจสาเองก็อยากที่จะคุกเข่าขอร้องอำเภอพัดรักเพื่อให้ปล่อยตะวันเช่นเดียวกัน แต่เธอรู้ดีว่ามันก็จะเป็นเหมือนกับกนิษฐาอำเภอพัดรักใช้เวลามากพอสมควรที่จะคิดกลมาเล่นกับธัชชัย แน่นอนว่ามันจะไม่มีทางพังลงเพราะผู้หญิงสองคนแน่นอน“สิบสอง บอกกฎการเลือกให้แก่ธัชชัย” อำเภอพัดรักขี้เกียจที่จะพูดแล้ว เอาจึงหยิบซิการ์ขึ้นมา แล้วก็พูดเบาๆ กับสิบสอง จากนั้นก็ตัดหัวซิการ์แล้วก็จุดมันใหม่ด้วยไม้ขีดไฟทำดูเหมือนกับว่าเขาเป็นผู้พิพากษาก็ไม่ปาน เลือดที่น่ากลัวนั้นไม่ได้มีผลกระทบอะไรกับเขาเลย“กฎมันเรียบง่ายมาก พอเชือกถูกตัดขาดปุ๊ป เด็กทั้งสองคนก็จะร่วงลงมาพร้อมกัน นายมีเวลาเพียงแค่สิบวินาทีในการเลือก”เมื่อสิบสองพูดถึงตัวเลขนับสิบนั้น ธัชชัยไม่ได้คิดว่าจะช่วยเด็กคนไหน แต่อยากที่จะเข้าไปซัดอำเภอพัดรักสักทีสิบสองหยุดไปพักหนึ่ง เงื่อนไขที่บอกนั้นเป็นเพียงเพื่อจะหยุดธัชชัยเอาไว้ อำเภอพัดรักไม่ได้รีบร้อนอะไร ราวกับคาดเดาอะไรมาไว้ก่อนอยู่แล้ว เกิดเสียง“ฉึบ”ดังขึ้น ธัชชัยถูกยิงด้วยหน้าไม้เข้ามาปักที่ขาหน้าของเขาครั้งนี้อำเภอพัดรักไม่ได้ใช้ปืน แต่ใช้ของขวัญที่เขาให้สิบห้าเอาไว้ แน่นอนหล่ะว่ามันไม่ได้ทำไปเพราะเมตตาธัชชัย“อย่าหยุดนะ นับต่อไป” อำเภอพัดรักส่งเสียงแหลม“ธัชชัย ถ้านายเลือกแล้วหล่ะก็ จะมีอย่างน้อยหนึ่งชีวิตที่จะยังรอด แต่ถ้านายไม่เลือก ก็ตายทั้งคู่! ”อำเภอพัดรักร้องเตือนมาอย่างน่ากลัว“5、4、3……” สิบสองยังคงนับต่อไปเรื่อยๆธัชชัยดึงหน้าไม้ที่ขาออก อำเภอพัดรักพูดถูก ถ้าเขาทิ้งเด็กทั้งคู่ ทั้งสองก็อาจจะเกิดอันตรายได้ แต่ถ้าเขาเลือกอย่างน้อยหนึ่งชีวิตก็จะมีชีวิตอยู่ดังนั้นธัชชัยจึงหมุนตัว ดูเหมือนจะวิ่งไปทางลูกชายของเขา“ธัชชัยฟังฉันนะ อำเภอพัดรักไม่ทำอะไรตะวันหรอกเขาเป็นลูกบุญธรรมของเขา คุณช่วยมิ้นเถอะนะ! ฉันขอร้องหล่ะ..” กนิษฐาอ้อนวอนเสียงแหลมเด็กทั้งสองอยู่ห่างกันกว่าสิบเมตร ธัชชัยไม่สามารถช่วยทั้งสองในเวลาไล่เลี่ยกันได้ เขาจำต้องบึ่งไปทางใดทางหนึ่งมันตกมาในระยะเวลาเดียวกัน ไม่ใช่เพราะน้ำหนักใครมากใครน้อย“2、1! ฉึบ! ”เมื่อเสียงของสิบสองสิ้นลง อำเภอพัดรักก็กดรีโมตในมือทันที “พรึ่บ” ด้านล่างของตะวันที่เดิมที่เป็นหินแกรนิตถูกแทนที่ด้วยทะเลลูกบอลทันทีและในเวลาเดียวกันนั้น เด็กทั้งสองคนก็ถูกปล่อยตกมาพร้อมๆ กันสวรรค์เป็นพยานได้ ธัชชัยจากที่กำลังวิ่งตรงไปยังตะวันผู้เป็นลูกชายนั้น เมื่อเห็นว่าด้านล่างของเขามีทะเลลูกบอลอยู่แล้ว ก็เปลี่ยนทิศทางไปช่วยมิ้นทันทีนั่นก็เพราะเขารู้ว่าตะวันจะปลอดภัยแล้ว เขาถึงเลือกที่จะไปช่วยมิ้นแต่ในขณะนั้นเองธัชชัยไม่รู้เลยว่า การเลือกของเขานั้น ทำให้เขาต้องสูญเสียลูกชายของเขาไป!