วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 461 ทิ้งเธอลงทะเลไป 2
ตอนที่ 461 ทิ้งเธอลงทะเลไป 2
วัจสาอยากให้พระเจ้าได้แลเธอบ้างจริงๆ อยากให้ท่านได้ช่วยเธอสองแม่ลูก
อยู่ดีๆ ความกลัวก็ประดังเข้ามาในจิตใจของเธอ เธออยากที่จะร้องไห้ออกมาดังๆ แต่ก็ร้องไม่ออก อยากที่จะร้องขอความช่วยเหลือ แต่เสียงของเธอนั้นก็จมอยู่เพียงแค่ในทะเล
ในมือของเธอนั้นยังคงมีเครื่องติดตามที่ธัชชัยให้ไว้อยู่ แต่แม้แต่แรงสั่นเล็กๆ น้อยๆ จากเจ้าของสิ่งนี้ก็ไม่มีเลย มันเพียงเงียบๆอยู่ในมือของเธอเท่านั้น
วัจสากำมันแน่นมาโดยตลอด
วัจสารู้สึกว่ามือเท้าเธอเริ่มที่จะแข็ง เธอจึงตระหนักได้ว่าหากว่าเธอจะต้องรอต่อไป รอแล้วรออีกแต่ไม่มีใครมาช่วย ท้ายสุดก็คงมีแต่ความตายเท่านั้นที่จะมาเยือน
ดังนั้นเธอจึงเอาเครื่องติดตามไปเหน็บไว้ที่ถุงน่อง จากนั้นจะเอามือมาพาดไว้กับห่วงยางที่เอว
ห่วงชูชีพนี้ค่อนข้างใหญ่ ดังนั้นเธอจึงคิดที่จะนั่งบนห่วงยาง เพื่อให้ท้องของเธอไม่ต้องจมอยู่ในน้ำ เจ้าตัวน้อยของเธอจะได้ไม่ต้องแช่น้ำนานเกินไป
แต่เธอลองพยายามอยู่หลายครั้งหลายคราว แต่ด้วยแรงโน้มถ่วงและความไม่เสถียร เธอจึงตกลงทะเลซ้ำแล้วซ้ำเล่า
แรงพลังที่เธอมีนั้นค่อยลดลงไปเรื่อยๆ เมื่อเธอเริ่มที่จะคิดยอมแพ้นั้น เธอก็พบกับจุดสมดุลเข้าจนได้ และก็นั่งบนห่วงชูชีพนั้นได้อย่างสำเร็จ
วัจสาลูบหน้าท้องของเธอเบาๆ ทั้งตื่นเต้นและเศร้าโศก
“ลูกรัก หม่ามี๊ขอโทษนะจ๊ะที่ทำให้ลูกต้องมาลำบากด้วย….หม่ามี๊ขอโทษเป็นหม่ามี๊ที่ไร้ประโยชน์ !…แต่ลูกต้องเข้มแข็งนะ…เข้าใจมั้ย? ลูกรัก หม่ามี๊ไม่มีหนูไม่ได้นะ…..เราอยู่ด้วยกันมาก็นานแล้ว ….ครั้งนี้ลูกต้องสู้จนถึงที่สุดนะจ๊ะ! ”
“ลูกรัก หม่ามี๊กับพ่อของลูก รักลูกมากนะจ๊ะ…”ช่วงเวลานั้นเอง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะวัจสาตาฝาดไปเองรึเปล่า เธอเห็นแสงวับๆ ที่คล้ายกับไฟฉายกราดข้ามหัวเธอไปวัจสากวดตามแสงนั่นไปทันที แต่แล้วมันก็หายไปร่างกายของเธออ่อนล้าเนื่องจากความหิวและความเหน็บหนาวจนทำให้เปลือกตาของเธอค่อยๆ จมลง เธอรู้สึกร่างกายของเธอค่อยๆ อ่อนแลลงไปตามลำดับในขณะที่กำลังสะลึมสะลืออยู่นั่นเอง วัจสาก็ได้ยินเสียงเหมือนมอเตอร์ของเรือขึ้น ดังนั้นเธอจึงกลับลงไปในทะเลอีกครั้ง และตะโกนขอความช่วยเหลือไปในทางเสียงที่เธอได้ยินแต่เธอไม่คิดเลยว่าคนที่มาช่วยเธอนั้นจะเป็นกนิษฐา!กนิษฐาที่หนีออกมาจากได้!ด้วยในตอนที่บุรีเชิญโสธรออกไปจากRichbabyนั่นเอง เธอเองก็แอบหนีออกมาด้วยกนิษฐารู้ดีว่าไม่ว่าจะยังไง เธอก็ไม่อาจห้ามไม่ให้พ่อเลี้ยงของเธอบังคับให้ธัชชัยเลือกสิ่งที่เธอพอจะทำได้ก็เพียงแค่ช่วยธัชชัยจากน้ำมือของพ่อเลี้ยงของเธอเท่านั้น หากช่วยไม่ได้แล้วไซร้ ก็เพียงแค่ตายไปพร้อมกับธัชชัยแค่นั้นเอง!