วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 556 ฉันจะดูเธอตาย
ตอนที่ 556 ฉันจะดูเธอตาย
นี่ไม่ใช่ครั้งเเรกที่บุรีเห็นธัชชัยจับกระดาษเเผ่นนี้ไว้ เขาคิดว่าอาจจะเป็นรูปภาพของพี่สะใภ้วัจสา
ทุกๆครั้งเมื่อถึงเวลานี้ เขาก็จะรู้สึกผิด ถ้าไม่ใช่เพราะเขาหลงในจูบที่มีพิษของกนิษฐา ก็คงที่จะสามารถช่วยวัจสาออกมาจากหลังรถได้ เเละคงไม่ให้วัจสาทำให้ท่านชัยโมโห จนต้องทำเเท้ง…..
ทั้งหมดนี้ ก็เปลี่ยนไปจากตรงนั้นอย่างคาดไม่ถึง!
“ท่านชัย คิดถึงพี่สะใภ้อีกเเล้วหรอ?” บุรียิ้มเเห้งๆ ที่เเสดงออกถึงความรู้สึกผิด
“บุรี นายรีบไปที่ซ้อมเต้นรำตอนนี้ พูดกับเจ้าของที่นั้นว่า ให้ไล่เเวววัยออก เเละหาทุกวิธีทางตัดทางที่ทำมาหากินของเธอ!”
ธัชชัยยังพูดอีกว่า “อีกอย่าง ไปทำการทุจริตในบัตรของเเวววัยที่ธนาคาร ให้ธนาคารบีบเธออีกนิด!”
“เเวววัย? นี่ไม่ใช่เพื่อนสนิทของพี่สะใภ้หรอ?” บุรีไม่เข้าใจจริงๆ “นี่คุณเหมือนจะทำลายชีวิตผู้หญิงเลยนะ?”
ก่อนหน้านี้ธัชชัยกำชับให้เขาคอยช่วยเหลือเเวววัยอยู่ห่างๆ เเต่ทำไมอยู่ดีๆถึงจะตัดทางเธอ?
“ไม่ต้องถามมาก ทำตามที่ฉันบอก ต้องเร็ว!
ตอนที่ธัชชัยกลับไปถึงบ้านตระกูลศรีทอง เจ้าคนน่ารักกำลังอยู่ในอ้อมกอดของวรพล จับหัวอันเล็กๆส่ายไปมา เหมือนจะไม่ยอมกินข้าว ยังมีเสียงสะอื้นอยู่
ธัชชัยเห็นมิ้นที่เป็นเเบบนี้ ในใจก็เจ็บขึ้นมา สุดท้ายก็เเพ้ให้กับท่าทางที่น่าสงสารของเจ้าน่ารัก
“มิ้น” ธัชชัยเรียกเธอเบาๆ ในขณะที่เธอหันมา ความคิดต่างๆในใจของธัชชัยก็หายไปเเล้วเเค่เจ้าน่ารักไม่ร้องไห้ ให้เขาทำอะไรก็ได้เจ้าน่ารักที่โดนธัชชัยเรียกเเบบนี้ ก็รู้สึกว่าตัวเองยิ่งน่าสงสาร รีบลงมาจากตัวของวรพล ยังไม่ทันใส่รองเท้าก็วิ่งไปหาธัชชัยเลยกอดเจ้าน่ารักไว้เเน่น ธัชชัยจูบบนหน้าผากเเละหน้าของเธอจนทั่ว“ขอโทษนะ มิ้น พ่อเล็กไม่ดีเอง พ่อเล็กยุ่งเกินไป เลยกลับมาดึก….”น้ำตาของเจ้าตัวเล็ก ทำให้ธัชชัยยอมเเพ้ เขาเข้าใจว่าไม่ควรให้เรื่องของผู้ใหญ่ ทำให้เด็กอายุ3ขวบร้องไห้เสียไปด้วย“มิ้นคิดว่าพ่อเล็กจะไม่เอาหนูกับเเม่เเล้ว!” น้ำตาของเจ้าน่ารักที่เลอะเต็มหน้าถูลงบนไหล่ของธัชชัย การกระทำของเขาอบอุ่น ไม่ได้เเสดงถึงความไม่ชอบยังกลัวว่าเนื้อผ้าของสูทจะหยาบเกินไป จะทำให้จมูกของเจ้าน่ารักเจ็บ“จะเป็นไปได้ยังไงมิ้น? พ่อเล็กรักมิ้นที่สุดเเล้ว!” ธัชชัยก็จูบบนหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเจ้าน่ารัก “หลิงๆไม่ต้องร้องเเล้ว พ่อเล็กเห็นเเล้วก็เจ็บใจ เจ็บมากเลย”เจ้าน่ารักค่อยหยุดร้อง เเล้วสูดขี้มูกพูด “พ่อคะ พ่อไปดูเเม่ได้ไหม? เธอไม่กินอะไรทั้งวันเเล้ว…..มิ้นเป็นห่วงเเม่….”เสียงร้องไห้ของเจ้าน่ารักทำให้ใจของธัชชัยใจอ่อน เหมือนว่าหลักการต่างๆก็หายไปในน้ำตาของเธอเพราะฉะนั้นธัชชัยก็ทำตามลี้หลิงๆ อุ้มเธอเเล้วเดินขึ้นชั้นบนไปดูกนิษฐาประตูไม่ได้ล็อค เหมือนจะล็อคไม่ได้ อาจจะเป็นเพราะพ่อบ้านคุณภูษิตงัดออกบนเตียงมีร่างของผู้หญิงที่ไร้เรี่ยวเเรงนอนไว้ มีบางอย่างที่รัดปิดบนคอเเละหน้าของเธอ ทำให้มองหน้าไม่ชัดมิ้นลงมาจากตัวของธัชชัยเเล้วปีนขึ้นเตียง ร่างเล็กๆนั่งอยู่ข้างๆของกนิษฐา เอามือไปปัดผมที่อยู่ตรงหน้าเเละคอของเธอ“เเม่คะเเม่ พ่อมาดูเเม่เเล้ว….เเม่รีบตื่นสิคะ…เเม่….” เเต่ว่าไม่ว่าเธอจะเรียกยังไง กนิษฐาก็ไม่ตอบสนองอะไร เเละยังไม่ขยับเลย เหมือนตายเเล้ว“พ่อ….ทำไมเเม่ไม่พูด? เธอตายเเล้วหรอ?” เจ้าน่ารักเบ้ปาก “ถ้าเเม่ตายเเล้ว มิ้นก็ไม่อยากอยู่เเล้ว! มิ้นจะตายกับเเม่…….”สุดท้ายก็ร้องไห้เสียงดัง เสียงร้องไห้ของเจ้าตัวเล็ก ทำให้คำที่ธัชชัยจะว่ากนิษฐาพูดออกไปไม่ได้“มิ้นพูดอะไรลูก? เเม่หนูไม่ตายหรอก!”ธัชชัยขยับตัวไป ใช้นิ้วชี้ไปทาบที่รูจมูกของกนิษฐายังคงหายใจอยู่!“กนิษฐานี่เธอเเกล้งตายหรอ?! เธอทำให้มิ้นตกใจ?” ธัชชัยก็พูดออกมาเจ้าน่ารักที่ร้องไห้ ใช้มือจับตรงหน้าของกนิษฐาไม่ปล่อย เเล้วพูดอย่างเสียใจ “พ่อคะ พ่ออย่าดุเเม่สิ เเม่ไม่สบาย…..”ธัชชัยถอนหายใจ ถอดสูทออก เเล้วเอามืออังบนหน้าผากของกนิษฐา ร้อนมาก อาจจะเป็นไข้“กนิษฐา…..กนิษฐา!” ธัชชัยเรียก2รอบ เธอก็ไม่ตอบสนองอะไร เขาก็ยกตัวเองออกมาจากผ้าห่มใครจะรู้ว่าเธอใช้เเรงในการต่อต้าน “อย่ามาเเตะต้องฉัน…ไปให้พ้น! รีบไปให้พ้น!อย่ามายุ่งกับฉัน….”เสียงละเมอของกนิษฐาไม่ได้ชัดมาก เเต่ว่าการกระทำของเธอเหมือนเป็นบ้าธัชชัยถอนหายใจ “กนิษฐาหยุดบ้าได้เเล้ว!ฉันคือธัชชัย!”กนิษฐาค่อยหยุด เเล้วก็ลืมตาขึ้นอย่างลำบาก มองดูผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าที่กำลังเตรียมที่จะอุ้มเธอ“ชัย…เป็นนาย..ขอร้องล่ะอย่าให้พวกเขาแตะต้องฉัน….ขอร้องล่ะ…..”ปากของกนิษฐาที่เเห้งกร้าน สะอื้นจนไม่มีเสียง เหลือเเค่รูปปากที่กำลังขยับธัชชัยขมวดคิ้ว “เธออยู่ในบ้านของตระกูลศรีทอง ตอนนี้ไม่มีใครทำอะไรเธอหรอก!”