กนิษฐาได้เช่าเรือยอร์ชและสะกดรอยตามเรือของอำเภอพัดรักมาทางด้านหลัง ใครจะรู้หล่ะว่าเธอจะได้ช่วยชีวิตของวัจสาเอาไว้วัจสาไม่มีความเขินอายใดๆ เธอตรงไปที่ลูกเรือบนเรือ จากนั้น กนิษฐาก็เอาเสื้อผ้ามาให้เปลี่ยน และเอาผ้าขนหนูสะอาดคลุมตัวเธอไว้ ด้วยเพราะมันหนาวมากจริงๆเธอขอน้ำร้อนจากลูกเรืออีกครั้งเพื่อที่จะขับไล่ความหนาวเย็นออกไปเมื่อเห็นวัจสายังมีชีวิตอยู่ กนิษฐาก็รู้สึกโกรธขึ้นมาทันที เธอมองร่างที่เปียกปอนของวัจสาอย่างหมายจะฆ่าให้ตาย“วัจสา ธัชชัยคงไม่ได้เลือกเธอกับลูกในท้องหรอกใช่มั้ยฮะ? ”ที่แท้ก็เป็นเรื่องนี้เองที่กนิษฐาโกรธพอคิดได้แบบนั้นมันก็จริงที่ว่าสิ่งที่กนิษฐาอยากให้เป็นที่สุดนั่นก็คือการที่ธัชชัยไม่ดูดำดูดีเธอสองแม่ลูก“เธอคิดมากไปละ ธัชชัยจะมาเลือกฉันได้ยังไงหล่ะ คนที่เขาเลือกหน่ะเป็นวรพล!” วัจสาพูดเสียงเรียบทื่อราวกับขอนไม้เธอรู้ดีว่ากนิษฐาเป็นคนโมโหง่าย อารมณ์คลุมเครือไม่ชัดเจน โหดร้ายดั่งอำเภอพัดรักไม่มีผิด แต่ที่ต่างกันนั้นนั่นก็คือ เธอเป็นผู้หญิง ดังนั้นวัจสาจึงรู้สึกว่ากนิษฐานี้จัดการง่ายกว่าอำเภอพัดรัก“งั้นทำไมเธอยังไม่ตายหล่ะ? ”เห็นได้ชัดว่าเธอไม่เชื่อในคำพูดของวัจสา การที่เธอมีชีวิตอยู่จนถึงตอนนี้มันบอกอะไรได้น่ะหรอ? อำเภอพัดรักไม่เคยที่จะปล่อยเหยื่อไหนๆ ไปได้ง่ายๆ ความเลือดร้อนและโหดร้ายของเขานั้นไม่มีทางที่จะปล่อยวัจสาให้มีชีวิตอยู่ได้แน่ๆ !“เพราะไผ่พากองกำลังติดตามพ่อเลี้ยงของเธอ แล้วด้านหน้าเรือก็ยังมีเรือดักด้วยอีกสองลำ พ่อเลี้ยงเอจึงจะทำลายหลักฐานโดยการทิ้งฉันลงทะเลมา!”วัจสาพูดออกไปตามความจริง พูดถึงตรงนี้แล้ว กนิษฐาก็คงจะเชื่อด้วยเพราะเรื่องที่ทำลายหลักฐานนั้นเป็นเรื่องที่อำเภอพัดรักจะต้องทำแน่ๆ“แล้วธัชชัยหล่ะ? เขาไปไหนแล้ว? ก็ถูกพ่อเลี้ยงฉันทิ้งกลางทะเลเหมือนกันรึเปล่า? ” แต่มองไปรอบบริเวณก็มองไม่เห็นสิ่งอื่นใดนอกจากตัววัจสาแล้ววัจสาส่ายหน้าเบาๆ ความโศกเศร้าส่อ ออกมาทางแววตาเมื่อเธอคิดถึงธัชชัยที่ถูกยิงไปสามนัด ทั้งเลือดที่ไหลออกมานองไปหมด ไม่รู้เลยว่าจะอดทนจนไปถึงโรงพยาบาลได้มั้ยสิ่งที่วัจสาไม่รู้นั่นก็คือ กรดลเองก็รักษาได้ดีเช่นกัน เขาเก่งระดับหนึ่งเลยทีเดียว บางทีอาจจะดีกว่าแพทย์บางคนด้วยซ้ำด้วยเพราะทุกครั้งเขาจะใช้ร่างกายของตัวเองเป็นการทดลองกรดลรู้ดีว่าอำเภอพัดรักนั้นโหดร้ายมากขนาดไหน ดังนั้นเขาจึงเอาอุปกรณ์เพื่อยังชีวิตทั้งยังสารอาหารต่างๆ ติดมาด้วยหากถ้าธัชชัยไม่ได้รับการช่วยเหลืออย่างฉุกเฉินก่อนนั้น อีกตั้งหนึ่งชั่วโมงกว่าจะถึงโรงพยาบาล เขาก็อาจจะไม่มีชีวิตรอด!ด้วยเรื่องนี้เธอไม่รู้อะไรเลย ดังนั้นเธอจึงได้แต่กังวลใจ เป็นความไม่สบายใจที่ไม่รู้จะพูดออกมายังไง